M.A.H.S.A
08-26-2011, 11:45 AM
نوجوانی، دوران تحول، تغییر، تجلی شکلگیری شخصیت و یا دورة «تولد دوباره» انسان است. نوجوانی «دوران منفی»، «دوره زندگی تشنجانگیز» و «دوره طوفان و فشار» است. نوجوانی، دورة «نشاط و شادابی»، «دوره هدایت و هویت یابی» و «دوره مسئولیتپذیری» است. نوجوانی «نقطة عطف زندگی انسان» است. نوجوانی برزخی است حدفاصل بین کودکی و بزرگسالی، نوجوان از یک سو در حال گسیختن پیوندهای خود با دوران کودکی و از سوی دیگر شیفته دستیابی به استقلال دوره جوانی و بزرگسالی است ولی به طور کامل نه این است و نه آن و خود نیز در این کشمکش اسیر است. بیشک نوجوان پس از گذر از دوران حساس و هیجان آمیز بلوغ، به تدریج با نرمی و آرامش به کانون گرم و پر عطوفت خانواده علاقمندتر میشود و محبت و جوشش و دلبستگی و همدلی خود را بیش از پیش به خانواده ابراز میکند. خوشبخت والدینی که تا پایان دوران نوجوانی فرزند خود، با صبر و شکیبایی و انعطاف پذیری، منتظر آرامش او میمانند. معمولاً والدین با توجه به طرز تفکر و برداشت خود، افکار و رفتار نوجوان را ارزیابی میکنند، در صورتی که بهتر است مسائل را از دید نوجوان نگاه کرد تا بتوان با او ارتباط مناسبتری شکل بگیرد.
● تعریف نوجوانی
دورة نوجوانی، دوره انتقال از کودکی به بزرگسالی است که تقریباً از یازده سالگی آغاز میشود و تا هیجده سالگی ادامه مییابد. دورهای است آکنده از تعارض و نوسان بین وابستگی و استقلال. نوجوانی، دورهای است شبیه به رؤیا که در آن هر حادثه و اتفاقی ممکن است رخ دهد. در این دوره اضطرابها، دلهرهها، کابوسها، ترسها، درهم شکستن ارزشها و در هم آمیختن تفکرات یا خیالپردازیها امری عادی تلقی میشود.
● ویژگیهای نوجوانی
▪ قد و وزن نوجوان رشد سریع دارد.
▪ روح عرفان، اخلاق و معنویت در نوجوان تجلی مییابد.
▪ احساس فداکاری و مبارزهطلبی دارد.
▪ در مقابل ناکامیها، حالت یأس دارد.
▪ حالت خود آراستگی، رؤیایی و خیالپردازی دارد.
▪ نوجوان خود را کشف میکند، یعنی حالت «خودگردانی» پیدا میکند.
▪ معیار دوستیاش بیشتر بر مبنای عواطف شکل میگیرد.
▪ نوجوان مسئولیتپذیر میشود و مسئولیت اعمال خویش را به عهده میگیرد.
▪ نوجوان با دیگران (به ویژه همسالان)، ابراز همدردی و دیگران را درک کند.
▪ در موقع خشم، رفتار ظاهری خویش را نمیتواند کنترل کند و دارای حالت بیتعادلی عاطفی و هیجانی است.
● مشکلات دورة نوجوانی
۱) کشمکش بین استقلال و وابستگی
با توجه به اینکه این دوره، حدفاصل دوران کودکی و بزرگسالی است، از دست دادن حمایتهای بیقید و شرط والدین برای کسب احساس استقلال از یک طرف و لذت مورد حمایت بودن و مورد محبت قرار گرفتن از طرف والدین، در نوجوان کشمکش درونی ایجاد میکند و جنگ روانی عمیق در ذهن او به وجود میآورد.
۲) طغیان علیه مراجع قدرت
نوجوان برای کسب استقلال علیه همه مراجع قدرت از جمله والدین و کادر مدرسه طغیان میکند. گاهی اوقات رفتارهایی علیه آنها از خود نشان میدهد، درگیریهایی ایجاد میکند و به اعمالی دست میزند که روابط او را با آنها و سایر مراجع قدرت به شدت تیره میکند، مثلاً بگومگو میکند، بحث و مجادله طولانی انجام میدهد، برخلاف خواسته والدین دیر به خانه میآید،... این مورد در خانوادههایی با محدودیت زیاد و یا مدارسی که مقررات سخت و خشک را بدون نظرخواهی و مشورت با نوجوان اجرا میکنند، از شدت بیشتری برخوردار است.
۳) هویت فردی
یکی دیگر از مشکلات مهمی که نوجوان با آن روبرو میشود، تشکیل «هویت فردی» اوست. به این معنی که سؤالهای متعددی دربارة مفهوم زندگی، نقش او در این زندگی، مفهوم مرگ و زندگی پس از مرگ و به طور کلی سؤالهایی نظیر، من کیستم؟ و به کجا میروم؟ ذهن او را به خود مشغول میکند که باید به آنها پاسخ دهد.
۴) چگونگی رفع نیازهای جدید (جسمی)
رشد و نمو غدد داخلی و ترشحات هورمونها، نیازهای جدیدی را در نوجوان زنده میکند. نوجوان تازه بالغ نیازهای جدید و مبهم و تمایلات قوی و نامعلومی را احساس میکند که او را آشفته میسازد.
۵) کنترل نداشتن بر رفتار و هیجانات ناشی از تغییرات
به دلیل رشد سریع جسمی و تغییرات مشهود در اندامهای بدن نوجوان در دوران بلوغ، بعضی از رفتارهای هیجانی او طبیعی است. مثلاً جلو آمدن سر نوجوان به دلیل احساس بلندتر شدن گردنش، و یا بزرگ شدن بینی و یا ناآگاهی او در مقابله با این مسائل او را از نظر روحی تحت تأثیر قرار داده، به طوری که در خود احساس بیکفایتی و حقارت مینماید که همین امر موجبات اضطراب را در وی فراهم میآورد.
۶) ترس از آینده
با پیدایش نیازهای جدید در نوجوان و کشش به سوی ارضای نیازهای آنی و مقطعی، آینده در ذهن نوجوان، مبهم و دور از دسترس به نظر میرسد، به طوری که حتی چگونگی تأمین نیازهای اقتصادی و تشکیل خانواده برای خود در آینده و ازدواج و تحصیلات عالی را قلههایی دور از دسترس میپندارد.
۷) دغدغه اقتصادی
یکی از مهمترین دغدغههای نوجوانی، مسائل اقتصادی است. نوجوان چون به دنبال کسب استقلال و هویت جدید برای خود است، همیشه به فکر دستیابی زودتر به منافع اقتصادی است.
۸) تعارض بین خواستههای والدین و گروه همسالان
چون در این دوران، نوجوان بیشتر تحت تأثیر گروه همسالان است و والدین را مرتبط به نسل گذشته میداند که نیازها و خواستههای عصر حاضر او را درک نمیکنند، نوجوان خود را در این میان کاملاً گیج احساس میکند. چون حاضر نیست که محبت والدین را هم از دست بدهد. در چنین مواقعی نوجوانان بعضاً همانند هنرپیشهها نقش بازی میکنند تا از مقبولیت والدین و گروه همسالان، هر دو برخوردار شوند.
۹) ترس و اضطراب
ناتوانی در سازگاری با موقعیتهای جدید، موجب تشدید ترس و اضطراب در نوجوان میشود مانند ترس از شکست در امتحان یا مورد سرزنش قرار گرفتن در خانه و مدرسه، ترس از پذیرش مسئولیت یا مورد پذیرش دوستان واقع نشدن.
● راهکارهایی برای کاهش مشکلات نوجوانان
۱) شناخت شخصیت نوجوان:
والدین باید با شناخت ویژگیهای دورة نوجوانی، بسیاری از رفتارهای ناخوشایند آنان را غیرطبیعی نپندارند تا موجب بروز عکسالعمل نشود و به تیرگی روابط با نوجوان نینجامد.
۲) استفاده از روش تعافل (نادیده گرفتن):
یعنی مسائل و مشکلات نوجوان را بزرگ نشان ندهیم که در او ایجاد وحشت کند و یا او را به لحاظ رفتارهایش دائم بازخواست نکنیم.
۳) ایفای نقش راهنمایی به جای دستوری:
در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است از خودش کمک بگیریم، یعنی این واقعیت را بداند که نخستین مسئول حل مشکل او، خودش است و برای حل آن باید اقدام کند و ما والدین فقط وظیفه راهنمایی او را داریم تا از عواقب تصمیم خود مطلع شود.
۴) آموزش:
برای کاهش ترس و اضطرابهای نوجوانی، آموزشهای لازم در مورد بلوغ، گذراندن اوقات فراغت، برنامهریزی درسی و مواردی از این قبیل به نوجوان آموزش داده شود.
۵) برقراری رابطه دوستان و عاقلانه:
والدین با مراقبت دوستانه و عاقلانه خود احساس ایمنی و اطمینان را در وجود نوجوان ایجاد کنند.
۶) اعتمادسازی:
باید بیاموزیم که چگونه حس اعتماد نوجوان را نسبت به خودمان جلب و جذب کنیم، چنانچه اعتماد میان نوجوان و والدین کمرنگ شود، او برای حل مسائل خود به دیگران مراجعه میکند.
۷) ارتباط کلامی مقدمه ارتباط عاطفی:
ما والدین با تنظیم ساعات کار خود و بسترسازی مناسب در منزل باید فرصت کافی برای «ارتباطهای کلامی» با اعضای خانواده به ویژه نوجوان را فراهم آوریم چرا که ارتباط کلامی خود «مقدمه» ارتباط عاطفی است که نوجوان سخت به آن نیازمند است.
۸) تأکید بر محبت و پرهیز از خشونت:
ارتباط با نوجوان اگر براساس عشق و علاقه و صمیمیت باشد، اعتماد به نفس را در او تأمین و تضمین میکند اما خشونت و فشار موجب اختلال عصبی و دشواریهای روانی در او میشود.
۹) الگوهای رفتاری والدین:
نوجوان علاقمند است که والدین دارای شخصیتی باثبات و پایدار باشند، چون به اتکاء شخصیت و همانندسازی آنان نیازمند است.
۱۰) پرهیز از مناقشات خانوادگی:
خانه باید محل آرامش و جایی امن برای اعضای خانواده به ویژه نوجوان باشد و مناقشات و دعواهای علنی والدین به آن لطمه نزند و بهانهگریز نوجوان از خانواده را فراهم نیاورد.
۱۱) گوش دادن:
با نوجوان صحبت کنیم و به سخنان او با علاقه گوش دهیم و بدانیم که خوب گوش کردن به حرفهای نوجوان رمز ارتباط مؤثر با اوست.
۱۲) انتظار به اندازه:
با شناخت همهجانبه نوجوان، از او به اندازه توان و ظرفیت وجودیاش انتظار داشته باشیم.
۱۳) اجازه خطا کردن:
نوجوان باید بیاموزد که از مشکلات گریزان نباشد، بلکه برای حل آنها به دنبال کشف راهحل باشد. او باید بیاموزد که از خطا کردن احساس گناه نکند و فرصت یافتن راهحل را بیابد.
۱۴) مشورت با نوجوان:
والدین نباید عقاید خود را به نوجوان تحمیل کنند، بلکه باید با مشورت گرفتن از او در امور خانه، در کسب استقلال یاریش کنند.
۱۵) پذیرش بدون قید و شرط نوجوان:
والدین باید نوجوان را همانطور که هست، بپذیرند نه آن طور که در رؤیا و تخیل خود تصور کنند و بدانند که اگر نوجوان در خانواده مورد احترام باشد، یاد میگیرد خودش را آنطور که هست، بپذیرد.
منبع: حمیدرضا کاظم زاده
روزنامه اطلاعات
● تعریف نوجوانی
دورة نوجوانی، دوره انتقال از کودکی به بزرگسالی است که تقریباً از یازده سالگی آغاز میشود و تا هیجده سالگی ادامه مییابد. دورهای است آکنده از تعارض و نوسان بین وابستگی و استقلال. نوجوانی، دورهای است شبیه به رؤیا که در آن هر حادثه و اتفاقی ممکن است رخ دهد. در این دوره اضطرابها، دلهرهها، کابوسها، ترسها، درهم شکستن ارزشها و در هم آمیختن تفکرات یا خیالپردازیها امری عادی تلقی میشود.
● ویژگیهای نوجوانی
▪ قد و وزن نوجوان رشد سریع دارد.
▪ روح عرفان، اخلاق و معنویت در نوجوان تجلی مییابد.
▪ احساس فداکاری و مبارزهطلبی دارد.
▪ در مقابل ناکامیها، حالت یأس دارد.
▪ حالت خود آراستگی، رؤیایی و خیالپردازی دارد.
▪ نوجوان خود را کشف میکند، یعنی حالت «خودگردانی» پیدا میکند.
▪ معیار دوستیاش بیشتر بر مبنای عواطف شکل میگیرد.
▪ نوجوان مسئولیتپذیر میشود و مسئولیت اعمال خویش را به عهده میگیرد.
▪ نوجوان با دیگران (به ویژه همسالان)، ابراز همدردی و دیگران را درک کند.
▪ در موقع خشم، رفتار ظاهری خویش را نمیتواند کنترل کند و دارای حالت بیتعادلی عاطفی و هیجانی است.
● مشکلات دورة نوجوانی
۱) کشمکش بین استقلال و وابستگی
با توجه به اینکه این دوره، حدفاصل دوران کودکی و بزرگسالی است، از دست دادن حمایتهای بیقید و شرط والدین برای کسب احساس استقلال از یک طرف و لذت مورد حمایت بودن و مورد محبت قرار گرفتن از طرف والدین، در نوجوان کشمکش درونی ایجاد میکند و جنگ روانی عمیق در ذهن او به وجود میآورد.
۲) طغیان علیه مراجع قدرت
نوجوان برای کسب استقلال علیه همه مراجع قدرت از جمله والدین و کادر مدرسه طغیان میکند. گاهی اوقات رفتارهایی علیه آنها از خود نشان میدهد، درگیریهایی ایجاد میکند و به اعمالی دست میزند که روابط او را با آنها و سایر مراجع قدرت به شدت تیره میکند، مثلاً بگومگو میکند، بحث و مجادله طولانی انجام میدهد، برخلاف خواسته والدین دیر به خانه میآید،... این مورد در خانوادههایی با محدودیت زیاد و یا مدارسی که مقررات سخت و خشک را بدون نظرخواهی و مشورت با نوجوان اجرا میکنند، از شدت بیشتری برخوردار است.
۳) هویت فردی
یکی دیگر از مشکلات مهمی که نوجوان با آن روبرو میشود، تشکیل «هویت فردی» اوست. به این معنی که سؤالهای متعددی دربارة مفهوم زندگی، نقش او در این زندگی، مفهوم مرگ و زندگی پس از مرگ و به طور کلی سؤالهایی نظیر، من کیستم؟ و به کجا میروم؟ ذهن او را به خود مشغول میکند که باید به آنها پاسخ دهد.
۴) چگونگی رفع نیازهای جدید (جسمی)
رشد و نمو غدد داخلی و ترشحات هورمونها، نیازهای جدیدی را در نوجوان زنده میکند. نوجوان تازه بالغ نیازهای جدید و مبهم و تمایلات قوی و نامعلومی را احساس میکند که او را آشفته میسازد.
۵) کنترل نداشتن بر رفتار و هیجانات ناشی از تغییرات
به دلیل رشد سریع جسمی و تغییرات مشهود در اندامهای بدن نوجوان در دوران بلوغ، بعضی از رفتارهای هیجانی او طبیعی است. مثلاً جلو آمدن سر نوجوان به دلیل احساس بلندتر شدن گردنش، و یا بزرگ شدن بینی و یا ناآگاهی او در مقابله با این مسائل او را از نظر روحی تحت تأثیر قرار داده، به طوری که در خود احساس بیکفایتی و حقارت مینماید که همین امر موجبات اضطراب را در وی فراهم میآورد.
۶) ترس از آینده
با پیدایش نیازهای جدید در نوجوان و کشش به سوی ارضای نیازهای آنی و مقطعی، آینده در ذهن نوجوان، مبهم و دور از دسترس به نظر میرسد، به طوری که حتی چگونگی تأمین نیازهای اقتصادی و تشکیل خانواده برای خود در آینده و ازدواج و تحصیلات عالی را قلههایی دور از دسترس میپندارد.
۷) دغدغه اقتصادی
یکی از مهمترین دغدغههای نوجوانی، مسائل اقتصادی است. نوجوان چون به دنبال کسب استقلال و هویت جدید برای خود است، همیشه به فکر دستیابی زودتر به منافع اقتصادی است.
۸) تعارض بین خواستههای والدین و گروه همسالان
چون در این دوران، نوجوان بیشتر تحت تأثیر گروه همسالان است و والدین را مرتبط به نسل گذشته میداند که نیازها و خواستههای عصر حاضر او را درک نمیکنند، نوجوان خود را در این میان کاملاً گیج احساس میکند. چون حاضر نیست که محبت والدین را هم از دست بدهد. در چنین مواقعی نوجوانان بعضاً همانند هنرپیشهها نقش بازی میکنند تا از مقبولیت والدین و گروه همسالان، هر دو برخوردار شوند.
۹) ترس و اضطراب
ناتوانی در سازگاری با موقعیتهای جدید، موجب تشدید ترس و اضطراب در نوجوان میشود مانند ترس از شکست در امتحان یا مورد سرزنش قرار گرفتن در خانه و مدرسه، ترس از پذیرش مسئولیت یا مورد پذیرش دوستان واقع نشدن.
● راهکارهایی برای کاهش مشکلات نوجوانان
۱) شناخت شخصیت نوجوان:
والدین باید با شناخت ویژگیهای دورة نوجوانی، بسیاری از رفتارهای ناخوشایند آنان را غیرطبیعی نپندارند تا موجب بروز عکسالعمل نشود و به تیرگی روابط با نوجوان نینجامد.
۲) استفاده از روش تعافل (نادیده گرفتن):
یعنی مسائل و مشکلات نوجوان را بزرگ نشان ندهیم که در او ایجاد وحشت کند و یا او را به لحاظ رفتارهایش دائم بازخواست نکنیم.
۳) ایفای نقش راهنمایی به جای دستوری:
در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است از خودش کمک بگیریم، یعنی این واقعیت را بداند که نخستین مسئول حل مشکل او، خودش است و برای حل آن باید اقدام کند و ما والدین فقط وظیفه راهنمایی او را داریم تا از عواقب تصمیم خود مطلع شود.
۴) آموزش:
برای کاهش ترس و اضطرابهای نوجوانی، آموزشهای لازم در مورد بلوغ، گذراندن اوقات فراغت، برنامهریزی درسی و مواردی از این قبیل به نوجوان آموزش داده شود.
۵) برقراری رابطه دوستان و عاقلانه:
والدین با مراقبت دوستانه و عاقلانه خود احساس ایمنی و اطمینان را در وجود نوجوان ایجاد کنند.
۶) اعتمادسازی:
باید بیاموزیم که چگونه حس اعتماد نوجوان را نسبت به خودمان جلب و جذب کنیم، چنانچه اعتماد میان نوجوان و والدین کمرنگ شود، او برای حل مسائل خود به دیگران مراجعه میکند.
۷) ارتباط کلامی مقدمه ارتباط عاطفی:
ما والدین با تنظیم ساعات کار خود و بسترسازی مناسب در منزل باید فرصت کافی برای «ارتباطهای کلامی» با اعضای خانواده به ویژه نوجوان را فراهم آوریم چرا که ارتباط کلامی خود «مقدمه» ارتباط عاطفی است که نوجوان سخت به آن نیازمند است.
۸) تأکید بر محبت و پرهیز از خشونت:
ارتباط با نوجوان اگر براساس عشق و علاقه و صمیمیت باشد، اعتماد به نفس را در او تأمین و تضمین میکند اما خشونت و فشار موجب اختلال عصبی و دشواریهای روانی در او میشود.
۹) الگوهای رفتاری والدین:
نوجوان علاقمند است که والدین دارای شخصیتی باثبات و پایدار باشند، چون به اتکاء شخصیت و همانندسازی آنان نیازمند است.
۱۰) پرهیز از مناقشات خانوادگی:
خانه باید محل آرامش و جایی امن برای اعضای خانواده به ویژه نوجوان باشد و مناقشات و دعواهای علنی والدین به آن لطمه نزند و بهانهگریز نوجوان از خانواده را فراهم نیاورد.
۱۱) گوش دادن:
با نوجوان صحبت کنیم و به سخنان او با علاقه گوش دهیم و بدانیم که خوب گوش کردن به حرفهای نوجوان رمز ارتباط مؤثر با اوست.
۱۲) انتظار به اندازه:
با شناخت همهجانبه نوجوان، از او به اندازه توان و ظرفیت وجودیاش انتظار داشته باشیم.
۱۳) اجازه خطا کردن:
نوجوان باید بیاموزد که از مشکلات گریزان نباشد، بلکه برای حل آنها به دنبال کشف راهحل باشد. او باید بیاموزد که از خطا کردن احساس گناه نکند و فرصت یافتن راهحل را بیابد.
۱۴) مشورت با نوجوان:
والدین نباید عقاید خود را به نوجوان تحمیل کنند، بلکه باید با مشورت گرفتن از او در امور خانه، در کسب استقلال یاریش کنند.
۱۵) پذیرش بدون قید و شرط نوجوان:
والدین باید نوجوان را همانطور که هست، بپذیرند نه آن طور که در رؤیا و تخیل خود تصور کنند و بدانند که اگر نوجوان در خانواده مورد احترام باشد، یاد میگیرد خودش را آنطور که هست، بپذیرد.
منبع: حمیدرضا کاظم زاده
روزنامه اطلاعات