shirin71
07-19-2011, 09:17 AM
ریموت ها یا بر اساس رادیو کار می کنند یا اشعه مادون قرمز در هر دو حالت ساخت یک ریموت عملاٌ برای شما ممکن نیست. اما چون بنده مسلماً دانای کل نیستم! اگر شما از منبع معتبری شنیده اید حتماً بنده را هم در جریان بگذارید تا همین جا به نام خودتان منتشرش کنم.
قدیم از سیمی استفاده می شد به نام دکلانشور ، یک سر آن یک کلید بود که مثل سرنگ دست می گرفتید و از سر دیگر آن که روی کلید شاتر پیچ می شد، با فشار دست شما یک میله بیرون می آمد و شاتر می زد. اما تا آنجا که من می دانم اغلب دوربین های دیجیتال حداقل تا رده حرفه ای قطع کوچک (معادل 135 قدیم) فاقد این جای پیچ هستند.
متاسفانه چون مال خودم را مدت هاست که گم کرده ام عکسی هم نداشتم که اینجا بگذارم!بنده برای این منظور از لب تابم استفاده می کنم. که خب البته راه حل ارزانی نیست!
حالا نکات عکاسی در نور کم:در محیط باز:
1 -با استفاده از فلاش: به سوژه نزدیک نشوید. فاصله کمتر از دو متر باعث سفید شدن سوژه و سیاه شدن اطراف می گردد. مناسبترین فاصله عموماً سه متر است.
اگر می خواهید مقداری از محیط هم دیده شود دوربین را در حالت دستی قرار داده و زمان نوردهی را زیاد کنید. در این حالت باید حتماً از سه پایه استفاده کنید. سوژه هم مطلقاً نباید حرکت کند.
از زوم حتی المقدور استفاده نکنید. چون فلاش دوربین های کوچک اغلب ضعیفند و عکس تاریکتر می شود.
در نور کم ممکن است فوکوس خودکار به اشتباه بیافتد یا اصلاً عمل نکند. برای حل این مشکل هر سازنده ای از یک روش استفاده کرده. بعضی دوربین ها یک نور قرمز روی سوژه می تابانند و بعضی دیگر چند فلاش می زنند. اگر دوربین شما هیچکدام را ندارد یک چراغ قوه روی سوژه هم کار ساز است.
-۲بدون استفاده از فلاش : برای عکاسی از سوژه زنده توصیه نمی شود. در این حالت از نور محیط استفاده می کنید. حتی نور ستارگان یا چراغ های هواپیمایی در حال حرکت. چون در واقع هیچ جا تاریک مطلق نیست.
در دوربین های قدیمی یک وضعیت t هم بود که من مدت هاست دیگر ندیده ام . تفاوت این دو در شاتر زدن بود. در وضعیت b با فشار کلید شاتر ، شاتر باز می شود و باز می ماند تا وقتی که دوباره کلید شاتر را فشار بدهید. اما در وضعیت t ، شاتر تا وقتی کلید را فشارداده بودید باز می ماند.در حالت های حرفه ای تر بیشتردر این مورد صحبت می کنیم
در محیط بسته :
۱ - با فلاش :اگر فلاش خارجی دارید، نصبش کنید!
حتی المقدور سوژه را هم از دیوار دور کنید. که سایه اش روی دیوار نیافتد.اگر فلاش دو وضعیتی است سر آنرا به بالا بچرخانید. تا از سقف نور به سوژه برسد و تمام عکس یکسان روشن شود. یا یک لا دستمال کاغذی سفید روی فلاش بچسبانید تا نور نرم شود. در هر دو حالت یک توقف به دیافراگم اضافه کنید. مثلاً اگر 4.5 است روی ۵/۳ تنظیمش کنید.
عدد دیافراگم را بر مبنای فاصله از سوژه و از روی جدولی که پشت فلاش های خارجی چاپ شده انتخاب کنید. اگر نور مستقیم می دهید به سوژه بگویید مستقیم به لنز نگاه نکند تا چشمهایش قرمز نشود که بعداً مجبور شوید نرم افزاری اصلاحش کنید.
با بالا بردن حساسیت دوربین تا حد مجاز، عکاسی کنید!
در این حالت دقت کنید نورسنجی بر اساس خود سوژه انجام شود و نه کل محیط. اگر دوربینتان نورسنج نقطه ای ندارد روی سوژه زوم کرده اعداد را بخوانید. بعد زوم اوت کنید و شاتر بزنید.
قدیم از سیمی استفاده می شد به نام دکلانشور ، یک سر آن یک کلید بود که مثل سرنگ دست می گرفتید و از سر دیگر آن که روی کلید شاتر پیچ می شد، با فشار دست شما یک میله بیرون می آمد و شاتر می زد. اما تا آنجا که من می دانم اغلب دوربین های دیجیتال حداقل تا رده حرفه ای قطع کوچک (معادل 135 قدیم) فاقد این جای پیچ هستند.
متاسفانه چون مال خودم را مدت هاست که گم کرده ام عکسی هم نداشتم که اینجا بگذارم!بنده برای این منظور از لب تابم استفاده می کنم. که خب البته راه حل ارزانی نیست!
حالا نکات عکاسی در نور کم:در محیط باز:
1 -با استفاده از فلاش: به سوژه نزدیک نشوید. فاصله کمتر از دو متر باعث سفید شدن سوژه و سیاه شدن اطراف می گردد. مناسبترین فاصله عموماً سه متر است.
اگر می خواهید مقداری از محیط هم دیده شود دوربین را در حالت دستی قرار داده و زمان نوردهی را زیاد کنید. در این حالت باید حتماً از سه پایه استفاده کنید. سوژه هم مطلقاً نباید حرکت کند.
از زوم حتی المقدور استفاده نکنید. چون فلاش دوربین های کوچک اغلب ضعیفند و عکس تاریکتر می شود.
در نور کم ممکن است فوکوس خودکار به اشتباه بیافتد یا اصلاً عمل نکند. برای حل این مشکل هر سازنده ای از یک روش استفاده کرده. بعضی دوربین ها یک نور قرمز روی سوژه می تابانند و بعضی دیگر چند فلاش می زنند. اگر دوربین شما هیچکدام را ندارد یک چراغ قوه روی سوژه هم کار ساز است.
-۲بدون استفاده از فلاش : برای عکاسی از سوژه زنده توصیه نمی شود. در این حالت از نور محیط استفاده می کنید. حتی نور ستارگان یا چراغ های هواپیمایی در حال حرکت. چون در واقع هیچ جا تاریک مطلق نیست.
در دوربین های قدیمی یک وضعیت t هم بود که من مدت هاست دیگر ندیده ام . تفاوت این دو در شاتر زدن بود. در وضعیت b با فشار کلید شاتر ، شاتر باز می شود و باز می ماند تا وقتی که دوباره کلید شاتر را فشار بدهید. اما در وضعیت t ، شاتر تا وقتی کلید را فشارداده بودید باز می ماند.در حالت های حرفه ای تر بیشتردر این مورد صحبت می کنیم
در محیط بسته :
۱ - با فلاش :اگر فلاش خارجی دارید، نصبش کنید!
حتی المقدور سوژه را هم از دیوار دور کنید. که سایه اش روی دیوار نیافتد.اگر فلاش دو وضعیتی است سر آنرا به بالا بچرخانید. تا از سقف نور به سوژه برسد و تمام عکس یکسان روشن شود. یا یک لا دستمال کاغذی سفید روی فلاش بچسبانید تا نور نرم شود. در هر دو حالت یک توقف به دیافراگم اضافه کنید. مثلاً اگر 4.5 است روی ۵/۳ تنظیمش کنید.
عدد دیافراگم را بر مبنای فاصله از سوژه و از روی جدولی که پشت فلاش های خارجی چاپ شده انتخاب کنید. اگر نور مستقیم می دهید به سوژه بگویید مستقیم به لنز نگاه نکند تا چشمهایش قرمز نشود که بعداً مجبور شوید نرم افزاری اصلاحش کنید.
با بالا بردن حساسیت دوربین تا حد مجاز، عکاسی کنید!
در این حالت دقت کنید نورسنجی بر اساس خود سوژه انجام شود و نه کل محیط. اگر دوربینتان نورسنج نقطه ای ندارد روی سوژه زوم کرده اعداد را بخوانید. بعد زوم اوت کنید و شاتر بزنید.