معرفی سلاح(هنرهای رزمی مختلف)

[mehraboOon]

معرفی سلاح(هنرهای رزمی مختلف)




تاریخچه سلاح های رزمی

بشر اولیه جهت دستیابی به شکار ( برای بقاء ) و حفاظت از خود نیازمند ابزار آلاتی بود تا هم در نبرد با دشمن و همچنین با حیوانات از آن بهر برد . آنچه که در طبیعت به وفور یافت می شد چوب و سنگ بود و تا قبل از کشف فلز این دو ماده اولیه در قالبها و اشکال مختلف و گوناگون نوآوری گردیده و با پیشرفت جامعه بشری و نیاز به ابزار آلات رزمی و جنگی متنوع و پیشرفته جهت مقابله با دشمنان و قبایل ، اهم اندیشه و تفکرات آنها صرف طراحی و ساخت سلاح های مختلفی شد که امروزه در نقاط مختلف کره خاکی بر اساس کاوشهای باستان شناسی یافت شده است . تمرین و ممارست سلاح های متنوع که امروزه مورد استفاده جوانان و علاقه مندان ورزشهای رزمی جهان قرار گرفته را مدیون هنرهای رزمی کهن و مهمتر از آن دانشمندان و خردمندانی است که هر یک از ابزارآلات و سلاح های رزمی را بواسطه شرایط و موقعیتهای مکانی و زمانی خلق نموده اند.

[mehraboOon]

http://www.kyoto-miyage.jp/shop/img-sword/sword243.jpg



شورایكن جوتسو سلاحی كوچك ، مخرب و ویران كننده ، ساده ، ولی مرگبار : سلاحی منحصر به فرد یك نینجا واقعی شوری كن یا تیغ های پرنده ، و برنده عبارتی است كه از دورة موروماچی (1573-1623 ) به كار برده شد .


شوری كن اوچی به فراگیری شوری كن اصلی ، در زمان جنگهای داخلی ژاپن ، 1467-1591 مربوط می شود . مهارت در پرتاب شورایكن در میدان جنگ تكامل پیدا كرد و به همین جهت آن دوره ، دوره ی طلائی نینجا نامیده شد .یك ضربه ی كاری و دقیق باعث پارگی شاهرگ و در نتیجه، مرگ خواهد شد .

نینجاها در میدان نبرد ، برعكس سامورایی ها ، از قانون خاصی پیروی نمی كردند و به همین دلیل ، آزادانه ، از هوش ، مهارت خود استفاده می كردند . شوری كن جوتسو آغشته به زهر ، اسلحه ی مورد علاقه ی ایكوسا – سینوبوی بود كه در مدتی كمتر از یك ثانیه – دشمن را از پا در می آورد . یك نینجای سنتی ،راههای گوناگونی برای بدست آوردن زهرهای مهلك میدانست این منابع گیاهان سمی ، احشا پراز سم یك نوع ماهی ژاپنی ریشه ی زهرآلود گیاهان ، غدد زهر آگین مار ترشحات سمی از پوست دوزیستان ، زهرابه ی عقرب و بند پایان بودند . شوریكن لحظات قبل از هر عملیاتی ، به سم آغشته می شد تا از خطر مجروح شدن و مرگ نینجا بر اثر حمل این اسلحه جلوگیری شود . حتی یك خراش سطحی نیزه می توانست این سم را وارد خون كند یك نینجا می توانست با خرد كردن برگها و ریشه ی گیاهان گوناگون كه در ژاپن می روییدند ، حریف خود را نیمه بیهوش یا خواب كنند .

البته امروز نینجاها احتیاج به ساختن سم سنتی ندارند چرا كه می توان به راحتی با علوم شیمی ویژه ی نین جوتسو (http://forum.patoghu.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.razmavar.com%2 Freshte%2Fninjutsu.html) سم دلخواه را ساخت . جاسازی شوریكن جوتسو كیفهای مخصوصی وجود دارد كه حمل تعدادی از شوریكن را ساده كرده است. همچنین بر شمشیر پشت محافظ دسته دو عدد شوریكن نصب می شود . بر روی غلاف بوشورایكن جاسازی می شود . همچنین در داخل گی نینجا (لباس) جیبهایی تهیه شده است كه در آنها نیز می توان شورایكن را پنهان كرد . انواع شورایكن را می توان بر روی گی نینجا پنهان كرد یا زیر در ، بغل كفش نینجا ، پشت دستها ، پشت پاها ، پشت كمر ، پشت كمر بند ، پشت سر ، روش های پنهان كردن انواع شورایكن می باشد . شورایكن های سنتی كه در 500 سال پیش از آنان استفاده می شود هم اكنون در موزه ی دائم بوجینكان توكاكورونینجا ژاپن نگهداری می شود .

نامهای گوناگونی برای نحوه ی پرتاب این اسلحه در ژاپن ، به كار برده می شود : شورایكن – وازا: فن های شورایكن شوری كن – ناگه : پرتاب واقعی شوری كن – جوتسو : مهارت و استادی در شورایكن شوری كن – اوچی : ضربه یا پرتاب شوری كن دو نوع شورایكن اصی وجود دارد : البته از نظر ظاهر صدها نوع هستند ولی به طور كلی به دو نوع تقسیم می شوند . شاكن كه لبه های متعددی دارد . بو شورایكن كه كشیده و به شكل چاقو است ، بو شوری كن اشكال مختلفی دارد : هاری – گاتا سوزنی شكل است؛ تانتوگاتا كه شكل خنجر تیز است یاری – توهوگاتا مانند نیزه است ریو – تانكن – گاتا دو لبه است ؛ و امیی- گاتا به شكل چلجله « شاكن نیز به شكلهای گوناگون وجو دارد سانكو گاتا یا سه پره “ شی هو “ كه نوكهای آن از چهار جهت منشعب می شوند «جوجی» به شكل صلیب “ گوهو “ از شش جهت “ هاپو” از هشت جهت جوپو از ده جهت منشعب می شوند مانند چی شبیه چلیپا یا صلیب شكسته “ ناگارا مانجی “به شكل منحنی یا خمیده كاكومانجی مانند زاویه 90 درجه یا قائم روپوشوری كن نوكهای آن بر روی یك حلقه یا پیچ نصب شده ؛ « كومی آواسه » به شكل دو شوری كن به هم وصل شده است .

گاهی از شوری كن برای تیز كردن یا خم كردن بوكن یا شمشیرهای چوبی نیز استفاده می شود . شوری كن با لبه های متعدد، برای زخمی كردن ، به كار برده می شود. یك نوع شورایكن چوبی نیز وجود داشت كه برای جلو گیری از صعود دشمن ا زدیوار هنگام شب استفاده می شد. تكنیكهای رهایی شورایكن احتیاج به تفكر تمركز ودقت دارد . برای بدست آوردن تمركز و دقت باید خود را بهتر شناخت . محیط اطراف را با دقت بررسی كرد هدف را مشخص كرده برای بدست آوردن آن جنگید و تلاش كرد . * سلاحهای مدر ن امروزی نینجا همراه با سلاحهای سنتی برای آموزش هنرجویان نین جوتسو در فراگیری پرتاب شورایكن به دقت جدول زیر را حفظ كنید

پرتاب در شب :

1-1 موقعیت صدا را تشخیص دهید .

2-1 اندازه و حجم هدف را مجسم كنید

3-1 سعی كنید با گوشهایتان ببینید .

4-1 سعی كنید برای دیدن هدف تمامی دقت و انرژی خود را مصرف كنید .

5-1 آرام نفس بكشید .

6-1 اگر در حال تمرین هستید شورایكن را علامت گزاری كنید.كه در شب مسیر حركت آن را بتوانید تشخیص دهید.

7-1 در فضای باز تمرین كنید .

8-1 سعی كنید خود صدا تولید نكنید

9-1 سسنگذارید در تمرین شب كسی یا اشخاصی در كنار شما یااطراف منطقه تمرین شما باشد .

پرتاب در روز :

1-2 در ابتدا هنگامپرتاب شورایكن سعی كنید با یك نوع شوراكن تمرین كنید كه به آن عادت كرده اید .

2-2 در هنگام تمرین لباس مناسب بپوشید .

3-2 قبل از هر پرتابی خود را گرم كنید .

4-2 در پرتاب ستاره دقت كنید تمرینات سرعتی و قدرتی رابا هم تجربه كنید .

5-2 تكنیكهای داده شده را بدون هیچ عجله ای تمرین كنید تا هنگام بدست آوردن مهارت فاصله ها را كم و زیاد نكنید .

6-2 پس از به دست آوردن در سلاح سعی كنید انواع شورایكن را نیز تجربه كنید و به مهارت خود بیافزاید .

7-2 در نگهداری سلاح خود كوشا باشید .

روشهای گوناگون پرتاب شوری كن نینجا نینجاهای قدیم در 400 سال پیش راههای گوناگونی برای پرتاب شوری كن ، ابداع كردند كه شامل: اوموته-اوچی (ضربه ی منظم و با قاعده ) یا اورا-اوچی ( ضربه ی مخالف ) اوشیرو-اوچی (ضربه ی معكوس از پهلو )داماشی اوچی (پرتاب جعلی ) نه-اوچی (دراز كش پرتاب كردن )تااورا-اوچی (پرتاب به صورت غلت زدن ) كای تن-اوچی (پرتاب پیچشی ) رنزوكو-اوچی (پرتاب متوالی یا پی در پی ) نی مای-اوچی (پرتاب دو تایی ) سان مای-اوچی (پرتاب سه تایی )



این روشها، در حالتهای مختلف نشسته یا ایستاده ،پریدن،دویدن،ضربه زدن ، مورد استفاده قرار می گیرد . امروزه پرتاب شوری كن توسط دستگاههای مخصوصی نیز صورت می گیرد كه در اختیار عموم علاقمندان نیست این ابزار بصورت اختصاصی ساخته شده است و بیشتر مبتكران این نوع دستگاهها آن را به صورت سری و مخفی نگاه می دارند . حالتهای فلسفی گوناگون پرتاب انواع سلاحهای پرتابی حالتهای تعریف شده از انواع پرتابها كه هر كدام معنا خاص دارد به سلاح ستاره و سایر سلاحهای پرتابی هنرهای رزمی نینجوتسو اقتدار محكمی داده است یك نینجا واقعی باید بتواند درحالتهای مختلف پرتاب شورایكن معنا و مفهوم حالتها را درك كند و به كار ببند.


حالت آتش ،حالت آب ، حالت زمین ،حالت چوب ، حالت فلز، حالت باد چی (خاكی) زمین –هیزو (آب)، هی (آتش)،كازاه (باد) ، وكو(تهی بودن ) « حالتهای گوناگون پرتاب شورایكن جوتسوسنتی » حالت آویزن وصعوت-حالت وارونه –حالت ساكن –حالت خزیدن - حالت دویدن – حالت حمله و دفاع – حالت از زیر آب –حالت از درون آتش – حالت در زمان خوشحالی – شكل حالتهای گوناگون پرتاب سنتی برای تمرین فضای باز امن و مناسبی را انتخاب كنید ، زیرا این اسلحه ها بسیار خطرناك هستند و ممكن است جان كسی به خطر و یا از آنها سوء استفاده شود .


هر چند شورایكن كوچك سبك وزن است اما به عنوان اسلحه ی مرگبار نینجا ماهر شناخته شده است . اگر بتوانید با نیروی بسیار زیاد و سرعت زیاد به هدف جسمی پرتاب كنید بسیار قدرت تخریب بالائی دارد. جهت دستیابی به یك پرتاب عالی باید به مورد ذیل توجه داشت : نوع گارد وحالت بدن ( ایستادن ، نشستن ، خوابیدن ، پریدن) آرامش در تنفس درونی . نوع تفكر هدایت شده باشد . فاصله از هدف (مای) تغییرات لازم و جابجایی هدف د رحین تمرین نوع شورایكن (نوع جنس ، اندازه ، وزن ) مقدار شتاب و قدرت (كیمه)در هنگام پرتاب تمرینات مرتب ومنظم –همراه با تمركز روانی خالی از دلهره و اضطراب نداشتن غرور و اعتمادبه نفس كاذب درهنگام موفقیت و به هدف زدن نگهداری از شورایكن جوتسو برای یك نینجا مهم و حیاتی است .



یك نینجا هر لحظه امكان دارد از سلاح خود استفاده كنند .بنابراین سعی كنید از سلاحهای خود به خوبی نگهداری كنید . نگذارید سلاحی كه ماهها و سالها برای یادگیری آن مهارست گشید و به راز و فنون آن آشنا شده اید . فرسوده و زنگ زده شود خودتان را مجبور كنیدبمانند دست و پای خودتان از آنها نگهداری كنید . نگذارید به راحتی به دست نامحرمان و نابخردان بیافتد . شورایكن نینجا باید همیشه تیزو آماده پرتاب باشد .

امیدوارم شما نیز مانند یك نینجاواقعی در سایه تمرین و سخت كوشی موفق و پیروز باشید . ابتدا شروع تمرین پرتاب شورایكن برای مبتدیان : مبتدی ها یادگیری شورایكن را با انداختن سكه یا محافظ پلاستیكی شمشیر ، میتوانند فرا گیرند .بعد از اینكه مراحل ابتدایی را گذراندید، می توانید از یك شوری كن واقعی استفاده كنید. سعی كنید بهترین نوع شوری كن را انتخاب كنید كه معمولا از فولاد ضد زنگ ساخته شده است . بهترین نوع شوری كن معمولا نوك تیز و سخت می باشد . برای تمرین می توان از بادكنك به عنوان یك هدف متحرك استفاده كرد . صدای تركیدن بادكنك ،در هنگام اصابت شوری كن با آن باعث شادی و هیجان بیشتری می شود . یك هنر جوی پیشرفته باید دارای انواع مختلفی از شوری كن ، با شكلها و وزنهای متفاوت باشد .

یك شوری كن با وزن سنگین داخل هدف بیشتر نفوذ می كند و در نتیجه ، استفاده از شوری كن سبك و كوچكتر آسانتر خواهد بود . كیهون ها پو شوریكن جوتسو كاتا شوریكن احتیاج به دقت فراوان دارد آن هم به دلیل رها شدن سلاح از دستتان می باشد از آن لحظه به بعد فشار و زاویه است كه شما قبلا انتخاب كرده اید اگر اشتباهی در محاسبات انجام داده باشید هرگز به هدف نخواهید خورد و شما را ناامید می سازد ، كاتا شوریكن تا زمان رهائی از بدن بسیار ساده است و با مقداری تمرین و استیل مناسب امكان پذیر است و لی رها شدن شور یكن از اعضای مختلف بدن و به هدف رسیدن بسیار نیاز به ممارست و تمرین منظم و مفید دارد .

تكنیكهای پرتاب و مكانهای مناسب ضربه زدن : نینجاها برای یك پرتاب دقیق و كاربردی در هر مكانی بخصوصی شیوه ی منحصر به فردی را به كار می برند همیشه باید سعی شود شیوه ی پرتاب ورها شدن شورایكن در مكان – لحظه مناسب- و قدرت كافی بكار روند . شیوه های پرتاب منحصر به فرد نینجا سقف كوتاه و بلند – حالت پرتاب با پاها - حالت آسیاب بادی – حالت برق آسمان – حالت مهتاب ، در حالت درگیری نزدیك حالت عدد 10(جو)، حالت عدد 8‌ (هاچی)،حالت عدد 2 (نی) حالت مست – حالت با اسب دقت در زدن به هدف به چهار روش مختلف می باشد : همیشه یا هدف ثابت است ما حركت می كنیم و یا هدف متحرك است ما ثابت هستیم این دو نوع تاكتیك را می خواهد. و یا دو متحرك و یا دو ثابت می باشد . در هر صورت تاكتیك ویژه خود را باید اخذ نمود

[mehraboOon]

http://www.jkd.gr/BandoBanshay.jpg
Banshay

سلاح مبتی بر هنر رزمی برمه است که این هنر رزمی تمرکز آن بر شمشیر و نیزه است.منبع
آن
و در اصل ریشه
آن تحت تاثیر چین و هند است.که آن را می توان به Krabong Krabi اسلحه مورد استفاده
در هنرهای رزمی تایلند
و Thang-Ta اسلحه مورد استفاده در هنر رزمی هند نسبت داد.



مانند سبک های مشابه از کشورهای تایلند وهند،Bashnay نیز ملزم به استفاده گسترده از dAh(شمشیر)
یا جفت شمشیر،
نشان دادن شمشیر و اجرای رقص جنگ با آن قبل از جنگ از اصول اولیه آن است.
در این حالت شمشیر زن به چرخش یک یا دو شمشیر بسیار نزدیک به بدن را بدون حرکت
برش آغاز می کند.

[mehraboOon]

مشخصات چهار سلاح پایه و مشهور هنرهای رزمی


* شمشیر پهن : زمانیکه شما آن را در دست می گیرید و در کنار و پهلوی خود نگه می دارید، می بایستی نوک آن حداکثر هم اندازه تا نرمه گوش شما باشد.
* شمشیر باریک : این شمشیر نیز مشخصات شمشیر پهن را دارا می باشد.
* نیزه : این سلاح نیزهمانند چوب می بایستی هم ادازه قد شما باشد یعنی از سر انگشتان تا جایی که کاملاً بازوها و دستان شما بطرف بالا کشیده شده باشد و محیط دایره آن نیز بایستی تقریباً 7 سانتیمتر باشد .
* چوب : حداکثر هم اندازه قدتان و محیط 7 سانتیمتری داشته باشد.
توجه به این نکته بسیار لازم و ضروری است :

سر نیزه، شمشیر پهن وباریک معمولاً از جنس استیل و فلزهای برنده و سخت ساخته می شود که بستگی به نوع استفاده آن دارد.
برای شروع تمرینات با این سلاح ها بهتر است از نوع چوب یا نوعی خیزران (( بامبو )) استفاده نمایید که نسباتاً از خطر کمتری برخوردار بوده و براحتی بر فنون مربوطه تسلط ایجاد نموده و پس از کسب مهارت بر فنون پیچیده و ساده، از نوع اصلی آن استفاده نمایید.

[mehraboOon]

سلاح نانچیکو (Nunchaku)


http://www.faralinx.com/uploadedimages/farabit_761f722a1abf6555734ddb423a5be7e5a5ec388e_1 11.jpg


یکی از مشهور ترین سلاح های سرد در هنر های رزمی که به شمشیر ژاپنی ها معروف نانچیکو بوده که زادگاهش اکیناوای ژاپن است.

نانچیکو در ابتدا یک وسیله زراعی بوده که جهت کوبیدن گندم و برنج برای جداسازی سبوس آن استفاده می شد.

ولی به مرور زمان در نبرد های مختلف کارایی خود را نشان داده و هم اکنون به شکل امروزی تکمیل گشته است این سلاح از دو فک متحرک ساخته شده، که توسط یک طناب یا زنجیر به همدیگر متصل شده اند، و این طناب یا زنجیر بایستی به اندازه دور کف دست و طول آن باید از مچ تا آرنج باشد.


بطور عمده هر سلاح نانچيكو از سه قسمت اصلي وكاربردي تشكيل يافته شده است . كه درشكل آمده اتصال بين دوفك يك قسمت را تشكيل مي دهد. قسمت بالائي را سرفك گويند و درانتهاي فك كه همان محل برخورد فك با اجسام يا حريف مي باشد را گويند. روايتي باستاني است كه درمورد تمامي سلاحها درهنر هاي رزمي نين جوتسو گفته مي شود . ( طي ساعتها تمرين با نانچكو اين سلاح جزئي از روح وبدن شما در خواهد آمد )هنگاميكه شما با اين نيت تمرين كنيد .

نانچكو عضوی از بدنی شما میشود. قدرت تخریب این سلاح بیش از 300کیلوگرم می باشد که به راحتی میتوانند جمجمه دشمن را منحدم کند. این سلاح ساده و بسیار ارزن به راحتی دردسترس همگان است می توان را به راحتی ساخت . در هنرهای رزمی نین جوتسو آموزش این سلاح از ابتدا کمربند سفید آغاز میشود . استفاده از این سلاح در هنر رزمی نین جوتسو بطور کلی شامل5 روش بسیار مهم میباشد.

1- تکنیکهای دفاعی 2- تکنیکهای هجومی 3- تکنیکهای ترفندی 4- تکنیکهای نمایشی 5- تکنیکهای آکروباتی رزمی. ساختار نانچیکو انواع زیادی دارد – چوبی – پلاستیکی - فلزی – پارچه ای – ابری - و باتومی. سرعت مانور با نانچیکو بنا به تمرینات مستمر و منظم شما دارد . هر تکنیکی باید ساعتها تمرین شود تا بتواند به مهارت رسید.

[mehraboOon]

سلاح های نینجا

سلاحهای نینجا بسیار گوناگون اند و هر نینجایی باید از کوچکترین چیز اطرافش یک سلاح بسازد.

آشیکو و شوکو:
آشیکو سلاح نوعی پنجه تیغ دار است که روی کفش پوشیده میشود و شوکو پنجه تیغداری است که مثل دستکش است. یکی از مزیت های این 2 سلاح اینه که میشه بوسیله این 2 سلاح راحت تر و بهتر میتوان از جایی بالا رفت و مزیت دیگه اینه که میشه با وسایل ضربات مرگبار و کشنده به حریف زد.

بو(چوب) :
یکی از مهمترین سلاح ها برای یک نینجا محسوب می شود که در حدود 6 پا طول دارد و معمولا از چوبهای سفت و یا نی خیزران و تو خالی ساخته میشود.یکی از علل تو خالی بودن اینه که ضربات نینجا حالت شلاقی پیدا کنه و سریع حرکت کنه و همچنین یک نینجا قادر است که دارتهای سمی از درون اون به بیرون پرتاب کنه.

تیر و کمان :
علاوه بر نینجاها ، سامورائی ها نیز از این سلاح استفاده میکردند.این سلاح انواع زیادی داره بلند و کوتاه و افقی که معمولا برای اثر بیشتر تیر این سلاح را در سم قرار میدادند.کونوایچی ها (زنان نینجا) معمولا با این سلاح آموزش می دیدند و در استفاده در این سلاح تبحر زیادی داشتند.



بوکن :
شمشیر چوبی است که نینجاها معمولا برای آموزش از آن استفاده میکردند و این سلاح هم از چوبهای سفت می ساختند و این خود یک سلاح هم هست که اغلب نینجاها ترجیح می دادند به جای شمشیر واقعی از این سلاح استفاده کنند.
علتش هم اینه که چون بوکن سبک تر است و حمل آن بهتر است و راحت میشه آن را استتار کرد و خطر بریدن برای شخص وجود ندارد.

چیگیریکی :
طول این سلاح 2 پا است با یک زنجیر 1.2-2 اینچی که به یک سر آن وصل شده و سر زنجیر توپ یا حجمی که تیغدار است به آن وصل شده زنجیر طوری تعبیه شده که کاملا به درون چوب و یا میله میره و میشه از اون به عنوان گرز استفاده کرد.

فوکیا :
یکی دیگر از سلاح های مهم نینجا فوکیا یا لوله ای است که بوسیله آن دارتهای سمی به دشمن پرتاب می کنند و گاها هم برای گیج کردن دشمن چون نمیتونه تشخیص بده که نینجا که است و همچنین از این سلاح می شه بعنوان لوله تنفس زیر آب هم استفاده کرد. حتی متسوبیشی را میشه بوسیله این سلاح به سورت دشمن پرتاب کرد.

هانبو :
چوبی که 3 پا طول دارد و میشه بعنوان یک چوب دستی از آن استفاده کرد. میشه از اون بجای بوکن هم استفاده کرد و یا چیزهایی از قبیل زنجیر را درون آن پنهان کرد.


هوکو :
یک چوب بلند از جنس خیزران که سر آن یک سای که یکی از پهلوها را ندارد وصل است.این نیز در ضربات خنجری کاربردی وسیع دارد.



ناگیناتا :
یک چوب بلند است که به یک سر آن یک تیغه با قوس نصب شده.



کاکوته :
حلقه ای است که کونوایچی ها از آن استفاده میکردند که قبلا در سم غلتانده شده بود
حلقه را از آهن و یا پوب آب دیده درست میکردند.نینجاها راحت با فشار دادن حلقه روی گلوی کسی میتوانند آدمی را بدون اثر زیادی بکشند.



شورايكن :
« ستاره مرگ » نينجا تيـغ هاي پـرنده زهر آلـود (شورايكن جوتسو) شورايكن جوتسو سلاحي كوچك ، مخرب و ويران كننده ، ساده ، ولي مرگبار : سلاحي منحصر به فرد يك نينجا واقعي شوري كن يا تيغ هاي پرنده ، و برنده عبارتي است كه از دوره موروماچي (1573-1623 ) به كار برده شد


آشیارو:
از اونجایی که کشور ژاپن کشور جنگلی و بارونی است کفشهایی را که نینجاها می پوشیدند هم به همین علت جاهایی به شکل خاصی به جا می گذاشته که باعث لو رفتن نینجا میشده به همین علت نینجاها از رد پاهایی به شکل رد پاهای حیوانات از چوب می ساختند و یا اینکه از کف کفش خودشون کوچکتر را که مانند هم بود به ته کفش وصل میکردند که مثل رد پای کودکان بشه و تعقیب کنندگان آنها گمراه بشوند.


دوکا :
یک قوطی کوچک است که نینجاها در اون مقداری ماده مخصوص حمل میکردند که برای روشنایی در شب و گرم کردن اونها در شبهای عملیاتی سرد کاربرد داشته است.


گاندو:
از اونجایی که معمولا نینجاها در شب عملیتهای خود را انجام میدادند پس آنها نیاز به یک منبع روشنایی داشتند.گاندو چراغ قوه زمان نینجاها بوده بطوری که یک شمع درون یک تکه آهن که مثل قوطی گرد باشه چسبانده میشده و یک دسته برای اون تعبیه میکردند و با این شمع که درون یک قوطی بوده نور شمع را هر کجا که میخواستند متمرکز میکردند.



هاسامی بون :
این هم وسیله ای برای گزراندن وسایل نینجا از روی آب بدون خیس شدن است.



کاگیناوا :
این وسیله برای بالا رفتن از دیوارها کاربرد داره که متشکل از یک چنگک و 12 تا 15 پا طناب است.از این وسیله برای تاب خوردن نیز استفاده میکردند و حتی میشه از اون بعنوان یک سلاح استفاده کرد.



کاما ایکادا :
این هم یک وسیله برای گذشتن خود نینجا از آبهای زیاد است که بیشتر شبیه یک کلک میمونه که نینجا برای رد شدن از آب میتونست آنرا سریع بسازد.



کوسوری بین :
نینجاها همیشه با خود یک قوطی کمکهای اولیه شامل ضد عفونی کننده ها و مرحم ها و پمادها را در آن حمل میکردند که برای این بود که اگر در وقت عملیات مجروح شدند خوشون را درمان کنند.از این وسیله همچنین برای حمل سم و پادزهر نیز استفاده میشده.



میزو گومو :
وسیله ای ارتجاعی و قابل باد کردن برای گذر از رودخانه و آب است که نینجا با باد کردن این وسیله و قرار دادن کفشش روی اون میتونسته روی آب معلق بمونه که این کیسه ها را از پوست خرگوش و یا پوست اسب می ساختند.



متسوبیشی :
وسیله ای است که بطور موقت و یا دائم دشمن را کور میسازد.پوست خالی تخم مرغ،پاکتهای کاغذی و نی های بامبو چیزهایی بودند به مخلوطی از شن،براده آهن و فلفل و یا موادی دیگر پر میشدند که نینجاها بوسیله این از دست دشمن فرار میکردند و یا او را میکشتند هر یک دانه متسوبیشی اگر درست استفاده شود میتواند حداقل تا 3 نفر را نابینا کند.


شیکورو :
نینجاها معمولا با خود یک اره کوچک حمل میکردند تا بنوانند دیوارهای آن زمان ژاپن را سوراخ کنند و به استراغ سمع بپردازند.این اره ها بطوری بودند که سوراخ طرف نینجا بزرگ و سوراخ طرف دیگر کوچک بود.


شینوبی بون :
نینجاها برای گذر از رودخانه های بزرگ و پهن نیاز به وسیله ای داشتند تا آنها و وسایلشان را از آنجا عبور دهد.این وسیله یک قایق بزرگ بود که در کیفی مخصوص حمل میشد و نینجا در مواجه با رودخانه آنها را به هم وصل میکرد و از رودخانه رد میشد.



بمبهای دودزا :
که شاید یکی از مشهورترین ابزار یک نینجا باشد.نینجاها با استفاده از این ابزار از دست دشمن فرار میکردند و یا باعث مرگ او میشدند و بیشتر از آن در درگیریهایی که یک نینجا و چند مبارز وجود داشت و یا فرار استفاده میکردند.



شینوبی کای :
این نیز قایقی برای نینجا و وسایلش است.که از قطعات بامبو و یک پره در ته اون تشکیل شده.


توجیمه :
از آنجایی که درهای قدیمی در ژاپن از کنار باز میشه نینجا از این وسیله که یک میله که دو طرفش چنگک دارند استفاده میکرده تا درها را قفل نگه دارد.



تارو ایکادا :
مانند ظرفهایی بودند که برای گذر از رودها و نهرهای کم عمق از آن استفاده میشده و نینجا هر پای خود را درون یک کدام از ظرفها میکرده و رد میشده.



تیسوگی بون :
این هم یکی دیگر از ابزارهای عجیب نینجا بوده.قایقی بوده که در خشکی از هم جدا بوده و هر نینجا قطعه مخصوص خود را حمل میکرده ولی برای گذر از آب آن قطعه ها را به هم میچسباندند و از آب میگذشتند.

کاماس :
یک نوع داس است که معمولا از آن جفت استفاده می کنند تمام ضربات سریع و مورب را با این سلاح میتوان انجام داد و طول تیغه این سلاح حدود 11-12 اینچ است و دسته آن مقداری بلند تر است اما اصل این سلاح دستش کوچکتر از تیغه اون است.


نکو ته :
این سلاح مخصوص کونوایچی ها (زنان نینجا) است که مانند حلقه های پنجه است که فقط به سر انگشتان میروند.این سلاح هم معمولا سمی بوده و بهترین جا برای ضربه چشمهای حریف بوده اند.

نانچیکو:
همه این سلاح را می شناسند و لازم به توضیح نیست.

کوساری گاما :
این سلاح هم یک داس است که به سر آن یک زنجیر بلند نصب است که به سر زنجیر هم حجمی آهنی وصل است.از داس برای ضربه زدن و از زنجیر و وزنه برای به دام انداختن حریف و یا سلاح آن کاربرد دارد.یک دور چرخش حلقه دور حریف کافی بود تا نینجا کار دشمن را بوسیله داس تمام کند.این هم سلاحی است که نینجاها از وسایل کشاورزی اختراع کردند.

کیوکتسو شوگی :
می شه گفت که نوعی چاقو(میله ای که وسط آن یک تیغه دارد.) هست که به طنابی از جنس موی اسب و یا موی زنان تهیه شده و به سر دیگر طناب حلقه ای نصب بوده که از چاقو برای درگیری نزدیک و از حلقه برای به دام انداختن سلاح دشمن استفاده میشده.

مانریکی گوساری :
یک زنجیر 3 پایی است که به دو سر آن وزنه وصل است که از این سلاح برای دفاع از خود استفاده میشده ولی وقتیکه دست یک نینجا باشه میتونه خطرناک باشه وقتی یک سر از آن در دست نینجا است از سر دیگرش میشه بعنوان یک شلاق استفاده کرد و آنرا را چرخاند که ضربه سختی به دشمن وارد می کند.

اونو :
این سلاح یک نوع تبر جنگی است که قویترین سلاح برای خراب کردن دروازه های آن زمان بوده.این سلاح میتونه اسب سوارها را به زمین بیاندازد و هر کسی را که بخواهد با سلاح پست تری بجنگد را از میان بردارد.


شوبو :
این سلاحی است برای فشار دادن نقاط حساس به ضربه بدن(دیم ماک) که گردن بهترین جا است.این سلاح متشکل از حلقه ای است که درون انگشت میانی می رود و میله ای بسیار سخت محکم و گاهی از چوب.


تانتو:
یک چاقو است که از مهمترین سلاح های نینجا است.این سلاح از فولاد عالی مثل شمشیر سامورائی ها نبود اما نینجاها از این سلاح بعنوان سلاح چندگانه استفاده میکنند.این سلاح برای سوراخ کردن درها برای خبرچینی،سوراخ کردن زمین و ایجاد نهر آب و همچنین برای پرتاب کردن مثل شورایکن و برای ضربه زدن است.


نینجا تو (شمشیر نینجا) :
شمشیر هایی که نینجاها حمل میکردند مثل سامورائی ها که از بهترین نوع فولاد بود و ماه ها سر اون با دست کار میشد تا ساخته بشه نبود.شمشیر اونها بسیار تیز است و راحت میشد یک انسان با زره را به دو نیم کرد.طول شمشیر سامورائی ها 26 تا 37 اینچ است.
شمشیر نینجاها کوتاهتر یعنی 24 اینچ است.جنس این شمشیر بسیار پست تر از سامورائی ها بود که یک علتش اینه که شمشیر سامورائی ها با هر ضربه ای باعث برش میشد و مرگبار بود ولی شمشیر نینجاها باید بعد ضربه چرخانده می شد تا باعث مرگ میشد.
علت دیگه این بود چون نینجاها را افراد خلافکار و کوهستانی می دانستند آنها به آهنگریها شهر که سامورائی ها به آنها دسترسی داشتند،دسترسی نداشتند.
با اینکه شمشیر اونها خوب نبود اما مزیت هایی داشت.مثلا اینکه غلاف آنرا برای حمل ابزار و یا وسایل 3-4 اینچ بلند تر میساختند.همچنین نینجا از شمشیرش بعنوان یک پله برای بالا رفتن از دیوار استفاده میکرد.
راستی میدونید نینجاها جدا از خطر چرا از بوکن استفاده میکردند؟
چون عقیده داشتند که وقتی شمشیری کشیده میشه باید خونی ریخته بشه و در افسانه ها آمده وقتی که نینجا شمشیرش را از غلاف بیرون میاورد هاله از انرژی دور اون را فرا میگرفت و باید بگم که شمشیر مهمترین سلاح یک نینجا است و باید احترام خاصی به آن گذاشت در گذشته چون آداب بسیاری داشته ترجیح میدادند از بوکن استفاده کنند.

تسن :
یا همون بادبزن که با ورقه ها آهن ساخته میشه بعنوان یک گرز بوده.در داستانها اومده که نینجاها باد بزن ها را سمی میکنردند و وقتر کسی استفاده میکرده میمرده.مدلهای گوناگونی داره که نینجا میتونه با این سلاح باعث برشهای متعدد و مرگ بشه.

تتسو بیشی :
قطعات آهنی کوچکی هستند که دارای سرهای متعدد و تیز هستند که طوری طراحی شده که همیشه حداقل یک سر تیز آن رو به بالا است.در هنگام فرار نینجا آنها را پشت سر خود میریزد و همچنین از آن بعوان یک سلاح پرتابی استفاده میکند.

یاری :
معمولا 5 پا دسته با 6 پا تیغه است و سلاحی مخفی درون خود دارد.

کونای :
یک چاقوی بسیار کوچک است که برای پرتاب کردن و یا از آن در مواقع حساس استفاده میکنند و کاربرد دیگر آن برای بالا رفتن از جایی است.
هر پا برابر 30.48 سانتیمتر است.
و هر اینچ برابر 2.54 سانتیمتر است.

[mehraboOon]

شمشیر پروانه

شمشیر پروانه تقریبا اندازه ساعد است و دلیل آن هم این است که به راحتی در آستین و یا چکمه های بلند پنهان شود ، معمولا شمشیر پروانه به صورت جفت است و در چین باستان جدا از داخل آستین و چکمه آن را در دو طرف زین اسب نیز پنهان می کردند و در حقیقت این سلاح در جایی در هنگام مبارزه ظاهر می شده است که فرد مهاجم انتظار آن را ندارد .
شمشیر پروانه یک رکاب برای حفاظت از انگشتان دست در مقابل ضربات و سلاح ها دارد.
رکاب یا گارد محافظ که با دسته شمشیر یک حلقه غیر مدور می سازد باعث میشود تا حرکاتی که در آن با چرخاندن شمشیر همراه است آسانتر انجام شود و این کاربرد بیشتر در نمایشات و کاتاهای شمشیر مورد استفاده است .
ساختار کلی شمشیر آن به گونه ای است که میتواند به کاربرد مهم آن اشاره کرد که همانند سلاح سای می تواند در هنگام فرود ضربه در راستای ساعد شخص حامل شمشیر قرار بگیرد و او را از ضربه های ناگهانی شمشیر رهایی بخشد که این مکانیزم همانند استفاده از یک سپر برای پخش کردن نیروی ضربه و از بین بردن قدرت تخریب و آسیب آن است .
دقت کنید که شمشیر پروانه با چاقو پروانه تفاوت دارد.
این سلاح اولین بار در کشور چین ساخته شده و مورد استفاده در ورزشهای رزمی قرار گرفته.
شمشیر پروانه در ورزشهای رزمی چینی مورد استفاده است از جمله : وینگ چون ، هونگ کار و ....
در رشته وینگ چون این سلاح به عنوان پایه و اساس سلاحهای این رشته محسوب می شود .

[mehraboOon]

سلاح سای

سلاح سای از سلاحهای کاربردی در بسیاری از ورزشهای رزمی می باشد . سای یک سلاح ژاپنی است که نام آن از نام یک منطقه بسیار قدیمی ژاپن برداشته شده است .
در زمانهای قدیم سای سلاح نبوده ! از سای برای اندازه گیری میزان نرمی و عمق نفوذ آب در شالیزار و برای کاشت و امور کشاورزی استفاده می شده است
شکل و ساختار تنه و بدنه اصلی سای همانند یک باتوم نوک تیز است ، این قسمت تنه اصلی سلاح سای را تشکیل می دهد و این تنه همان شاخه اصلی سلاح سای است ، سای را به تناسبهای گوناکونی می سازند مثلا در بعضی مدلها اختلاف طولی در شاخه وسط با شاخه های دو طرف کم و در بعضی مدلها زیاد است و در ساختار کلی این سلاح به دو طراحی و شکل اصلی محدود میشود .
طول تنه اصلی این سلاح از 30 الی 70 سانت دیده شده است که اگر با توجه به اصول کاربرد آن دقت شود که طول استاندارد آن باید بین 30 تا 45 باشد چرا که باید حداکثر کمی از طول ساعد بلندتر باشد .
در شکل زیر این دو نوع اصلی سای را میبینید :

http://www.razmavar.com/images/RAZMAVAR/weapon/sai.jpg

سلاح سای لزوما نباید دارای نوک تیز باشد زیرا این سلاح در اکثر موارد در حالت تدافعی استفاده میشود از موارد کاربرد سای میشود به دفاع در مقابل شمشیرهای بلند ( کاتانا) اشاره کرد که در صورتی که مهارت در استفاده از سای داشته باشید به راحتی با سای می توانید شمشیر مهاجم را بشکنید .
چندین روش گوناگون برای در دست گرفتن سای وجود دارد که هر کدام در موقعیت خاص استفاده میشود و مهمتر از دانستن این که سای را به چه حالاتی میتوانید در دست بگیرید این است که بتوانید در هنگام مبارزه و استفاده از این سلاح به سرعت و به خوبی این حالات و روش در دست گرفتن خود را تغییر دهید تا هماهنگ با شیوه مبارزه مهاجم بتوانید به خوبی از خود دفاع کنید . برای مشاهده روشهای در دست گرفتن سلاح سای و روش استفاده از آن کلیپ مربوط به این سلاح را از سایت بانک اطلاعات ورزشهای رزمی دریافت کنید.
این سلاح را هندی ها شمشیر شکن می نامیدند.

[mehraboOon]

تونفا

تاریخچه تونفا برای اولین بار به کشور چین و اندونزی بر می گردد ، سلاح تونفا تقلیدی نزدیک از سلاح قدیمی به نام Mae sawk می باشد که خود بیانگر این است که سرچشمه این سلاح از خود کشور مالزی بوده است . کابرد اصلی تونفا زمانی پیدا شد کهدر زمان فرمانروایی اوکیناوا شوو برای تثبیت حکومت در جنگ داخلی این کشور و به دلیل محدودیت هایی که برای استفاده از سلاح گرم بود استفاده از این سلاح سرد رونق گرفت و بعد از آن نیز در نیروهای نظامی دنیا جای باتوم معمولی که شبیه به چماق بود را گرفت . تونفا سلاح سردی است که در صورت مسلط بودن به استفاده صحیح و کاربردی از آن هم در دفاع و هم در حمله بسیار کار آمد است .
عده ای بر این باورند که سلاح تونفا از سلاح کاما نیز کپی برداری شده ، که البته سایت ورزشهای رزمی این ایده را قبول ندارد .
ساختار کلی تونفا به این صورت است :
- تنه اصلی تونفا : که در قدیم از چوب ساخته میشده و بیشتر از چوب درخت بلوط برای ساخت آن استفاده میکردند و در عصر کنونی تونفا از مواد گوناگونی وجود دارد که مهمترین ساختار آن از جنس پلاستیک فشرده است ، در ساختار تونفا نه سنگین بودن آن مطلوب است و نه سبک بودن آن البته این مساله اکنون بیشتر جلوه میکنید که توانایی ساخت مواد گوناگون به جاییی رسیده که همین تونفا را میتوان در ورزنهای گوناگون از پلاستیک ساخت بدون آنکه تغییری در ظاهر و ابعاد داشته باشه .
در حال حاضر اکثر تولید کنندگان این سلاح تنه اصلی آن را در طول 50 الی 60 سانتیمتر درست می کنند

- دسته تونفا : دسته تونفا در قطری ساخته میشود که کاملا در دست جای گیرد و انگشتان به دور دسته حلقه و مشت شوند اتصال دسته تونفا به بدنه در قدیم خیلی قابل اتکا نبوده حتی در مواردی که به صورت یک تکه این سلاح را از دل چوب در می آوردند اما اکنون این سلاح دارای ساختار بسیار محکمی است ، در سر دیگر دسته که به بدنه متصل نیست معمولا یک برجستگی در قطر آن وجود دارد به این دلیل که ممکن است در کارکرد طولانی شما با این سلاح دست شما عرق کند و این برجستگی باعث میشود که عرق کف دست باعث خارج شدن سلاح از دست شما نشود .

[mehraboOon]

سانچیکو

سانچیکو سلاحی است که ساختاری شبیه به نانچیکو دارد با این تمایز که نانچیکو دارای 2 تکه میباشد و یک متصل کننده که اغلب زنجیر است ولی سانچیکو دارای 3 تکه و دو قسمت متصل کننده می باشد
تاریخچه سانچیکو به زمانی دور بر میگردد ، گفته میشود که اوین بار استاد ساندا نانچیکو را با الهام گرفتن از نی یا بامبویی بلند که از دو قسمت شکسته بود به کار برد که در فیلم سی و ششمین مرحله شائولین که بر اساس زندگی این استاد ساخته شده نیز این مطلب نشان داده میشود
در زمان گذشته معمولا سانچیکو از همان چوبهای بامبو ساخته میشده که با استفاده از کنف و یا چرم اسب تکه های آن به هم متصل بوده است . اما اکنون از چوب مخصوص و یا آلومینیوم یا پلاستیک فشرده برای ساخت آن استفاده میشود که نوع آلومینیومی آن دارای وزن کمتری میباشد .
هر قسمت از سه قسمت سانچیکو دارای طولهای مساوی می‌باشد که طول هر قسمت برابر 60 سانتی متر تا 70 سانتی متر است ، قطر هر قسمت از سانچیکو به صورتی است که براحتی در دست قرار می گیرد و کاملا دست به دور آن حلقه میشود و مشت بسته میشود قطر هر تکه از سه تکه سانچیکو حدودا 1.25 اینچ که معادل 3.2 سانتی متر است می باشد
طول زنجیرهای متصل کننده هر قسمت از سانچیکو حدود 5 اینچ که معادل 12.7 سانتی متر است می باشد و در محل اتصال به صورت حلقه و پایه می باشد که پایه قابلیت چرخش دارد .

طول زیاد این سلاح میتوانید فاکتوری مناسب برای مبارزه با شمشیر و سلاحهایی با طول زیاد مانند نیزه باشد
جالب است بدانید حرکات نمایشی آن شبیه به حرکت های چوب یا همان نیزه می باشد و حرکات نمایشی کاملا مشترکی نیز با آنها دارد .

یکی از موارد جالب و کاربردی استفاده از سانچیکو استفاده در مبارز هایی بوده که طرفین مبارزه بر روی اسب بوده اند که طول زیاد و قابلیت سانچیکو بسیار کار آمد بوده است .
حتی در صورتی که طرف مبرزه در حال فرار بوده از سانچیکو برای زمین زدن اسب استفاده میکردند به این صورت که آن را طوری پرتاب میکردند که دور پای اسب حلقه میشد و اسب به زمین میخورد .

[mehraboOon]

چوب دستی ( بو )

چوبدستی یا همان بو (bo) سلاحی در دسترس همگان که از قرنها پیش شاید به عنوان اولین سلاح انسان استفاده میشده است ، همچنین قرنهاست که به چوب دستی و شاید هم شمشیر به عنوان سمبل سلاح هنرهای رزمی نگریسته شده است .

چوب دستی یا بو (bo) ارزانترین و در دسترس ترین و ساده ترین نوع سلاح در ورزشهای رزمی به شمار میرود که همچنین پرکابرد‌ترین آنها هم تقریبا به شمار می رود .
بسیاری از اساتید چوب را مادر سلاحهای رزمی میدانند و برای آموزشهای آن به عنوان یک سلاح پایه ارزش زیادی قائل هستند .
بو (bo) علیرغم سادگی اش قابلیت های دفاعی و حمله ای فراوانی دارد و این علت آن است که هنوز این سنتی ترین سلاح ورزشهای رزمی جایگاه خود را حفظ کرده و خواهد کرد . در گذشته بیشتر از چوب بامبو برای اینکار استفاده می شده که طی مراحلی خاص به مقاومت ذاتی این چوب نیز می افزودند .

[mehraboOon]

شمشیر واکی زاشی

واکی زاشی نوعی شمشیر است که شبیه به کاتانا می باشد ولی تمایز اصلی آن با کاتانا در طول و اندازه های آن است .
واکی زاشی نسبت به کاتانا شمشیری کوتاه تر و کوچک تری است این شمشیر معمولا طولی بین 30 تا 60 سانتیمتر داردو غالبا با طول 50 سانتیمتر شناخته و ساخته میشود .
در زمان قدیم در ژاپن معمولا از کاتانا به شمشیر بلند نام برده میشد و از واکی زاشی صرفاً با نام شمشیر یاد می شد .
تاریخچه ساخت اصولی واکی زاشی به قرن 16 میلادی بر میگردد در آن زمان هر نوع شمشیری را که کوتاه تر می‌ساختند واکی زاشی شمشیر اصلی می نامیدند . برای مثال اگر شمشیر سامورایی را با همان شکل و ساختار در اندازه کمی کوچکتر می ساختند به آن واکی زاشی سامورایی می گفتند و بعدها بود که واکی زاشی نامی مستقل برای یک شمشیر شد .
شمشیر واکی زاشی معمولا به عنوان سلاح پشتیبان بوده یعنی بیشتر در مواقع در دسترس نبودن شمشیر های بزرگتر یا سلاحهای دیگر البته مواردی هم هست که شمشیر واکی زاشی به عنوان انتخاب اول مطرح است برای مثال درگیری در داخل ساختمان یا راهروهای باریک یا ساختمانهایی با سقف کوتاه مانند ژاپن فئودال همگی از مواردی بودند که واکی زاشی حرف اول را میزند .

[mehraboOon]

کاتانا (یا کِتانا) نام یک نوع شمشیر ژاپنی است که از قرن ۱۳ میلادی مورد استفاده سامورایی‌های ژاپن بوده‌است. لغت «کتانا» در زبان ژاپنی باستان به معنی «شمشیر» است.
از ویژگیهای بارز کتانا شکل زیبای آن و استحکام خارق العاده‌اش است. در طول تاریخ شکل آن تغیرات مختصری یافته ولی اصول پایه آن همچنان بدون تغیر مانده‌است.از جمله ویژگی‌های کتانا می‌توان به شکل منحنی تیغه آن اشاره کرد. همچنین یک طرف شمشیر (لبه داخلی آن) بسیار تیز است و اصولا قسمت عقب سطح شمشیر از قسمت تیز و برنده آن کلفت‌تر است.

اگر زمانیکه در حالت طبیعی ایستاده اید به دست خود (از بالای بازو تا انتهای دست) نگاه کنید می بینید که دست شما قوسی طبیعی و به شکل همان قوس شمشیر ژاپنی دارد. "ته" در زبان ژاپنی به معنای "دست" است و ته کاتانا شاید معنی "دست با قوس کاتانا شکل" را داشته باشد.

برای اینکه به میزان اهمیت "ته کاتانا" پی ببرید آزمایش ساده ای وجود دارد. این آزمایش هرچه تمرین بیشتری داشته باشید تاثیر جالب تری خواهد داشت. روبروی شخص دیگری با فاصله یک دست باز بایستید. دست خود را به سمت او دراز کنید، بطوریکه کف دست شما به سمت بالا باشد. حال پشت دست خود را برروی شانه او قرار دهید. در این حالت سعی کنید دست شما در حالت "ته کاتانا" باشد، یعنی قوس طبیعی را داشته باشد. آرام و متمرکز باشید. از شخص مقابل بخواهید سعی کند با کف دو دستش برروی دست شما در قسمت آرنج به سمت پایین فشار بیاورد و سعی کند دست شما را خم کند. اصلا سعی نکنید با او مقابله کنید، بگذارید جریان انرژی خودش مقاومت لازم را ایجاد کند. فقط تمرکز داشته باشید و به چرخش انرژی در بدن فکر کنید و خروج آن از دستهایتان را حس کنید. خواهید دید که شخص مقابل برای خم کردن دستتان باید از نیروی زیادی استفاده کند، که در موارد بسیاری قادر به اینکار نخواهد بود. با توجه به اینکه دست شما برروی شانه شخص مقابل قرار دارد، هر چه فشار بیشتری رروی دست شما وارد کند این نیرو از طریق دست شما به شانه وی منتقل خواهد شد. هر چه شما تمرین بیشتری داشته باشید و کنترل بیشتری بر این جریان انرژی داشته باشید، تاثیر مفهوم "ته کاتانا" بیشتر آشکار خواهد شد. این تمرین به قابلیتهای فیزیکی شما ارتباط زیادی ندارد.


کتانا اصولا برای بریدن اجزا بدن طراحی شده تا زخمی کردن دشمن، به همین دلیل هر تیغه آن به شکل خاصی طراحی شده‌است تا قدرت برندگی آن هر چه بیشتر اثرگذار باشد.
نام معروف ترین سازندگان شمشیر کاتانا در جهان :
* ماسامونه
* هاتوری هانزو
* موراماسا
* آماکونی
* مونه چیکا

بیشتر کاتانا ها در حدود 107 سانتیمتر هستند ( این اندازه از نوک شمشیر تا انتهای دسته می باشد ) ، تیغه کاتانا معمولا بین 66 تا 71 سانتیمتر است و این باعث می شد که تسوکا در حدود 36 اینچ باشد ، بسیار کوتاه تر از دسته تاچی و نو-داچی .
کاتانا در یک سایا ( غلاف ) حمل می شد و در کمربند سامورای قرار می گرفت . در اصل ، آنها کاتانا را طوری حمل می کردند که تیغه رو به پایین قرار بگیرد . این آسان ترین راه برای یک سامورای زره پوش بود که این شمشیر بلند را حمل کند . اندازه یوروی ( زره ) باعث شده بود که کشیدن شمشیر از هر نقطه دیگر بدن با مشکل مواجه شود . هنگامی که سامورای زره به تن نداشت ، او شمشیر را طوری حمل می کرد که تیغه آن رو به بالا باشد ، این امر باعث می شد که او بتواند در یک حرکت سریع ، شمشیر کشیده و ضربه بزند .

برای تمرین در دوجوها آنها به جای استفاده از کاتانا از بوکوتو یا بوکن استفاده می کردند تا خطر وارد کردن ضربات مرگ آور را به هم کمتر کنند . بعد ها شینای هم توسعه یافت و مورد استفاده قرار گرفت .

کاتانا ارزش زیادی حتی خارج از منطقه جنگ داشت . سامورای ها هیچ وقت بدون کاتانا نبودند . کاتانا سمبول درجه آنها به عنوان جنگجو ، پیروی از کد بوشیدو ، و اطاعت و وفاداری کامل نسبت به ارباب آنها بود .
دریافت کردن چنین شمشیری از ارباب یا حتی یکی از متحدان ، افتخار بسیار بالایی به شمار می رفت


شرح مراحل ساخت کاتانا به صورت مختصر در زیر آمده است :

1. چکش کاری :
تیغه شمشیر از چکش کاری فولاد داغ با درصد خلوص بالا شکل می گیرد.چکش کاری توسط ضزبات مساوی به نقاط مختلف با قدرت مساوی به فلز گداخته می شود و باعث می شود شمشیر بدست آمده در نهایت دارای قدرت یکسان و یکنواخت باشد.


2. صفحه تراشی و شکل دهی :
در این مرحله قطر شمشیر مورد شکل دهی قرار می گیرد در این مرحله بعد از نیمه سرد شدن و نیم بند شدن تیغه شمشیر به صورت صاف شکل می گیرد.


3. پوشش دادن تیغه شمشیر با رس :
یک نوع رس ویژه توسط کار دست روی تیغه شمشیر بکار برده می شود. یک لایه نازک روی لبه تیغه و یک لایه کلفت و ضخیم روی باقیمانده تیغه از این رس ویژه بکار برده می شود و باعث می شود لبه تیغه تیز و پشت نرو می شود.


این قسمت بخش مهمی از عملیات است. تیغه شمشیر پوشیده شده با رس در یک دمای ویژه گرم می شود و سپس در حوض آب سریع خنک می شود. شکل خمیده گی شمشیر و تیزی و انحنای آن همه بسته به این مرحله دارد.


5. اندازه شمشیر :
در این مرحله تنظیم و تست انحنا ی تیغه و نوک شمشیر همچنین اندازه و نقط بالانس و زیبا سازی شمشیر صورت می گیرد.


6. پولیش کاری :
در این مرحله کار بروی تیغه شمشیر می باشد با دقت با لایی به جلا دادن و پولیش کاری تیغه شمشیر پرداخته می شود. این کار باعث براق و زیبا شدن تیغه می شود.


7. سایا
از این مرحله به بعد به ساختن بقیه اجزای کاتانا می پردازیم.در این مرحله سایا و یا همان غلاف شمشیر که تشکیل شده از دو تکه چوب با ضخامت ، ارتفاع مساوی و انحنای مطابق با انحنای شمشیر ساخته می شود. این دو نیمه چوب توسط یک نوع پارچه ضخیم کتانی همراه با یک لاک پوشیده خواهند شد.


8. دسته شمشیر
توسط دو قطعه چوب سخت به صورت بسیار فشرده شمشیر درون آن قرار می گیرد ساخته می شود.وشامل چیزهای تزیینی مثل اشیا براق و اشکال هندسی تزیین می شود.


9. سایگو
سایگو همان بند غلاف شمشیر است به وسیله آن کاتانا که در کمر قرار می گیرد به کمر محکم بسته می شود.سایگو معمولا از رشته های کتان با کیفیت بسیار بالا بافته می شود و در بعضی مواقع از رشته های سیمی نیز استفاده می شود.


10. مونتاژ :
این آخرین مرحله از ساختن کاتانا می باشد که به سوار کردن قطعات و بخش هایی که در مراحل قبل ساخته شده است می پردازد.
برای محکم کردن انتهای تیغه در دسته از میخ از جنس بامبو به نام tang استفاده می شود. همان طور که در ابتدا اشاره شده است مراحل ساختن کاتانا در اینجا به اختصار آمده است. هر مرحل نیاز به تخصص و معرفت و شناخته کامل دارد، که اساتید این پیشه پس از سال ها تلاش به این درک رسیده اند 4. سریع خنک شدن : .

[mehraboOon]

كوساري-گاما(Kusri-Gama)
(سلاحي متشكل از يك جسم داسي شكل و يك زنجنر بلند )
سلاح داس و زنجير كه در اصل يك اسلحه ‍‍ژاپني مي باشد، به عنوان اسلحه نينجا مورد استفاده قرار گرفت
در اين سلاح زنجيري به طول 6 تا 9 فوت (معادل 1.80 تا 2.70 متر) كه در يك انتهاي آن جسم وزيني تعبيه شده بود. در انتهاي ديگر به جسمي شبيه داس متصل بود. از زنجير و جسم سنگين انتهاي آن براي مسدود كردن مسير اسلحه دشمن و از داس تيز براي ضربه زدن به مهاجم استفاده مي شد
اين سلاح مخرب نينجا از قدرت مانور و دامنه حركتي بسيار بالايي بر خوردار است. قابل ذكر است اين سلاح به تنهايي بكار برده مي شود يعني يك عدد آن كاربردي تراز دو حالت آن است
يگي از تكنيكهاي استفاده از اين سلاح براي بالا رفتن از درختان و ديوارهاي بلند است، از چنگال آن براي اين كار استفاده مي شود