mozhgan
11-05-2011, 06:16 PM
کدام آیه ی قرآن است که فقط حضرت علی(ع) به آن عمل کرد و خداوند انجام آن را از دیگر بندگانش نمی خواهد؟ پاسخ : با سلام. آیه ی نجوی (سوره مجادله/آیه12) : اى كسانى كه ایمان آوردهاید هرگاه با پیامبر [خدا] گفتگوى محرمانه مىكنید پیش از گفتگوى محرمانه خود صدقهاى تقدیم بدارید این [كار] براى شما بهتر و پاكیزهتر است و اگر چیزى نیافتید بدانید كه خدا آمرزنده مهربان است (12)
این دستور به خاطر آن بود كه گروهى از مردم مخصوصا از اغنیا مرتبا مزاحم پیامبر (صلى اللّه علیه و آله ) مى شدند و با او نجوى مى كردند، كارى كه مایه اندوه دیگران ، و یا كسب امتیاز بى دلیلى براى اینان بود، بعلاوه موجب تضییع اوقات گرانبهاى پیامبر (صلى اللّه علیه و آله ) مى شد، حكم فوق نازل گشت و آزمونى بود براى آنها و نیز كمكى به مستمندان و وسیله مؤ ثرى براى كم شدن این مزاحمتها.
دستور فوق تاثیر عجیبى گذاشت و آزمون جالبى شد و همگى جز یك نفر از دادن صدقه و نجوى خوددارى كردند، و او امیر مؤ منان على (علیه السلام ) بود اینجا بود كه آنچه لازم بود روشن شود شد و آنچه باید مسلمانان از این دستور بفهمند و درس گیرند گرفتند، لذا آیه بعد نازل گردید و این حكم را نسخ كرد و فرمود: ((آیا ترسیدید فقیر شوید كه از دادن صدقه قبل از نجوى خوددارى كردید))؟! (ااشفقتم ان تقدموا بین یدى نجواكم صدقات ).
معلوم مى شود حب مال در دل شما از علاقه به نجواى پیامبر (صلى اللّه علیه و آله ) بیشتر است ، و نیز معلوم مى شود در این نجواها غالبا مسائل حیاتى مطرح نمى شد، و گرنه چه مانعى داشت كه این گروه قبل از نجوى صدقهاى مى دادند و نجوى مى كردند، به خصوص اینكه مقدار خاصى براى صدقه نیز تعیین نشده بود و مى توانستند با مبلغ كمى این مشكل را حل كنند.
سپس مى افزاید: ((اكنون كه این كار را نكردید ، و خود به تقصیر خویشتن پى بردید و خداوند شما را بخشید، و توبه شما را پذیرفت ، نماز را بر پا دارید و زكات را ادا كنید، و خدا و پیامبرش را اطاعت نمائید، و بدانید خداوند از آنچه انجام مى دهید با خبر است )) (فاذ لم تفعلوا و تاب الله علیكم فاقیموا الصلاة و آتوا الزكاة و اطیعوا الله و رسوله و الله خبیر بما تعملون ).
این دستور به خاطر آن بود كه گروهى از مردم مخصوصا از اغنیا مرتبا مزاحم پیامبر (صلى اللّه علیه و آله ) مى شدند و با او نجوى مى كردند، كارى كه مایه اندوه دیگران ، و یا كسب امتیاز بى دلیلى براى اینان بود، بعلاوه موجب تضییع اوقات گرانبهاى پیامبر (صلى اللّه علیه و آله ) مى شد، حكم فوق نازل گشت و آزمونى بود براى آنها و نیز كمكى به مستمندان و وسیله مؤ ثرى براى كم شدن این مزاحمتها.
دستور فوق تاثیر عجیبى گذاشت و آزمون جالبى شد و همگى جز یك نفر از دادن صدقه و نجوى خوددارى كردند، و او امیر مؤ منان على (علیه السلام ) بود اینجا بود كه آنچه لازم بود روشن شود شد و آنچه باید مسلمانان از این دستور بفهمند و درس گیرند گرفتند، لذا آیه بعد نازل گردید و این حكم را نسخ كرد و فرمود: ((آیا ترسیدید فقیر شوید كه از دادن صدقه قبل از نجوى خوددارى كردید))؟! (ااشفقتم ان تقدموا بین یدى نجواكم صدقات ).
معلوم مى شود حب مال در دل شما از علاقه به نجواى پیامبر (صلى اللّه علیه و آله ) بیشتر است ، و نیز معلوم مى شود در این نجواها غالبا مسائل حیاتى مطرح نمى شد، و گرنه چه مانعى داشت كه این گروه قبل از نجوى صدقهاى مى دادند و نجوى مى كردند، به خصوص اینكه مقدار خاصى براى صدقه نیز تعیین نشده بود و مى توانستند با مبلغ كمى این مشكل را حل كنند.
سپس مى افزاید: ((اكنون كه این كار را نكردید ، و خود به تقصیر خویشتن پى بردید و خداوند شما را بخشید، و توبه شما را پذیرفت ، نماز را بر پا دارید و زكات را ادا كنید، و خدا و پیامبرش را اطاعت نمائید، و بدانید خداوند از آنچه انجام مى دهید با خبر است )) (فاذ لم تفعلوا و تاب الله علیكم فاقیموا الصلاة و آتوا الزكاة و اطیعوا الله و رسوله و الله خبیر بما تعملون ).