shirin71
08-20-2011, 06:59 PM
ستاره‌شناسان با استفاده از تلسكوپ فضايي هابل ناسا موفق به ثبت يك گردنبند فضايي در فاصله 15 هزار سال نوري با زمين شدند.
http://64.130.220.65/Multimedia%5Cpics%5C1390%5C5%5CScience%5C555.jpg
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين سحابي گردنبند شكل كه در صورت فلكي پيكان قرار دارد، در نتيجه يك انفجار ستاره‌يي در سالها پيش ايجاد شده است.
هنگامي كه ستاره‌هايي به اندازه خورشيد به پايان عمر خود نزديك مي‌شوند، لايه‌هاي خارجي خود را به بيرون پرتاب كرده و پوسته‌هاي درخشاني از گاز و غار به وجود مي‌آورند. اين پوسته‌ها مي‌توانند اشكالي مانند حلقه يا كره و حتي شكل پيچيده يك پروانه را ايجاد كنند.
قرن‌ها پيش كه ستاره‌شناسان با تلسكوپهاي خود به اين پديده‌هاي فضايي مي‌نگريستند، آنها را شبيه سيارات حبابي كرك‌دار ديده و از آن زمان، سحابي‌هاي سياره‌يي مي‌ناميدند.
تيم هابل اين سحابي خاص سياره‌يي را اين گونه توصيف مي‌كنند : هنگامي كه يك ستاره پير در جايي بسيار نزديك ستاره همراه خود حركت مي‌كند، باعث يك انفجار بسيار بزرگ مي‌شود.
از آنجايي كه اين دو ستاره در فاصله بسيار نزديك به يكديگر مي‌چرخيدند، بيشتر تكه‌هاي آنها در يك الگوي حلقه‌مانند پرتاب شده است.
جواهرات موجود در اين گردنبند در واقع گره‌هاي متراكم گازهاي اكسيژن و هيدروژن است كه با اين انفجار به بيرون منتشر شده‌اند.
به گمان محققان، دليل اين انبوه‌شدگي گازي خطوط ميدان مغناطيسي يا نوسانات متراكم در خود ستاره‌ها بوده است.
توده‌هاي گاز و غبار در اين تصوير به دليل روشن شدن آن با تابش ماوراي بنفش ستاره‌هاي منفجر شده مي‌درخشند.
اين سحابي در حقيقت 19 تريليون كيلومتر گستردگي دارد و از منظومه شمسي نيز بزرگتر است.
http://64.130.220.65/Multimedia%5Cpics%5C1390%5C5%5CScience%5C555.jpg
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين سحابي گردنبند شكل كه در صورت فلكي پيكان قرار دارد، در نتيجه يك انفجار ستاره‌يي در سالها پيش ايجاد شده است.
هنگامي كه ستاره‌هايي به اندازه خورشيد به پايان عمر خود نزديك مي‌شوند، لايه‌هاي خارجي خود را به بيرون پرتاب كرده و پوسته‌هاي درخشاني از گاز و غار به وجود مي‌آورند. اين پوسته‌ها مي‌توانند اشكالي مانند حلقه يا كره و حتي شكل پيچيده يك پروانه را ايجاد كنند.
قرن‌ها پيش كه ستاره‌شناسان با تلسكوپهاي خود به اين پديده‌هاي فضايي مي‌نگريستند، آنها را شبيه سيارات حبابي كرك‌دار ديده و از آن زمان، سحابي‌هاي سياره‌يي مي‌ناميدند.
تيم هابل اين سحابي خاص سياره‌يي را اين گونه توصيف مي‌كنند : هنگامي كه يك ستاره پير در جايي بسيار نزديك ستاره همراه خود حركت مي‌كند، باعث يك انفجار بسيار بزرگ مي‌شود.
از آنجايي كه اين دو ستاره در فاصله بسيار نزديك به يكديگر مي‌چرخيدند، بيشتر تكه‌هاي آنها در يك الگوي حلقه‌مانند پرتاب شده است.
جواهرات موجود در اين گردنبند در واقع گره‌هاي متراكم گازهاي اكسيژن و هيدروژن است كه با اين انفجار به بيرون منتشر شده‌اند.
به گمان محققان، دليل اين انبوه‌شدگي گازي خطوط ميدان مغناطيسي يا نوسانات متراكم در خود ستاره‌ها بوده است.
توده‌هاي گاز و غبار در اين تصوير به دليل روشن شدن آن با تابش ماوراي بنفش ستاره‌هاي منفجر شده مي‌درخشند.
اين سحابي در حقيقت 19 تريليون كيلومتر گستردگي دارد و از منظومه شمسي نيز بزرگتر است.