Sara12
06-19-2011, 01:27 PM
شاعری که زبانش را از حلقومش بیرون کشیدند
ابویوسف یعقوب بن اسحاق خوزی از ادیبان و شعرای برجسته ای بودکه به خاطر ابراز شیعه بودن کشته شد.
ابویوسف یعقوب بن اسحاق خوزی معروف به ابنسکّیت اهوازی، عالم، شاعر، لغوی، راوی و ادیب مشهور ایرانی و شیعی مذهب، در سال 186 ق در قریهای در خوزستان به دنیا آمد. وی هیچگاه از دانش اندوزی باز نایستاد و در رشته های مختلف علوم تدریس میکرد.
ابن سکّیت از خواص اصحاب امام جواد و حضرت امام هادی(علیهما السَّلام) بود. وی عشق و علاقهی وافری به آل علی(علیه السلام) داشت و در اظهار عقایدش بیپروا بود. ابن سکّیت، معلّم فرزندان متوکل، خلیفهی ستمکار عباسی بود و در ابراز شیعیگری خود، زبانی بیباک داشت، چندان که جانِ خود را نیز به خاطر آن از دست داد.
روزی متوکل که با اهل بیت(علیهم السلام) ، دشمنیِ سرسختی داشت از او پرسید که آیا فرزندان من بهترند یا پسران امام علی(علیه السلام) ؟ ابن سکّیت در جواب گفت: من، تو و فرزندان تو را با قنبر، خادم علی(علیه السلام) برابر ندارم. متوکل برآشفت و فرمان داد زبانِ وی را از قَفا بیرون کشند. غلامان او را به بدترین صورت شکنجه کرده و کشتند. ابن سکّیت متخصص لغت و شعرِ عرب بود و بیش از بیست اثر ازخود بر جای گذاشته است که اصلاحُ المنطق و الالفاظ و الاضداد از آن جمله اند.
ابویوسف یعقوب بن اسحاق خوزی از ادیبان و شعرای برجسته ای بودکه به خاطر ابراز شیعه بودن کشته شد.
ابویوسف یعقوب بن اسحاق خوزی معروف به ابنسکّیت اهوازی، عالم، شاعر، لغوی، راوی و ادیب مشهور ایرانی و شیعی مذهب، در سال 186 ق در قریهای در خوزستان به دنیا آمد. وی هیچگاه از دانش اندوزی باز نایستاد و در رشته های مختلف علوم تدریس میکرد.
ابن سکّیت از خواص اصحاب امام جواد و حضرت امام هادی(علیهما السَّلام) بود. وی عشق و علاقهی وافری به آل علی(علیه السلام) داشت و در اظهار عقایدش بیپروا بود. ابن سکّیت، معلّم فرزندان متوکل، خلیفهی ستمکار عباسی بود و در ابراز شیعیگری خود، زبانی بیباک داشت، چندان که جانِ خود را نیز به خاطر آن از دست داد.
روزی متوکل که با اهل بیت(علیهم السلام) ، دشمنیِ سرسختی داشت از او پرسید که آیا فرزندان من بهترند یا پسران امام علی(علیه السلام) ؟ ابن سکّیت در جواب گفت: من، تو و فرزندان تو را با قنبر، خادم علی(علیه السلام) برابر ندارم. متوکل برآشفت و فرمان داد زبانِ وی را از قَفا بیرون کشند. غلامان او را به بدترین صورت شکنجه کرده و کشتند. ابن سکّیت متخصص لغت و شعرِ عرب بود و بیش از بیست اثر ازخود بر جای گذاشته است که اصلاحُ المنطق و الالفاظ و الاضداد از آن جمله اند.