حضرت زهرا، فاطمه عليهما السلام به روایت اصول کافی

[sorna]

زندگانى حضرت زهرا، فاطمه عليهما السلام :


بَابُ مَوْلِدِ الزَّهْرَاءِ فَاطِمَةَ (ع)


وُلِدَتْ فـَاطـِمـَةُ عَلَيْهَا وَ عَلَى بَعْلِهَا السَّلَامُ بَعْدَ مَبْعَثِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) بِخَمْسِ سِنِينَ وَ تـُوُفِّيـَتْ (ع) وَ لَهـَا ثـَمـَانَ عـَشـْرَةَ سَنَةً وَ خَمْسَةٌ وَ سَبْعُونَ يَوْماً وَ بَقِيَتْ بَعْدَ أَبِيهَا (ص) خَمْسَةً وَ سَبْعِينَ يَوْماً



ترجمه :


فـاطـمه عليهما و على بعلهاالسلام پنج سال بعد از مبعث رسولخدا صلى للّه عليه و آله مـتـولد شـد و زمـانـى رفـات كـرد كـه 18 سـال و 75 روز داشت و بعد از پدرش 75 روز زندگى كرد.


1- مـُحـَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِى عُبَيْدَةَ عَنْ أَبـِى عـَبـْدِ اللَّهِ (ع) قـَالَ إِنَّ فـَاطِمَةَ (ع) مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) خَمْسَةً وَ سَبْعِينَ يَوْماً وَ كَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِيدٌ عَلَى أَبِيهَا وَ كَانَ يَأْتِيهَا جَبْرَئِيلُ (ع) فَيُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِيهَا وَ يـُطَيِّبُ نَفْسَهَا وَ يُخْبِرُهَا عَنْ أَبِيهَا وَ مَكَانِهِ وَ يُخْبِرُهَا بِمَا يَكُونُ بَعْدَهَا فِى ذُرِّيَّتِهَا وَ كَانَ عَلِيٌّ (ع) يَكْتُبُ ذَلِكَ



ترجمه روايت شريفه:



1- امـام صـادق عليه السلام فرمود: فاطمه عليهما السلام بعد از پيغمبر صلى للّه عليه و آله 75 روز زنـده بـود و از مـرگ پـدرش انـدوه سـخـتـى او را گـرفـتـه بـود، جـبرئيل نزدش مى آمد و او را در مرگ پدرش نيكو تعزيت مى گفت و خوش دلش مى ساخت و از حـال پـدرش و مـقـام او و آن چه بعد از وى براى ذريه اش پيش مى آيد گزارش مى داد و على عليه السلام آنها را مى نوشت.





اصول كافى جلد 2 صفحه 355 روايت1

[sorna]

2- مـُحـَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ أَبِي الْحَسَنِ (ع) قَالَ إِنَّ فَاطِمَةَ (ع) صِدِّيقَةٌ شَهِيدَةٌ وَ إِنَّ بَنَاتِ الْأَنْبِيَاءِ لَا يَطْمَثْنَ




ترجمه روايت شريفه:




مـوسـى بـن جـعـفـر عليه السلام فرمود: فاطمه علهماالسلام صديقه (بسيار راست گو و معصوم ) و شهيده بود و دختران پيغمبران حائض ‍ نمى شوند.






اصول كافى جلد 2 صفحه 356 روايت2

[sorna]

ترجمه روايت شريفه:



حـسـين بن على عليه السلام فرمود: چون فاطمه عليهماالسلام وفات كرد، اميرالمؤ منين او را پـنـهـان بـخـاك سـپـرد و جـاى قـبـرش را نـاپديد كرد، سپس برخاست و رو بجانب قبر رسـول خدا صلى للّه عليه و آله كرد و گفت : "سلام بر تو اى رسولخدا از جانب دخترت و ديدار كننده ات و آنكه در خاك رفته و از من جدا شده و در بقعه تو آمده و خدا زود رسيدن او را نزد تو برايش برگزيده.


اى رسـول خـدا! شـكـيـبـائيم از فراق محبوبه ات كم شده و خود داريم از سرور زنان جهان نـابود گشته ، جز اينكه براى من در پيروى از سنت تو كه در فراقت كشيدم جاى دلدارى باقى است ، زيرا من سر ترا در لحد آرامگاهت نهادم و جان مقدس تو از ميان گلو و سينه من خارج شد (يعنى هنگام جان دادن سرت به سينه من چسبيده بود) آرى ، در كتاب خدا براى من بهترين پذيرش (و صبر بر اين مصيبت ) است ، انالله و انا اليه راجعون ، همانا امانت پس گـرفـتـه شـود و گـروگـان دريـافـت گـشـت و زهـرا از دسـتـم ربـوده شـد. اى رسـول خـدا ديـگـر چـه انـدازه اين آسمان نيلگون و زمين تيره در نظرم زشت جلوه مى كند، اندوهم هميشگى باشد و شبم در بى خوابى گذرد و غمم پيوسته در دلست ، تا خدا خانه اى را كـه تـو در آن اقامت دارى برايم برگزيند، (بميرم و بتو ملحق شوم ) غصه اى دارم دل خـون كن و اندوهى دارم هيجان انگيز، چه زود ميان ما جدائى افتاد، تنها بسوى خدا شكوه مى برم.


بـه هـمـيـن زودى دخـتـرت از هـمـدست شدن امتت بر ربودن حقش بتو گزارش خواهد داد، همه سـرگذشت را از او بپرس و گزارش را از او بخواه ، زيرا چه بسا درد دلهائى داشت كه چون آتش در سينه اش ‍ مى جوشيد و در دنيا راهى براى گفتن و شرح دادن آن نيافت ، ولى اكنون مى گويد و خدا هم داورى مى فرمايد و او بهترين داورانست ،


سـلام بـر شـمـا سـلام وداع كننده اى كه نه خشمگين است و نه دلتنگ ، زيرا اگر از اينجا بـرگردم ، بواسطه دلتنگيم نيست و اگر بمانم بواسطه بدگمانى به آنچه خدا به صابران وعده فرموده نباشد.


واى ، واى بـاز هـم بـردبـارى مـباركتر و خوش نماتر است اگر چيرگى دشمنان زورگو نـبـود (كه مرا سرزنش كنند يا قبر فاطمه را بشناسند و نبش ‍ كنند) اقامت و درنگ در اينجا را چون معتكفان ملازمت مى نمودم و مانند زن بچه مرده بر اين مصيبت بزرگ شيون مى كردم ، در بـرابـر نـظـر خـدا دخـتـرت پـنـهـان بـخـاك سـپـرده شـد و حـقـش پـايـمـال گـشـت و از ارثـش ‍ جـلوگيرى شد، با آنكه دير زمانى نگذشته و ياد تو كهنه نگشته بود، اى رسولخدا، شكايت من تنها بسوى خداست و بهترين دلدارى از جانب تو است اى رسـولخـدا! (چـون در مرگ تو صبر كردم يا براى گفتار تو درباره صبر)، درود خدا بر تو و سلام و رضوانش بر فاطمه باد.




اصول كافى جلد 2 صفحه 356 روايت 3

[sorna]

ترجمه روايت شريفه :



مـفـضـل گـويـد: بـه امـام صـادق عـليـه السـلام عـرضـكـردم : كـى فـاطـمـه را غـسـل داد؟ فـرمـود: امـيـرالمؤ منين من اين مطلب را از گفته آن حضرت بزرگ شمردم و تعجب كـردم فـرمـود: گـويـا از آنـچـه بـه تـو خـبـر دادم دلتـنگ شدى ؟ عرضكردم : چنين است ، قربانت گردم . فرمود: دلتنگ مباش ، زيرا او صديقه (معصوم ) است و جز معصوم نبايد او را غـسـل دهـد، مـگـر نـمـى دانـى كـه مـريـم را جـز عـيـسـى غسل نداد.


اصول كافى جلد 2 صفحه 357 روايت 4

[sorna]

ترجمه روايت شريفه :


امام باقر و امام صادق عليهماالسلام فرمودند: چون آن مردم كردند آنچه كردند،(در خانه اش را آتـش زدنـد و على عليه السلام را بمسجد بردند)فاطمه عليها سلام گريبان عمر را گرفت و او را پيش كشيد، و فرمود: همانا بخدا اى پسر خطاب ! اگر من از رسيدن بلا بـه بـى گـناهان كراهت نداشتم ، مى فهميدى كه خدا را سوگند مى دادم و او را زود اجابت كـنـنـده مـى يـافـتـى (يـعـنـى مـن نـفـريـن مـى كـردم و بـزودى بـلا نـازل مى شد و ترا و بى گناهان را شامل مى گشت ولى نمى خواهم بى گناهان به آتش تو بسوزند).


اصول كافى جلد 2 صفحه 358 روايت 5