shirin71
07-20-2011, 07:18 PM
محققان دریافته های جدید خود، دارویی را ساختند که می تواند اندازه تومورهای سرطانی را در زنانی که به لحاظ ژنتیکی در معرض ابتلا به سرطان تخمدان و سینه هستند، کاهش دهد.
به نقل از Science Daily ، به گفته محققان، شناخت عوامل نقص ژنتیکی در بروز انواع سرطان ها می تواند به درمان این گونه بیماری ها کمک شایانی کند.
محققان مرکز پزشکی Cedars-Sinai در دو مرحله تحقیق توانستند دارویی به نام “اولاپاریب” بسازند که می توان ریشه ژنتیکی سرطان هایی چون تخمدان و سینه را درمان نماید.
“اولاپاریب” نخستین داروی تک عنصری و درمانی غیر شیمیایی است که در بیمارانی که بر اثر جهش ژنتیکی دچار سرطان شده اند، مؤثر واقع می شود.
به گفته محققان تا کنون درمان هایی که در زمینه سرطان مورد استفاده قرار می گرفت، به محل ایجاد توده سرطانی بستگی داشت.
بلکه تحقیقات جدید نشان می دهد که نقص ژنتیکی در انتخاب شیوه ردمانی مناسب مورد اهمیت است، نه محل ایجاد توده سرطانی.
این دارو به عنوان بازدارنده آنزیم PARP، در درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرد و در واقع دارویی ضد سرطان محسوب می شود که با رشد و بقاء سلول های سرطانی مبارزه می کند.
آنزیم PARP نقش مهمی در ترمیم DNA آسیب دیده از شیمی درمانی ایفا می کند.
داروهایی از قبیل “اولاپاریب” که مانع از تولید این آنزیم ها می شوند، منجر به مرگ سلول های سرطانی شده و حساسیت آن ها را نسبت به شیمی درمانی افزایش می دهند.
محققان آزمایش های خود را روی ۵۷ بیمار مبتلا به سرطان تخمدان انجام دادند و در نهایت مشاهده کردند که تومورهای سرطانی در ۳۳ بیمار کوچک شده و در مواردی به کلی از بین رفته اند. عوارض خفیف این دارو شامل حالت تهوع، خستگی و کم خونی است.
به نقل از Science Daily ، به گفته محققان، شناخت عوامل نقص ژنتیکی در بروز انواع سرطان ها می تواند به درمان این گونه بیماری ها کمک شایانی کند.
محققان مرکز پزشکی Cedars-Sinai در دو مرحله تحقیق توانستند دارویی به نام “اولاپاریب” بسازند که می توان ریشه ژنتیکی سرطان هایی چون تخمدان و سینه را درمان نماید.
“اولاپاریب” نخستین داروی تک عنصری و درمانی غیر شیمیایی است که در بیمارانی که بر اثر جهش ژنتیکی دچار سرطان شده اند، مؤثر واقع می شود.
به گفته محققان تا کنون درمان هایی که در زمینه سرطان مورد استفاده قرار می گرفت، به محل ایجاد توده سرطانی بستگی داشت.
بلکه تحقیقات جدید نشان می دهد که نقص ژنتیکی در انتخاب شیوه ردمانی مناسب مورد اهمیت است، نه محل ایجاد توده سرطانی.
این دارو به عنوان بازدارنده آنزیم PARP، در درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرد و در واقع دارویی ضد سرطان محسوب می شود که با رشد و بقاء سلول های سرطانی مبارزه می کند.
آنزیم PARP نقش مهمی در ترمیم DNA آسیب دیده از شیمی درمانی ایفا می کند.
داروهایی از قبیل “اولاپاریب” که مانع از تولید این آنزیم ها می شوند، منجر به مرگ سلول های سرطانی شده و حساسیت آن ها را نسبت به شیمی درمانی افزایش می دهند.
محققان آزمایش های خود را روی ۵۷ بیمار مبتلا به سرطان تخمدان انجام دادند و در نهایت مشاهده کردند که تومورهای سرطانی در ۳۳ بیمار کوچک شده و در مواردی به کلی از بین رفته اند. عوارض خفیف این دارو شامل حالت تهوع، خستگی و کم خونی است.