درباره بیرجند

[sorna]

موقعیت جغرافیایی

شهرستان بيرجند با 140 كيلومتر مرز مشترك با كشور افغانستان در جنوب استان خراسان واقع شده است.

شهرستان بيرجند از شمال به شهرستان قاينات، از شرق به كشور افغانستان،از جنوب به شهرستان نهبندان و استان كرمان و از مغرب به شهرستان‏هاى فردوس و طبس محدود است.

وسعت اين شهرستان 34893 كيلومترمربع و مركز آن شهر بيرجند مى باشد كه در 59 درجه و 13 دقيقه طول جغرافيايى و 32 درجه و 53 دقيقه عرض جغرافيايى ودر ارتفاع 1470 مترى از سطح دريا قرار گرفته است.

فاصله شهر بيرجند تا مركز استان خراسان 481 كيلومتر، تا مركز استان سيستان و بلوچستان 458 كيلومتر و تا مركز استان كرمان 586 كيلومتر مي‏باشد. بيرجند شهرستانى كوهستانى است و در آن‏ كوهها و دره‏هاى عميق و حاصلخيزى وجود داردكوه‏هاى عمده شهرستان عبارتند از:رشته‏ كوه باقران در جنوب كوه شاه در غرب (حاشيه كوير) ، رشته‏ كوه مؤمن ‏آباد. آب و هواى اين شهرستان بيابانى و نيمه بيابانى است. در شهرستان بيرجند رودخانه عمده‏ اى وجود ندارد و رودها كه به «كال» معروفند، عموماً فصلي و مسيل مي‏باشند.اين شهرستان در حال حاضر داراى 4 بخش مركزي، خوسف، درميان، سربيشه، 19 دهستان و 4 نقطه شهري مي‏باشد بيرجند پرجمعيت‏ ترين شهرستان جنوب خراسان مي‏باشد و جمعيت آن طبق سرشماري سال75، 000/280نفر بوده كه از اين ميزان 000/130 نفر در مناطق شهري و 000/150 نفر در مناطق روستايى ساكن مي‏باشند

سابقه تاریخی شهرستان بیرجند

نخستين بار نام بيرجند در اسناد مكتوب در كتاب معجم‏ البلدان، قرن هفتم هجري قمري آمده كه اين شهر را از زيباترين بلديه قهستان معرفي كرده است.

همچنين سياحان و مورخانى چون ماركوپولو ، ياقوت حموي، مقدسي، حمدا... مستوفي و حافظ ابرو در كتابهاى خود از اين شهر به نوعي ياد نموده ‏اند. بيرجند مركب از دو جزء«بير» و «جند» است كه هر دو بخش آن در زبان پارسي باستان واژه‏اى ‏مستقل و داراى معنا و مفهوم اساطيري و تاريخي‏ مي‏باشد كه اين دو جزء باهم معنى «شهرتوفان» يا شهر «صاعقه» را مي‏دهد.

كشفيات اخير باستان‏ شناسان در منطقه بيرجند حاكي از اين است كه نواحي مزبور علاوه بر اينكه محل سكونت يا معبر انسانها در پيش از تاريخ بوده، رد پاى قوم ساگارتى يكي از اقوام كوچ ‏نشين پارسي را نيز در خود به يادگار گذاشته است كه نمونه بارز آن كهن‏ ترين اثر كشف شده بيرجند به نام سنگ‏ نگار لاخ مزار كوچ مي‏باشد كه بر آن نقوش پيش از تاريخ، علائم پيكتوگرافي يا تصويري و كتيبه‏ هاى خط عربي نيز به چشم مي‏خورد.

قرائن و شواهد نشان‏ دهنده اين است كه آبادانى و رونق شهر بيرجند از دوره صفويه به بعد بوده، كه تقريباً تا اواسط دوره قاجاريه معماري و بافت هماهنگي را دربر داشته است. يادمانهاى تاريخي بي‏شمار در اين شهر، خانه ‏هاى گلي و گنبدي شكل و كوچه‏ هاى پيچ در پيچ، قراولخانه‏ هاى بيدار و كاروانسراهاى پرجنب و جوش حكايت از دفاع در برابر دشمن بيگانه و يا مبارزه با توفان شن دارد.

با توجه به همه اين عوامل شناخت گذشته شهر بيرجند با عناصري چون ميدانهاى كوچك، آب‏ انبارهاى قديمي، مساجد و حمام‏هاى عمومي ميسر مي‏گردد. روي‏ هم رفته شهر بيرجند داراى 19 محله معتبر و مهم بوده است.

[sorna]

زعفران
http://www.qsaffron.com/images/saffron01.jpg
زعفران به نام علمى Crocus sativus L. از خانواده زنبقيان می ‏باشد. ماتيو و برايتون تعداد گونه‏ هاى زعفران را 100 گونه ذكر كرده ‏اند. كتاب فلورا ايرانيكا از تعداد 8 گونه زعفران زينتى نام برده كه با اين ترتيب با احتساب زعفران مزروعى گونه‏ هاى شناسائى شده زعفران در ايران به 9گونه می ‏رسد.

كشت زعفران در گذشته‏ هاى دور، دربسيارى از مناطق فلات مركزى ايران معمول بوده است. شهرت زعفران قم در قرنهاى قبل از اسلام حكايت از پيشينه كشت اين گياه درايران دارد. درحال حاضر منطقه عمده كشت زعفران به خراسان جنوبى كه زمانى به قهستان شهرت داشته و امروزه شامل شهرستانهاى نهبندان، بيرجند، قاين، گناباد، فردوس و طبس می‏ شود، محدود گرديده است.

تعدادى از محققين خاستگاه زعفران را كشورهاى يونان، ايران و منطقه آسياى صغير(شامل‏ تركيه امروزى) دانسته ومعتقدند كه از طريق اين كشورها كشت زعفران تا شمالی‏ترين نقاط هندوستان، و چين و نيز از طريق اعراب در قرن دهم ميلادى به اسپانيا گسترش يافته است.

زعفران گياهى است علفى، دائمى و درعين حال زينتى كه از طريق پياز تكثير می‏شود، زيرا زعفران يك گياه نازاى طبيعى می ‏باشد. پياز زعفران در حكم ساقه زير زمينى محسوب می‏ گردد كه از اين جهت در گياه شناسى به بُنَه يا Corm موسوم است. پياز زعفران مدور، سخت ، گوشتى و به رنگ سفيد است كه بر روى آنها تعداد زيادى جوانه‏ هاى رويشى ديده می ‏شود.

گل زعفران اولين اندامی ‏است كه بعد از اولين آبيارى پاييزه ظاهر می ‏گردد. پوشش گل از سه گلبرگ و سه كاسبرگ هم رنگ تشكيل شده است. پرچم‏ها سه عدد و بساك آنها به رنگ زرد می‏باشد.خامه گل، ميله سفيد و بلندى است كه از روى تخمدان بيرون آمده و به سه كلاله قرمز عنابى به طول 2-4 سانتی‏متر ختم می‏ شود. قسمت مورد استفاده زعفران همين كلاله زعفران است.

اگرچه همراه بودن خامه با كلاله از قيمت زعفران می‏ كاهد، ليكن اكثر افراد به منظور اطمينان از خلوص زعفران ترجيح می‏دهند از زعفران دسته‏اى كه خامه به كلاله متصل است خريدارى نمايند.

مدت برداشت گل در پاييز بين 2-3 هفته است و پس از آن دوران رشد سبزينه‏اى زعفران شروع می‏شود.

برگها معمولاً بعد از ظهور گل‏ها پديدار می‏ گردند، مگر آنكه در آبيارى اول زعفران تعجيل شده باشد. در اين صورت برگها جلوتر از گل‏ها ظاهر می‏شوند و در برداشت گل ايجاد مزاحمت می ‏نمايند. برگهاى هر پياز كه در داخل يك چمچه قرار دارند، بين 5-11 عدد می‏باشد.

برگهاى زعفران كشيده و باريك و طول آنها در خاتمه مرحله رشد به 30-60 سانتی‏متر می‏رسد. برگهاى زعفران در ارديبهشت ماه خزان می‏كنند. با برداشت برگهاى خشك شده تا ظهور مجدد گل‏ها در اوايل پاييز در سطح مزارع زعفران آثار حياتى جز رويش علف‏هاى هرز مشاهده نمی‏شود. طبعاً در اين دوره كشاورزان بايد به وجين علفهاى هرز اقدام كنند و نگذارند علف‏هاى هرز به بذر بنشينند و بذر خود را بر سطح خاك بريزند.

كلاله زعفران داراى رنگ، طعم، و عطر دلپذيرى است كه هر يك از اين ويژگى‏ها مربوط به يك دسته از مواد آلى شيميايى است. به‏ طور خلاصه رنگ زعفران مربوط به تعداد زيادى از رنگ دانه ‏هاى محلول درآب شامل كروسين (Crocine)و كروستين (Crocetine) و نيز محلول در چربى شامل ليكوپن (Lycopene)و كاروتن (Carotene) می‏باشد. طعم تلخ مطبوع زعفران مربوط به ماده‏اى به نام پيكروكروسين (Picrocrocine)، و عطر زعفران مربوط به روغن‏هاى فرار آن مى‏باشد كه اين اسانسها بسادگى اكسيژن جذب نموده به مايع غليظ و قهوه ‏اى رنگى به نام سافرانال تبديل می ‏شوند.
زعفران علاوه بر مواد شيميائى فوق‏ الذكر داراى ويتامين‏هاى B1 وB2 و مقاديرى از مواد معدنى است.

زعفران در بازارهاى ايران به صورت زعفران معمولى دسته ‏اى و زعفران سرقلم (سرريشه، يا سرگل، يا رشته‏ اى) و در بازارهاى جهانى بيشتر به صورت زعفران ساييده شده (پودر) و زعفران رشته ‏اى به فروش می‏رسد.

زعفران صرف نظر از مصارف غذائى در رنگ ‏آميزى پارچه ‏هاى ابريشمى، در بزرگداشت مراسم مذهبى، و نيز به عنوان يك ماده داروئى در رفع بی ‏خوابی ‏هائى كه منشأ تحريكات مغزى دارند و نيز در برونشيت‏هاى مزمن و بيماريهاى چشم و دفع سنگ كليه غالباً توصيه شده، اما مستندات پزشكى كافى در اين موارد وجود ندارد. اما نكته قابل توجه عبارت از آن است كه از نظر ميزان مصرف، دراندكس مواد رنگى آمريكا، محدوديتى براى مصرف زعفران در اغذيه و اشربه قائل نشده ‏اند.

آخرين اطلاعاتى كه از مطالعه چندين مقاله علمى به دست آمده عبارت از آن است كه ماده رنگى كروستين زعفران در مورد جلوگيرى از پيشرفت سرطان در حيوانات آزمايشگاهى بسيار مؤثر بوده است.

برخى از محققين مدت دو سال ماده رنگى كروستين زعفران را به حيوانات آزمايشگاهى كه قبلاً آنها را به سرطان مبتلا ساخته و سرطان مراحل توسعه خود را طى كرده تزريق نموده و مشاهده كرده ‏اند كه كروستين توانسته است ظرف چند روز از رشد سلول‏هاى سرطانى جلوگيرى نمايد. البته ضمن اينكه اين مطلب، خبر بسيار مسرت‏ آميزى می ‏باشد،تا در مورد انسان آزمايش نشود و جواب مطلوب به دست نيايد، نمی‏توان به توفيق اين امر در مورد انسان اظهار نظر نمود.

نكته ديگرى كه محققين عنوان نموده‏ اند عبارت از آن است كه زعفران از سكته ‏هاى قلبى جلوگيرى می ‏نمايد و نقش آن در اين مورد جلوگيرى از لخته شدن خون می ‏باشد.

[sorna]

زرشک
http://lh6.ggpht.com/khaledipishbar/Rya1oev-HXI/AAAAAAAAAlE/DF3cRQdr2XE/s512/میوه%20زرشک3.JPG
مصرف طبي زرشك به دورة مصر باستان مي رسد كه فراعنه و ملكه ها، اين گياه را با تخم رازيانه به منظور درمان طاعون مصرف مي كردند. امروزه، گفته ميشود اين گياه درد مفصلي، روماتيسم و تورم ناگهاني پسوريازيسرا تسكين مي بخشد.

انواع عفونتهايي كه زرشك مي تواند در درمان آنها مؤثر واقع شود عبارت است از:
عفونت گلو، مجاري ادراري، مجاري معده اي- روده اي، ريه ها، عفونتهاي مخمري و اسهال.سبوس ريشه و ساقه اين گياه خاصيت درماني دارد. ريشه وساقه اين گياه زردرنگ است و اروپاييها و آمريكاي شمالي براي رنگ آميزي لباس از آن استفاده مي كردند. اما تركيبات موجود در سبوس اين گياه زرشك را به عنوان يك گياه درماني مطرح كرده است.

سبوس و پوسته اين گياه درماني مطرح كرده است. سبوس و پوسته اين گياه حاوي الكالوئيد هست، كه به عقيده برخي از افراد آنتي بيوتيك است و به عقيده متخصصان طب گياهي سبب تحريك خاصيت ضد عفوني غشاي مخاطي بدن مي شود.

به منظور پي بردن به اين ادعا، اگر قطره اي زرشك را روي زبان خود بگذاريد، دهان شما آبكي خواهد شد. اين بدان معنا نيست كه زرشك طعم خوبي دارد، بلكه اين گياه تقريباً تلخ است بلكه به گفته كارشناسان طب گياهي، وقتي دهان شما آبكي مي شود سبب ميشود كه بتوانيد با عفونت مبارزه كنيد. اين گياه در اثر تحريك بخشهايي از سيستم ايمني بدن اين اثر را بر جاي مي گذارد.

معرفي گياه
زرشك گلي است كه طول آن به 9 پا مي رسد، و داراي شاخه هاي خاكستري است. برگهاي آن داراي دندانه هاي سوني است. بين ماههاي آوريل و ژوئن غنچه ها و گلهاي زرد روشن از آن جوانه مي زنند. اين غنچه ها و گلها در فصل پاييز رنگ قرمز گيلاسي به خود مي گيرند كه به صورت بوته هاي خميده رشد مي كنند. مي توانيد از زرشك رسيده براي تهيه مربا استفاده كنيد، يا آنرا همانند "قرقاط" مصرف كنيد. زرشك كمي ترش تر است ولي به اندازه قرقاط تلخ نيست.

تركيبات گياه
سبوس و ريشة زرشك حاوي انواع بسياري از مواد شيميايي به نام "آلكالوئيد ايزوكينولين" است. دانشمندان و محققان اين تركيبات را در طول ساليان متمادي مورد تحقيق و بررسي قرار داده اند، و پي بردند كه آنها در واقع خواص آنتي بيوتيكي دارند.

برخي از آنها باعث پايين آوردن تب، كاهش تورم و فشار خون شده و به تنظيم ضربان قلب و انقباض عضلات قلب كمك مي كنند.


اشكال موجود
زرشك در شكل چاي، كپسول، عصاره ها، مايع يا تنتورها و يا پماد موضعي عرضه ميشود. عصاره هاي حاصل از اين ماده به صورت دارويي حاوي 8 تا 12 درصد محتواي الكالوئيد ايزوكينولين استاندارد شده است.

نحوه مصرف
اگر به علت عفونتهاي مكرر غالباً آنتي بيوتيك زياد مصرف كرده ايد، پزشك شما به عوض داروهاي تجويزي، ممكن است داروهاي گياهي را نيز مدنظر قرار دهد. دلايل متعددي براي اين ادعا وجود دارد. زرشك مي تواند احساس سرحال بودن به شما دهد و شما را از ساير معالجات نجات دهد. همچنين، ميزان مقاومت به آنتي بيوتيكها رو به افزايش است. به منظور رهايي از اين وضعيت. بسياري از معالجين به ساير راههاي درمان بيماريها روي مي آورند. دليل ديگر اين است كه بدن شما در واكنش به انواع آنتي بيوتيكها دچار تغييرات ميشود و اين تغييرات هميشه خوب نيست.

فلور نرمال كه در بدن همه ما وجود دارد و ما را در مبارزه با عفونت كمك مي كند، مي تواند در اثر مصرف مكرر آنتي بيوتيكها از بين برود. درمانگر ممكن است شما را ياري كند تا اين "باكتري خوب" good bacteria را از طريق رهايي مقطعي از مصرف انواع آنتي بيوتيكها، دوباره در خود بازيابيد.بنا به دلايل مشابه. پماد زرشك را نيز مي توان براي درمان ورم مفاصل يا پسوريازيس تجويز كرد، چون داروهايي كه به طور مرتب براي درمان اين حالات مصرف ميشوند ممكن است تعادل بدن شما را مختل سازند.

باً عوارض جانبي ناشي از معالجات درماني قوي سبب تحريك واكنشهايي در بدن ميشوند كه به مثابه يك بيماري كاملاً جديد مي تواند جلوه كند. صرفنظر از هرگونه دليل، وقتي درمانگر شما بداند كه قطع مصرف دارو هيچگونه خطري براي سلامتي شما ندارد، مي تواند در عوض، مصرف زرشك را تجويز كند.

زرشك همچنين مي تواند به عنوان يك روش پيشگيرانه توصيه شود. هرگز نبايد بيش از پنج تا هفت روز زرشك مصرف كرد. اگر معده شما حساس است، مصرف اين ماده به مدت سه تا پنج روز احتمالاً كافي است. براي درمان گلودرد، عفونتهاي مثانه، اسهال، برونشيت يا عفونتهاي مخمري از اشكال قابل مصرف زرشك حالت مورد نظر را بر گزينيد:
چاي: 2 تا 4 گرم ريشه خشك زرشك خيس خورده، روزانه 3 بار.

تنتور: (محلول 5.1 ساخته شده از گياه و الكل يا گل، الكل و آب) به ميزان 3 تا 6 ميلي ليتر (2.1 يا 2.1 1 قاشق چايخوري، روزانه سه بار)
عصاره هاي خشك: 250 تا 500 ميلي گرم، روزانه سه بار.

براي درمان آرتريت، پسوريازيس، ناراحتيهاي پوستي: 10 درصد عصاره زرشك را روزانه سه بار روي پوست بدن بماليد.


بايد توجه داشت كه پاره اي از عفونتها در صورت مصرف نكردن آنتي بيوتيك ممكن است خطرناك باشند. هرگز در اين فكر نباشيد كه در صورتي كه بدن شما به آنتي بيوتيك قويتر نياز دارد به جاي آن از گياهاني مانند زرشك استفاده كنيد. اطمينان حاصل كنيد كه دستورالعملهاي درمانگر خود را رعايت مي كنيد.

نكات احتياطي
اگر زرشك به صورت صحيح استفاده شود ماده دارويي بي خطري است، اما در صورت باردار بودن از مصرف آن اجتناب ورزيد.

تداخل هاي احتمالي
اميزان مصرف بالاي اين گياه به مدت طولاني مي تواند سبب ناراحتي معده و روده هاا شود، و جذب ويتامين B كافي در بدن را مشكل كند.

[sorna]

عناب
http://aftab.ir/articles/health_therapy/nutrition_health/images/d6ac9683378468383dbe18b950a7b469.jpg
عناب از جنس " Zizyphus"و از نوع "jujuba"و از خانواده "Ramnaceae"می باشد. عناب به صورت ارقام اهلى و وحشى در ايران، افغانستان، چين، هندوستان والجزاير وجود دارد. زيستگاه اين گياه را منطقه خاورميانه بويژه كشورهاى ايران و افغانستان می‏دانند.

عناب درختى است خاردار كه در مقابل سرما و گرما مقاوم می ‏باشد. سازگارى اين درخت در مقابل شرايط سخت اقليمى و نوع خاك سبب شده كه كشت آن در مناطق سردسير نيز توسعه يابد.

عناب در اكثر روستاهاى بيرجند و در زمين‏هاى نامرغوب می ‏رويد و حاصل بالنسبه رضايت بخشى توليد می ‏كند. ليكن مانند هر گياه ديگرى در زمين‏هاى خاكى و حاصلخيز و در شرايط آبيارى مطلوب، حاصل بيشتر و بهترى ايجاد می ‏كند. طول اين درخت بسته به موقعيت، از 6 تا 10 متر می ‏رسد.

گونه‏ هاى زيادى از جنس عناب شناسائى شده كه از نظر كيفيت ميوه با يكديگر تفاوت زيادى دارند. در چين دورگه‏ هائى از عناب بدست آورده ‏اند كه ميوه آنها به ‏طور محسوسى از نظر كيفيت گوشت و درشتى از والدين آنها برتر است. در سال 1960 ارقامى از اين عنابها به ازبكستان و آذربايجان شوروى سابق برده شده كه در آنجا نيز با دورگيرى ارقام بهترى را ايجاد نموده ‏اند. در حال حاضر بيش از 36 رقم عناب در كلكسيون انستيتوى ژنتيك آكادمى علوم آذربايجان وجود دارد. برخى از عنابهاى اين مجموعه از نظر طول به 3/7 سانتی‏متر و از نظر قطر به 2/6 سانتی‏متر می‏رسد. ميوه اين عنابها ترش و شيرين و با درجه گوشتى 91% و ميانگين وزن 13 گرم می‏باشد.

در كشور آمريكا نيز نسبت به اصلاح عناب قدمهاى ارزنده‏اى برداشته شده به طورى كه نگارنده در سال 1964 در محوطه دانشگاه ايالتى نيومكزيكو درختان عنابى را مشاهده كرده است كه ميوه آنها درشت و بدون هسته بود. اميدوارم روزى دسترسى به درخت‏هاى مذكور براى گرفتن پيوندك حاصل شود.

برگ هاى عناب بيضى و درخشان و دندانه دار است. زيبائى برگ ها و ميوه عناب موجب شده كه اين درخت در بسيارى از منازل بيرجند كشت شود.

> عناب معمولاً توسط پاجوش، قلمه زدن وخواباندن ساقه ‏هاى جوان ازدياد حاصل می‏كند. ليكن براى اصلاح می‏توان به كشت عناب از طريق بذر نيز اقدام نمود. در روستاهاى بيرجند معمولاً عناب بيش از سنجد كشت می‏شود چون ميوه عناب بيش از سنجد طالب و قيمت دارد.

چوب عناب به رنگ قرمز خوش رنگ می‏باشد و به لحاظ رنگ قشنگ و سختى و استحكام فوق ‏العاده در ساخت مبلمان و اشياى زينتى از قبيل مجسمه، عصا و نيز منبّت كاريها و دسته پيپ از آن استفاده می ‏شود.

عناب گل‏هاى زرد كوچك و زيادى ايجاد می‏كند كه كمتر از 10% آنها به ميوه تبديل می‏شود، طبعاً شرايط سخت محيطى در ريزش بيشتر گل‏ها مؤثر می‏باشد.

ميوه رسيده عناب قرمز و در حالت نارس به رنگ زيتونى می‏باشد. گوشت ميوه شيرين و زرد رنگ است.

ميوه عناب مصارف خوراكى و داروئى دارد. شيخ‏الرئيس ابوعلى سينا در خواص عناب گفته است "منضج اخلاط غليظه و ملين صدر و احشاء و مسهل اخلاط رقيقه و رافع خشونت سينه و حلق و صوت، عارض از حرارت و سرفه، و صاف كننده خون و مولد خون صالح و مسكن التهاب و تشنگى و حدّت خون و گرمى و وجع جگر و مثانه و امراض مقعده و لزع امعاء و معده است") صفحه 14447 دهخدا اقتباس از مخزن‏الادويه.

ميوه هاى ريز ارقام وحشى عناب به مقدار زيادى داراى ويتامين C می‏باشند (1750 ميلى گرم درصد گرم)، ميوه ‏هاى درشت ارقام پرورش يافته داراى مقادير كمترى از ويتامين Cهستند(500 تا 750 ميلى گرم در 100گرم)، ليكن بااين وجود ميزان ويتامين C آنها ده برابر ميزان ويتامين C ليمو ترش می‏باشد. عناب علاوه بر ويتامين C داراى ويتامين P وپكتين و مقادير زيادى آهن، مس و پتاس می‏باشد كه جملگى در ساختن هموگلوبين خون مؤثر می‏باشند.

يك درخت عناب در فضاى باز و مواظبت كافى 80 تا 100 كيلوگرم عناب می‏دهد. بهتر است عناب بر روى درخت خشك شود تا از كيفيت بهترى برخوردار باشد، ليكن ترجيحاً پس از برداشت بايد چند روزى در مقابل آفتاب قرار گيرد.

[sorna]

آلو
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/d/d4/Plums1.jpg
اين ميوه كم و بيش در مناطق مختلف پرورش مي يابد كه داراي انواع مختلفي مثل : آلو بخارا ، آلو زرد ، آلو سياه ، آلوچه و … مي باشد و در تهيه غذاهاي مختلفي مثل : مرغ ، كوفته ، خورشت به، خورشت سيب ، خورشت اسفناج و فسنجان بكار مي رود. آلو داراي خواص درماني چون ضد يبوست ، برطرف كننده تب ، صفرا ، خشكي مزاج و غلظت خون است.

آلو بخارا

آلو بخارا از تيره گل سرخيان " Rosaceae" از جنس "Prunus" مى‏باشد. نام علمى اين درختچه عبارت است از: "Prunus spinosa L Var. Bukharensis"

آلو بخارا درختچه‏اى است به طول در حدود سه متر كه هر قدر فواصل كشت آن محدودتر باشد بر ارتفاع آن اضافه مى‏شود.اين درخت در روستاهاى بخش مركزى و بخش در ميان بيرجند بفراوانى كشت می ‏گردد. بايد دانست گونه‏هاى بادام، زردآلو، گيلاس، هلو، آلو، گوجه و آلوچه از همين جنس "Prunus" مى‏باشند.

برگهاى اين درخت بيضى و به صورت يك در ميان و به طول 4-6 سانتی‏متر، گل‏هاى آن به صورت دسته‏هائى مانند آلبالو به رنگ سفيد و ميوه آن مدور به رنگ بنفش می‏باشد. ميوه اين درخت به طورى كه در مخزن الادويه آمده، اثر هضم كننده، اشتهاآور و محرك ترشحات صفراوى دارد. طعم ميوه برخلاف ساير آلوها، ترش و داراى اسيدماليك، قند و مواد آلبومينوئيدى و پكتيكى مى‏باشد. ريشه اين درخت اثر قابض دارد.

ميوه اين درخت كمتر به صورت تازه و بيشتر به صورت خشك مصرف خوراكى دارد. نوع خشك شده آن در انواع سوپ‏ها و خوراكها و خيسانده آن در آب در صبح و قبل از ناشتا به منظور لينت مزاج و رفع يبوست‏هاى عادى و تقويت اعمال كليه به كار می رود.

در داخل ميوه هسته‏اى كه داراى مغز هسته يا دانه مى‏باشد، وجود دارد. چون بر روى ميوه پوسته نسبتاً سختى وجود دارد، ميوه رسيده را به منظور جداسازى پوسته آن پس از برداشت در داخل آب جوش ريخته و بيرون مى‏كشند تا بدين وسيله جداسازى پوست از ميوه بآسانى انجام شود.

خواص تغذيه اي و درماني آلو :

_ آلوي سياه حرارت دروني بدن را فرو مي نشاند.

_ آلو حالت تهوع را از بين مي برد. از اين رو افرادي که به حالت تهوع و سرگيجه مبتلا مي باشند ، بهتر است روزانه چند عدد آلو بمکند.

_ آلو ضد تب و سردردهاي صفراوي است.

_ آلو طبيعتي سرد دارد ، پس براي افراد گرم مزاج مناسب است.

_ آلوي سياه در مبتلايان به خارش بدن مانند خارش پشت، زيربغل ، گردن ، شانه مؤثر است.

طبيعي ترين، بهترين، و بي خطرترين راه معالجه يبوست و بواسير ، استفاده از اشکال مختلف آلو و آلوي خشک است که بايد آن را به شکل پخته يا خيس کرده مصرف کنند.

_ آلو تقويت کننده و تنظيم کننده دستگاه هاضمه است .

_ خوردن آلوي تازه يا پخته و يا کمپوت آلو براي درمان بيماران مبتلا به روماتیسم، نقرس و تصلب شرائين مفيد است.

_ مصرف آلو به صورت پخته براي افراد ضعيف و مسن بهتر است، زيرا آلوي خام ديرهضم مي شود.

_ آلو در معالجه کم خونی، ضعف و ناتواني و خستگي جسمي مفيد است.

_ آلو سرشار از ويتامين هاي A و C ، کربوهيدرات ( مواد نشاسته اي )، آهن ، کلسیم و ساير املاح مي باشد.

_ آلوي خشک براي مبتلايان به سوء هاضمه بسيار مفيد است.

_ برگه آلو، بهترين ضد سم مي باشد.

_ برگه آلو، دستگاه هاضمه را در بدن تنظيم مي نمايد.

_ غني از منیزیم، سدیم، فسفرو پتاسيم است.

_ به مقدار كافي فيبر غذايي را براي بدن تامين مي كند.

_در حفظ سلامتي كبد موثر بوده و باعث سم زدايي از سيستم گوارشي مي شود. همچنين در مبارزه با عفونت و تب هاي روده اي بسيار حائز اهميت است.

_ از آنجا كه حاوي مقدار زيادي فسفر است، در افزايش قدرت فعاليت هاي ذهني تاثيرگذار مي باشد.

_ نوشيدن آب آلو در دفع انگل هاي معده بسيار موثر مي باشد.
پژوهشگران معتقدند از آلو مى‏توان به عنوان ضدعفونى‏كننده غذا استفاده كرد. آلوى خشك خواص ضد ميكروبى دارد كه مى‏تواند خطر آلودگى گوشت را كم كند. افزودن آلو يا عصاره آن به گوشت قيمه شده، به ميزان قابل توجهى از رشد ميكروب ها جلوگيرى مى‏كند.

هر چند ادویه نيز مى‏تواند نقش مشابهى ايفا كند، اما عصاره آلو طعم اندكى دارد و به همين دليل طعم اصلى غذا را تغيير نمى‏دهد. افزودن 3 درصد عصاره آلو، بيش از 90 درصد مانع از رشد ميكروب ها می ‏شود. آلو به دليل كمك به مرطوب ماندن گوشت، كيفيت گوشتى را كه دوباره گرم مى‏شود، بهبود می ‏بخشد.

[sorna]

انگور
http://www.global-b2b-network.com/direct/dbimage/10123625/Grape_Seed_P_E_.jpg
درخت انگور که درخت مو نیز نامیده میشود درختچهای است بالا رونده که از دیوار و درختان مجاور بالا میرود. ساقه آن گرهدار و دارای برگهای متناوب است. برگهای انگور دارای پنج لوب دندانهدار و به رنگ سبز تیره میباشد. گلهای آن کوچک ، مجتمع و به صورت خوشه ظاهر میشود. میوه درخت انگور ، گوشتدار و شیرین و برگهای مختلف است.

ترکیبات شیمیایی :
برگ مو دارای ساکارز ، لوولز ، اینوزیت Inosite ، مواد نشاستهای و تعدادی اسیدهای آلی است. دم خوشه انگور دارای تانن ، مواد رزینی ، تارتارات پتاسیم و اسیدهای آلی است. غوره ک میوه سبز رنگ و نارس انگور است که دارای طعم ترش میباشد. غوره دارای اسیدهای آلی مانند اسید مالیک ، اسید فرمیک ، اسید سوکسینیک ، اسید اگزالیک ، اسید گلوکولیک و قند میباشد.

پوست انگور دارای تانن ، تارتارات پتاسیم ، اسیدهای آزاد و مواد معدنی میباشد. در هسته انگور مقداری روغن و تانن موجود است. روغن هسته انگور به رنگ زرد مایل به سبز است. این روغن فاقد بو و دارای طعمی مطبوع میباشد. روغن هسته دارای تری گلیسیرید ، اسید اولئیک ، اسید پالمتیک ، اسید لینولئیک ، اسید استئاریک و اسید آراشیک میباشد.

خواص درمانی میوه انگور :

اخلاط بدن را متعادل میکند.

بسیار مقوی و مغذی است.

خون را تصفیه میکند.

سینه و ریه را صاف و تمیز میکند.

برطرف کننده یبوست است.

انگور برای درمان ورم معده و روده مفید است.

در درمان سل ریوی و سیاه سرفه موثر است.

برای درمان اسهال خونی از انگور استفاده میشود.

برای درمان نقرس بسیار مفید است.

آنهایی که معده ضعیف دارند باید انگور را بدون پوست بخورند زیرا پوست آن دیر هضم است و موجب دل درد ، نفخ و عوارض دیگر میگردد.

انگور بهترین میوه برای کسانی است که میخواهند لاغر شوند و بدن خود را از اسید اوریک ، سنگهای صفراوی و مسمومیت ناشی از سرب یا جیوه پاک کنند. اینگونه اشخاص باید در هر هفته به مدت 2 روز فقط آب انگور بخورند و رژیم آب انگور بگیرند.

برای تقویت و طراوت پوست و همچنین روشن کردن رنگ پوست ، آب انگور تازه را با یک تکه پنبه بصورت بمالید و پس از ده دقیقه با آب نیمگرم محتوی کمی جوش شیرین بشویید.

زیاده روی در مصرف آب انگور بطور مداوم ایجاد سنگ کلیه میکند.

خواص طبی هسته انگور :

دارای تانن است بنابراین قابض است.

اسهال را برطرف میکند.

ترشح ادرار و اسپرم را کم میکند.

گرد هسته انگور را برای درمان به مسلولین میدهند.

هسته انگور برای آنهایی که مثانه و کلیه ضعیف دارند مضر است.

خواص طبی پوست انگور :

پوست انگور را خشک کرده و میسوزانند خاکستر بدست آمده را برای درمان اکثر زخمها استفاده میشود.

پوست انگور دیر هضم است و بهتر است که در موقع خوردن پوست آنرا بیرون آورد. خواص طبی غوره غوره که به انگلیسی Un-ripe grape نامیده میشود از نظر طب قدیم ایران سرد و قابض است.

در درمان ورم مخاط دهان و نرمی لثهها موثر است.

آب غوره برای درمان چاقی مفرط مفید است.

بیماری اسکوربو که به علت کمی ویتامین C در بدن میباشد با آب غوره درمان میشود.

آب غوره چون دارای تارتارات پتاسیم است برای درمان سیاتیک و رماتیسم حاد بسیار مفید است.

در دفع زردی موثر است. خوردن آب غوره بلوغ دختران را جلو میاندازد و قاعده را باز میکند.

حرارت و صفرای بدن را دفع میکند و رودهها را ضد عفونی میکند.
برای برطرف کردن ورم گلو آب غوره قرقره کنید.

برای دفع کرم و روده و تقویت معده باید به مدت پنج روز آش آب غوره همراه با زیره سیاه مصرف کنید البته در این مدت باید از خوردن غذاهای سنگین اجتناب نمائید.

آب غوره درمان کننده پا درد و کمر درد میباشد. برای معالجه میتوان بمدت ده روز آش آب غوره مصرف نمود . البته از خوردن غذاهای سنگین در این مدت اجتناب کرد.

خواص طبی برگ مو :

برگ مو قابض است.

دم کرده برگهای جوان مو اسهال خونی را برطرف میکند.

برای خونریزیها مفید است.

در رفع نقرس و زردی موثر است.

استفراغ را برطرف میکند.

در رفع اختلالات گردش خون مربوطه به دوره بلوغ و یائسگی موثر است.

هنگامی که پوست صورت قرمز میشود و ملتهب است خوردن دم کرده آن اثر مفید دارد.

گرد برگهای جوان و خشک شده مو ، اثر خوبی در رفع خونریزیهای رحیم و خون آمدن از بینی دارد.

برای برطرف کردن سرمازدگی دست و پا جوشانده برگ مو را تهیه کرده و دست و پا را به مدت 15 دقیقه در آن قرار دهید.

برای تهیه دم کرده برگ مو ، مقدار 15 تا 20 گرم برگ مو را در یک لیتر آب جوش ریخته و بگذارید 10 دقیقه بماند.

از دم کرده برگ مو میتوان برای شستشوی چشم در مورد ورم ملتحمه استفاده کرد.

دم کرده برگ مو برای رفع واریس مفید است.

[dverbame]

بابا کاظم جان زعفرونتو قبول دارم ولی این بقیه ی محصولاتی که گفتی کو بیا بینم کجا دارن؟
:dava:

البته الان فکر نکنم تو کل کشور هم چیزی پیدا شه ولی خوب.....:sokot::d:

راستی اون عنابات بد جوری چشمو گرفت.شیطون از عنابای حیاط خودتون عکس گرفتی بار ما کردی؟؟؟؟؟؟ :d::d::d::d::d: