mozhgan
11-06-2011, 11:02 PM
چند تا ذکر رزق وروزی و چند تا ذکر برای تمرکز در نماز و پیدا کردن حضور قلب
مرحوم شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان بخشی را به دعاهای این گونه اختصاص داده که می توانید به آن مراجعه کنید.
از جمله آنها این دعاست كه: "اللهم إن ذنوبی لم یبق لها إلا رجاء عفوك وقد قدمت الیه الحرمان بین یدیی فأنا أسئلك مالا أستحقه وأدعوك ما لااستوجبه وأتضرع إلیك بما لاأستأهله ولم یخف علیك حالی وإن خفی علی الناس كنه معرفة أمری اللهم إن كان رزقی فی السماء فاهبطه وإن كان فی الأرض فأظهره وأن كان بعیدا فقر به وإن كان قریبا فیسره وإن كان قلیلا فكثره وبارك لی فیه."
اما در مورد حضور قلب در نماز به ذکر توصیه ای از آیت الله بهجت بسنده می کنیم.
ایشان می فرمایند: احساس لذت در نماز یک سری مقدمات خارج از نماز دارد، و یک سری مقدمات در خود نماز.
آنچه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند، که معصیت، روح را مکدر می کند و نورانیت دل را می برد.
و در هنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمی دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود؛ یعنی فکرش را از غیر خدا منصرف کند و توجهش به غیر خدا مشغول نشود، و به محض التفات پیدا کردن [به غیر نماز]، باید قلبش را از غیر خدا منصرف کند.
در جای دیگر شخص دیگری از محضرشان می پرسد: برای این که در انجام فرمان الهی مخصوصا نماز با خشوع باشیم چه کنیم؟ ایشان در جواب می فرمایند: در اول نماز، توسلی حقیقی به امام زمان(عج) کنید، و عمل را با تمامیت مطلقه انجام دهید.
مرحوم شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان بخشی را به دعاهای این گونه اختصاص داده که می توانید به آن مراجعه کنید.
از جمله آنها این دعاست كه: "اللهم إن ذنوبی لم یبق لها إلا رجاء عفوك وقد قدمت الیه الحرمان بین یدیی فأنا أسئلك مالا أستحقه وأدعوك ما لااستوجبه وأتضرع إلیك بما لاأستأهله ولم یخف علیك حالی وإن خفی علی الناس كنه معرفة أمری اللهم إن كان رزقی فی السماء فاهبطه وإن كان فی الأرض فأظهره وأن كان بعیدا فقر به وإن كان قریبا فیسره وإن كان قلیلا فكثره وبارك لی فیه."
اما در مورد حضور قلب در نماز به ذکر توصیه ای از آیت الله بهجت بسنده می کنیم.
ایشان می فرمایند: احساس لذت در نماز یک سری مقدمات خارج از نماز دارد، و یک سری مقدمات در خود نماز.
آنچه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند، که معصیت، روح را مکدر می کند و نورانیت دل را می برد.
و در هنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمی دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود؛ یعنی فکرش را از غیر خدا منصرف کند و توجهش به غیر خدا مشغول نشود، و به محض التفات پیدا کردن [به غیر نماز]، باید قلبش را از غیر خدا منصرف کند.
در جای دیگر شخص دیگری از محضرشان می پرسد: برای این که در انجام فرمان الهی مخصوصا نماز با خشوع باشیم چه کنیم؟ ایشان در جواب می فرمایند: در اول نماز، توسلی حقیقی به امام زمان(عج) کنید، و عمل را با تمامیت مطلقه انجام دهید.