mehraboOon
10-31-2011, 07:01 PM
من دیگرتان کیست؟ / آدم‌های درون نیز با هم ازدواج می‌کنند
آخرین نیوز: بیشتر ازدواج‌هایی که منجر به طلاق می‌شوند، متشکل از همسرانی است که هر دو کودک هستند؛ اختلاف کودک با کودک بیشتر به خاطر متفاوت بودن لذت‌ها به وجود می‌آید.
به گزارش برنا، شخصیت الگوهای پایداری از ادراک، ارتباط یا تفکر درباره محیط و خویشتن است. شخصیت هر فرد توسط یک مدیر داخلی که به آن «من» گفته می‌شود اداره می‌شود. در درون «من» غرایض، واقع بینی، وجدان، ادراک، مهارت‌های مختلف و... وجود دارد.
«من» دارای حالات متفاوتی است و این حالات متفاوت با تغییر قابل توجهی در دیدگاه‌ها، لحن صدا، کلمات و سایر جنبه‌های رفتار مشخص می‌شود چنین به نظر می‌رسد که هر فرد تعداد محدودی از این حالات من را دارا است.
حالات «من» واقعیت‌های روانی هستند و به خاطر قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف به وجود نمی‌آید؛ بلکه موقعیت‌های گوناگون می‌توانند این حالات را درخواست کنند.
حالات «من» را می‌توان به شرح زیر دسته‌بندی کرد:
کودک: حالاتی که نمایان‌گر سال‌های اولیه زندگی فرد و دوران کودکی فرد است. همه افراد خردسال و بزرگسال از لحاظ شخصیتی در درون خودشان یک پسر بچه یا دختر بچه کوچکی دارد کودک یادآور خصوصیاتی ماند بازی، شیطنت، تخیل، لذت طلبی، درد گریزی و هیجانات، لجبازی، انتقام‌جویی، علاقه‌مندی، دمدمی مزاج بودن، کنجکاوی، عینیت‌گرایی(درک مفاهمیی که قابل رویت هستند مثل اشیاء و جانداران)، جاندار‌پنداری (زنده‌دانستن اشیاء بی‌جان) وتفکرجاودیی (مرتبط دانستن علت وقایع به علل غیر واقعی ) است.
والد: حالاتی است که نمایان‌گر فرد به همان صورتی است که پدر و مادرش (یا جانشین های آنها) رفتار می‌کردند از لحاظ شخصیتی والد بعد از به وجود آمدن کودک در فرد رشد می‌کند. وجود والد برای زنده‌ماندن کودک ضروری است برای همین است که خردسالانی که والد در آنها رشد نکرده است نمی‌توانند از خودشان مراقبت کنند و به پدر و مادرشان وابسته هستند. والد یادآور خصوصیاتی مانند مسوولیت‌پذیری، قانون‌مندی، تعصب، وجدان، حمایت، مراقبت و عادت‌هاست.
بالغ: حالتی است که نمایان گر رفتار پخته و منطقی فرد است و بلوغ فکری فرد را نشان می‌دهد. از لحاظ شخصیتی بالغ بعد از به وجود آمدن والد در فرد رشد می‌کند. وجود بالغ برای ادامه حیات لازم است. برای همین است که انسان‌ها بر خلاف موجودات زنده دیگر توانستند با محیط خودشان سازگاری پیدا کنند و منقرض نشدند. همچنین بالغ تنظیم اعمال والد و کودک و وساطت بی‌طرفانه بین آنها را برعهده دارد. بالغ یادآور خصوصیاتی مانند: عبرت‌گرفتن، نوآوری، واقع‌گرایی، انتقاد، تصمیم‌گیری، محاسبه، پیش‌بینی‌کردن، استنباط و ذهن‌گرایی (درک مفاهیم غیر قابل رویت مثل نیرو، هوش یا تمدن) است.
با توضیحات فوق مشخص می‌شود که هر فرد در هر موقعیت معین از زندگی خودش یکی از حالات من را ابراز می‌دارد و افراد می‌توانند به تناسب آمادگی‌شان از هر یک از حالات من به یک حالت دیگر تغییر کنند. هر فرد در زندگی خود از لحاظ رشد شخصیت دارای حالت کودک است سپس حالت والد می‌شود و در نهایت دارای حالت بالغ می‌شود؛ بنابراین شخصی که به کمال رسیده باشد دارای هر سه حالت من است. به وجود آمدن حالات من در طول زندگی فرد به وجود می آید اما ارتباطی با سن تقویمی افراد ندارد. مثلا افراد بزرگسالی وجود دارد که فقط دارای حالت کودک هستند و یا افراد خردسالی وجود دارند که دارای حالات بالغ هستند.
ازدواج «من»های درون
ازدواج کودک با کودک: بیشتر ازدواج‌هایی که منجر به طلاق می‌شوند، متشکل از همسرانی است که هر دو کودک هستند. اختلاف کودک با کودک بیشتر به خاطر متفاوت بودن لذت‌ها به وجود می‌آید. همچنین در این ازدواج‌ها به دلیل بی‌کفایتی طرفین، دخالت دیگران به وفور دیده می‌شود. معمولا برای رفع اختلاف بین این زوج‌ها از روش کدخدا منشی و ریش سفیدی استفاده می‌شود که متاسفانه این روش اشتباه و غیر منطقی است. زیرا دیگران باید تلاش کنند تا زن و شوهر به صورت بالغانه رفتار کنند.
ازدواج کودک با والد: ازدواج کودک با والد بسیار رایج است و در ازدواج‌هایی که در آنها اختلاف سنی زیادی بین زوج‌ها وجود دارد مشاهده می‌شود. همچنین این گونه ازدواج‌ها در بین زوج‌هایی که دارای اختلاف طبقاتی شدید در زمینه اجتماعی و اقتصادی هستند دیده می‌شود. اکثرا در این گونه ازدواج‌ها فردی که به آن کودک اطلاق می‌شود دارای عقده ادیپ (عقده ادیپ به معنای عشق ورزی پسر به مادرش است) یا عقده الکترا(عقده الکترا به معنای عشق ورزی دختر به پدرش است). معمولا در این ازدواج‌ها نافرمانی کودک از والد باعث اختلاف می‌شود و نافرمانی کودک از والد معمولا با به دست‌آوردن حامیان جدید تقویت می‌شود.
ازدواج کودک با بالغ: ازدواج کودک با بالغ نادر است؛ زیرا معمولا بالغ کودک را برای ازدواج انتخاب نمی‌کند و در صورت ازدواج از لحاظ عاطفی دور از یکدیگر زندگی می‌کنند. معمولا در این ازدواج ها کودک برای حل مسایل مختلف به بالغ مراجعه می‌کند و بالغ نقش مشاور را برای کودک دارد.
ازدواج والد با والد: ازدواج والد با والد نیز منجر به اختلاف می‌شود؛ زیرا هیچ یک از آنها از خواسته طرف مقابلش تبعیت نمی‌کند و رابطه خصمانه‌ای با یکدیگر برقرار می‌کنند؛ اما معمولا این افراد با فرزندشان رابطه‌ای صمیمی برقرار می‌کنند و ممکن است هر یک به طور جداگانه تعدادی از فرزندان را به طرف خود جلب کنند. معمولا برای کاهش ازدواج این زوج‌ها تجویز می‌شود که بچه‌دار شوند. اما متاسفانه این تجویز اشتباه و غیر منطقی است؛ زیرا دیگران باید تلاش کنند تا زن و شوهر به صورت بالغانه رفتار کنند.
ازدواج والد با بالغ: ازدواج والد با بالغ بیشتر در ازدواج‌های تشریفاتی مشاهده می‌شود. معمولا در این ازدواج ها بالغ یک شخصیت مهم مثل یک مدیر یا دانشمند است که بیشتر سرگرم کارهای خودش است و اداره زندگی و پرورش فرزندان برعهده والد گذاشته می‌شود.
ازدواج بالغ با بالغ: ازدواج بالغ با بالغ موفق ترین نوع ازدواج است که معمولاً در سنین بالاتر از دوره جوانی اتفاق می‌افتد. در این ازدواج ها طرفین دارای مهارت خاصی هستند و بر اساس یک تفکر خاص ازدواج می‌کنند. ازدواج بالغ با بالغ معمولا بدون دخالت دیگران انجام می‌پذیرد.
یادآور می شود که شرایط ذکر شده کاملا نسبی است و ممکن است در همه زوجین صدق نکند.
آخرین نیوز: بیشتر ازدواج‌هایی که منجر به طلاق می‌شوند، متشکل از همسرانی است که هر دو کودک هستند؛ اختلاف کودک با کودک بیشتر به خاطر متفاوت بودن لذت‌ها به وجود می‌آید.
به گزارش برنا، شخصیت الگوهای پایداری از ادراک، ارتباط یا تفکر درباره محیط و خویشتن است. شخصیت هر فرد توسط یک مدیر داخلی که به آن «من» گفته می‌شود اداره می‌شود. در درون «من» غرایض، واقع بینی، وجدان، ادراک، مهارت‌های مختلف و... وجود دارد.
«من» دارای حالات متفاوتی است و این حالات متفاوت با تغییر قابل توجهی در دیدگاه‌ها، لحن صدا، کلمات و سایر جنبه‌های رفتار مشخص می‌شود چنین به نظر می‌رسد که هر فرد تعداد محدودی از این حالات من را دارا است.
حالات «من» واقعیت‌های روانی هستند و به خاطر قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف به وجود نمی‌آید؛ بلکه موقعیت‌های گوناگون می‌توانند این حالات را درخواست کنند.
حالات «من» را می‌توان به شرح زیر دسته‌بندی کرد:
کودک: حالاتی که نمایان‌گر سال‌های اولیه زندگی فرد و دوران کودکی فرد است. همه افراد خردسال و بزرگسال از لحاظ شخصیتی در درون خودشان یک پسر بچه یا دختر بچه کوچکی دارد کودک یادآور خصوصیاتی ماند بازی، شیطنت، تخیل، لذت طلبی، درد گریزی و هیجانات، لجبازی، انتقام‌جویی، علاقه‌مندی، دمدمی مزاج بودن، کنجکاوی، عینیت‌گرایی(درک مفاهمیی که قابل رویت هستند مثل اشیاء و جانداران)، جاندار‌پنداری (زنده‌دانستن اشیاء بی‌جان) وتفکرجاودیی (مرتبط دانستن علت وقایع به علل غیر واقعی ) است.
والد: حالاتی است که نمایان‌گر فرد به همان صورتی است که پدر و مادرش (یا جانشین های آنها) رفتار می‌کردند از لحاظ شخصیتی والد بعد از به وجود آمدن کودک در فرد رشد می‌کند. وجود والد برای زنده‌ماندن کودک ضروری است برای همین است که خردسالانی که والد در آنها رشد نکرده است نمی‌توانند از خودشان مراقبت کنند و به پدر و مادرشان وابسته هستند. والد یادآور خصوصیاتی مانند مسوولیت‌پذیری، قانون‌مندی، تعصب، وجدان، حمایت، مراقبت و عادت‌هاست.
بالغ: حالتی است که نمایان گر رفتار پخته و منطقی فرد است و بلوغ فکری فرد را نشان می‌دهد. از لحاظ شخصیتی بالغ بعد از به وجود آمدن والد در فرد رشد می‌کند. وجود بالغ برای ادامه حیات لازم است. برای همین است که انسان‌ها بر خلاف موجودات زنده دیگر توانستند با محیط خودشان سازگاری پیدا کنند و منقرض نشدند. همچنین بالغ تنظیم اعمال والد و کودک و وساطت بی‌طرفانه بین آنها را برعهده دارد. بالغ یادآور خصوصیاتی مانند: عبرت‌گرفتن، نوآوری، واقع‌گرایی، انتقاد، تصمیم‌گیری، محاسبه، پیش‌بینی‌کردن، استنباط و ذهن‌گرایی (درک مفاهیم غیر قابل رویت مثل نیرو، هوش یا تمدن) است.
با توضیحات فوق مشخص می‌شود که هر فرد در هر موقعیت معین از زندگی خودش یکی از حالات من را ابراز می‌دارد و افراد می‌توانند به تناسب آمادگی‌شان از هر یک از حالات من به یک حالت دیگر تغییر کنند. هر فرد در زندگی خود از لحاظ رشد شخصیت دارای حالت کودک است سپس حالت والد می‌شود و در نهایت دارای حالت بالغ می‌شود؛ بنابراین شخصی که به کمال رسیده باشد دارای هر سه حالت من است. به وجود آمدن حالات من در طول زندگی فرد به وجود می آید اما ارتباطی با سن تقویمی افراد ندارد. مثلا افراد بزرگسالی وجود دارد که فقط دارای حالت کودک هستند و یا افراد خردسالی وجود دارند که دارای حالات بالغ هستند.
ازدواج «من»های درون
ازدواج کودک با کودک: بیشتر ازدواج‌هایی که منجر به طلاق می‌شوند، متشکل از همسرانی است که هر دو کودک هستند. اختلاف کودک با کودک بیشتر به خاطر متفاوت بودن لذت‌ها به وجود می‌آید. همچنین در این ازدواج‌ها به دلیل بی‌کفایتی طرفین، دخالت دیگران به وفور دیده می‌شود. معمولا برای رفع اختلاف بین این زوج‌ها از روش کدخدا منشی و ریش سفیدی استفاده می‌شود که متاسفانه این روش اشتباه و غیر منطقی است. زیرا دیگران باید تلاش کنند تا زن و شوهر به صورت بالغانه رفتار کنند.
ازدواج کودک با والد: ازدواج کودک با والد بسیار رایج است و در ازدواج‌هایی که در آنها اختلاف سنی زیادی بین زوج‌ها وجود دارد مشاهده می‌شود. همچنین این گونه ازدواج‌ها در بین زوج‌هایی که دارای اختلاف طبقاتی شدید در زمینه اجتماعی و اقتصادی هستند دیده می‌شود. اکثرا در این گونه ازدواج‌ها فردی که به آن کودک اطلاق می‌شود دارای عقده ادیپ (عقده ادیپ به معنای عشق ورزی پسر به مادرش است) یا عقده الکترا(عقده الکترا به معنای عشق ورزی دختر به پدرش است). معمولا در این ازدواج‌ها نافرمانی کودک از والد باعث اختلاف می‌شود و نافرمانی کودک از والد معمولا با به دست‌آوردن حامیان جدید تقویت می‌شود.
ازدواج کودک با بالغ: ازدواج کودک با بالغ نادر است؛ زیرا معمولا بالغ کودک را برای ازدواج انتخاب نمی‌کند و در صورت ازدواج از لحاظ عاطفی دور از یکدیگر زندگی می‌کنند. معمولا در این ازدواج ها کودک برای حل مسایل مختلف به بالغ مراجعه می‌کند و بالغ نقش مشاور را برای کودک دارد.
ازدواج والد با والد: ازدواج والد با والد نیز منجر به اختلاف می‌شود؛ زیرا هیچ یک از آنها از خواسته طرف مقابلش تبعیت نمی‌کند و رابطه خصمانه‌ای با یکدیگر برقرار می‌کنند؛ اما معمولا این افراد با فرزندشان رابطه‌ای صمیمی برقرار می‌کنند و ممکن است هر یک به طور جداگانه تعدادی از فرزندان را به طرف خود جلب کنند. معمولا برای کاهش ازدواج این زوج‌ها تجویز می‌شود که بچه‌دار شوند. اما متاسفانه این تجویز اشتباه و غیر منطقی است؛ زیرا دیگران باید تلاش کنند تا زن و شوهر به صورت بالغانه رفتار کنند.
ازدواج والد با بالغ: ازدواج والد با بالغ بیشتر در ازدواج‌های تشریفاتی مشاهده می‌شود. معمولا در این ازدواج ها بالغ یک شخصیت مهم مثل یک مدیر یا دانشمند است که بیشتر سرگرم کارهای خودش است و اداره زندگی و پرورش فرزندان برعهده والد گذاشته می‌شود.
ازدواج بالغ با بالغ: ازدواج بالغ با بالغ موفق ترین نوع ازدواج است که معمولاً در سنین بالاتر از دوره جوانی اتفاق می‌افتد. در این ازدواج ها طرفین دارای مهارت خاصی هستند و بر اساس یک تفکر خاص ازدواج می‌کنند. ازدواج بالغ با بالغ معمولا بدون دخالت دیگران انجام می‌پذیرد.
یادآور می شود که شرایط ذکر شده کاملا نسبی است و ممکن است در همه زوجین صدق نکند.