M.A.H.S.A
08-18-2011, 01:20 PM
فرزندمان چه انتظاری از ما دارد ؟
آنچه در مورد دوران بچه داری و تربیت فرزند جای افسوس دارد، آن است كه بچه داری وظیفه و شغلی موقتی است. روزهای فعال و پر مسئولیت ما به عنوان پدر و مادر برای تربیت، نگهداری و مراقبت از فرزند در حال شمارش معكوس است. برای شما چطور؟ چقدر از روزهای شیرین بچه داری‌تان باقی مانده است؟
http://www.akairan.com/images/MRiraj/internet/internetM/Minus101/Child-Babe/202-OurChildW.jpg
فرض كنید كوچکترین فرزند شما پنج ساله است و تقریباً در 18 سالگی زندگی مستقلی را شروع خواهد كرد. بنابراین شما فقط 13 سال یا 156 ماه یا 4745 روز وقت دارید! این زمان مثل برق خواهد گذشت و پیش از این كه خود متوجه شوید شغل شما در زمینه بچه داری به پایان خواهد رسید. این آگاهی موجب می شود ما پدر و مادرها بر عملكرد و رفتار خود نسبت به فرزندمان بازبینی و دقت نظر داشته باشیم. شما به عنوان پدر و مادر چگونه رفتار می كنید؟
همه ما كوچکترین رفتار فرزندمان را به دقت مورد بررسی قرار می دهیم، حال آنکه معمولاً رفتارها و برخوردهای خود را در نظر نداریم؛ اما چرا از دید فرزندان به رفتار خود نگاه نمی كنیم؟ ما صد هزار كودك را مورد تحقیق قرار دادیم و از آنان سؤال كردیم كه از والدین خود چه انتظاراتی دارند؟ ده پاسخ مشترك این كودكان را برگزیده‌ایم كه به ذكر آنها می پردازیم. شما نیز می توانید در هر یك از این موارد با ما همراه باشید و رفتارهای خود را مورد ارزیابی قرار دهید.
برای پاسخگویی به سؤالات فرزند خود وقت بگذارید؛ و هنگامی كه پاسخ سؤالات را نمی دانید سعی كنید در یافتن پاسخ او را یاری دهید.
1. فرزندان والدینی می خواهند كه در حضور آنان با یكدیگر مشاجره و دعوا نكنند. از آنجا كه بچه‌ها بیشتر تمایل دارند به آنچه پدر و مادر انجام می دهند عمل كنند و نه ضرورتاً آنچه كه والدین می گویند، بنابراین بیشتر در جست و جوی الگویی عینی و عملی برای رفتار خود هستند. شما چگونه اختلاف نظرتان را با دیگران حل می كنید؟ آیا قادرید بدون پرخاش و حمله به شخصی دیگر یا بدون دفاع از خویش، عدم توافق و رضایت خود از دیگران را بروز دهید؟ مسلماً در این صورت فرزند شما می آموزد كه عصبانیت خود را كنترل و مشاجرات و اختلاف نظر خود با دیگران را به مثبت ترین و بهترین شیوه حل كند.
2. فرزندان والدینی می خواهند كه تمام اعضای خانواده را به یك چشم بنگرند و بین آنها تبعیض قائل نشوند. البته رعایت مساوات بین فرزندان به این معنا نیست كه دقیقاً در مورد همه فرزندان باید واكنش یكسان داشت، زیرا هر بچه ای شخصیتی منحصربه فرد دارد، اما تك تك آنها به یك نسبت به عشق و درك پدر و مادر نیاز دارند. ارتباط خود با هر یك از فرزندانتان را ارزیابی كنید.
3. فرزندان والدینی می خواهند كه صادق و درستكار باشند؛ پدر یا مادری كه با اشاره به فرزند خود می گوید به كسی كه پشت تلفن است بگو من نیستم ، ممكن است متوجه نباشد كه چه چیزی را به فرزند خود آموزش می دهد.
4. والدینی كه نسبت به دیگران شكیبا و بردبارند؛ وقتی پدر و مادر از كارهای نادرست دیگران چشم پوشی می كنند و شكیبایی و گذشت از خود نشان می دهند، فرزندان می آموزند نسبت به افرادی كه با آنها اختلاف سلیقه و تفاوت دارند صبور باشند. شما چگونه به فرزند خود صبر و بردباری می آموزید؟
5. والدینی كه از آمدن دوستان بچه‌ها به خانه استقبال كنند؛ اگر دوستان فرزندتان در خانه شما جمع شوند، در آن صورت خواهید دانست كه او با چه افرادی رفت و آمد و معاشرت دارد. اگر پذیرای دوستان فرزند خود باشید در آن صورت در مورد آنها شناخت پیدا خواهید كرد.
6. والدینی كه با فرزند خود رابطه روحی و عاطفی برقرار می كنند؛ پدر و مادری كه سعی كرده‌اند از كودكی فرزند با وی رابطه مستحكم و عمیق روحی داشته باشند، در بزرگسالی فرزند نیز تأثیرگذاری بیشتری بر وی خواهند داشت. شما چگونه می توانید چنین روابطی را در خانوادهِ خود برقرار كنید؟
7. والدینی كه پاسخگوی سؤالات بچه ها باشند؛ آیا تا به حال چنین گناهی را مرتكب شده‌اید كه به فرزند خود بگویید: حالا سرم شلوغه، بگذار بعداً راجع به این موضوع با هم صحبت می كنیم و آن بعداً هرگز پیش نیامده باشد؟! امروز و حالا برای پاسخگویی به سؤالات فرزند خود وقت بگذارید؛ و هنگامی كه پاسخ سؤالات را نمی دانید سعی كنید در یافتن پاسخ او را یاری دهید.
8. والدینی كه در صورت لزوم فرزندان را تربیت كنند؛ اما نه در حضور دیگران و به خصوص دوستان آنان. جای تعجب است كه بچه‌ها خود نیز خواهان قید و بند هستند، اما از آنها توقع نداشته باشید همیشه داوطلب تنبیه و گوشزد شما باشند.
9. والدینی كه به جای در نظر گرفتن نقاط ضعف، بر جنبه‌های مثبت فرزند خود تكیه كنند؛ به فرزندتان به عنوان یك پازل ناتمام بنگرید و به جای آنكه قسمت‌های خالی و كامل نشدهِ این پازل را مورد توجه قرار دهید، بخش‌های كامل شدهِ زیبای آن را در نظر بگیرید. لیستی از نقاط قوت او در ذهن داشته باشید و در فرصت‌های مناسب آنها را بیان كنید.
10. والدینی كه با بچه‌ها سازگار و یاری دهنده آنان باشند؛ باید بپذیریم كه ما همیشه با فرزند خود سازگار نبوده‌ایم، اما دائماً سعی می كنیم همراه و هم رأی آنان باشیم. گرچه عدم توافق و سازگاری‌های موقتی ما شخصیت فرزندمان را ویران نمی كند، اما فرزندان نیاز دارند كه بدانند آیا عشق شما و نیز محدودیت‌هایی كه برایشان ایجاد كرده‌اید دائمی هستند؟ زیرا ایمنی و سلامت در كنار محدودیت‌ها و مرزها به وجود می آید. آیا فرزندان نیاز به یاری و سازگاری بیشتر شما دارند یا خیر؟
چگونه خود را ارزیابی می كنید؟ به هر حال امیدواریم نكات ذكرشده را در تربیت فرزندان دلبندتان رعایت كنید و با بررسی رفتار خود در جایگاه والدین، بهترین شیوه را در برخورد با آنان در پیش بگیرید.
منبع : تبیان -- پریسا پورعلمداری
آنچه در مورد دوران بچه داری و تربیت فرزند جای افسوس دارد، آن است كه بچه داری وظیفه و شغلی موقتی است. روزهای فعال و پر مسئولیت ما به عنوان پدر و مادر برای تربیت، نگهداری و مراقبت از فرزند در حال شمارش معكوس است. برای شما چطور؟ چقدر از روزهای شیرین بچه داری‌تان باقی مانده است؟
http://www.akairan.com/images/MRiraj/internet/internetM/Minus101/Child-Babe/202-OurChildW.jpg
فرض كنید كوچکترین فرزند شما پنج ساله است و تقریباً در 18 سالگی زندگی مستقلی را شروع خواهد كرد. بنابراین شما فقط 13 سال یا 156 ماه یا 4745 روز وقت دارید! این زمان مثل برق خواهد گذشت و پیش از این كه خود متوجه شوید شغل شما در زمینه بچه داری به پایان خواهد رسید. این آگاهی موجب می شود ما پدر و مادرها بر عملكرد و رفتار خود نسبت به فرزندمان بازبینی و دقت نظر داشته باشیم. شما به عنوان پدر و مادر چگونه رفتار می كنید؟
همه ما كوچکترین رفتار فرزندمان را به دقت مورد بررسی قرار می دهیم، حال آنکه معمولاً رفتارها و برخوردهای خود را در نظر نداریم؛ اما چرا از دید فرزندان به رفتار خود نگاه نمی كنیم؟ ما صد هزار كودك را مورد تحقیق قرار دادیم و از آنان سؤال كردیم كه از والدین خود چه انتظاراتی دارند؟ ده پاسخ مشترك این كودكان را برگزیده‌ایم كه به ذكر آنها می پردازیم. شما نیز می توانید در هر یك از این موارد با ما همراه باشید و رفتارهای خود را مورد ارزیابی قرار دهید.
برای پاسخگویی به سؤالات فرزند خود وقت بگذارید؛ و هنگامی كه پاسخ سؤالات را نمی دانید سعی كنید در یافتن پاسخ او را یاری دهید.
1. فرزندان والدینی می خواهند كه در حضور آنان با یكدیگر مشاجره و دعوا نكنند. از آنجا كه بچه‌ها بیشتر تمایل دارند به آنچه پدر و مادر انجام می دهند عمل كنند و نه ضرورتاً آنچه كه والدین می گویند، بنابراین بیشتر در جست و جوی الگویی عینی و عملی برای رفتار خود هستند. شما چگونه اختلاف نظرتان را با دیگران حل می كنید؟ آیا قادرید بدون پرخاش و حمله به شخصی دیگر یا بدون دفاع از خویش، عدم توافق و رضایت خود از دیگران را بروز دهید؟ مسلماً در این صورت فرزند شما می آموزد كه عصبانیت خود را كنترل و مشاجرات و اختلاف نظر خود با دیگران را به مثبت ترین و بهترین شیوه حل كند.
2. فرزندان والدینی می خواهند كه تمام اعضای خانواده را به یك چشم بنگرند و بین آنها تبعیض قائل نشوند. البته رعایت مساوات بین فرزندان به این معنا نیست كه دقیقاً در مورد همه فرزندان باید واكنش یكسان داشت، زیرا هر بچه ای شخصیتی منحصربه فرد دارد، اما تك تك آنها به یك نسبت به عشق و درك پدر و مادر نیاز دارند. ارتباط خود با هر یك از فرزندانتان را ارزیابی كنید.
3. فرزندان والدینی می خواهند كه صادق و درستكار باشند؛ پدر یا مادری كه با اشاره به فرزند خود می گوید به كسی كه پشت تلفن است بگو من نیستم ، ممكن است متوجه نباشد كه چه چیزی را به فرزند خود آموزش می دهد.
4. والدینی كه نسبت به دیگران شكیبا و بردبارند؛ وقتی پدر و مادر از كارهای نادرست دیگران چشم پوشی می كنند و شكیبایی و گذشت از خود نشان می دهند، فرزندان می آموزند نسبت به افرادی كه با آنها اختلاف سلیقه و تفاوت دارند صبور باشند. شما چگونه به فرزند خود صبر و بردباری می آموزید؟
5. والدینی كه از آمدن دوستان بچه‌ها به خانه استقبال كنند؛ اگر دوستان فرزندتان در خانه شما جمع شوند، در آن صورت خواهید دانست كه او با چه افرادی رفت و آمد و معاشرت دارد. اگر پذیرای دوستان فرزند خود باشید در آن صورت در مورد آنها شناخت پیدا خواهید كرد.
6. والدینی كه با فرزند خود رابطه روحی و عاطفی برقرار می كنند؛ پدر و مادری كه سعی كرده‌اند از كودكی فرزند با وی رابطه مستحكم و عمیق روحی داشته باشند، در بزرگسالی فرزند نیز تأثیرگذاری بیشتری بر وی خواهند داشت. شما چگونه می توانید چنین روابطی را در خانوادهِ خود برقرار كنید؟
7. والدینی كه پاسخگوی سؤالات بچه ها باشند؛ آیا تا به حال چنین گناهی را مرتكب شده‌اید كه به فرزند خود بگویید: حالا سرم شلوغه، بگذار بعداً راجع به این موضوع با هم صحبت می كنیم و آن بعداً هرگز پیش نیامده باشد؟! امروز و حالا برای پاسخگویی به سؤالات فرزند خود وقت بگذارید؛ و هنگامی كه پاسخ سؤالات را نمی دانید سعی كنید در یافتن پاسخ او را یاری دهید.
8. والدینی كه در صورت لزوم فرزندان را تربیت كنند؛ اما نه در حضور دیگران و به خصوص دوستان آنان. جای تعجب است كه بچه‌ها خود نیز خواهان قید و بند هستند، اما از آنها توقع نداشته باشید همیشه داوطلب تنبیه و گوشزد شما باشند.
9. والدینی كه به جای در نظر گرفتن نقاط ضعف، بر جنبه‌های مثبت فرزند خود تكیه كنند؛ به فرزندتان به عنوان یك پازل ناتمام بنگرید و به جای آنكه قسمت‌های خالی و كامل نشدهِ این پازل را مورد توجه قرار دهید، بخش‌های كامل شدهِ زیبای آن را در نظر بگیرید. لیستی از نقاط قوت او در ذهن داشته باشید و در فرصت‌های مناسب آنها را بیان كنید.
10. والدینی كه با بچه‌ها سازگار و یاری دهنده آنان باشند؛ باید بپذیریم كه ما همیشه با فرزند خود سازگار نبوده‌ایم، اما دائماً سعی می كنیم همراه و هم رأی آنان باشیم. گرچه عدم توافق و سازگاری‌های موقتی ما شخصیت فرزندمان را ویران نمی كند، اما فرزندان نیاز دارند كه بدانند آیا عشق شما و نیز محدودیت‌هایی كه برایشان ایجاد كرده‌اید دائمی هستند؟ زیرا ایمنی و سلامت در كنار محدودیت‌ها و مرزها به وجود می آید. آیا فرزندان نیاز به یاری و سازگاری بیشتر شما دارند یا خیر؟
چگونه خود را ارزیابی می كنید؟ به هر حال امیدواریم نكات ذكرشده را در تربیت فرزندان دلبندتان رعایت كنید و با بررسی رفتار خود در جایگاه والدین، بهترین شیوه را در برخورد با آنان در پیش بگیرید.
منبع : تبیان -- پریسا پورعلمداری