mozhgan
11-01-2011, 10:54 PM
نفرين حضرت زهرا سلام الله عليها
سوال :
با سلام جریان پریشان کردن مو چیست؟ چه رسمی است مگر دیدن مو ی زن توسط نامحرم حرام نیست؟در جریان خطبه خانم که فرمودند اگر علی علیه السلام را رها نکنید گیسوانم را پریشان و نفرینتان میکنم ؟
پاسخ :
با سلام
دوست محترم
در ایام غربت مدینه، آنگاه که غاصبان ولایت، جنایت ها بر این خاندان پاک و مطهر روا داشتند...تنها مدافع ولایت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بود ...در تاریخ آمده است.
در آن لحظه که امیرالمؤمنین(علیه السلام) را برای بیعت می بردند، حضرت زهرا(علیها سلام) خود را به آن ها رساند و فرمود:
ای پسر خطاب اگر کراهت نداشتم که بیگانگان مدینه گرفتار بلای الهی شوند، نفرین می کردم...و می دانی که چه زود نفرین من تحقق پیدا می کند...
در واقع چنین رفتاری از حضرت زهرا(سلام الله علیها) نهایت تهدید ظالمان بود...تهدیدی که اگر چه جامه عمل نپوشید...اما حضرت با این کار اتمام حجت نمودند...لذا بعد از این نفرین فرمودند...لا اُخلّی عن باب المسجد حتُی اری ابن عمی سالماً بعینه...یعنی اینجا را ترک نمی کنم تا پسر عمویم سالم رها شود...و بعد همین طور هم شد...
اما اصل ماجرا، بین عرب رسم بود که برای نفرین کردن در کنار مقدسات گریه و زاری می کردند...حضرت زهرا در بیانی می فرمایند.
قسم به آن خدایی که محمد را برانگیخت، با بدترین حالت به پیش پدرم می روم و شما را نفرین می کنم...یقین بدانید که نزد خدا از ناقه صالح گرامی تر خواهم بود...
پس در واقع چنین نفرینی، نهایت انزجار و رقت قلبی است که این جنایت بدنبال داشت...لذا حضرت علی(علیه السلام) از آنجا که می دانستند عواقب چنین نفرینی چیست به سلمان فرمودند:
فاطمه را دریاب، گویی دو طرف مدینه را می بینم که به لرزه درآمده، سوگند به خدا اگر فاطمه گیسوان خود را پریشان کند و ناله سردهد، زمین همه اهل مدینه را به کام مرگبار خود فرو می برد...با این حساب علت این بیان حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) مشخص می شود و الا شأن ایشان والاتر از این است که نامحرم ایشان را ببیند در حالی که حضور حضرت زهرا(سلام الله علیها) در جمع مردم بسیار نادر بود.
سوال :
با سلام جریان پریشان کردن مو چیست؟ چه رسمی است مگر دیدن مو ی زن توسط نامحرم حرام نیست؟در جریان خطبه خانم که فرمودند اگر علی علیه السلام را رها نکنید گیسوانم را پریشان و نفرینتان میکنم ؟
پاسخ :
با سلام
دوست محترم
در ایام غربت مدینه، آنگاه که غاصبان ولایت، جنایت ها بر این خاندان پاک و مطهر روا داشتند...تنها مدافع ولایت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بود ...در تاریخ آمده است.
در آن لحظه که امیرالمؤمنین(علیه السلام) را برای بیعت می بردند، حضرت زهرا(علیها سلام) خود را به آن ها رساند و فرمود:
ای پسر خطاب اگر کراهت نداشتم که بیگانگان مدینه گرفتار بلای الهی شوند، نفرین می کردم...و می دانی که چه زود نفرین من تحقق پیدا می کند...
در واقع چنین رفتاری از حضرت زهرا(سلام الله علیها) نهایت تهدید ظالمان بود...تهدیدی که اگر چه جامه عمل نپوشید...اما حضرت با این کار اتمام حجت نمودند...لذا بعد از این نفرین فرمودند...لا اُخلّی عن باب المسجد حتُی اری ابن عمی سالماً بعینه...یعنی اینجا را ترک نمی کنم تا پسر عمویم سالم رها شود...و بعد همین طور هم شد...
اما اصل ماجرا، بین عرب رسم بود که برای نفرین کردن در کنار مقدسات گریه و زاری می کردند...حضرت زهرا در بیانی می فرمایند.
قسم به آن خدایی که محمد را برانگیخت، با بدترین حالت به پیش پدرم می روم و شما را نفرین می کنم...یقین بدانید که نزد خدا از ناقه صالح گرامی تر خواهم بود...
پس در واقع چنین نفرینی، نهایت انزجار و رقت قلبی است که این جنایت بدنبال داشت...لذا حضرت علی(علیه السلام) از آنجا که می دانستند عواقب چنین نفرینی چیست به سلمان فرمودند:
فاطمه را دریاب، گویی دو طرف مدینه را می بینم که به لرزه درآمده، سوگند به خدا اگر فاطمه گیسوان خود را پریشان کند و ناله سردهد، زمین همه اهل مدینه را به کام مرگبار خود فرو می برد...با این حساب علت این بیان حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) مشخص می شود و الا شأن ایشان والاتر از این است که نامحرم ایشان را ببیند در حالی که حضور حضرت زهرا(سلام الله علیها) در جمع مردم بسیار نادر بود.