M.A.H.S.A
09-17-2011, 11:29 AM
عدم توجه به تشنج در کودکان سبب کند ذهنی می‌شود
یک متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب تاکید کرد: چنانچه کودکی در سنین ۱۰ تا ۱۲ سالگی دچار تشنج شود، اهمال در مراجعه به پزشک متخصص می‌تواند عوارض غیر قابل جبرانی بر روی حافظه کودک بر جای گذارد.
دکتر منصوره تقاء،کند ذهنی را شایع‌ترین عارضه تشنج دانست و گفت: کندی حرکتی عمومی نیز یکی دیگر از عوارض شایع تشنج‌های غیر قابل کنترل میباشد و موجب عدم توانایی فرد در انجام کارها با ظرافت و مهارت می‌شود.
عضوهیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با اشاره به تنوع حمله‌ها در بیماران مبتلا به صرع گفت: در شکل حرکتی حمله، بیمار ممکن است در دست یا پا حالت خاصی مانند مشت شدگی پیدا کند، اما در شکل احساسی آن، حمله صرعی می‌تواند به صورت سوزن سوزن شدن، گرما یا سرما در دست و پا مشاهده شده و در اشکال روحی، می‌تواند به شکل احساس ترس، اضطراب و یا گاه به شکلهایی مانند شنیدن صدایی خاص و یا احساس بویی خاص بروز کند.
وی با تقسیم انواع صرع به دو گونه عمومی و موضعی اظهار داشت: در تشنج عمومی، فرد با شروع تشنج بیهوش می‌شود. شایع‌ترین شکل این نوع تشنج، تشنج بزرگ است که در آن فرد مبتلا روی زمین افتاده، بیهوش می‌شود، چشم‌ها به سمت بالا خیره شده، دست و پا کشیده می‌شوند و سپس حرکات ریتمیک پیدا می‌کند. بعد از اتمام تشنج، فرد برای مدت کوتاهی متوجه اطراف خود نیست و به یک خواب عمیق فرو می‌رود. البته فرد در ضمن تشنج ممکن است زبانش را گاز بگیرد و یا بی‌اختیاری در دفع ادرار داشته باشد.
دکتر تقاء به تشنج پیچیده موضعی اشاره واظهار داشت: در این نوع تشنج، ابتدا در چهره فرد حالت خیرگی یا اضطراب نمایان می‌شود، پس از آن فرد برای مدت بسیار کوتاهی از نظر هوشیاری افت پیدا می‌کند و گاه حرکات ظریفی چون مکیدن لب‌ها یا مالیدن دست‌ها را از خود نشان می‌دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به این که درمان صرع عمدتاً دارویی است، افزود: تشخیص نوع تشنج و نیز عواملی چون سن، جنس، توانایی خرید دارو و دفعات تشنج در تعیین نوع دارو بسیار موثر است.
وی ادامه داد: با اینکه دارو درمانی، کنترل کننده است ولی در مواقعی که تشنج با مصرف دارو کنترل نمی‌شود، پزشک متخصص با روش‌های تشخیصی صحیح، عمل جراحی را برای بیمار انتخاب می‌کند.
این متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب در ادامه اظهار داشت: با دارو درمانی حدود ۷۰ درصد موارد تشنج کاملاً کنترل و در ۲۰ تا ۲۵ درصد موارد، تشنج به طور نسبی کنترل می‌شود.
وی افزود: میزان موفقیت زمانی افزایش می‌یابد که فرد علاوه بر دارو درمانی مراقبت‌هایی از جمله پرهیز از بی‌خوابی، خستگی، گرسنگی و هر گونه محرک خاصی که خود بدان واقف است را انجام دهد.
دکتر تقاء با بیان این که پزشکان سعی می‌کنند در جهت به حداقل رساندن عوارض دارویی، بیمار را با یک دارو کنترل کنند، اظهار داشت: با در نظر داشتن عوارض داروها، بیمار باید در فواصل منظم با پزشک متخصص خود ارتباط داشته باشد و چنانچه این ارتباط دو طرفه هم از نظر معاینات بالینی و هم از نظر آزمایشگاهی برقرار باشد عوارض دارویی قابل کنترل خواهد بود.
وی در پایان، خواب کافی و منظم را موثرترین شیوه در کنترل تشنج به ویژه تشنج‌های پرشی یا میوکلونیک جوانان اعلام و خاطرنشان کرد: بی‌خوابی، گرسنگی، کمبود قند خون، فشار عصبی و خستگی بیش از حد در تشدید تشنج نقش عمده‌ای دارند. تب نیز می‌تواند فرد را مستعد تشنج‌های بیشتر کند. بنابراین پایین آوردن تب به ویژه در کودکان مبتلا به صرع الزامی است.
یک متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب تاکید کرد: چنانچه کودکی در سنین ۱۰ تا ۱۲ سالگی دچار تشنج شود، اهمال در مراجعه به پزشک متخصص می‌تواند عوارض غیر قابل جبرانی بر روی حافظه کودک بر جای گذارد.
دکتر منصوره تقاء،کند ذهنی را شایع‌ترین عارضه تشنج دانست و گفت: کندی حرکتی عمومی نیز یکی دیگر از عوارض شایع تشنج‌های غیر قابل کنترل میباشد و موجب عدم توانایی فرد در انجام کارها با ظرافت و مهارت می‌شود.
عضوهیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با اشاره به تنوع حمله‌ها در بیماران مبتلا به صرع گفت: در شکل حرکتی حمله، بیمار ممکن است در دست یا پا حالت خاصی مانند مشت شدگی پیدا کند، اما در شکل احساسی آن، حمله صرعی می‌تواند به صورت سوزن سوزن شدن، گرما یا سرما در دست و پا مشاهده شده و در اشکال روحی، می‌تواند به شکل احساس ترس، اضطراب و یا گاه به شکلهایی مانند شنیدن صدایی خاص و یا احساس بویی خاص بروز کند.
وی با تقسیم انواع صرع به دو گونه عمومی و موضعی اظهار داشت: در تشنج عمومی، فرد با شروع تشنج بیهوش می‌شود. شایع‌ترین شکل این نوع تشنج، تشنج بزرگ است که در آن فرد مبتلا روی زمین افتاده، بیهوش می‌شود، چشم‌ها به سمت بالا خیره شده، دست و پا کشیده می‌شوند و سپس حرکات ریتمیک پیدا می‌کند. بعد از اتمام تشنج، فرد برای مدت کوتاهی متوجه اطراف خود نیست و به یک خواب عمیق فرو می‌رود. البته فرد در ضمن تشنج ممکن است زبانش را گاز بگیرد و یا بی‌اختیاری در دفع ادرار داشته باشد.
دکتر تقاء به تشنج پیچیده موضعی اشاره واظهار داشت: در این نوع تشنج، ابتدا در چهره فرد حالت خیرگی یا اضطراب نمایان می‌شود، پس از آن فرد برای مدت بسیار کوتاهی از نظر هوشیاری افت پیدا می‌کند و گاه حرکات ظریفی چون مکیدن لب‌ها یا مالیدن دست‌ها را از خود نشان می‌دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به این که درمان صرع عمدتاً دارویی است، افزود: تشخیص نوع تشنج و نیز عواملی چون سن، جنس، توانایی خرید دارو و دفعات تشنج در تعیین نوع دارو بسیار موثر است.
وی ادامه داد: با اینکه دارو درمانی، کنترل کننده است ولی در مواقعی که تشنج با مصرف دارو کنترل نمی‌شود، پزشک متخصص با روش‌های تشخیصی صحیح، عمل جراحی را برای بیمار انتخاب می‌کند.
این متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب در ادامه اظهار داشت: با دارو درمانی حدود ۷۰ درصد موارد تشنج کاملاً کنترل و در ۲۰ تا ۲۵ درصد موارد، تشنج به طور نسبی کنترل می‌شود.
وی افزود: میزان موفقیت زمانی افزایش می‌یابد که فرد علاوه بر دارو درمانی مراقبت‌هایی از جمله پرهیز از بی‌خوابی، خستگی، گرسنگی و هر گونه محرک خاصی که خود بدان واقف است را انجام دهد.
دکتر تقاء با بیان این که پزشکان سعی می‌کنند در جهت به حداقل رساندن عوارض دارویی، بیمار را با یک دارو کنترل کنند، اظهار داشت: با در نظر داشتن عوارض داروها، بیمار باید در فواصل منظم با پزشک متخصص خود ارتباط داشته باشد و چنانچه این ارتباط دو طرفه هم از نظر معاینات بالینی و هم از نظر آزمایشگاهی برقرار باشد عوارض دارویی قابل کنترل خواهد بود.
وی در پایان، خواب کافی و منظم را موثرترین شیوه در کنترل تشنج به ویژه تشنج‌های پرشی یا میوکلونیک جوانان اعلام و خاطرنشان کرد: بی‌خوابی، گرسنگی، کمبود قند خون، فشار عصبی و خستگی بیش از حد در تشدید تشنج نقش عمده‌ای دارند. تب نیز می‌تواند فرد را مستعد تشنج‌های بیشتر کند. بنابراین پایین آوردن تب به ویژه در کودکان مبتلا به صرع الزامی است.