تو خراب منه آلوده مشو...غم این پیکره فرسوده مخور...قصه ام بشنو و از یاد ببر...بهر من غصه ی بیهوده مخور
تو سپید و دل سیاهی ...من سیاه دل سپیدم
دل هیشکی مثل من غم نداره...مثل من غربت و ماتم نداره...حالا که گریه دوای دردمه...چرا چشمم اشکشو کم میاره
اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد ...تا قیامت دل من گریه میخواد