shirin71
07-20-2011, 08:01 PM
سفوروکسیم یک آنتی بیوتیک سفالوسپورینی است . این آنتی بیوتیک در درمان تعداد زیادی از بیماری ها، مثل عفونت های تنفسی ، عفونت گوش میانی ، عفونت پوست و بافت نرم ، سینوزیت ، و عفونت های ادراری تناسلی مؤثر است . سفوروکسیم همچنین برای جلوگیری از عفونت در بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و در افرادی که به هر علت مستعد عفونت هستند استفاده می شود.
چگونگی مصرف
قرص های سفوروکسیم را می توان با شکم خالی مصرف کرد، یا می توان برای جلوگیری از دل بهم خوردگی آن را با غذا خورد. البته ، سوسپانسیون خوراکی را بهتر است با شکم خالی حداقل ۲ ساعت پیش از غذا یا ۱ ساعت پس از غذا مصرف کرد. بهتر است دارو در نوبت هایی با فواصل یکسان در طی شبانه روز مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً اگر قرار است دو بار در روز مصرف شود، هر ۱۲ ساعت (مثلاً ۸ صبح و ۸ شب ). اگر این برنامه با فعالیت های کاری و خواب شما تداخل دارد، در تعیین یک برنامه زمانی مناسب تر از پزشکتان کمک بگیرید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل استفاده شود، حتی اگر احساس بهبودی می کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است علایم تان مجدداً عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه منظم دارویی تان برگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: کبودی یا خونریزی غیرعادی ، درد مفاصل ، اسهال ، درد شکمی ، تهوع و استفراغ ، زخم های دهانی یا زبانی ، خارش یا ترشح واژن ، یا پلاک های سفید در دهان یا روی زبان . یک واکنش حساسیتی نادر به سفوروکسیم آنافیلاکسی است که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد، از آنجا که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می کند، در صورت بروز تورم لب ها و دور چشم ها، بثورات جلدی ، کهیر، تورم پوستی ، تب ، غش ناگهانی ، ضربان قلب تند، یا خس خس سینه ، یا مشکل تنفسی ، بلافاصله مصرف آنتی بیوتیک را قطع کرده و با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سفوروکسیم ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی ، نگهدارنده ها، رنگ های خوراکی ، یا داروهای دیگر به ویژه آنتی بیوتیک ها (پنی سیلین ها یا سفالوسپورین ها).
بارداری یا شیردهی .
مصرف مشروبات الکلی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن و آسپیرین ) ضدانعقادها (رقیق کننده های خون نظیر وارفارین )، پروبنسید (یک داروی درمان نقرس ).
ابتلا به مشکلات خونریزی دهنده (نظیر زخم معده ، هموفیلی ، و کمبود پلاکتی )؛ کولیت (التهاب روده بزرگ ) یا بیماری های کلیوی و کبدی یا سابقه هریک از موارد مذکور.
هنگام مصرف سفوروکسیم توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی ، داروی تجویز شده را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده ، از عود بیماری جلوگیری شود.
سفوروکسیم را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط سفوروکسیم فاسد می شود). سوسپانسیون پس از تهیه باید در یخچال نگهداری شود و ظرف ۱۴ روز استفاده شود. پیش از مصرف شیشه را به خوبی تکان دهید.
از پیمانه داخل جعبه دارو برای اندازه گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر در بلعیدن قرص های سفوروکسیم مشکل داشتید، قرص ها را خرد کرده با کمی غذا مثل پودینگ شکلات مخلوط کنید؛ برای رفع مزه تلخ دارو نیز به دنبالش مقداری مایع طعم دار مثل آب پرتقال یا شیرکاکائو بنوشید.
اگر ظرف ۳ روز از آغاز درمان با سفوروکسیم احساس بهبود ندارید با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف سفوروکسیم نباید
سفوروکسیم تاریخ مصرف گذشته را استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید، مگر به دستور پزشک .
چگونگی مصرف
قرص های سفوروکسیم را می توان با شکم خالی مصرف کرد، یا می توان برای جلوگیری از دل بهم خوردگی آن را با غذا خورد. البته ، سوسپانسیون خوراکی را بهتر است با شکم خالی حداقل ۲ ساعت پیش از غذا یا ۱ ساعت پس از غذا مصرف کرد. بهتر است دارو در نوبت هایی با فواصل یکسان در طی شبانه روز مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً اگر قرار است دو بار در روز مصرف شود، هر ۱۲ ساعت (مثلاً ۸ صبح و ۸ شب ). اگر این برنامه با فعالیت های کاری و خواب شما تداخل دارد، در تعیین یک برنامه زمانی مناسب تر از پزشکتان کمک بگیرید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل استفاده شود، حتی اگر احساس بهبودی می کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است علایم تان مجدداً عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه منظم دارویی تان برگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: کبودی یا خونریزی غیرعادی ، درد مفاصل ، اسهال ، درد شکمی ، تهوع و استفراغ ، زخم های دهانی یا زبانی ، خارش یا ترشح واژن ، یا پلاک های سفید در دهان یا روی زبان . یک واکنش حساسیتی نادر به سفوروکسیم آنافیلاکسی است که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد، از آنجا که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می کند، در صورت بروز تورم لب ها و دور چشم ها، بثورات جلدی ، کهیر، تورم پوستی ، تب ، غش ناگهانی ، ضربان قلب تند، یا خس خس سینه ، یا مشکل تنفسی ، بلافاصله مصرف آنتی بیوتیک را قطع کرده و با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سفوروکسیم ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی ، نگهدارنده ها، رنگ های خوراکی ، یا داروهای دیگر به ویژه آنتی بیوتیک ها (پنی سیلین ها یا سفالوسپورین ها).
بارداری یا شیردهی .
مصرف مشروبات الکلی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن و آسپیرین ) ضدانعقادها (رقیق کننده های خون نظیر وارفارین )، پروبنسید (یک داروی درمان نقرس ).
ابتلا به مشکلات خونریزی دهنده (نظیر زخم معده ، هموفیلی ، و کمبود پلاکتی )؛ کولیت (التهاب روده بزرگ ) یا بیماری های کلیوی و کبدی یا سابقه هریک از موارد مذکور.
هنگام مصرف سفوروکسیم توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی ، داروی تجویز شده را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده ، از عود بیماری جلوگیری شود.
سفوروکسیم را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط سفوروکسیم فاسد می شود). سوسپانسیون پس از تهیه باید در یخچال نگهداری شود و ظرف ۱۴ روز استفاده شود. پیش از مصرف شیشه را به خوبی تکان دهید.
از پیمانه داخل جعبه دارو برای اندازه گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر در بلعیدن قرص های سفوروکسیم مشکل داشتید، قرص ها را خرد کرده با کمی غذا مثل پودینگ شکلات مخلوط کنید؛ برای رفع مزه تلخ دارو نیز به دنبالش مقداری مایع طعم دار مثل آب پرتقال یا شیرکاکائو بنوشید.
اگر ظرف ۳ روز از آغاز درمان با سفوروکسیم احساس بهبود ندارید با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف سفوروکسیم نباید
سفوروکسیم تاریخ مصرف گذشته را استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید، مگر به دستور پزشک .