امام حسین علیه السلام به روایت اصول کافی

[sorna]

زندگى حسين بن على عليهماالسلام:



بَابُ مَوْلِدِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع)

وُلِدَ الْحـُسـَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) فِي سَنَةِ ثَلَاثٍ وَ قُبِضَ ع فِى شَهْرِ الْمُحَرَّمِ مِنْ سَنَةِ إِحْدَى وَ سـِتِّيـنَ مـِنَ الْهـِجـْرَةِ وَ لَهُ سَبْعٌ وَ خَمْسُونَ سَنَةً وَ أَشْهُرٌ قَتَلَهُ عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ زِيَادٍ لَعَنَهُ اللَّهُ فـِى خـِلَافـَةِ يـَزِيـدَ بـْنِ مـُعـَاوِيـَةَ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ هُوَ عَلَى الْكُوفَةِ وَ كَانَ عَلَى الْخَيْلِ الَّتـِى حـَارَبـَتـْهُ وَ قـَتـَلَتـْهُ عـُمـَرُ بْنُ سَعْدٍ لَعَنَهُ اللَّهُ بِكَرْبَلَاءَ يَوْمَ الْإِثْنَيْنِ لِعَشْرٍ خَلَوْنَ مِنَ الْمُحَرَّمِ وَ أُمُّهُ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ (ص)

1- سـَعـْدٌ وَ أَحـْمـَدُ بـْنُ مـُحـَمَّدٍ جَمِيعاً عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَخِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ الْحـُسـَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُبِضَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ ابْنُ سَبْعٍ وَ خَمْسِينَ سَنَةً

ترجمه روايت شريفه:

حـسـيـن بـن عـلى عـليـهـمـاالسـلام در سـال سـوم هـجـرى مـتـولد شـد و در مـاه مـحـرم سـال 61 هـجرى درگذشت و 57 سال و چند ماه داشت ، عبيداللّه بن زياد لعنه اللّه در زمان خـلافت يزيد بن معاويه لعنه اللّه وقتى كه حاكم كوفه بود آن حضرت را شهيد كرد، و فـرمانده لشكرى كه با او جنگيد و او را كشت عمر بن سعد لعنه اللّه بود و در كربلا در روز دوشـنبه دهم محرم اتفاق افتاد، مادر آن حضرت فاطمه دختر پيغمبر صلى للّه عليه و آله است.

امـام صـادق عـليـه السـلام فـرمـود: حـسـيـن بـن عـلى عليهماالسلام در روز عاشورا بدرود زندگى گفت و 57 سال داشت.

اصول كافى جلد 2 صفحه 363 روايت 1

[sorna]

شـرح:
علامه مجلسى (ره ) راجع به تاريخ ولادت و وفات امام حسين عليه السلام و فاصله ميان آن حضرت با برادرش امام حسن عليه السلام اقوالى بدين ترتيب ذكر مى كند:
1- شـيـخ در تـهـذيـب: ولادتـش در آخـر ربـيـع الاول سال سوم بوده
2- مـرحـوم طـبـرسـى در اعـلام الوردى : روز سـه شنبه يا پنجشنبه سوم شعبان و يا پنجم شعبان سال چهارم ده ماه و 20 روز بعد از تولد برادرش ‍ بوده.
3- شيخ مفيد در ارشاد: در پنجم شعبان سال چهارم.
4- شـيـخ در مـصـبـاح : روز پـنـجـشـنـبـه سـوم شـعـبـان سال چهارم 4-
5- كـشـف الغـمـه : پـنـجـم شـعـبان سال چهارم و حضرت فاطمه علهاالسلام 50 روز بعد از ولادت امام حسن به او آبستن شد.
6- ابن خشاب : فاصله ميان او و برادرش 7 ماه و ده روز بود.
7- شهيد اول در دروس : آخر ربيع الاول سال سوم هجرى و بعضى گفته اند: در روز پنجشنبه سيزدهم ماه رمضان.
8- شيخ بن نما: در پنجم جمادى الاولى و مدت حملش 6 ماه بوده، سپس ‍ مجلسى (ره ) گويد: شـيـخ طـوسـى از آن جـهـت ولادت آنـحـضـرت را در آخـر ربـيـع الاول دانـسـته كه ولادت امام حسن در نيمه رمضان و فاصله ميان او و برادرش به شش ماه و ده روز نـزدش ثابت و مسلم بوده است ، ولى ولادت امام حسن عليه السلام در ماه رمضان به روايت معتبرى مستند نمى باشد.

[sorna]

ترجمه روايت شريفه:



امـام صـادق عـليـه السـلام فـرمـود: چـون فـاطـمـه عـليـهـاالسـلام بـه حـسـيـن آبستن شد، جـبـرئيـل نـزد پـيـغـمـبـر صلى للّه عليه و آله آمد و عرض كرد: "همانا فاطمه عليهاالسلام پـسـرى خواهد زائيد كه امتت او را بعد از تو مى كشند"، چون فاطمه به حسين عليه السلام آبـسـتـن شـد خـوشـحـال نـبـود، و چـون زائيـده از زائيـدنـش هـم خـوشـحـال نـبود سپس امام صادق عليه السلام فرمود: در دنيا مادرى ديده نشده كه پسرى بـه زايـد و خـوشـحـال نـباشد، ولى فاطمه خوشحال نبود، زيرا دانست كه او كشته خواهد شـد، و ايـن آيه درباره او نازل شد "ما انسان را به نيكى نمودن نسبت به پدر و مادرش سـفارش نموده ايم ، مادرش او را به ناخوشى باردار شد و بناخوشى زائيد و بار داشتن و از شير گرفتنش سى ماه بود. - سوره 46 آیه ی 15-"



اصول كافى جلد 2 صفحه 364 روايت 3

[sorna]

ترجمه روايت شريفه :



امـام صـادق عـليـه السـلام فـرمـود: جـبـرئيل عليه السلام بر محمد صلى للّه عليه و آله نازل شد و گفت : اى محمد! خدا ترا مژده مى دهد به مولودى كه از فاطمه متولد شود و امت تو او را بعد از تو مى كشند فرمود: اى جبرئيل ! سلام به پروردگارم ، مرا به مولودى كـه از فـاطـمـه مـتـولد شـود و امـتـم او را بـه كـشـنـد نـيـازى نـيـسـت ، جـبـرئيـل بـه آسـمـان بالا رفت و سپس ‍ فرود آمد و همان سخن را گفت ، پيغمبر فرمود: اى جـبـرئيـل ! سلام به پروردگارم مرا به مولودى كه از فاطمه متولد شود و امتم او را به كـشـنـد نـيـازى نـيـسـت ، جـبـرئيـل بـه آسـمـان بالا رفت و سپس فرود آمد و گفت : اى محمد! پـروردگـارت بـه تـو سلام مى رساند و ترا مژده مى دهد كه امامت و ولايت و وصيت را در ذريه او قرار داده ، او هم پيغام داد كه من راضى گشتم .


"پـس بـه نـاخـوشـى او را آبـستن شد و به ناخوشى زائيد و از آبستن شدن تا از شير گـرفـتـنـش سـى مـاه بـود." و چـون بـه قـوت رسـيـد و چـهل ساله شد، گفت : پروردگارا! مرا وادار كن تا نعمت ترا كه به من و به پدر و مادرم انـعـام كـرده اى سـپـاس گـزارم و عـمـلى شـايـسـتـه كنم كه پسند تو باشد و بعضى از فـرزنـدانم را شايسته کن" اگر او نمى فرمود: بعضى از فرزندانم را شايسته كن ، هـمـه فـرزنـدان آنـحـضرت امام مى شدند، و امام حسين از فاطمه عليهماالسلام و از هيچ زن ديـگـر شير نخورد، بلكه او را خدمت پيغمبر صلى للّه عليه و آله مى آوردند و آن حضرت انـگـشـت ابـهـامش را در دهان او مى گذارد و او باندازه اى كه دو روز و سه روزش را كفايت كـنـد، از آن مـى مكيد، پس گوشت حسين عليه السلام از گوشت و خون رسولخدا صلى للّه عليه و آله روئيد. و فرزندى شش ماهه متولد نشد، جز عيسى بن مريم عليه السلام و حسين بن على عليهماالسلام .


و در روايـت ديـگـر اسـت كه امام رضا عليه السلام فرمود: حسين را نزد پيغمبر صلى للّه عـليـه و آله مى آوردند و آن حضرت زبانش را در دهان او مى گذاشت تا مى مكيد و به همان اكتفا مى كرد و از هيچ زنى شير نخورد.



اصول كافى جلد 2 صفحه 365 روايت 4

[sorna]

ترجمه روايت شريفه :


امـام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عزوجل : "ابراهيم نگاهى به ستارگان كرد و گـفـت مـن بـيـمـارم." (آیه ی88 سـوره 37 ) فـرمـود: ابـراهـيم حساب كرد و آنچه به حسين عليه السـلام وارد مى شود (از اوضاع كواكب ) فهميد، سپس گفت : من بيمارم ، از آنچه به حسين عليه السلام وارد مى شود.


اصول كافى جلد 2 صفحه 366 روايت5