Behzad AZ
07-01-2010, 08:03 AM
خورشيد مثل يك بالن هوائي پر از آب پيچ و تاب مي*خورد
http://www.hupaa.com/upload/thumb/thumb_4727846.JPGداخل خورشید چگونه است؟ شاید سوال جسورانه*ای باشد، چون در واقع محققان فقط از نوسانات سطح خورشید می*توانند به این موضوع پی ببرند که چگونه ستاره مرکزی منظومه ما ساخته شده است.
[ نجوم و اخترفيزيك ]
(http://www.hupaa.com/list.php?name=article_nojum)داخل خورشيد چگونه است؟ شايد سوال جسورانه*اي باشد، چون در واقع محققان فقط از نوسانات سطح خورشيد مي*توانند به اين موضوع پي ببرند كه چگونه ستاره مركزي منظومه ما ساخته شده است.
به گزارش ايرنا به نقل از سايت انجمن نجوم آماتوري ايران ،از زمانهاي بسيار دور مردم مي*دانستند كه خورشيد اهداكننده زندگي به آنهاست، بيهوده نيست كه مصري*هاي قديم به مانند يك خدا به خورشيد احترام مي*گذاشتند.
امروزه ما مي*دانيم كه اين ستاره يك توپ گازي مشتعل است ، گرچه نگاه كردن به اين جسم داغ امكان*پذير نيست ، اما ستاره*شناسان در سالهاي گذشته به خيلي چيزها در مورد درون آن پي برده*اند.
خورشيد سطح جامد و سفتي ندارد، با اين حال سطح خارجي آن كه تقريبا تمام نور آن را ساطع مي*كند قابل تشخيص است، اين فتوسفر ( نور كره) مرز بين سطح شفاف رويي، كروموسفر، تاج خورشيد و منطقه غير قابل رويت درون آن را نشان مي*دهد.
تراكمي كه به طرف مركز ستاره افزايش پيدا مي*كند موجب مي*شود كه بخشهاي كوچك نور كه در آنجا به وجود آمده*اند پي در پي و بي*وقفه به صورت اتم و الكترون در جهت*هاي تصادفي هدايت شوند، به همين علت به طور ميانگين يك فوتون ( واحد شدت نور وارده به شبكيه چشم) ، يك ميليون سال زمان نياز دارد تا از منطقه مركزي به سطح خورشيد برسد.
فشار و حرارت در جهت مركز ستاره افزايش مي*يابد، بخش مركزي كه در آن انرژي خورشيد توليد مي*شود ، فقط ۱/۶در صد كل حجم ستاره را اشغال مي*كند، اما تقريبا نصف جرم يا توده خورشيد را متمركز و جمع مي*كند.
در منطقه هسته با حرارت بالاي ۱۵ميليون درجه سانتيگراد ، فشاري بالغ بر ۲۰۰ميليارد اتمسفر وجود دارد، انرژي*اي كه در هر ثانيه در آنجا توليد مي*شود مي*تواند نياز انرژي تمام انسانهاي امروز را تا يك ميليون سال تامين كند.
در ۲۵سال گذشته محققان شيوه*اي را كشف كرده*اند كه اطلاعاتي از درون خورشيد به دست مي*دهد، " هليوسيسمولوژي" ، همانگونه كه از نامش پيداست با اين شيوه ارتعاشات خورشيد مورد بررسي و مطالعه قرار مي*گيرد.
اين ارتعاشات به طرزي كاملا متفاوت باآنچه در زمين اتفاق مي*افتد ايجاد مي*شود، در درون خورشيد توده*هاي گازي به*طور مداوم به طرف سطح آن بالا مي*رود ، سرد مي*شود و دوباره به اعماق ستاره فرو مي*رود.
فيزيك*دانان اين بالا و پايين رفتن را كه مانند آن را در يك قابلمه نيز مي*توان مشاهده نمود ، كانوكشن ( انتقال گرما در مايع ) نام نهاده*اند، در همين حين امواج صوتي هم توليد مي*شود كه از درون خورشيد عبور كرده و باعث ارتعاش آن مي*شود.
مجموعه اين توپ گازي مثل بالني به نظر مي*رسد كه از آب پر شده باشد.
محققان خورشيد در موقعيتي هستند كه اين ارتعاشات را دقيقا اندازه*گيري مي*كنند، محاسبات اين امكان را مي*دهد كه از هزاران صداي اصلي و بالا ، مدلي از درون خورشيد طراحي و ساخته شود.
در خط فرضي استوا مواد خورشيدي در هر ۲۵روز يك بار دور محور مي*چرخند در عرض*هاي بالاتر اين روند تا ۳۵روزهم به طول مي*انجامد، اما هنوز كاملا مشخص نشده است كه چگونه اين تغيير گردش*ها پديد مي*آيد.
اما آنچه قطعي است اين است كه اين تغييرات از طريق جابه*جايي پيچيده بين توده*هاي گازي كه بالا و پايين مي*روند و چرخش كلي ستاره ايجاد مي*شوند.
در بخش هسته در زير منطقه كانوكشن هيچ جريان گازي وجود ندارد ، اين منطقه درخشان مثل يك جسم خشك و انعطاف*ناپذير با دوره*اي در حدود ۲۷روز گردش مي*كند.
در نتيجه در مرحله عبور منطقه كانوكشن به منطقه سوزان و درخشان داخلي جهشي در چرخش پديد مي*آيد كه دانشمندان احتمال مي*دهند در اين منطقه عبور و انتقال، محل انرژي جنبشي خورشيد وجود دارد كه باعث ايجاد ميدان مغناطيسي آن مي*شود.
http://www.hupaa.com/upload/thumb/thumb_4727846.JPGداخل خورشید چگونه است؟ شاید سوال جسورانه*ای باشد، چون در واقع محققان فقط از نوسانات سطح خورشید می*توانند به این موضوع پی ببرند که چگونه ستاره مرکزی منظومه ما ساخته شده است.
[ نجوم و اخترفيزيك ]
(http://www.hupaa.com/list.php?name=article_nojum)داخل خورشيد چگونه است؟ شايد سوال جسورانه*اي باشد، چون در واقع محققان فقط از نوسانات سطح خورشيد مي*توانند به اين موضوع پي ببرند كه چگونه ستاره مركزي منظومه ما ساخته شده است.
به گزارش ايرنا به نقل از سايت انجمن نجوم آماتوري ايران ،از زمانهاي بسيار دور مردم مي*دانستند كه خورشيد اهداكننده زندگي به آنهاست، بيهوده نيست كه مصري*هاي قديم به مانند يك خدا به خورشيد احترام مي*گذاشتند.
امروزه ما مي*دانيم كه اين ستاره يك توپ گازي مشتعل است ، گرچه نگاه كردن به اين جسم داغ امكان*پذير نيست ، اما ستاره*شناسان در سالهاي گذشته به خيلي چيزها در مورد درون آن پي برده*اند.
خورشيد سطح جامد و سفتي ندارد، با اين حال سطح خارجي آن كه تقريبا تمام نور آن را ساطع مي*كند قابل تشخيص است، اين فتوسفر ( نور كره) مرز بين سطح شفاف رويي، كروموسفر، تاج خورشيد و منطقه غير قابل رويت درون آن را نشان مي*دهد.
تراكمي كه به طرف مركز ستاره افزايش پيدا مي*كند موجب مي*شود كه بخشهاي كوچك نور كه در آنجا به وجود آمده*اند پي در پي و بي*وقفه به صورت اتم و الكترون در جهت*هاي تصادفي هدايت شوند، به همين علت به طور ميانگين يك فوتون ( واحد شدت نور وارده به شبكيه چشم) ، يك ميليون سال زمان نياز دارد تا از منطقه مركزي به سطح خورشيد برسد.
فشار و حرارت در جهت مركز ستاره افزايش مي*يابد، بخش مركزي كه در آن انرژي خورشيد توليد مي*شود ، فقط ۱/۶در صد كل حجم ستاره را اشغال مي*كند، اما تقريبا نصف جرم يا توده خورشيد را متمركز و جمع مي*كند.
در منطقه هسته با حرارت بالاي ۱۵ميليون درجه سانتيگراد ، فشاري بالغ بر ۲۰۰ميليارد اتمسفر وجود دارد، انرژي*اي كه در هر ثانيه در آنجا توليد مي*شود مي*تواند نياز انرژي تمام انسانهاي امروز را تا يك ميليون سال تامين كند.
در ۲۵سال گذشته محققان شيوه*اي را كشف كرده*اند كه اطلاعاتي از درون خورشيد به دست مي*دهد، " هليوسيسمولوژي" ، همانگونه كه از نامش پيداست با اين شيوه ارتعاشات خورشيد مورد بررسي و مطالعه قرار مي*گيرد.
اين ارتعاشات به طرزي كاملا متفاوت باآنچه در زمين اتفاق مي*افتد ايجاد مي*شود، در درون خورشيد توده*هاي گازي به*طور مداوم به طرف سطح آن بالا مي*رود ، سرد مي*شود و دوباره به اعماق ستاره فرو مي*رود.
فيزيك*دانان اين بالا و پايين رفتن را كه مانند آن را در يك قابلمه نيز مي*توان مشاهده نمود ، كانوكشن ( انتقال گرما در مايع ) نام نهاده*اند، در همين حين امواج صوتي هم توليد مي*شود كه از درون خورشيد عبور كرده و باعث ارتعاش آن مي*شود.
مجموعه اين توپ گازي مثل بالني به نظر مي*رسد كه از آب پر شده باشد.
محققان خورشيد در موقعيتي هستند كه اين ارتعاشات را دقيقا اندازه*گيري مي*كنند، محاسبات اين امكان را مي*دهد كه از هزاران صداي اصلي و بالا ، مدلي از درون خورشيد طراحي و ساخته شود.
در خط فرضي استوا مواد خورشيدي در هر ۲۵روز يك بار دور محور مي*چرخند در عرض*هاي بالاتر اين روند تا ۳۵روزهم به طول مي*انجامد، اما هنوز كاملا مشخص نشده است كه چگونه اين تغيير گردش*ها پديد مي*آيد.
اما آنچه قطعي است اين است كه اين تغييرات از طريق جابه*جايي پيچيده بين توده*هاي گازي كه بالا و پايين مي*روند و چرخش كلي ستاره ايجاد مي*شوند.
در بخش هسته در زير منطقه كانوكشن هيچ جريان گازي وجود ندارد ، اين منطقه درخشان مثل يك جسم خشك و انعطاف*ناپذير با دوره*اي در حدود ۲۷روز گردش مي*كند.
در نتيجه در مرحله عبور منطقه كانوكشن به منطقه سوزان و درخشان داخلي جهشي در چرخش پديد مي*آيد كه دانشمندان احتمال مي*دهند در اين منطقه عبور و انتقال، محل انرژي جنبشي خورشيد وجود دارد كه باعث ايجاد ميدان مغناطيسي آن مي*شود.