رامیان

[sorna]

رامیان شهری در استان گلستان ایران و مرکز شهرستان رامیان است.
جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۲٫۰۰۸ نفر بوده‌است

جاذبه‌های گردشگری
از جاذبه‌های گردشگری شهرستان رامیان می‌توان به قله ۲۴۰۰ متری قلعه میران، استخر طبیعی گل رامیان با عمق نزدیک به ۸۰ متر، مجموعه ابشارهای سرخه کمر به تعدا ۵ ابشار، مجموعه ابشارهای جوزک، مجموعه ابشارهای سید کلاته به تعداد ۸ ابشار، مجموعه ابشارهای چفت که تعداد انها به ۱۲ ابشار می‌رسد که کوتاهترین ان ۸ و بلند ترین ان ۳۲ متر ارتفاع دارد، ،مجموعه ابشارهای پشمکی، چشمه نیلبرگ، چشمه سید کلاته، انجیر چشمه، منطقه کوهستانی و برف گیر النگ، چشمه پیر کرم، مجموعه ابشارهای شیر اباد، غارناشناخته شیراباد، دهکده توریستی پاقلعه، جنگل دره ملا و باغ تاشته، پارک جنگلی زیبای دلند، ذخیره گاه بین المللی سرو زربین، جنگل پنهان خانه،گرم چشمه،دیو چشمه، روستای تاریخی کشکک، تپه تاریخی نقاره خانه ، بقعه متبرکه امامزاده بی بی حلیمه خاتون الهادی و همچنین موزه مردم شناسی شهر رامیان اشاره کرد.

[sorna]

قلعه میران

قلعه میران یا قلعه موران یا قلعه ماران یا دژتاکی قله‌ای به ارتفاع ۲۴۳۰ است متر که در جنوب غرب شهر رامیان واقع شده‌است در بالای این قله زمینی مسطح به مساحت ۳ کیلومتر مربع قرار دارد که در طول تاریخ پایتخت و مرکز برخی حکومت‌ها بوده‌است که از مهمترین ان‌ها می‌توان به پایتخت ییلاقی سلسله اشکانیان اشاره کرد . همچنین کتب فراوانی در خصوص تاریخ قلعه میران مطالبی نگاشته‌اند که در ذیل به برخی از انها اشاره می‌شود :

۱- ابت در سال ۱۲۶۰ه.ق در باره موران قلعه می‌نویسد: موران قلعه ، کوه بلندی است در طرف شرقی استرآباد و هشت فرسنگی آن. بالای آن قلعه خرابه ایست که زندانی و چاهی و اراضی کشت دارد. دسترسی به قلعه از راهی باریک است می‌گویند در موران قلعه محمد زمان خان-یکی از حکام محلی دوران فتحعلی شاه- تمام سران ایل قاجار را زندانی کرد و برادر خود-رحیم خان-را مامور ایشان نمود و اعلان استقلال داد.فتحعلی شاه سربازانی به فرماندهی حسین خان –پدر حاکم امروزی(۱۲۶۰)استرآباد-به این قلعه فرستاد. ساکنان استرآباد او را اسیر کردند و به دست سربازان رحیم خان دادند.

۲- رابینو در باره قلعه موران می‌نویسد: قلعه ماران در کوه ماران(=ایلان)از کوههای رامیان در میان چمنزاری واقع است. راه باریکی به آن منتهی می‌شود. در مقابل مهاجمان به آسانی قابل دفاع است

۳- نصیرالکتاب نقل می‌کند که محمد حسن خان جلایر خود را فرمانروای دشت گرگان نموده و اعلان استقلال داده بود. موقعی که حکومت مرکزی برای سرکوبی او لشکر فرستاد به قلعه ماران کوه پناه برد.

۴- در تاریخ اشکانیان تالیف محمد حسن خان اعتمادالسلطنه آمده‌است که سلاطین اشکانی شش ماه از سال را در تیسفون سر می‌کردند و شش ماه دیگر را در ییلاقات طبرستان و مازندران و شاه کوه و استرآباد بودند.

۵- سایکس مدعی است که قلعه ماران. همان پایتخت دوم اشکانیان است که تیرداد ساخته و آن را دارا نامیده که همان داریون یونانیان است.

۶- همچنین گریگوری ملگونوف در بیان ثروت کوهستان های استرآباد اشاره به کوه قلع ماران در شرق فندرسک دوازده فرسنگی فندرسک که حاوی قلع و مس است می‌کند.

۷- سعیدی مولف کتاب رامیان و فندرسک در باره قلعه ماران(=موران)می نویسد. کوه قلعه ماران بلندترین کوههای بخش رامیان و گرگان است. سر کوه مسطح و مرتع گاو و گوسفند است و چشمه آبی بر سر کوه‌است که مورد استفاده دامداران است. گندم های ذخیره امیر خان سردار- برادر محمد زمانخان که در چاههایی که در قله‌است همانند ذغال تا امروز باقی است

[sorna]

لباس محلی زنان شهر رامیان


http://www.seemorgh.com/DesktopModules/iContent2/Files/43679.jpg

در رنگین کمان هنر دست زنان رامیانی رنگ سرخ غالب است رنگی که در آن موجی از نشاط و شادابی و تحرک و آرزوهای بسیار و پاک به چشم می‌خورد پس باید...

لباس با توجه به خصوصیات و و یژگی‌هایی که دارد یکی از نمونه‌های عینی و مجسم فرهنگ هر جامعه است که به عبارت دیگر همواره بخشی از فرهنگ هر جامعه در لباس‌های آن قوم و ملت نهفته است که نشانه ای از پایبندی، علاقه و اعتقاد آنان به آداب و رسوم و هویت فرهنگی شان می‌باشد.

دستان هنرمند زنان رامیانی سالهاست که با بهره گیری از رنگ‌های طبیعت در کمال یک رنگی، رنگین کمانی از لطافت و زیبایی به نمایش می‌گذارند. در رنگین کمان هنر دست زنان رامیانی رنگ سرخ غالب است رنگی که در آن موجی از نشاط و شادابی و تحرک و آرزوهای بسیار و پاک به چشم می‌خورد پس باید بر این دستان هنرمند بوسه مهر زد و رستاخیز هنرشان را تحسین نمود زنان اصیل قزلباش رامیانی از زمانهای دور لباس مزین به سکه و یراق از جنس ابریشم سرخ به تن می‌کنند که هنر دست توانایشان است و ثمره تلاش و همت شان.

کوینک: زنان پیراهن قرمز رنگ از جنس ابریشم دست باف می‌پوشند دور مچ، یقه و چاک پیراهن را با الیاف ابریشم الوان نوار دوزی می‌کنند به این نوارهای رنگین دستباف جهک می‌گویند جهک مانند پارچه ابریشم در کارگاهی به نام چالا بافته می‌شود یقه پیراهن گرد، آستین بلند که با جهک تزیین شده و انتهای پیراهن به رنگ سبز ریشه دوزی شده است.


کلته: دختران تا قبل از ازدواج کلاهی به نام کلته بر سر می‌گذارند که تمام سطح آن با الیاف الوان ابریشمی ‌دست دوزی شده است قسمت جلویی آن سکه دوزی و با جهک نوار دوزی می‌شود این کلاه همراه با روسروی ابریشمی‌ قرمز رنگ استفاده می‌شود زمانی که خواستند پیوند زناشویی ببندند کلته را برداشته و سربندی از جنس ابریشم با زمینه قرمز ساده با حاشیه‌ای به رنگ سفید، بنفش، سبز و سرخ به نام باش کالاخه به صورت نیم تاجی بر سر می‌کنند به عنوان سمبل ازدواج.


یاقلق: دستمال ابریشمی ‌پر نقش و نگاری با دنباله چین دار و بلند روی آن به سر می‌گذارند و آن را دور گردن می‌پیچند.


قمبلی: دامنی پرچین از جنس ابریشم اغلب به رنگ قرمز آستر دار که ده سانت انتهای دامن جهک دوزی می‌شود این شلیته زیبای ابریشمی ‌با نوار دست بافی در کنار جمع می‌شود.


چارشو: چادر شبی است قرمز از جنس ابریشم با طرح چهارخانه که زنان رامیانی به دور کمر می‌پیچند.


قوپا: جواهری دست ساز از مونجوق‌های رنگین، برگرفته از طرح‌های طبیعت زیبا که همچون الماسی بر گوشه نومال زنان خود نمایی می‌کند.


یاخالق: پیش جامه ای است برای تزیین روی پیراهن که به گردن آویخته می‌شود از چهار ردیف جهک تشکیل شده، ما بین آنها سکه دوزی می‌شود در گذشته از سکه‌های نقره در یاخالق استفاده می‌شود.


قویماق: نوعی گردنبند که برای تزیین روی پیش جامه توسط زنان با مونجق‌ها و مهرهای رنگین بافته شده، سی سکه با نخ دولا در انتهای بویماق استفاده می‌شود.