shirin71
08-07-2011, 11:08 PM
دختران جوانی که روزانه 8 ساعت در چهارراه‌های این کشور با علاقه نقش چراغ راهنما را بازی می‌کنند چرا که استفاده از برق در این کشور با محدودیت‌های همراه است. کشاورزانی که با تجهیزات و ادوات قدیمی به سختی زراعت می‌کنند چون دروازه‌های تکنولوژی به روی این کشور بسته است. و قهرمانان ملی که که وقتی در جام جهانی سرود ملی‌شان پخش می‌شود اشک شوق می‌ریزند؛ چرا که راهی برای سلام کردن به دنیا پیدا کرده‌اند.
سال‌هاست که مردم کره شمالی خود را قدرتمندترین کشور جهان، صاحب بزرگترین ارتش جهان و البته بزرگترین هتل جهان می‌دانند. این اما نتیجه سیاست‌های بسته حکومت کمونیستی این کشور است که برای مردمش رویایی از قدرتمندترین کشور جهان ساخته، مردمی که دریچه‌های زیادی برای دیدن جهان ندارند و دنیای را از چشم سردمداران خود می‌بینند.
تصور عمومی اما حاکی از حس دلسوزی و ترحم نسبت به مردم کره شمالی است. مردمی که که از امکانات اولیه زندگی برخوردار نیستند، در شرایط امنیتی زندگی می‌کنند، تحریم‌های سنگین بین‌المللی را تحمل می‌کنند و... ولی گزارش‌های رسیده از کره شمالی خبر از چیز دیگری می‌دهد. مردمی که دیوانه‌وار حاکمان خود را دوست دارند، از جان و دل سختی‌ها را تحمل می‌کنند و وقت و توان خود را صرف حاکمان خود می‌کنند.
دختران جوانی که روزانه 8 ساعت در چهارراه‌های این کشور با علاقه نقش چراغ راهنما را بازی می‌کنند چرا که استفاده از برق در این کشور با محدودیت‌های همراه است. کشاورزانی که با تجهیزات و ادوات قدیمی به سختی زراعت می‌کنند چون دروازه‌های تکنولوژی به روی این کشور بسته است. و قهرمانان ملی که که وقتی در جام جهانی سرود ملی‌شان پخش می‌شود اشک شوق می‌ریزند؛ چرا که راهی برای سلام کردن به دنیا پیدا کرده‌اند. همه و همه نشان از این دارد که اگرچه زندگی آنها در حباب کمونیسم تعریف شده ولی لاقل خودشان از این زندگی راضی هستند.
کشوری که سالانه تنها به 800 نفر اجازه سفر به خاک خود را می‌دهد و مردمش حتی از داشتن تلفن همراه محرومند چه برسد به اینترنت و اتصال به شبکه جهانی، این است که اگر عکاس یا خبرنگاری فرصت بازدید از این کشور را پیدا کند هم سعادت بزرگی نصیبش شده تا بتواند گزارشی ناب از سوژه‌ای کمیاب را مخابره کند و هم جانش را کف دستش گرفته، چون اگر بخواهد کمی از روحیات جستجوگر ژورنالیستی خود را در خاک این کشور بروز دهد و سرک به هر گوشهای بکشد بی‌شک سروکارش با دستگاه امنیتی این کشور است.
چندی پیش دیوید گاتنفلدر رئیس سرویس عکس بخش آسیای AP این فرصت را یافت تا تحت نظارت نیروهای امنیتی و به همرا تعدادی از روزنامه‌نگاران و عکاسان دولتی کره شمالی از بخش‌های از این کشور دیدار و گزارش تهیه کرد که در زیر قسمتی از این تصاویر را می‌بینید:
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104890_596.jpg
نمای از مرکز پیونگ یانگ پایتخت مخوف کره شمالی
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104891_605.jpg
نماد اتحاد ملی مجدد، این دروازه نماد امید برای الحاق دو کره به هم است
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104900_413.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104892_475.jpg
سایه بلند برج 170 متری Juche در کنار مجسمه‌های نماد کمونیسم در کنار رودخانه Taedong در پیونگ یانگ. در بالا و سمت راست تصویر هتل «فانتوم» را می‌بینید که کار ساخت آن از سال 1987 آغاز شده است و هنوز تمام نشده. این هتل ۱۰۵ طبقه در حالی سال‌هاست در این کشور در حال ساخت است که توریست‌ها حق ورود به این کشور را ندارند و مشخص نیست کارایی چنین هتلی چیست. حتی عکاسی از آن از نزدیک امکان پذیر نیست. این هتل هفدهمین ساختمان بلند دنیاست و به عنوان یکی از مرتفع‌ترین هتل‌های جهان شناخته می‌شود.
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104893_409.jpg
حمل بار با ماشین ریلی دستی در کره بسیار رایج است
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104894_606.jpg
بزرگراه‌های وسیع پیونگ یانگ اغلب چنین خلوت و خالی از ماشین است
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104895_282.jpg
کشاورزی که در حال شخم زدن زمین با گاو آهن می‌باشدو کمبود غذا در کره شمالی در سال‌های گذشته به نقطه بحرانی خود رسیده و چشم امید مردم و حکومت به همین کشاورزی سنتی است.
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104896_671.jpg
تصویری از ساختمانی در حال ساخت که مانند اکثر پروژه‌های عمرانی این کشور نیمه کاره باقی مانده
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104901_995.jpg
تصویری از پرچم ایالات متحده و اسلحه های آمریکایی در موزه جنگ پیونگ یانگ
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104897_206.jpg
ردیف ضبط صوت‌های اتاق موزیک کتابخانه پیونگ یانگ
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104899_323.jpg
استفاده از کامپیوتر در دانشگاه کیم ایل سونگ پیونگ یانگ، تجهیز این دانشگاه به کامپیوتر به عنوان انقلابی دیجیتال در کره شناخته می‌شود
سال‌هاست که مردم کره شمالی خود را قدرتمندترین کشور جهان، صاحب بزرگترین ارتش جهان و البته بزرگترین هتل جهان می‌دانند. این اما نتیجه سیاست‌های بسته حکومت کمونیستی این کشور است که برای مردمش رویایی از قدرتمندترین کشور جهان ساخته، مردمی که دریچه‌های زیادی برای دیدن جهان ندارند و دنیای را از چشم سردمداران خود می‌بینند.
تصور عمومی اما حاکی از حس دلسوزی و ترحم نسبت به مردم کره شمالی است. مردمی که که از امکانات اولیه زندگی برخوردار نیستند، در شرایط امنیتی زندگی می‌کنند، تحریم‌های سنگین بین‌المللی را تحمل می‌کنند و... ولی گزارش‌های رسیده از کره شمالی خبر از چیز دیگری می‌دهد. مردمی که دیوانه‌وار حاکمان خود را دوست دارند، از جان و دل سختی‌ها را تحمل می‌کنند و وقت و توان خود را صرف حاکمان خود می‌کنند.
دختران جوانی که روزانه 8 ساعت در چهارراه‌های این کشور با علاقه نقش چراغ راهنما را بازی می‌کنند چرا که استفاده از برق در این کشور با محدودیت‌های همراه است. کشاورزانی که با تجهیزات و ادوات قدیمی به سختی زراعت می‌کنند چون دروازه‌های تکنولوژی به روی این کشور بسته است. و قهرمانان ملی که که وقتی در جام جهانی سرود ملی‌شان پخش می‌شود اشک شوق می‌ریزند؛ چرا که راهی برای سلام کردن به دنیا پیدا کرده‌اند. همه و همه نشان از این دارد که اگرچه زندگی آنها در حباب کمونیسم تعریف شده ولی لاقل خودشان از این زندگی راضی هستند.
کشوری که سالانه تنها به 800 نفر اجازه سفر به خاک خود را می‌دهد و مردمش حتی از داشتن تلفن همراه محرومند چه برسد به اینترنت و اتصال به شبکه جهانی، این است که اگر عکاس یا خبرنگاری فرصت بازدید از این کشور را پیدا کند هم سعادت بزرگی نصیبش شده تا بتواند گزارشی ناب از سوژه‌ای کمیاب را مخابره کند و هم جانش را کف دستش گرفته، چون اگر بخواهد کمی از روحیات جستجوگر ژورنالیستی خود را در خاک این کشور بروز دهد و سرک به هر گوشهای بکشد بی‌شک سروکارش با دستگاه امنیتی این کشور است.
چندی پیش دیوید گاتنفلدر رئیس سرویس عکس بخش آسیای AP این فرصت را یافت تا تحت نظارت نیروهای امنیتی و به همرا تعدادی از روزنامه‌نگاران و عکاسان دولتی کره شمالی از بخش‌های از این کشور دیدار و گزارش تهیه کرد که در زیر قسمتی از این تصاویر را می‌بینید:
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104890_596.jpg
نمای از مرکز پیونگ یانگ پایتخت مخوف کره شمالی
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104891_605.jpg
نماد اتحاد ملی مجدد، این دروازه نماد امید برای الحاق دو کره به هم است
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104900_413.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104892_475.jpg
سایه بلند برج 170 متری Juche در کنار مجسمه‌های نماد کمونیسم در کنار رودخانه Taedong در پیونگ یانگ. در بالا و سمت راست تصویر هتل «فانتوم» را می‌بینید که کار ساخت آن از سال 1987 آغاز شده است و هنوز تمام نشده. این هتل ۱۰۵ طبقه در حالی سال‌هاست در این کشور در حال ساخت است که توریست‌ها حق ورود به این کشور را ندارند و مشخص نیست کارایی چنین هتلی چیست. حتی عکاسی از آن از نزدیک امکان پذیر نیست. این هتل هفدهمین ساختمان بلند دنیاست و به عنوان یکی از مرتفع‌ترین هتل‌های جهان شناخته می‌شود.
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104893_409.jpg
حمل بار با ماشین ریلی دستی در کره بسیار رایج است
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104894_606.jpg
بزرگراه‌های وسیع پیونگ یانگ اغلب چنین خلوت و خالی از ماشین است
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104895_282.jpg
کشاورزی که در حال شخم زدن زمین با گاو آهن می‌باشدو کمبود غذا در کره شمالی در سال‌های گذشته به نقطه بحرانی خود رسیده و چشم امید مردم و حکومت به همین کشاورزی سنتی است.
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104896_671.jpg
تصویری از ساختمانی در حال ساخت که مانند اکثر پروژه‌های عمرانی این کشور نیمه کاره باقی مانده
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104901_995.jpg
تصویری از پرچم ایالات متحده و اسلحه های آمریکایی در موزه جنگ پیونگ یانگ
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104897_206.jpg
ردیف ضبط صوت‌های اتاق موزیک کتابخانه پیونگ یانگ
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104899_323.jpg
استفاده از کامپیوتر در دانشگاه کیم ایل سونگ پیونگ یانگ، تجهیز این دانشگاه به کامپیوتر به عنوان انقلابی دیجیتال در کره شناخته می‌شود