shirin71
07-24-2011, 03:06 PM
دوربين از بالا ناريه را نشان مي دهد که روی زمین افتاده و دارد زار مي‌زند. زمين مفروش است با زيلويي که برعکس روي زمين پهن شده. با اين وجود عبارت "حاج سيد ابوالحسن مجتهد در مسجد شاه..." و کلمه "سنه 1332" در نيمه پايين تصوير در کنار جايي که ناريه زن بدسرنوشت مختار روي زمين افتاده، به خوبي واضح است
البرزنیوز: نمایش یک کف پوش وقفی در سریال مختارنامه متعلق به مسجدشاه ! باعث تعجب و خنده برخی مخاطبان این سریال و ناظران سریالهای تلویزیونی شده است.
به گزارش البرز در قسمت ما قبل آخر سريال مختارنامه که 31 تير پخش شد، صحنه خنده‌دار و تعجب‌آوري گنجانده وجود داشت که توجه به آن دست کم برای دیگر فیلم سازان ژانر تاریخی لازم و ضروری است. صحنه‌اي که نشان مي داد به احتمال زياد هيچکدام از عوامل توليد اين سريال تا حالا روي زيلوي وقفي يک مسجد ننشسته‌اند. مضاف بر اين، خيلي هم به زير پايشان نگاه نمي کنند. يک فرض ديگر هم هست و آن اين که ياران مصعب بن زبير در تاريخ سفري کرده و زيلوهاي مسجد شاه را براي رئيس‌شان پيشکش برده باشند!
سربازان مصعب، عمره را برده‌اند که اعدام کنند. زنِ ابن حر حرکت مي کند که از مجلس خارج شود. کنار ناريه لحظه‌اي توقف مي‌کند. ناريه زخم زباني از زن ابن حر مي شنود که:" شنيده‌ام مختار تو را غيابي طلاق داده تا ننگ و نکبت تو آبرويش را نريزد. لا اقل صبر مي کرد مختار جانش درآيد، بعد به نکاح دشمنش در مي آمدي..." و سپس با چشماني گريان به زمين مي‌افتد.
دوربين از بالا ناريه را نشان مي دهد که روی زمین افتاده و دارد زار مي‌زند. زمين مفروش است با زيلويي که برعکس روي زمين پهن شده. با اين وجود عبارت "حاج سيد ابوالحسن مجتهد در مسجد شاه..." و کلمه "سنه 1332" در نيمه پايين تصوير در کنار جايي که ناريه زن بدسرنوشت مختار روي زمين افتاده، به خوبي واضح است.
http://www.up.persianv.com/images/ujbk9gu3ylb17ku91kl.jpg (http://forums.azardl.com/index.php)
گزارش البرز به نقل از پیام یکی از مخاطبان این سایت به نام "علی حسن زاده حسین پور" می افزاید زيلوهايي که براي مساجد و حسينه ها بافته و وقف مي شدند غالبا شناسنامه داشتند. شناسنامه‌اي که با تار و پود زيلو بافته و در آن نوشته مي‌شد که واقف کيست؛ زيلو براي کجا وقف شده؛ در چه سالي بافت آن تمام شده و احيانا چند جمله اطلاعات ديگر. مثلا در يکي از زيلوهايي که در مسجد جامع فنود، يکي از روستاهاي قديمي و عالم‌پرور بيرجند مرکز خراسان جنوبي پهن بود(و نمی دانم هنوز هست یا نه ؟) نوشته شده که 19 نفر در بافت اين زيلو مشارکت داشتند. در ضمن نوشته بودند که اين زيلو فقط براي مسجد وقف شده و تحت هيچ شرايطي نبايد از مسجد خارج شود جز در صورت نياز به تطهير. عبارت دقيقش اين بود: "بيرون نبرند جز براي تطهير"
در تار و پود زيلو اگر تاريخي بافته شده باشد تاريخ قمري است. يعني فرشي که زير پاي مصعب و عمره و ناريه و بقيه اهالي مختارنامه انداخته شده بود 100 سال عمر دارد. خوب است الان که ساخت سريال تمام شده کسي سراغ اين زيلو را بگيرد که الان کجاست. دکوراتورهاي سريال‌ها هم اگر براي ساخت دکورهاي تاريخي دقت بيشتري به خرج دهند، بد نيست.
البرزنیوز: نمایش یک کف پوش وقفی در سریال مختارنامه متعلق به مسجدشاه ! باعث تعجب و خنده برخی مخاطبان این سریال و ناظران سریالهای تلویزیونی شده است.
به گزارش البرز در قسمت ما قبل آخر سريال مختارنامه که 31 تير پخش شد، صحنه خنده‌دار و تعجب‌آوري گنجانده وجود داشت که توجه به آن دست کم برای دیگر فیلم سازان ژانر تاریخی لازم و ضروری است. صحنه‌اي که نشان مي داد به احتمال زياد هيچکدام از عوامل توليد اين سريال تا حالا روي زيلوي وقفي يک مسجد ننشسته‌اند. مضاف بر اين، خيلي هم به زير پايشان نگاه نمي کنند. يک فرض ديگر هم هست و آن اين که ياران مصعب بن زبير در تاريخ سفري کرده و زيلوهاي مسجد شاه را براي رئيس‌شان پيشکش برده باشند!
سربازان مصعب، عمره را برده‌اند که اعدام کنند. زنِ ابن حر حرکت مي کند که از مجلس خارج شود. کنار ناريه لحظه‌اي توقف مي‌کند. ناريه زخم زباني از زن ابن حر مي شنود که:" شنيده‌ام مختار تو را غيابي طلاق داده تا ننگ و نکبت تو آبرويش را نريزد. لا اقل صبر مي کرد مختار جانش درآيد، بعد به نکاح دشمنش در مي آمدي..." و سپس با چشماني گريان به زمين مي‌افتد.
دوربين از بالا ناريه را نشان مي دهد که روی زمین افتاده و دارد زار مي‌زند. زمين مفروش است با زيلويي که برعکس روي زمين پهن شده. با اين وجود عبارت "حاج سيد ابوالحسن مجتهد در مسجد شاه..." و کلمه "سنه 1332" در نيمه پايين تصوير در کنار جايي که ناريه زن بدسرنوشت مختار روي زمين افتاده، به خوبي واضح است.
http://www.up.persianv.com/images/ujbk9gu3ylb17ku91kl.jpg (http://forums.azardl.com/index.php)
گزارش البرز به نقل از پیام یکی از مخاطبان این سایت به نام "علی حسن زاده حسین پور" می افزاید زيلوهايي که براي مساجد و حسينه ها بافته و وقف مي شدند غالبا شناسنامه داشتند. شناسنامه‌اي که با تار و پود زيلو بافته و در آن نوشته مي‌شد که واقف کيست؛ زيلو براي کجا وقف شده؛ در چه سالي بافت آن تمام شده و احيانا چند جمله اطلاعات ديگر. مثلا در يکي از زيلوهايي که در مسجد جامع فنود، يکي از روستاهاي قديمي و عالم‌پرور بيرجند مرکز خراسان جنوبي پهن بود(و نمی دانم هنوز هست یا نه ؟) نوشته شده که 19 نفر در بافت اين زيلو مشارکت داشتند. در ضمن نوشته بودند که اين زيلو فقط براي مسجد وقف شده و تحت هيچ شرايطي نبايد از مسجد خارج شود جز در صورت نياز به تطهير. عبارت دقيقش اين بود: "بيرون نبرند جز براي تطهير"
در تار و پود زيلو اگر تاريخي بافته شده باشد تاريخ قمري است. يعني فرشي که زير پاي مصعب و عمره و ناريه و بقيه اهالي مختارنامه انداخته شده بود 100 سال عمر دارد. خوب است الان که ساخت سريال تمام شده کسي سراغ اين زيلو را بگيرد که الان کجاست. دکوراتورهاي سريال‌ها هم اگر براي ساخت دکورهاي تاريخي دقت بيشتري به خرج دهند، بد نيست.