M.A.H.S.A
08-18-2011, 01:26 PM
قدری نوازشم كن
نوازش، واژه بسیار آشنایی است. معنی بسیار ساده و روانی هم دارد.
همان چیزی است كه همه ما در هر سنی كه هستیم به آن نیاز داریم، منتهی به اشكال متفاوت. هم نیاز داریم كه دیگران را نوازش كنیم و هم نیاز داریم كه دیگران ما را نوازش كنند.
http://www.akairan.com/images/MRiraj/internet/internetM/Minus101/Child-Babe/214-SomeQ.jpg
اگر دقت كنید در روابط انسانی، همین موارد كوچك و به ظاهر ساده نقش مهمی ایفا می‌كنند. اما اینكه این نقش، مثبت یا منفی است ، برمی‌گردد به اینكه ما چقدر به آن توجه داریم؛ ابعاد آن را می‌شناسیم و تا چه اندازه به قواعد بازی احترام گذاشته و در واقع به آن تن می‌دهیم.
نوازش در لغت‌نامه دهخدا، این گونه تعریف شده است: مهربانی، مرحمت، شفقت، خوش‌رویی، انسانیت، تسلی و دلجویی و با ذكر بیتی از نظامی، به ابعاد مفهومی این واژه پرداخته است :
جرعه‌ای باده بر نوازش رود
بهتر از هرچه زیر چرخ كبود
نظامی
بدیهی‌ترین مورد نوازش، همان نوازش نوزاد است
برخی او را در آغوش می‌گیرند و با تماس جسمی این نوازش را بارز می‌كنند و برخی ممكن است به شوخی او را نشگون بگیرند. حتی عده‌ای نیز امكان دارد تنها با سخنان خود او را نوازش كنند.
اریك برن می گوید : " نوازش را می‌توان اصطلاحا هرنوع حركتی به حساب آورد كه حضور دیگری را تایید می‌كند. تبادل "نوازش"ها یك رفتار متقابل را تشكیل می‌دهد كه واحد آمیزش اجتماعی است.
دكتر اسپیتز"Dr.R.Spitz"، متوجه شده است نوزادانی كه پس از تولد، برای مدتی طولانی از آغوش مادر و نوازش او محروم می‌شوند كم كم دچار افت روحی غیرقابل جبرانی خواهند شد و چه بسا سرانجام با ناراحتی‌های روانی ناشی از آن از پا درآیند. وی از این محرومیت با عنوان "محرومیت عاطفی" یاد می‌كند.
اریك برن در یك جمله، اهمیت "نوازش" در یك زندگی عادی را بیان می‌كند: "اگر نوازش نشوی، مخت می ُپكد".
وی این جمله را در واقع این گونه توضیح می‌دهد: بعد از آنكه دوران صمیمیت دامان مادر به پایان می‌رسد، فرد بقیه عمر را هر روز با این معما مواجه است كه دست تقدیر چه شاخی بر سر راهش سبز خواهد كرد.
یك شاخ عبارت است از نیروهای اجتماعی، روانشناختی و زیستی كه مدام سد ادامه ی صمیمیت جسمی به سبك دوران نوزادی می‌شود و شاخ دیگر تلاش مداوم اوست برای كسب مجدد آن صمیمیت.
در بسیاری موارد، فرد بنابر نیازش به نوعی سازگاری نشان می‌دهد. یاد می‌گیرد كه با كمترین نوازش، حتی با نوع سمبلیك آن، خود را راضی كند؛ تا آنجا كه گاهی حتی مشاهده ی یك سر‌تكان دادن در تایید كارهای او و شناخته شدن موجودیتش، برایش كافی‌است. اگرچه آرزوی اولیه او برای صمیمیت جسمانی كاهش ناپذیر باقی خواهد ماند.
بنابراین مشاهده می‌كنید كه تبادل"نوازش" یك اصل انكارنشدنی و مهم در روابط انسانی است كه باید بهتر از این ها مورد توجه ( به خصوص والدین ) قرار گیرد.
منبع : همشهری‌آنلاین – با تغییر و تلخیص
نوازش، واژه بسیار آشنایی است. معنی بسیار ساده و روانی هم دارد.
همان چیزی است كه همه ما در هر سنی كه هستیم به آن نیاز داریم، منتهی به اشكال متفاوت. هم نیاز داریم كه دیگران را نوازش كنیم و هم نیاز داریم كه دیگران ما را نوازش كنند.
http://www.akairan.com/images/MRiraj/internet/internetM/Minus101/Child-Babe/214-SomeQ.jpg
اگر دقت كنید در روابط انسانی، همین موارد كوچك و به ظاهر ساده نقش مهمی ایفا می‌كنند. اما اینكه این نقش، مثبت یا منفی است ، برمی‌گردد به اینكه ما چقدر به آن توجه داریم؛ ابعاد آن را می‌شناسیم و تا چه اندازه به قواعد بازی احترام گذاشته و در واقع به آن تن می‌دهیم.
نوازش در لغت‌نامه دهخدا، این گونه تعریف شده است: مهربانی، مرحمت، شفقت، خوش‌رویی، انسانیت، تسلی و دلجویی و با ذكر بیتی از نظامی، به ابعاد مفهومی این واژه پرداخته است :
جرعه‌ای باده بر نوازش رود
بهتر از هرچه زیر چرخ كبود
نظامی
بدیهی‌ترین مورد نوازش، همان نوازش نوزاد است
برخی او را در آغوش می‌گیرند و با تماس جسمی این نوازش را بارز می‌كنند و برخی ممكن است به شوخی او را نشگون بگیرند. حتی عده‌ای نیز امكان دارد تنها با سخنان خود او را نوازش كنند.
اریك برن می گوید : " نوازش را می‌توان اصطلاحا هرنوع حركتی به حساب آورد كه حضور دیگری را تایید می‌كند. تبادل "نوازش"ها یك رفتار متقابل را تشكیل می‌دهد كه واحد آمیزش اجتماعی است.
دكتر اسپیتز"Dr.R.Spitz"، متوجه شده است نوزادانی كه پس از تولد، برای مدتی طولانی از آغوش مادر و نوازش او محروم می‌شوند كم كم دچار افت روحی غیرقابل جبرانی خواهند شد و چه بسا سرانجام با ناراحتی‌های روانی ناشی از آن از پا درآیند. وی از این محرومیت با عنوان "محرومیت عاطفی" یاد می‌كند.
اریك برن در یك جمله، اهمیت "نوازش" در یك زندگی عادی را بیان می‌كند: "اگر نوازش نشوی، مخت می ُپكد".
وی این جمله را در واقع این گونه توضیح می‌دهد: بعد از آنكه دوران صمیمیت دامان مادر به پایان می‌رسد، فرد بقیه عمر را هر روز با این معما مواجه است كه دست تقدیر چه شاخی بر سر راهش سبز خواهد كرد.
یك شاخ عبارت است از نیروهای اجتماعی، روانشناختی و زیستی كه مدام سد ادامه ی صمیمیت جسمی به سبك دوران نوزادی می‌شود و شاخ دیگر تلاش مداوم اوست برای كسب مجدد آن صمیمیت.
در بسیاری موارد، فرد بنابر نیازش به نوعی سازگاری نشان می‌دهد. یاد می‌گیرد كه با كمترین نوازش، حتی با نوع سمبلیك آن، خود را راضی كند؛ تا آنجا كه گاهی حتی مشاهده ی یك سر‌تكان دادن در تایید كارهای او و شناخته شدن موجودیتش، برایش كافی‌است. اگرچه آرزوی اولیه او برای صمیمیت جسمانی كاهش ناپذیر باقی خواهد ماند.
بنابراین مشاهده می‌كنید كه تبادل"نوازش" یك اصل انكارنشدنی و مهم در روابط انسانی است كه باید بهتر از این ها مورد توجه ( به خصوص والدین ) قرار گیرد.
منبع : همشهری‌آنلاین – با تغییر و تلخیص