sorna
07-20-2010, 12:42 AM
قلعه ماران - مینو دشت قلعه ماران در ناحیه حاجی لر مینو دشت قرار دارد. بنا به یک روایت تاریخی قلعه ماران همان پایتخت دوم پارت ها (اشکانیان) است که تیرداد آن را ساخت و به دارا موسوم شد و گفت می*شود همان «داریون» یونانیهاست.
منطقه حفاظت شده جهان نما - گرگان منطقه حفاظت شده جهان نما که از نام یک دهکده ییلاقی در دامنه آن گرفته شده است، در سال 1352 بر اساس مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست با وسعتی معادل 30650 هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد.
این دهکده و دهکده های متصل به آن مانند سعدآباد محله، آب دره و غیره که درون منطقه حفاظت شده قرار گرفته اند از سال های قدیم محل گذراندن اوقات فراغت مردم گرگان بوده اند. این منطقه در ارتفاعات جنوب گرگان و جنوب خاوری کردکوی قرار گرفته است. پست ترین نقطه آن 600 متر و بلندترین نقطه آن 1068 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. پوشش گیاهی منطقه به دلیل شرایط آب و هوایی مناسب آن بسیار متنوع است. به طور کلی جامعه غالب گیاهی منطقه عبارت است از: درختان پهن برگ همراه با علف*زارها، بوته زارها، گونه های ارس و درختچه های پهن برگ شامل راش، آزاد، زرشک، ممرز، سرخدار، کلاه، میرحسن، بلند بازو، نمدار، گل گاوزبان، کچف، ارس و درمنه.از زیستگاه های عمده منطقه می توان به ترکت اشاره کرد که بخشی از منطقه امن جهان نما را تشکیل داده و زیستگاه عمده مرال، شوکا، پلنگ، خرس، خوک وحشی، گرگ، پلنگ، قوچ، میش، کل و بز است، البته گاو موزی کش و زیستگاه های اطراف آن نیز مناطق مناسبی برای مرال، شوکا، خرس، پلنگ و دیگر گونه های جنگل زی هستند که در جنوب آن ها قوچ و میش زیست می کنند. زیستگاه های قاقله، آق رضا، چکل گدا، لنده کوه، تالو، خوش دستی، لندو و مغزی از ایستگاه های کل و بز و قوچ و میش است و در بعضی از قسمت های آن مرال نیز زیست می کند. زیستگاه های شربت، کولیجال، سوته و گرمه تو هم محل زندگی خرس، شوکا، مرال و پلنگ هستند و در قسمت های صخره ای آن کل و بز نیز وجود دارند.منطقه حفاظت شده جهان نما به علت کوهستانی بودن و پوشش بوته زاری و علفزاری در کنار درخت زارهای تنگ، گونه های بسیار با ارزشی از پرندگان را در خود جای داده است که در بین آن ها کبک دری، عقاب طلایی و هما نیز دیده می شود. در جهان نما گونه های مختلفی از پرندگان مانند شکاری ها، لاشخورها، طرقه ها، جغدها، کبوترها، زنبورخورها، سوسک ها، سعوها، عقاب ها، کلاغ ها، زردپره ها و غیره را می توان مشاهده کرد. پستاندارانی مانند مرال، شوکا، کل، بز، قوچ، میش، پلنگ، خرس، گرگ، راسو، شغال و خارپشت ها نیز در منطقه یافت می شوند که به علت شکار بی رویه، تعداد جمعیت آن*ها شدیدا کاهش یافته است. از گونه های دیگری که در این منطقه زندگی می کنند می توان به دوزیستان اشاره کرد.چشمه سارهای زیادی در داخل منطقه حفاظت شده و محیط های اطراف آن وجود دارد که سرچشمه بسیاری از رودخانه های بزرگ و کوچکی که به عنوان ذخایر منابع آبی محسوب می شوند به حساب می آیند. این رودخانه ها به خارج از منطقه جریان می یابند. از جمله این رودخانه ها که همگی به خارج از منطقه جریان می یابند، می توان به رودخانه های سفیدرود، ترکت، مغزی و چهارباغ و چشمه های زیارت، مغزی، مارسنگ، اسبومرگاه، شاه پسند، ترکت، حاجی آباد، گچیان، مراد چشمه، قل قله، وارا، خوش دستی، کلی چال، قورمه تو، پاییزبن و قلعه سرک اشاره کرد.
میل - گنبد قابوس (گنبد کاووس) ای آجری میل گنبد قابوس از نقطه نظر عظمت معماری، ویژگیهای هنری و تکنیکی در زمره بزرگ ترین مفاخر معماری قرن چهارم هجری قمری به شمار می*آید.
ساختمان این میل که آرامگاه شمس المعالی قابوس بن وشمگیر زیاری است، در بالای تپه*ای در میان پارک بزرگ شهر گنبد کاووس واقع شده است .این بنا از زیباترین و باشکوه رین بناهای اوایل دوره اسلامی است که با وجود استفاده بسیار کم از عناصر تزیینی دارای ساختارهای متناسب، موزون، مستحکم و زیباست که نوعی احساس شکوه و زیبایی را به بیننده القا می کند. ساختمان میل در اصل متشکل از سه قسمت شالوده، ساقه و گنبد مخروطی است که روی هم رفته 55 متر ارتفاع دارد. ساقه این میل بر روی پایه ای مدور قرار دارد و تنها نزدیک به 2 متر آن بیرون از زمین است و بر اساس مطالعات به عمل آمده بخش بزرگی از آن در ول زمین فرو رفته است.خود ساق با نمای دایره*ای پرده دار ، بر روی این شالوده قرار دارد و 37 متر ارتفاع دارد. در بدنه ساقه بنا 10 پره مثلثی شکل با فواصل معین و با تناسب و زیبایی کامل قرار گرفته است، به طوری که علاوه بر ایجاد زیبایی ، از حجم ساده و بی قواره ساقه کاسته و نیز موجب استحکام بنا شده است.تنها تزیین این ساقه در بالای در ورودی مشتمل بر دو رشته کتیبه کوفی آجری است که یکی در ارتفاع 8 متری از سطح زمین و دیگری زیر پا کار گنبد تعبیه شده است . عرض این کتیبه 80 سانتی متر و هر دو مشتمل بر یک عبارت تاریخی است که سال (397 هـ.ق. و 375 هـ.ش) را نشان می دهد . این کتیبه عاری از هر گونه پیرایه و تزئینات است و همچون خود گنبد تنها به استحکام و ماندگاری آن توجه شده است . خطوط و حروف کتیبه با آجر ساده قرمز رنگ که روی آن سائیده شده بدون هیچ گونه روکشی در درون قابهای آجری جای گرفته است. خطوط کوفی ساده این کتیبه ، دارای برجستگی است و در عین حال ، نوعی تراش ظریف و زیبایی متناسبی دارد که از هر جهت با شکل ساختمان آرامگاه تناسب دارد .گذشته از سادگی کتیبه در هنگام نصب خطوط و قابسازی آن این نکته مراعات شده که از هر جهت ماندگاری آن بر روی بدنه تضمین شود. برای این منظور هر کدام از حروف آجری و آجرهای قاب کتیبه ریشه*های بلندی دارد که درون دیوار گنید فرو رفته است . به همین خاطر و به علت پختگی آجر قرمز و استحکام آن هنوز پس از هزار سال ،کتیبه تقریباً سالمی بر جای مانده است . تکرار یک متن در دو جای بنا نیز به ماندگاری محتوای کتیبه کمک بزرگی کرده است. بدنه بنا سراسر از آجر قرمز رنگ ساخته شده است. آجرهای سخت این بنا که در نهایت پختگی و استحکام هستند، به علت تابش آفتاب در طول قرنها به رنگ زرد طلایی در آمده اند که خود بر زیبایی بنا افزوده است. شکل آجرهایی که در بدنه بنا به کار رفته است معمولی و یکسان است ، به جز آجرهایی که در بدنه گنبد مخروطی مورد استفاده واقع شده است . آجرها خوب پخته شده و خوب به ملاط چسبیده و سخت توپر و یکپارچه است.گنبد مخروطی بنا به ارتفاع 18 متر و بر روی ساقه بنا شده است. این گنبد بر خلاف بیش تر برجها و گنبدهای آرامگاهی یک پوش است و بدون هیچ واسطه*ای بر روی بدنه برج قرار گرفته و شیب تند و سطح صاف و صیقلی آن به ماندگاری گنبد کمک فراوان کرده است . درون بنای گنبد قابوس ساده و تنها با اندود گچ پوشش یافته که با گذشت زمان به سیاهی گراییده است.بر بالای سر در ورودی بنا دو رشته مقرنس زیبای ساده کار شده که جزو اولین نمونه مقرنس های هنر اسلامی ایران به شمار می رود. همچنان که از متن کتیبه بر می آید این بنا در سال 397 هـ.ق. توسط شمس المعالی قابوس بن وشمگیر آل زیار جهت آرامگاه شخصی بنا شده است . نامبرده که در آن روزگار فرمانروای گرگان بود، مردی دانشمند ـ هنرمند، سلحشور ـ دوستدار و مشوق علم و هنر بود . وی در سال 402 هـ.ق. یعنی 5 سال بعد از ساخت گنبد قابوس وفات یافت . این بنا در فهرست بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
مجموعه تالاب های آق قلا – اترک مینو دشت این مجموعه در قسمت جنوبی رودخانه اترک واقع شده و مشتمل بر تالاب ها و مرداب های اینچه، آلاماگل، آلاگل، اینجه برون، بی بی شیروان، آجی گل، نمک و دانشمند است
مجموع مساحت آن ها 1250 هکتار تخمین زده شده و آب آن ها از رودخانه اترک تامین می شود. برخی از این تالاب ها از جمله تالاب آلاگل در فهرست کنوانسیون تحقیقات بین المللی پرندگان آبزی و مهاجر در سال 1350 به ثبت رسیده اند. این تالاب ها به یکدیگر بسیار نزدیک هستند و آب و هوای محدوده آن ها مدیترانه ای گرم با تابستان های خشک و گرم و زمستان های ملایم است. سطح آب این تالاب ها در زمان پرآبی به بیش از 2500 هکتار نیز می رسد که این مساحت به عواملی نظیر میزان آب ورودی و خروجی به اقلیم و دیگر عوامل محیطی بستگی دارد.تالاب های یاد شده محل زیست پرندگان مهاجری است که تنوع زیادی دارند. از جمله آن ها می توان به فلامینگو، قو، غاز، حواصیل و… اشاره کرد. فصل شکار طبق تقویم اداره محیط زیست از اول پاییز تا آخر زمستان هر سال و هر هفته دو روز (چهارشنبه و جمعه) می باشد. ماهیان زیادی نیز در این تالاب ها زندگی می کنند از جمله کولی، اورنج، سیم پرک و شیشه ماهی که فصل صید آن ها طبق مجوز اداره محیط زیست گنبد از 15 اردیبهشت تا 15 اسفند ماه هر سال است. از آن جا که این مجموعه تالاب ها و مرداب ها دارای راه های دسترسی، محوطه های اطراق، چشم اندازهای دشتی، مرغزارهای وسیع، پرندگان بومی و مهاجر و همچنین استفاده های طبی هستند، قابلیت های فوق العاده ای را برای ایجاد یک کانون توریستی فراهم می کنند. شکار و صید بی رویه، چرای دام، وارد کردن گونه های غیر بومی، قطع اشجار و… از جمله عوامل تهدید کننده این تالاب ها به شمار می آیند که برای حفظ این محیط ها در حالت طبیعی باید از بروز این عوامل جلوگیری کرد.
منطقه حفاظت شده جهان نما - گرگان منطقه حفاظت شده جهان نما که از نام یک دهکده ییلاقی در دامنه آن گرفته شده است، در سال 1352 بر اساس مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست با وسعتی معادل 30650 هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد.
این دهکده و دهکده های متصل به آن مانند سعدآباد محله، آب دره و غیره که درون منطقه حفاظت شده قرار گرفته اند از سال های قدیم محل گذراندن اوقات فراغت مردم گرگان بوده اند. این منطقه در ارتفاعات جنوب گرگان و جنوب خاوری کردکوی قرار گرفته است. پست ترین نقطه آن 600 متر و بلندترین نقطه آن 1068 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. پوشش گیاهی منطقه به دلیل شرایط آب و هوایی مناسب آن بسیار متنوع است. به طور کلی جامعه غالب گیاهی منطقه عبارت است از: درختان پهن برگ همراه با علف*زارها، بوته زارها، گونه های ارس و درختچه های پهن برگ شامل راش، آزاد، زرشک، ممرز، سرخدار، کلاه، میرحسن، بلند بازو، نمدار، گل گاوزبان، کچف، ارس و درمنه.از زیستگاه های عمده منطقه می توان به ترکت اشاره کرد که بخشی از منطقه امن جهان نما را تشکیل داده و زیستگاه عمده مرال، شوکا، پلنگ، خرس، خوک وحشی، گرگ، پلنگ، قوچ، میش، کل و بز است، البته گاو موزی کش و زیستگاه های اطراف آن نیز مناطق مناسبی برای مرال، شوکا، خرس، پلنگ و دیگر گونه های جنگل زی هستند که در جنوب آن ها قوچ و میش زیست می کنند. زیستگاه های قاقله، آق رضا، چکل گدا، لنده کوه، تالو، خوش دستی، لندو و مغزی از ایستگاه های کل و بز و قوچ و میش است و در بعضی از قسمت های آن مرال نیز زیست می کند. زیستگاه های شربت، کولیجال، سوته و گرمه تو هم محل زندگی خرس، شوکا، مرال و پلنگ هستند و در قسمت های صخره ای آن کل و بز نیز وجود دارند.منطقه حفاظت شده جهان نما به علت کوهستانی بودن و پوشش بوته زاری و علفزاری در کنار درخت زارهای تنگ، گونه های بسیار با ارزشی از پرندگان را در خود جای داده است که در بین آن ها کبک دری، عقاب طلایی و هما نیز دیده می شود. در جهان نما گونه های مختلفی از پرندگان مانند شکاری ها، لاشخورها، طرقه ها، جغدها، کبوترها، زنبورخورها، سوسک ها، سعوها، عقاب ها، کلاغ ها، زردپره ها و غیره را می توان مشاهده کرد. پستاندارانی مانند مرال، شوکا، کل، بز، قوچ، میش، پلنگ، خرس، گرگ، راسو، شغال و خارپشت ها نیز در منطقه یافت می شوند که به علت شکار بی رویه، تعداد جمعیت آن*ها شدیدا کاهش یافته است. از گونه های دیگری که در این منطقه زندگی می کنند می توان به دوزیستان اشاره کرد.چشمه سارهای زیادی در داخل منطقه حفاظت شده و محیط های اطراف آن وجود دارد که سرچشمه بسیاری از رودخانه های بزرگ و کوچکی که به عنوان ذخایر منابع آبی محسوب می شوند به حساب می آیند. این رودخانه ها به خارج از منطقه جریان می یابند. از جمله این رودخانه ها که همگی به خارج از منطقه جریان می یابند، می توان به رودخانه های سفیدرود، ترکت، مغزی و چهارباغ و چشمه های زیارت، مغزی، مارسنگ، اسبومرگاه، شاه پسند، ترکت، حاجی آباد، گچیان، مراد چشمه، قل قله، وارا، خوش دستی، کلی چال، قورمه تو، پاییزبن و قلعه سرک اشاره کرد.
میل - گنبد قابوس (گنبد کاووس) ای آجری میل گنبد قابوس از نقطه نظر عظمت معماری، ویژگیهای هنری و تکنیکی در زمره بزرگ ترین مفاخر معماری قرن چهارم هجری قمری به شمار می*آید.
ساختمان این میل که آرامگاه شمس المعالی قابوس بن وشمگیر زیاری است، در بالای تپه*ای در میان پارک بزرگ شهر گنبد کاووس واقع شده است .این بنا از زیباترین و باشکوه رین بناهای اوایل دوره اسلامی است که با وجود استفاده بسیار کم از عناصر تزیینی دارای ساختارهای متناسب، موزون، مستحکم و زیباست که نوعی احساس شکوه و زیبایی را به بیننده القا می کند. ساختمان میل در اصل متشکل از سه قسمت شالوده، ساقه و گنبد مخروطی است که روی هم رفته 55 متر ارتفاع دارد. ساقه این میل بر روی پایه ای مدور قرار دارد و تنها نزدیک به 2 متر آن بیرون از زمین است و بر اساس مطالعات به عمل آمده بخش بزرگی از آن در ول زمین فرو رفته است.خود ساق با نمای دایره*ای پرده دار ، بر روی این شالوده قرار دارد و 37 متر ارتفاع دارد. در بدنه ساقه بنا 10 پره مثلثی شکل با فواصل معین و با تناسب و زیبایی کامل قرار گرفته است، به طوری که علاوه بر ایجاد زیبایی ، از حجم ساده و بی قواره ساقه کاسته و نیز موجب استحکام بنا شده است.تنها تزیین این ساقه در بالای در ورودی مشتمل بر دو رشته کتیبه کوفی آجری است که یکی در ارتفاع 8 متری از سطح زمین و دیگری زیر پا کار گنبد تعبیه شده است . عرض این کتیبه 80 سانتی متر و هر دو مشتمل بر یک عبارت تاریخی است که سال (397 هـ.ق. و 375 هـ.ش) را نشان می دهد . این کتیبه عاری از هر گونه پیرایه و تزئینات است و همچون خود گنبد تنها به استحکام و ماندگاری آن توجه شده است . خطوط و حروف کتیبه با آجر ساده قرمز رنگ که روی آن سائیده شده بدون هیچ گونه روکشی در درون قابهای آجری جای گرفته است. خطوط کوفی ساده این کتیبه ، دارای برجستگی است و در عین حال ، نوعی تراش ظریف و زیبایی متناسبی دارد که از هر جهت با شکل ساختمان آرامگاه تناسب دارد .گذشته از سادگی کتیبه در هنگام نصب خطوط و قابسازی آن این نکته مراعات شده که از هر جهت ماندگاری آن بر روی بدنه تضمین شود. برای این منظور هر کدام از حروف آجری و آجرهای قاب کتیبه ریشه*های بلندی دارد که درون دیوار گنید فرو رفته است . به همین خاطر و به علت پختگی آجر قرمز و استحکام آن هنوز پس از هزار سال ،کتیبه تقریباً سالمی بر جای مانده است . تکرار یک متن در دو جای بنا نیز به ماندگاری محتوای کتیبه کمک بزرگی کرده است. بدنه بنا سراسر از آجر قرمز رنگ ساخته شده است. آجرهای سخت این بنا که در نهایت پختگی و استحکام هستند، به علت تابش آفتاب در طول قرنها به رنگ زرد طلایی در آمده اند که خود بر زیبایی بنا افزوده است. شکل آجرهایی که در بدنه بنا به کار رفته است معمولی و یکسان است ، به جز آجرهایی که در بدنه گنبد مخروطی مورد استفاده واقع شده است . آجرها خوب پخته شده و خوب به ملاط چسبیده و سخت توپر و یکپارچه است.گنبد مخروطی بنا به ارتفاع 18 متر و بر روی ساقه بنا شده است. این گنبد بر خلاف بیش تر برجها و گنبدهای آرامگاهی یک پوش است و بدون هیچ واسطه*ای بر روی بدنه برج قرار گرفته و شیب تند و سطح صاف و صیقلی آن به ماندگاری گنبد کمک فراوان کرده است . درون بنای گنبد قابوس ساده و تنها با اندود گچ پوشش یافته که با گذشت زمان به سیاهی گراییده است.بر بالای سر در ورودی بنا دو رشته مقرنس زیبای ساده کار شده که جزو اولین نمونه مقرنس های هنر اسلامی ایران به شمار می رود. همچنان که از متن کتیبه بر می آید این بنا در سال 397 هـ.ق. توسط شمس المعالی قابوس بن وشمگیر آل زیار جهت آرامگاه شخصی بنا شده است . نامبرده که در آن روزگار فرمانروای گرگان بود، مردی دانشمند ـ هنرمند، سلحشور ـ دوستدار و مشوق علم و هنر بود . وی در سال 402 هـ.ق. یعنی 5 سال بعد از ساخت گنبد قابوس وفات یافت . این بنا در فهرست بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
مجموعه تالاب های آق قلا – اترک مینو دشت این مجموعه در قسمت جنوبی رودخانه اترک واقع شده و مشتمل بر تالاب ها و مرداب های اینچه، آلاماگل، آلاگل، اینجه برون، بی بی شیروان، آجی گل، نمک و دانشمند است
مجموع مساحت آن ها 1250 هکتار تخمین زده شده و آب آن ها از رودخانه اترک تامین می شود. برخی از این تالاب ها از جمله تالاب آلاگل در فهرست کنوانسیون تحقیقات بین المللی پرندگان آبزی و مهاجر در سال 1350 به ثبت رسیده اند. این تالاب ها به یکدیگر بسیار نزدیک هستند و آب و هوای محدوده آن ها مدیترانه ای گرم با تابستان های خشک و گرم و زمستان های ملایم است. سطح آب این تالاب ها در زمان پرآبی به بیش از 2500 هکتار نیز می رسد که این مساحت به عواملی نظیر میزان آب ورودی و خروجی به اقلیم و دیگر عوامل محیطی بستگی دارد.تالاب های یاد شده محل زیست پرندگان مهاجری است که تنوع زیادی دارند. از جمله آن ها می توان به فلامینگو، قو، غاز، حواصیل و… اشاره کرد. فصل شکار طبق تقویم اداره محیط زیست از اول پاییز تا آخر زمستان هر سال و هر هفته دو روز (چهارشنبه و جمعه) می باشد. ماهیان زیادی نیز در این تالاب ها زندگی می کنند از جمله کولی، اورنج، سیم پرک و شیشه ماهی که فصل صید آن ها طبق مجوز اداره محیط زیست گنبد از 15 اردیبهشت تا 15 اسفند ماه هر سال است. از آن جا که این مجموعه تالاب ها و مرداب ها دارای راه های دسترسی، محوطه های اطراق، چشم اندازهای دشتی، مرغزارهای وسیع، پرندگان بومی و مهاجر و همچنین استفاده های طبی هستند، قابلیت های فوق العاده ای را برای ایجاد یک کانون توریستی فراهم می کنند. شکار و صید بی رویه، چرای دام، وارد کردن گونه های غیر بومی، قطع اشجار و… از جمله عوامل تهدید کننده این تالاب ها به شمار می آیند که برای حفظ این محیط ها در حالت طبیعی باید از بروز این عوامل جلوگیری کرد.