sorna
11-11-2011, 11:59 PM
پژوهشگران امريكايي موفق شدند با به كارگيري سلولهاي بنيادي به دست آمده از جنين انسان، بيماري پاركينسون را در موشها و موشهاي صحرايي با موفقيت درمان كنند.
به گزارش سرويس علمي ايسنا، اين موفقيت ميتواند گامي كليدي در جستجو براي دستيابي به رويكردهاي مشابه در انسان باشد.
دانشمندان در مطالعهاي که گزارش آن در مجله علمي «نيچر» انتشار يافت، توصيف كردند که چگونه توانستند سلولهاي بنيادي جنيني انسان را به سلولهاي عصبي تبديل كنند که دوپامين - ماده شيميايي مغز- را توليد ميكند.
هنگامي که اين سلولها در مغز موشها يا موشهاي صحرايي پيوند زده شد، آنها دوپامين توليد کردند و بر عارضههاي بيماري پارکينسون حيواني چيره شدند. اين سلولها همچنين در ميمونهاي راسوس که زيستشناسي آنها به انسان بسيار نزديکتر است، نيز با موفقيت پيوند زده شد.
«لورنز استودر» نويسنده اين مقاله و زيست شناس سلولهاي بنيادي از مركز سرطان «Sloan-Kettering» در نيويورک گفت: ما يک شانس واقعي ميبينيم تا آن را به يک سلول درماني واقعي براي بيماران تبديل کنيم. مشکل موجود در حال حاضر بيشتر يک مشکل مهندسي است تا علمي.
بر اساس اين گزارش، سلولهاي عصبي براي کمک به کنترل حرکت ماهيچهها از دوپامين استفاده ميکنند. در بيماري پارکينسون که درماني براي آن وجود ندارد، سلولهاي توليد کننده دوپامين مغز به تدريج نابود ميشوند. اين اشکال بر روي قابليت مغز در ارسال پيامها اثر گذاشته، منجر به از دست دادن عملکرد ماهيچهها، کاهش حرکت و لرزش آنها ميشود.
هماكنون داروهايي وجود دارند که دوپامين مغز را بالا برده و به کنترل عارضهها کمک ميكنند، اما اين داروها ميتوانند سبب بروز عارضههاي جانبي از جمله حرکات غير ارادي شوند. همچنين تاثيرات مثبت اين داروها با پيشرفت بيماري کم رنگتر ميشود.
به گزارش سرويس علمي ايسنا، اين موفقيت ميتواند گامي كليدي در جستجو براي دستيابي به رويكردهاي مشابه در انسان باشد.
دانشمندان در مطالعهاي که گزارش آن در مجله علمي «نيچر» انتشار يافت، توصيف كردند که چگونه توانستند سلولهاي بنيادي جنيني انسان را به سلولهاي عصبي تبديل كنند که دوپامين - ماده شيميايي مغز- را توليد ميكند.
هنگامي که اين سلولها در مغز موشها يا موشهاي صحرايي پيوند زده شد، آنها دوپامين توليد کردند و بر عارضههاي بيماري پارکينسون حيواني چيره شدند. اين سلولها همچنين در ميمونهاي راسوس که زيستشناسي آنها به انسان بسيار نزديکتر است، نيز با موفقيت پيوند زده شد.
«لورنز استودر» نويسنده اين مقاله و زيست شناس سلولهاي بنيادي از مركز سرطان «Sloan-Kettering» در نيويورک گفت: ما يک شانس واقعي ميبينيم تا آن را به يک سلول درماني واقعي براي بيماران تبديل کنيم. مشکل موجود در حال حاضر بيشتر يک مشکل مهندسي است تا علمي.
بر اساس اين گزارش، سلولهاي عصبي براي کمک به کنترل حرکت ماهيچهها از دوپامين استفاده ميکنند. در بيماري پارکينسون که درماني براي آن وجود ندارد، سلولهاي توليد کننده دوپامين مغز به تدريج نابود ميشوند. اين اشکال بر روي قابليت مغز در ارسال پيامها اثر گذاشته، منجر به از دست دادن عملکرد ماهيچهها، کاهش حرکت و لرزش آنها ميشود.
هماكنون داروهايي وجود دارند که دوپامين مغز را بالا برده و به کنترل عارضهها کمک ميكنند، اما اين داروها ميتوانند سبب بروز عارضههاي جانبي از جمله حرکات غير ارادي شوند. همچنين تاثيرات مثبت اين داروها با پيشرفت بيماري کم رنگتر ميشود.