tina
08-04-2011, 12:25 PM
طب سوزنی چرا اثربخش است؟ دانشمندان این راز را کشف کرده‌اند. راز تسکین‌دهی درد بر اثر این شیوه‌ی درمانی را می‌توان در ترشح مادهای به نام آدنوزین یافت. اما آدنوزین زمانی ترشح می‌شود که سوزن‌ها به طور مرتب چرخانده شوند.
دانشمندان دانشگاه روچستر نیویورک با انجام آزمایش‌هایی بر روی موش‌ها راز تسکین‌دهی طب سوزنی یا آکوپانکچر را کشف کرده‌اند.
آنها می‌گویند، زخم‌های بسیار کوچکی که بر اثر فروکردن سوزن‌های طب سوزنی ایجاد می‌شود موجب ترشح مادهای در بافت بیمار می‌گردد. این ماده آدنوزین نام دارد. مولکول‌های آدنوزین به رسپتورها یا گیرنده‌های موجود در انتهای اعصاب انتقال‌دهنده‌ی درد می‌چسبند، آنها را بلوکه کرده و با کاهش دادن انتقال درد موجب می‌شوند که درد بیمار کمتر شود.
دانشمندان همچنین از موادی استفاده کردند که از کاهش آدنوزین در این بافت‌ها جلوگیری می‌کند. بعد از افزودن این مواد مدت تسکین درد بر اثر طب سوزنی سه برابر شد.
مایکن ندرگارد (Maiken Nedergaard) از دانشگاه روچستر آمریکا و تیم تحت ریاست او نتایج آزمایش‌های خود را در مجله‌ی علمی نیچر منتشر کرده‌اند.
چگونگی آزمایش
اشپیگل آنلاین به نقل از گزارش منتشره در نیچر می‌نویسد، آزمایش نامبرده بر روی موش‌هایی انجام شد که از عفونت در پای خود رنج می‌برند. در این آزمایش سوزنی بسیار نازک در یکی از نقاط کلاسیک طب سوزنی در نزدیکی زانو به نام سوسانلی (Zusanli) فرو برده شد. این سوزن هر پنج دقیقه یک بار با احتیاط چرخانده می‌شد.
محققان دانشگاه روچستر نیویورک در طول آزمایش و همچنین پیش و پس از آن واکنش این موش‌ها را نسبت به تماس خفیف و محرک گرمایی می‌‌سنجیدند.
آنها همچنین با انجام آزمایش‌هایی میزان ماده‌ی آدنوزین در مایع میان‌‌بافتی موش‌ها را اندازه‌گیری کردند.
نتایجی که از واکنش‌های فیزیکی و بیوشیمیایی موش‌ها به دست آمد بسیار صریح و گویا بود: استفاده از طب سوزنی باعث می‌شود که ترشح آدنوزین ۲۴ برابر شود و درد کاهشی قابل توجه پیدا کند، به شرطی که سوزن‌ها به طور مرتب چرخانده شود.
۴۰۰۰ سال طب سوزنی
انجام یک آزمایش دیگر این گمان را که آدنوزین کلید تسکین درد در طب سوزنی است شدت بخشیده است. دانشمندان می‌گویند، آزمایش بر روی موش‌هایی که از نظر ژنتیکی دست‌کاری شده و فاقد ماده‌ی آدنوزین در بدن خود هستند نشان می‌دهد که طب سوزنی در آنها اثری ندارد.
دانشمندان همچنین در آزمایش‌های دیگری همراه با استفاده از طب سوزنی از ماده‌ی دی‌اکسی‌کوفورمایسین (Deoxycoformycin) نیز استفاده کردند. این ماده که در درمان بیماران سرطانی به کار می‌رود موجب کاهش انتقال درد می‌شود. نتایج این آزمایش مثبت بود. بر اثر استفاده‌ی هم‌زمان از دی اکسی‌کوفورمایسین هم آدنوزین و هم زمان اثربخشی این ماده بر موش‌های بیمار ۳ برابر شد.
مایکن ندرگارد، رئيس این تیم تحقیقاتی، می‌گوید: «طب سوزنی قدمتی ۴۰۰۰ ساله دارد و یکی از ستون‌های اصلی درمان پزشکی محسوب می‌شود. اگر خیلی‌ها به طب سوزنی بدبین هستند، علتش این است که دلایل درمانی آن به طور کامل توضیح داده نشده است».
ندرگارد می‌افزاید، تحقیقاتی که تا کنون انجام گرفته بیش از همه روی اثرات درمانی طب سوزنی بر روی سیستم عصبی مرکزی یعنی مغز و نخاع متمرکز بود. این تحقیقات روشن ساخت که طب سوزنی موجب افزایش مواد شیمیایی کاهش‌دهنده‌ی انتقال درد، مانند آندروفین، می‌شود.
افزایش آدنوزین یافته‌ی دیگری است که قسمتی دیگر از راز تسکین‌دهی طب سوزنی را برملا ساخته است.
دانشمندان دانشگاه روچستر نیویورک با انجام آزمایش‌هایی بر روی موش‌ها راز تسکین‌دهی طب سوزنی یا آکوپانکچر را کشف کرده‌اند.
آنها می‌گویند، زخم‌های بسیار کوچکی که بر اثر فروکردن سوزن‌های طب سوزنی ایجاد می‌شود موجب ترشح مادهای در بافت بیمار می‌گردد. این ماده آدنوزین نام دارد. مولکول‌های آدنوزین به رسپتورها یا گیرنده‌های موجود در انتهای اعصاب انتقال‌دهنده‌ی درد می‌چسبند، آنها را بلوکه کرده و با کاهش دادن انتقال درد موجب می‌شوند که درد بیمار کمتر شود.
دانشمندان همچنین از موادی استفاده کردند که از کاهش آدنوزین در این بافت‌ها جلوگیری می‌کند. بعد از افزودن این مواد مدت تسکین درد بر اثر طب سوزنی سه برابر شد.
مایکن ندرگارد (Maiken Nedergaard) از دانشگاه روچستر آمریکا و تیم تحت ریاست او نتایج آزمایش‌های خود را در مجله‌ی علمی نیچر منتشر کرده‌اند.
چگونگی آزمایش
اشپیگل آنلاین به نقل از گزارش منتشره در نیچر می‌نویسد، آزمایش نامبرده بر روی موش‌هایی انجام شد که از عفونت در پای خود رنج می‌برند. در این آزمایش سوزنی بسیار نازک در یکی از نقاط کلاسیک طب سوزنی در نزدیکی زانو به نام سوسانلی (Zusanli) فرو برده شد. این سوزن هر پنج دقیقه یک بار با احتیاط چرخانده می‌شد.
محققان دانشگاه روچستر نیویورک در طول آزمایش و همچنین پیش و پس از آن واکنش این موش‌ها را نسبت به تماس خفیف و محرک گرمایی می‌‌سنجیدند.
آنها همچنین با انجام آزمایش‌هایی میزان ماده‌ی آدنوزین در مایع میان‌‌بافتی موش‌ها را اندازه‌گیری کردند.
نتایجی که از واکنش‌های فیزیکی و بیوشیمیایی موش‌ها به دست آمد بسیار صریح و گویا بود: استفاده از طب سوزنی باعث می‌شود که ترشح آدنوزین ۲۴ برابر شود و درد کاهشی قابل توجه پیدا کند، به شرطی که سوزن‌ها به طور مرتب چرخانده شود.
۴۰۰۰ سال طب سوزنی
انجام یک آزمایش دیگر این گمان را که آدنوزین کلید تسکین درد در طب سوزنی است شدت بخشیده است. دانشمندان می‌گویند، آزمایش بر روی موش‌هایی که از نظر ژنتیکی دست‌کاری شده و فاقد ماده‌ی آدنوزین در بدن خود هستند نشان می‌دهد که طب سوزنی در آنها اثری ندارد.
دانشمندان همچنین در آزمایش‌های دیگری همراه با استفاده از طب سوزنی از ماده‌ی دی‌اکسی‌کوفورمایسین (Deoxycoformycin) نیز استفاده کردند. این ماده که در درمان بیماران سرطانی به کار می‌رود موجب کاهش انتقال درد می‌شود. نتایج این آزمایش مثبت بود. بر اثر استفاده‌ی هم‌زمان از دی اکسی‌کوفورمایسین هم آدنوزین و هم زمان اثربخشی این ماده بر موش‌های بیمار ۳ برابر شد.
مایکن ندرگارد، رئيس این تیم تحقیقاتی، می‌گوید: «طب سوزنی قدمتی ۴۰۰۰ ساله دارد و یکی از ستون‌های اصلی درمان پزشکی محسوب می‌شود. اگر خیلی‌ها به طب سوزنی بدبین هستند، علتش این است که دلایل درمانی آن به طور کامل توضیح داده نشده است».
ندرگارد می‌افزاید، تحقیقاتی که تا کنون انجام گرفته بیش از همه روی اثرات درمانی طب سوزنی بر روی سیستم عصبی مرکزی یعنی مغز و نخاع متمرکز بود. این تحقیقات روشن ساخت که طب سوزنی موجب افزایش مواد شیمیایی کاهش‌دهنده‌ی انتقال درد، مانند آندروفین، می‌شود.
افزایش آدنوزین یافته‌ی دیگری است که قسمتی دیگر از راز تسکین‌دهی طب سوزنی را برملا ساخته است.