shirin71
07-20-2011, 05:44 PM
مصرف خودسرانه داروهای مسکن و ضددرد از مهمترین علل ابتلا به زخم معده
مصرف خودسرانه داروهای ضددرد از مهمترین علل ابتلا به زخم‌های معده است به طوری که حدود ۳۰ درصد موارد ابتلا را تشکیل می‌دهد.
دکتر شهرام آگاه عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با بیان این مطلب اظهار داشت: یکی از زخم‌های پپتیک، زخم معده است که جزء مهمترین علل شکایات دستگاه گوارش فوقانی در بیماران است و معمولا علائم آن به صورت دردهای همراه با خوردن غذا است و درد آن با غذا خوردن تشدید می‌شود.
وی با اشاره به اینکه زخم معده در سنین بالاتر فرد را درگیر می‌کند، به طوری که ممکن است تا دهه ۶ زندگی هم ادامه یابد تصریح کرد: دو علت عمده برای ایجاد زخم معده وجود دارد که یکی ابتلا به باکتری هلیکوباکتر است که حدود ۷۰ درصد زخم‌های معده به علت آن است و دیگری مصرف داروهای آسپیرین و خانواده آن می باشد که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند .
این فوق‌تخصص گوارش و کبد یادآور شد: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی معمولاً به طور شایع توسط مردم برای دردهای مختلف مصرف می‌شوند که اغلب مردم از خطرات آنها خبری ندارند. به نحوی که دومین علت ایجاد زخم های معده و اثنی عشر همین داروهای پروفن، دیکلوفناک و… هستند و زخم‌هایی که به علت داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ایجاد می‌شوند زخم‌هایی هستند که احتمال خونریزی یا ایجاد پارگی یا عارضه‌دار شدن آنها بیشتر است و باید به آن توجه کرد.
دکتر آگاه خاطر نشان کرد: اغلب زخم‌های معده بدون علامت هستند و فرد تا زمانی که با اندوسکوپی یا عکسبرداری انجام ندهد متوجه آنها نمی‌شود. در زخم‌های علامت‌دار شایع‌ترین علامت، درد است و در مواردی از زخم‌ها ممکن است زخم معده خود را به صورت تهوع، نفخ، سنگینی سردل، بوی بد دهان، استفراغ خونی و دفع مدفوع سیاه خود را نشان دهد.
وی در ادامه افزود: زخم‌های عارضه‌دار ممکن است با درمان طبی جواب دهند و در مواردی نیاز به درمان با کمک اندوسکوپی داشته باشند و در مواردی هم نیاز به جراحی به وجود می‌آید. اگر در فرد باکتری هلیکوباکتر علت ایجاد زخم باشد تشخیص و ریشه‌کنی باکتری در بهبود زخم نقش مهمی دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: در رابطه با زخم‌هایی که به دلیل مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی ایجاد می‌شوند حد مصرف این داروها مهم است و برای بهبود زخم در کنار درمان، مصرف قرص یا شربت‌های ضد اسید با داروهای مهارکننده گیرنده مانند رانیتیدین و یا داروهای مهارکننده مانند امپرازول اهمیت بسزایی دارد.
وی اضافه کرد: رژیم غذایی در این بیماری‌ها در بهبود زخم خیلی مهم نیست ولی توصیه می‌شود که فرد از مصرف غذاهایی که علائم را تشدید می‌کند پرهیز کند. همچنین مهمترین عامل تشدید کننده زخم که مانع بهبودی آن می‌شود سیگار است.
دکترآگاه یادآور شد: شیوع زخم معده متغیر است و ۱۵ تا ۲۰ درصد بیمارانی که آندوسکوپی می‌شوند به دلیل دردهای گوارشی مبتلا به زخم معده هستند.
شایان ذکر است: اگر کسی به باکتری هلیکوباکتر دچار شده باشد، ۲ هفته آنتی‌بیوتیک باید مصرف کند و فردی که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف می‌کند باید دارو را قطع کند. برای درمان زخم‌های معده بدون عارضه ۸ تا ۱۲ هفته وقت لازم است. در مورد درمان زخم‌های عارضه دار این مدت ممکن است افزایش یابد. از جمله در مورد بیمارانی که به علت زخم دچار خونریزی شده‌اند ممکن است نیاز باشد دارو بین ۶ ماه تا ۲ سال ادامه یابد و فرد بهبودی کامل پیدا می‌کند.
مصرف خودسرانه داروهای ضددرد از مهمترین علل ابتلا به زخم‌های معده است به طوری که حدود ۳۰ درصد موارد ابتلا را تشکیل می‌دهد.
دکتر شهرام آگاه عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با بیان این مطلب اظهار داشت: یکی از زخم‌های پپتیک، زخم معده است که جزء مهمترین علل شکایات دستگاه گوارش فوقانی در بیماران است و معمولا علائم آن به صورت دردهای همراه با خوردن غذا است و درد آن با غذا خوردن تشدید می‌شود.
وی با اشاره به اینکه زخم معده در سنین بالاتر فرد را درگیر می‌کند، به طوری که ممکن است تا دهه ۶ زندگی هم ادامه یابد تصریح کرد: دو علت عمده برای ایجاد زخم معده وجود دارد که یکی ابتلا به باکتری هلیکوباکتر است که حدود ۷۰ درصد زخم‌های معده به علت آن است و دیگری مصرف داروهای آسپیرین و خانواده آن می باشد که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند .
این فوق‌تخصص گوارش و کبد یادآور شد: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی معمولاً به طور شایع توسط مردم برای دردهای مختلف مصرف می‌شوند که اغلب مردم از خطرات آنها خبری ندارند. به نحوی که دومین علت ایجاد زخم های معده و اثنی عشر همین داروهای پروفن، دیکلوفناک و… هستند و زخم‌هایی که به علت داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ایجاد می‌شوند زخم‌هایی هستند که احتمال خونریزی یا ایجاد پارگی یا عارضه‌دار شدن آنها بیشتر است و باید به آن توجه کرد.
دکتر آگاه خاطر نشان کرد: اغلب زخم‌های معده بدون علامت هستند و فرد تا زمانی که با اندوسکوپی یا عکسبرداری انجام ندهد متوجه آنها نمی‌شود. در زخم‌های علامت‌دار شایع‌ترین علامت، درد است و در مواردی از زخم‌ها ممکن است زخم معده خود را به صورت تهوع، نفخ، سنگینی سردل، بوی بد دهان، استفراغ خونی و دفع مدفوع سیاه خود را نشان دهد.
وی در ادامه افزود: زخم‌های عارضه‌دار ممکن است با درمان طبی جواب دهند و در مواردی نیاز به درمان با کمک اندوسکوپی داشته باشند و در مواردی هم نیاز به جراحی به وجود می‌آید. اگر در فرد باکتری هلیکوباکتر علت ایجاد زخم باشد تشخیص و ریشه‌کنی باکتری در بهبود زخم نقش مهمی دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: در رابطه با زخم‌هایی که به دلیل مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی ایجاد می‌شوند حد مصرف این داروها مهم است و برای بهبود زخم در کنار درمان، مصرف قرص یا شربت‌های ضد اسید با داروهای مهارکننده گیرنده مانند رانیتیدین و یا داروهای مهارکننده مانند امپرازول اهمیت بسزایی دارد.
وی اضافه کرد: رژیم غذایی در این بیماری‌ها در بهبود زخم خیلی مهم نیست ولی توصیه می‌شود که فرد از مصرف غذاهایی که علائم را تشدید می‌کند پرهیز کند. همچنین مهمترین عامل تشدید کننده زخم که مانع بهبودی آن می‌شود سیگار است.
دکترآگاه یادآور شد: شیوع زخم معده متغیر است و ۱۵ تا ۲۰ درصد بیمارانی که آندوسکوپی می‌شوند به دلیل دردهای گوارشی مبتلا به زخم معده هستند.
شایان ذکر است: اگر کسی به باکتری هلیکوباکتر دچار شده باشد، ۲ هفته آنتی‌بیوتیک باید مصرف کند و فردی که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف می‌کند باید دارو را قطع کند. برای درمان زخم‌های معده بدون عارضه ۸ تا ۱۲ هفته وقت لازم است. در مورد درمان زخم‌های عارضه دار این مدت ممکن است افزایش یابد. از جمله در مورد بیمارانی که به علت زخم دچار خونریزی شده‌اند ممکن است نیاز باشد دارو بین ۶ ماه تا ۲ سال ادامه یابد و فرد بهبودی کامل پیدا می‌کند.