مختصري از تاريخچه كاراته (شيتوريو)

[sorna]

بنا براسناد موجود هنر كاراته دو به شش قرن پيش باز مي گردد، در آنجا در استان“ ام تي“ سانگ هنان، داروما تايشي ، بنيانگذار ذن ” يك فرقه بودائي ” يك حكم شرعي يا مجموعه اي از احكام را براي ترقي دادن و پيشرفت حركات فيزيكي راهبان و مبلغان مذهبي ابداع كرد تا آنان به كمك آن در برابر راهزنان و جنايتكاران از خود محافظت كنند. به اين حكم كه به وسيله داروما گسترش داده شد“اكين كيو“ گفته مي شود، متاسفانه در اين بعد از زماني در تاريخ كاراته دو اطلاعات زيادي در دست نيست واز رابطه كاراته دو با شائولين نيز اطلاعات مبهمي باقي مانده است.
در گذشته قانوني مبتني بر منع مسلح شدن اشخاص وجود نداشت. استفاده از اسلحه در هنگام نزاع و درگيري رايج و معمول بود و اكثر فرهنگ ها سيستم نزاع با شمشير مخصوص به خود داشتند. ژاپن بخاطر فرهنگ سامورائي اش در طبقه فئودال شهرت و آوازه داشت. قانون سامورائي ها در قرن هجدهم توسعه يافت، استفاده از شمشير براي يك جنگجوامري ضروري بود. سامورائي ها با شمشير تمرين مي كردند و آن را به عنوان سمبل و نشانه طبقه خود در كار و زندگي روزمره با خود بهمراه داشتند.
در اوخر قرن چهاردهم، نفوذ تكنيك هاي چيني روي توسعه و گسترش كاراته آشكارتر گشت و تحت فرمانروائي پادشاه ”چوزان اوكيناوا“ پادشاه هاسي، سياستي مبني بر منع حمل اسلحه طرح شد. در قرن شانزدهم، اكثر قبايل جنوبي ژاپن، به خصوص قبيله قدرتمند ساتسوما،اكيناوا را مورد تاخت و تاز قرار دادند.آنها اكيناوا را به منظور استفاده به عنوان يك موضع تجاري به استعمار خود درآوردند.همچنين آنها ماليات هايي رابر كالاها بستند، اين وقايع مردم اكيناوا را بر آن داشت تا براي دفاع در برابر م*****ين بطور مخفيانه سيستم به اصطلاح ”ته“ راگسترش دهند.علاوه بر شيوه هاي نزاع بدون سلاح، اكيناوائي ها از ابزارآلات كشاورزي براي دفاع و گسترش سيستم جنگي استفاده مي كردند، از اين سيستم ها با عنوان ”ته“ ياد مي شود به معناي دستها، تكنكها و شيوه ها، در تركيب با نفوذ تكنيكهاي چيني آن را اغلب ”كارا“ مي خواندند كه به ”تنگ دينسي“ چين اشاره داشت.
در سال 1868 استقرار خاندان مي جي به سيستم فئودالي ژاپن خاتمه داد.ژاپن تجارت آزاد رابا كشورهاي غربي آغاز كرد، فرهنگ غرب، شيوه هاي صنعتي و سيستم تحصيلي آنها در اواخر قرن هجدهم و اوايل قرن نوزدهم وارد ژاپن شد. استقرار خاندان مي جي در ژاپن باعث نفوذ قوانين و ارزشهاي غربي در ژاپن شد. اين اصلاحات عظيم با بر اندازي سيستم فئودالي سامورائي ها و تاسيس يك سيستم حكومتي متمركز همراه بود. در مدت زمان كوتاهي قوانين و سنت هاي جديد در جهت براندازي سنت هاي قديمي خصوصا حمل شمشير توسط سامورائي ها مورد استفاده قرار گرفت. مدل موها نيز به مانند مدل هاي غربي تغيير يافت، ژاپني ها ديگر گره هاي سامورائي ”كاكل“ را به سر خود نمي بستند و به پوشيدن لباسهاي غربي هم تشويق شده بودند.
چوجون مياگي، شاگرد ارشد كانروهيگااونا ابتدا بر چسبي با عنوان گوجوريو (شيوه سخت و نرم) بر شيوه خود زد، كنوا مابوني نيز شيوه خود را شيتوريو نام نهاد. اين دو دوستان بسيار نزديكي بودند و اكثر پايه هاي تكنيكي كاراته امروز توسط اين دونفر گسترش يافته است.
شكل كوميته كه در كاراته امروز تمرين مي شود از ساير فنون ژاپن تاثير گرفته ، مثل جوجيتسو، جودو و كندو. تا اوخر دهه سوم قرن نوزدهم كاراته فقط با تاكيد بر روي كاتا تمرين مي شد، كلمه كاراته دو نيز از مذهب بودائي ذن ژاپن تاثير گرفته و به صورت ”كارا“(خالي) و ”ته“(دست) و ”دو“(راه و روش)، در آمده است.
دكتر جيگوروكانو، بنيانگذار جودو در طول اين عصر سيستم رايج كمربند را ابداع كرد.
گيچين فوناكوشي تصميم گرفت تنها به دانشجويان و كساني كه براي رهبري احزاب و گروههاي سياسي كانديد مي شوند آموزش دهد، فوناكوشي دوست نداشت كه شاگردانش در مسابقات قهرماني شركت كنند، همان گروههاي جوان ژاپني و نه اساتيد كاراته مقيم اكيناوا، شيوه هاي مبارزه امروزي را گسترش دادند و بعد ها پايه واساس سيستم مسابقاتي قهرماني را گسترش دادند. اساتيد اكيناوائي هرگز تصور رقابت با يكديگر تحت قوانين ثبت شده را نمي كردند. آنها فكر مي كردند كه تكنيكهاي كاراته آنقدر فنا پذير است كه حتي امكان اجراي مسابقات وجود ندارد، اولين سري مسابقات كاراته در اواخر دهه پنجم قرن نوزدهم در ژاپن برگزار شد و مسابقات كاراته دانشگاهها، اولين سري مسابقات قهرماني بود كه در ژاپن و اكيناوا برگزار مي شد و اين به منظور گسترش جهاني كاراته دو ادامه يافت.