shirin71
07-28-2011, 02:21 PM
http://www.seemorgh.com/DesktopModules/iContent2/Files/87917.jpg
گاهی بچه‌ها از خوردن برخی غذاها امتناع می‌كنند. لازم نیست آن غذا خیلی عجیب‌وغریب باشد تا بچه از آن بدش بیاید؛ مثلا گوجه‌فرنگی یا لوبیا...
البته این حق طبیعی كودك است و اجبار كودك به خوردن غذایی كه دوست ندارد، درست نیست و باید با بردباری رفتار كنید...
اما بدغذایی بعضی بچه‌ها از جنس بهانه‌گیری است؛ یعنی پایا‌ن‌ناپذیر است و فهرست غذاهایی كه نمی‌خورد به تدریج زیاد می‌شود؛ تا جایی كه مثلا فقط نان و مربا می‌خورد. این بهانه‌گیری حتی ممكن است به بشقاب غذا و رنگ لیوان هم سرایت كند. در واقع كودك بهانه‌گیر سعی دارد از غذا به عنوان ابزاری برای تسلط بر والدین استفاده كند. می‌پرسید راه‌حل چیست؟ پاسخ من به شما 6 جزء است:
1) اگر فرزندتان ناگهان علاقه‌اش را به غذایی از دست می‌دهد و از خوردن آن امتناع می‌كند، به این موضوع توجهی نكنید.
اجازه دهید آنچه دوست دارد بخورد و آنچه را نمی‌خواهد نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذایش را بدون هیچ اشاره و اهمیت دادن به موضوع بردارید. اگر مشخص كرد كه: «من از لوبیا بدم می‌آید» حساسیت نشان ندهید و چند روز بعد دوباره لوبیا در غذا بریزید. احتمالا غذایش را می‌خورد چون می‌داند علاقه نداشتنش جلب توجه نمی‌كند و باید دنبال راه دیگری باشد.
2) سخت‌گیر نباشید.
اگر كودك همواره از خوردن غذای خاصی خودداری می‌كند، برایش غذای دیگری تهیه كنید ولی چهره كودك‌تان را در نظر بگیرید. اگر متوجه شود كه این موضوع كانون توجه شما شده، بلافاصله آن را به عنوان وسیله‌ای برای تسلط بر شما به كار خواهد گرفت.
3) وقتی كودك به خوبی غذا می‌خورد از او تعریف و تمجید كنید.
اگر اصرار دارید بچه به خاطر شما یا پدرش 3 قاشق بیشتر بخورد، باید آن 3 قاشق را میل كند و هیچ تخفیفی قائل نشوید.
4) هرگاه متوجه شدید دلیل علاقه نداشتن به غذای خاص، طعم و مزه غذا نیست و تنها احساس نامطلوب غذا در زبان و دهان است، شیوه تهیه را عوض كنید.
بیشتر كودكان به هویج خام بیشتر از پخته علاقه‌مندند یا سیب‌زمینی سرخ‌كرده را به آب‌پز ترجیح می‌‌دهند. برحسب میل كودك، نوع غذا را تغییر دهید.
5) هیچ‌گاه چند نوع خوراكی را به كودك پیشنهاد ندهید تا از میان آنها یكی را برگزیند؛
زیرا این كار برایتان دردسرساز می‌شود. تا حد امكان، برای اعضای خانواده یك نوع غذا بپزید. او باید بفهمد که خانه، رستوران نیست؛ وگرنه پیام نادرستی از غذا خوردن دریافت می‌كند.
6) اگر فرزندتان غذایش را نمی‌خورد، او را تا اتمام غذا سرسفره یا میز ننشانید و با او سازش كنید:
«3 قاشق از غذاتو بخور، بعد می‌تونی بری!» و كوتاه نیایید و این 3 قاشق را جدی بگیرید. نگران نباشید و باور كنید که فرزندتان با یك وعده غذا نخوردن از گرسنگی نمی‌میرد و سوءتغذیه نمی‌گیرد؛ پس باقیمانده غذایش را نخورید یا به او جایزه‌ای مثل شكلات و بیسكویت ندهید چون باید بداند که اگر غذایش را نخورد چیز دیگری به جای غذا به او داده نخواهد شد
گاهی بچه‌ها از خوردن برخی غذاها امتناع می‌كنند. لازم نیست آن غذا خیلی عجیب‌وغریب باشد تا بچه از آن بدش بیاید؛ مثلا گوجه‌فرنگی یا لوبیا...
البته این حق طبیعی كودك است و اجبار كودك به خوردن غذایی كه دوست ندارد، درست نیست و باید با بردباری رفتار كنید...
اما بدغذایی بعضی بچه‌ها از جنس بهانه‌گیری است؛ یعنی پایا‌ن‌ناپذیر است و فهرست غذاهایی كه نمی‌خورد به تدریج زیاد می‌شود؛ تا جایی كه مثلا فقط نان و مربا می‌خورد. این بهانه‌گیری حتی ممكن است به بشقاب غذا و رنگ لیوان هم سرایت كند. در واقع كودك بهانه‌گیر سعی دارد از غذا به عنوان ابزاری برای تسلط بر والدین استفاده كند. می‌پرسید راه‌حل چیست؟ پاسخ من به شما 6 جزء است:
1) اگر فرزندتان ناگهان علاقه‌اش را به غذایی از دست می‌دهد و از خوردن آن امتناع می‌كند، به این موضوع توجهی نكنید.
اجازه دهید آنچه دوست دارد بخورد و آنچه را نمی‌خواهد نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذایش را بدون هیچ اشاره و اهمیت دادن به موضوع بردارید. اگر مشخص كرد كه: «من از لوبیا بدم می‌آید» حساسیت نشان ندهید و چند روز بعد دوباره لوبیا در غذا بریزید. احتمالا غذایش را می‌خورد چون می‌داند علاقه نداشتنش جلب توجه نمی‌كند و باید دنبال راه دیگری باشد.
2) سخت‌گیر نباشید.
اگر كودك همواره از خوردن غذای خاصی خودداری می‌كند، برایش غذای دیگری تهیه كنید ولی چهره كودك‌تان را در نظر بگیرید. اگر متوجه شود كه این موضوع كانون توجه شما شده، بلافاصله آن را به عنوان وسیله‌ای برای تسلط بر شما به كار خواهد گرفت.
3) وقتی كودك به خوبی غذا می‌خورد از او تعریف و تمجید كنید.
اگر اصرار دارید بچه به خاطر شما یا پدرش 3 قاشق بیشتر بخورد، باید آن 3 قاشق را میل كند و هیچ تخفیفی قائل نشوید.
4) هرگاه متوجه شدید دلیل علاقه نداشتن به غذای خاص، طعم و مزه غذا نیست و تنها احساس نامطلوب غذا در زبان و دهان است، شیوه تهیه را عوض كنید.
بیشتر كودكان به هویج خام بیشتر از پخته علاقه‌مندند یا سیب‌زمینی سرخ‌كرده را به آب‌پز ترجیح می‌‌دهند. برحسب میل كودك، نوع غذا را تغییر دهید.
5) هیچ‌گاه چند نوع خوراكی را به كودك پیشنهاد ندهید تا از میان آنها یكی را برگزیند؛
زیرا این كار برایتان دردسرساز می‌شود. تا حد امكان، برای اعضای خانواده یك نوع غذا بپزید. او باید بفهمد که خانه، رستوران نیست؛ وگرنه پیام نادرستی از غذا خوردن دریافت می‌كند.
6) اگر فرزندتان غذایش را نمی‌خورد، او را تا اتمام غذا سرسفره یا میز ننشانید و با او سازش كنید:
«3 قاشق از غذاتو بخور، بعد می‌تونی بری!» و كوتاه نیایید و این 3 قاشق را جدی بگیرید. نگران نباشید و باور كنید که فرزندتان با یك وعده غذا نخوردن از گرسنگی نمی‌میرد و سوءتغذیه نمی‌گیرد؛ پس باقیمانده غذایش را نخورید یا به او جایزه‌ای مثل شكلات و بیسكویت ندهید چون باید بداند که اگر غذایش را نخورد چیز دیگری به جای غذا به او داده نخواهد شد