R A H A
10-01-2011, 03:10 AM
"شوشا" حدود هفتاد و دو سال پیش در تهران به دنیا آمد، بعد از مهاجرت به پاریس و تحصیل ادبیات فرانسه با "نیکولاس گاپی" که او هم به کارهای هنری مشغول بود ازدواج کرد.
حاصل این ازدواج دو پسر بود و زندگی مشترکشان بعد ازپانزده سال به جدایی ختم شد.
شوشا پس از ازدواج به انگلستان مهاجرت کرد و در لندن ساکن شد.
چون از جوانی از خانه و وطن جدا شده بود، زندگیش همواره با نوعی درد غربت همراه بود. درد غربتی هنرمندانه و فیلسوفانه.
"شوشا" از ابتدا با تفکرات فلسفی آشنا بود. پدرش "آیت الله محمد کاظم عصار" عالم علوم دینی و استاد فلسفه دانشگاه تهران بود.
"شوشا" از نظر علاقه به ادبیات فارسی و تمایل به عرفان به پدرش شبیه بود و او را الگوی خود قرار می داد.
پدرش مردی بود که پیرو عرفان و فلسفه روشنفکرانه بود و تمدن غرب را تحسین می کرد، برای همین فرزندش را برای تحصیل به اروپا فرستاد.
"شوشا" در فرانسه خوانندگی اپرا هم آموخت. علاقه او به آوازهای محلی ایرانی باعث شد که آلبومی از آوازهای اقوام مختلف ایرانی منتشر کند.
او با دو فرهنگ و زبان ایرانی/ فارسی و فرانسه به خوبی آشنا بود و وقتی به انگلستان آمد خیلی زود توانست به زبان انگلیسی هم به خوبی حرف بزند و آواز بخواند.
دوستان و معاشران او هنرمندان وآدمهای اهل ذوق و تفکر بودند. از جمله "تد هیوز" شاعر معروف انگلیسی یکی از دوستانش بود که "شوشا" در مجلس ترحیم او که در کلیسای "وست مینستر" لندن برگزار شد آواز خواند.
در انگلستان به طور حرفه ای کار خوانندگی می کرد و آلبومی به زبان انگلیسی منتشر کرد.
مضمون ترانه های این آلبوم تلفیقی از موضوعات عاشقانه و اجتماعی است.
"شوشا" که با سه فرهنگ و زبان بسیار متفاوت دنیا به خوبی آشنایی داشت، در همه این فرهنگ ها و زبان ها آثار ماندگاری خلق کرد.
داستان "دختری در پاریس" او یکی از بهترین نوشته هایی است که شرایط اجتماعی بعد از جنگ در فرانسه را شرح می دهد.
آثار او به زبان انگلیسی، مجموعه ترانه هایی است که به این زبان نوشته و اجرا کرده است.
آثار فارسی او هم شامل ترانه های محلی ایرانی است که منتشر کرده.
کسانی که او را می شناختند می گویند که موسیقی و آهنگ در خون او بوده و در تمام کارهایش حضور موسیقی محسوس است.
از خود او نقل شده که گفته، موسیقی را می توان در چهارچوب قوائدی قرار داد که حتی یک آدم بی خدا هم آن را یاد بگیرد. ولی روح و سرچشمه موسیقی خداست.
"شوشا" که در یک خانواده معتقد به دین متولد شده بود همیشه اسلام را دین مهربانی می دانست و با تندروی و خشونت در دین مخالف بود.
در سال دو هزار و شش بعد از سی سال دوری، به ایران بازگشت و چند برنامه رادیویی برای شبکه سه رادیو بی بی سی درست کرد.
این برنامه درباره این بود که چگونه فیلسوفان اسلامی تفکر متفکران یونان را به غرب بردند.
او برای تهیه این برنامه به دانشگاه تهران، محل کار پدرش رفت و با ساخت این برنامه دینش را به پدر ادا کرد.
"شوشا گاپی"، در بیست و چهارم مارس دوهزار و هشت مصادف با دوم فروردین ماه سال هزارو سیصد و هشتاد و هفت در لندن از دنیا رفت.
آشنایانش می گویند کسی را از دست داده اند که مهربانیش چیزی از مهربانی مادرانه فراتر بود.
نویسنده ای که در روزنامه "گاردین" درباره "شوشا" نوشته است، محبت او را به تجلی عشق تعبیر کرده است، درست همانطور که در عرفا می توان سراغ گرفت.
حاصل این ازدواج دو پسر بود و زندگی مشترکشان بعد ازپانزده سال به جدایی ختم شد.
شوشا پس از ازدواج به انگلستان مهاجرت کرد و در لندن ساکن شد.
چون از جوانی از خانه و وطن جدا شده بود، زندگیش همواره با نوعی درد غربت همراه بود. درد غربتی هنرمندانه و فیلسوفانه.
"شوشا" از ابتدا با تفکرات فلسفی آشنا بود. پدرش "آیت الله محمد کاظم عصار" عالم علوم دینی و استاد فلسفه دانشگاه تهران بود.
"شوشا" از نظر علاقه به ادبیات فارسی و تمایل به عرفان به پدرش شبیه بود و او را الگوی خود قرار می داد.
پدرش مردی بود که پیرو عرفان و فلسفه روشنفکرانه بود و تمدن غرب را تحسین می کرد، برای همین فرزندش را برای تحصیل به اروپا فرستاد.
"شوشا" در فرانسه خوانندگی اپرا هم آموخت. علاقه او به آوازهای محلی ایرانی باعث شد که آلبومی از آوازهای اقوام مختلف ایرانی منتشر کند.
او با دو فرهنگ و زبان ایرانی/ فارسی و فرانسه به خوبی آشنا بود و وقتی به انگلستان آمد خیلی زود توانست به زبان انگلیسی هم به خوبی حرف بزند و آواز بخواند.
دوستان و معاشران او هنرمندان وآدمهای اهل ذوق و تفکر بودند. از جمله "تد هیوز" شاعر معروف انگلیسی یکی از دوستانش بود که "شوشا" در مجلس ترحیم او که در کلیسای "وست مینستر" لندن برگزار شد آواز خواند.
در انگلستان به طور حرفه ای کار خوانندگی می کرد و آلبومی به زبان انگلیسی منتشر کرد.
مضمون ترانه های این آلبوم تلفیقی از موضوعات عاشقانه و اجتماعی است.
"شوشا" که با سه فرهنگ و زبان بسیار متفاوت دنیا به خوبی آشنایی داشت، در همه این فرهنگ ها و زبان ها آثار ماندگاری خلق کرد.
داستان "دختری در پاریس" او یکی از بهترین نوشته هایی است که شرایط اجتماعی بعد از جنگ در فرانسه را شرح می دهد.
آثار او به زبان انگلیسی، مجموعه ترانه هایی است که به این زبان نوشته و اجرا کرده است.
آثار فارسی او هم شامل ترانه های محلی ایرانی است که منتشر کرده.
کسانی که او را می شناختند می گویند که موسیقی و آهنگ در خون او بوده و در تمام کارهایش حضور موسیقی محسوس است.
از خود او نقل شده که گفته، موسیقی را می توان در چهارچوب قوائدی قرار داد که حتی یک آدم بی خدا هم آن را یاد بگیرد. ولی روح و سرچشمه موسیقی خداست.
"شوشا" که در یک خانواده معتقد به دین متولد شده بود همیشه اسلام را دین مهربانی می دانست و با تندروی و خشونت در دین مخالف بود.
در سال دو هزار و شش بعد از سی سال دوری، به ایران بازگشت و چند برنامه رادیویی برای شبکه سه رادیو بی بی سی درست کرد.
این برنامه درباره این بود که چگونه فیلسوفان اسلامی تفکر متفکران یونان را به غرب بردند.
او برای تهیه این برنامه به دانشگاه تهران، محل کار پدرش رفت و با ساخت این برنامه دینش را به پدر ادا کرد.
"شوشا گاپی"، در بیست و چهارم مارس دوهزار و هشت مصادف با دوم فروردین ماه سال هزارو سیصد و هشتاد و هفت در لندن از دنیا رفت.
آشنایانش می گویند کسی را از دست داده اند که مهربانیش چیزی از مهربانی مادرانه فراتر بود.
نویسنده ای که در روزنامه "گاردین" درباره "شوشا" نوشته است، محبت او را به تجلی عشق تعبیر کرده است، درست همانطور که در عرفا می توان سراغ گرفت.