mehraboOon
07-19-2011, 02:32 AM
http://www.konjkav.com/images/image.php?w=200&h=200&url=/images/news/Multimedia_pics_1390_3_Science_4931308388965.jpeg حققان دانشگاه كاليفرنيا در بركلي مدعي شده‌اند كه جرقه درخشان پرتوهاي گاما كه در ماه مارس توسط ماهواره «سوئيفت» مشاهده شد، احتمالا آخرين نفس‌هاي يك ستاره پيش از افتادن در يك ابرسياه‌چاله بوده است.
در زمان مشاهده اين جرقه در صورت فلكي اژدها، ستاره‌شناسان تصور كردند كه اين رويداد احتمالا انفجار پرتو گاماي پس از فروپاشي يك ستاره بوده است؛ اما در اواخر ماه مارس، محققان دانشگاه كاليفرنيا مشكوك شدند كه احتمالا اين انفجار در اثر بلعيده شدن اين ستاره با اندازه برابر با خورشيد توسط يك ابرسياه‌چاله با وسعتي ميليون‌ها بار بزرگتر اتفاق افتاده است.
با تحليل بيشتر داده‌هاي ماهواره سوئيفت و رصدهاي متعاقب تلسكوپ هابل و چاندرا، اين ادعا تاييد شد.
تايج دقيقتر اين تحليل‌ها در مجله ساينس اكسپرس منتشر شده است.
به گفته اين محققان، 10 درصد جرم اين ستاره فروپاشيده به انرژي تبديل شده و مانند پرتو ايكس از ديسك در حال چرخش يكپارچه يا مانند پرتو ايكس و ساير پرتوهاي گاماي بالاتر از يك پرتاب نسبيتي كه از كنار محور در حال چرخش به بيرون پرتاب شده، ساطع شده است.
اختلالات كشندي محتمل ستارگان توسط يك ابرسياه‌چاله پيش از اين در طول‌موجهاي پرتو ايكس، ماوراي بنفش و نوري ديده شده بود، اما هرگز اين اتفاق در انرژي‌هاي پرتو گاما رخ نداده‌بود.
چنين وقايعي مخصوصا با چنين سرعت پرتابي بسيار نادر بوده و تقريبا هر 100 ميليون سال يكبار در هر كهكشان اتفاق مي‌افتد.
در زمان مشاهده اين جرقه در صورت فلكي اژدها، ستاره‌شناسان تصور كردند كه اين رويداد احتمالا انفجار پرتو گاماي پس از فروپاشي يك ستاره بوده است؛ اما در اواخر ماه مارس، محققان دانشگاه كاليفرنيا مشكوك شدند كه احتمالا اين انفجار در اثر بلعيده شدن اين ستاره با اندازه برابر با خورشيد توسط يك ابرسياه‌چاله با وسعتي ميليون‌ها بار بزرگتر اتفاق افتاده است.
با تحليل بيشتر داده‌هاي ماهواره سوئيفت و رصدهاي متعاقب تلسكوپ هابل و چاندرا، اين ادعا تاييد شد.
تايج دقيقتر اين تحليل‌ها در مجله ساينس اكسپرس منتشر شده است.
به گفته اين محققان، 10 درصد جرم اين ستاره فروپاشيده به انرژي تبديل شده و مانند پرتو ايكس از ديسك در حال چرخش يكپارچه يا مانند پرتو ايكس و ساير پرتوهاي گاماي بالاتر از يك پرتاب نسبيتي كه از كنار محور در حال چرخش به بيرون پرتاب شده، ساطع شده است.
اختلالات كشندي محتمل ستارگان توسط يك ابرسياه‌چاله پيش از اين در طول‌موجهاي پرتو ايكس، ماوراي بنفش و نوري ديده شده بود، اما هرگز اين اتفاق در انرژي‌هاي پرتو گاما رخ نداده‌بود.
چنين وقايعي مخصوصا با چنين سرعت پرتابي بسيار نادر بوده و تقريبا هر 100 ميليون سال يكبار در هر كهكشان اتفاق مي‌افتد.