mozhgan
11-02-2011, 01:59 AM
چرا هر كاري را بايد با بسم الله الرحمن الرحيم شروع كنيم و غير از اين هر كاري ابتر است.لطفا پاسخ كامل بدهيد.ممنون
پاسخ :
سلام دوست عزيز
ميدونيم كه وجود و دوام و كمال هر چيزي به خاطر پيوندش با ذات پاك خداوند است و هيچ چيزي از خود ، هستي و كمال و جمالي ندارد.
پس هدف از ياد خداوند و ذكر او در آغاز هر كار اينه كه اين حقيقت رو به خود يادآوري كنيم كه عقل و استعداد و توانايي و بود و هستيمون از خداونده و با تكيه و وابستگي به او است كه وجود داريم و با حول و قوه و نيروي او است كه مي توانيم كاري انجام دهيم و با توفيق اوست كه مي توانيم كار را به پايان برسانيم.
ولي اگر كار با نام خدا و ياد او آغاز نگردد، اين تصور برامون پيش مي آيد كه موجودي مستقل و بي نياز و غير وابسته ايم. توانايي و استعدادمون از خودمونه و تكيه به علم و دانايي و توانايي خودمون كرديم...! ؛ چنين عملي چون خلاف حقيقت اصيل است هر چند به ظاهر به نتيجه و به ثمر هم برسد ولي چون بريده از آن حقيقت و اصل خود است در واقع بي ثمره و بي ريشه و بي محتواست.
به همين خاطر تأكيد شده در آغاز هر كاري متوجه آن حقيقت شويم و رشته فكر و انديشه و توانايي خود را با آن حقيقت ازلي و اصيل گره بزنيم و خود را در دامان آن كانون عظمت و قدرت و علم بياندازيم كه كارمان هم در ظاهر و هم در باطن به ثمر برسد. چون اگر من كاري را به نام خداوند شروع كردم و جويبار كوچك وجودش را به اقيانوس بي كران الهي پيوند زدم ، هر چند كارم به سرانجام هم نرسد ولي در واقع پيروز و موفق گرديدم، چون انسان متصل به خداوند و انساني كه متوجه خدا و به ياد اوست به حقيقت هستي چنگ زده و شكست و نااميدي و حرمان در چنين انساني راه نمي يابد و معنا ندارد و يقين دارد آن مولاي مهربان خير و صلاحش را در اين ديده كه اين كار به ثمر و به نتيجه مورد نظر او نرسد.
به طور كلي نام و ياد خداوند در هر حالي و در هر مكاني مطلوب و مورد تأكيده. در روايت داريم كه خداوند به پيامبر بزرگش حضرت موسي(عليه السلام) مي فرمايد: در هر حال به ياد من باش. حضرت عرض كرد: خدايا! گاهي اوقات من در حالي هستم كه حيا مي كنم نام تو را ببرم و به ياد تو باشم خداوند مي فرمايد: در هر حال حتي در آن حالت نيز به ياد من باش و مرا فراموش نكن.
از طرفي شده كه در اواسط كار با مشكل مواجه ميشيم، يعني با وسوسه و شكي كه باعث اوون شيطانه ما به سر انجام نرسيديم...ذكر نام خدا موجب ميشه ما اين مانع رو از سر راه بردارم و اثر گذاريشو محو كنيم...لذا در روايت اوومده كه «ذكر الله مطرده الشيطان؛ ياد خدا، دوركننده شيطان است» ... اين يادآوري باعث ميشه كار ما به وسوه شيطاني گرفتار نشه و بي سرانجام و ابتر نباشه... .
پاسخ :
سلام دوست عزيز
ميدونيم كه وجود و دوام و كمال هر چيزي به خاطر پيوندش با ذات پاك خداوند است و هيچ چيزي از خود ، هستي و كمال و جمالي ندارد.
پس هدف از ياد خداوند و ذكر او در آغاز هر كار اينه كه اين حقيقت رو به خود يادآوري كنيم كه عقل و استعداد و توانايي و بود و هستيمون از خداونده و با تكيه و وابستگي به او است كه وجود داريم و با حول و قوه و نيروي او است كه مي توانيم كاري انجام دهيم و با توفيق اوست كه مي توانيم كار را به پايان برسانيم.
ولي اگر كار با نام خدا و ياد او آغاز نگردد، اين تصور برامون پيش مي آيد كه موجودي مستقل و بي نياز و غير وابسته ايم. توانايي و استعدادمون از خودمونه و تكيه به علم و دانايي و توانايي خودمون كرديم...! ؛ چنين عملي چون خلاف حقيقت اصيل است هر چند به ظاهر به نتيجه و به ثمر هم برسد ولي چون بريده از آن حقيقت و اصل خود است در واقع بي ثمره و بي ريشه و بي محتواست.
به همين خاطر تأكيد شده در آغاز هر كاري متوجه آن حقيقت شويم و رشته فكر و انديشه و توانايي خود را با آن حقيقت ازلي و اصيل گره بزنيم و خود را در دامان آن كانون عظمت و قدرت و علم بياندازيم كه كارمان هم در ظاهر و هم در باطن به ثمر برسد. چون اگر من كاري را به نام خداوند شروع كردم و جويبار كوچك وجودش را به اقيانوس بي كران الهي پيوند زدم ، هر چند كارم به سرانجام هم نرسد ولي در واقع پيروز و موفق گرديدم، چون انسان متصل به خداوند و انساني كه متوجه خدا و به ياد اوست به حقيقت هستي چنگ زده و شكست و نااميدي و حرمان در چنين انساني راه نمي يابد و معنا ندارد و يقين دارد آن مولاي مهربان خير و صلاحش را در اين ديده كه اين كار به ثمر و به نتيجه مورد نظر او نرسد.
به طور كلي نام و ياد خداوند در هر حالي و در هر مكاني مطلوب و مورد تأكيده. در روايت داريم كه خداوند به پيامبر بزرگش حضرت موسي(عليه السلام) مي فرمايد: در هر حال به ياد من باش. حضرت عرض كرد: خدايا! گاهي اوقات من در حالي هستم كه حيا مي كنم نام تو را ببرم و به ياد تو باشم خداوند مي فرمايد: در هر حال حتي در آن حالت نيز به ياد من باش و مرا فراموش نكن.
از طرفي شده كه در اواسط كار با مشكل مواجه ميشيم، يعني با وسوسه و شكي كه باعث اوون شيطانه ما به سر انجام نرسيديم...ذكر نام خدا موجب ميشه ما اين مانع رو از سر راه بردارم و اثر گذاريشو محو كنيم...لذا در روايت اوومده كه «ذكر الله مطرده الشيطان؛ ياد خدا، دوركننده شيطان است» ... اين يادآوري باعث ميشه كار ما به وسوه شيطاني گرفتار نشه و بي سرانجام و ابتر نباشه... .