دوستانه بجنگید

[tina]

زن و شوهرها نباید از اختلافات خود فرار کنند و باید با هم بگومگو کنند تا بتوانند مشکل را به بهترین شکل حل و فصل کنند. اما جنگ زن و شوهرها هم قاعده و قانونی دارد که مانند مسابقات ورزشی دوستانه باید آنها را رعایت کرد تا هر دو طرف برنده از زمین خارج شوند. ۱۰ قانون جنگ دوستانه زن و شوهرها به قرار زیر هستند:
۱) تفاوت های همسرتان را با خودتان بپذیرید و آنها را عمیقاً در نظر داشته باشید.
۲) در ارتباط بودن با همسرتان خیلی مهم تر از این است که حق با شما باشد.
۳) هرچه بکارید همان را برداشت می کنید.
۴) هر چند وقت یک بار از عادات روزمره خود دست بکشید.
۵) احساساتتان را بیان کنید و به همسرتان بگویید چقدر برایتان مهم است.
۶) دوستانه بجنگید.
۷) اولویت را به رابطه تان بدهید.
۸) هر روز از زندگی تان لذت ببرید.
۹) درباره آینده تان با هم صحبت کنید.
۱۰) به جنبه های افسانه ای عشق ایمان داشته باشید.
مهم نیست موضوع اختلاف با همسرتان چیست، مهم نیست که شما فکر می کنید صد درصد حق با شماست، مهم نیست چقدر عصبانی هستید، همیشه و همیشه با همسرتان با احترام و متانت رفتار کنید، تا می توانید با افتخار و سربلندی نسبت به همسرتان رفتار کنید حتی اگر او در پاسخ چنین رفتاری پیش نگیرد. شما مسوول رفتار و کردار همسرتان نیستید، فقط و فقط مسوول خودتان هستید. زبان ارعاب یا تحقیر در پیش نگیرید.
هیچ گاه همسرتان را نزنید یا او را هل ندهید. افسوس های گذشته را دوباره زنده نکنید. بر لحظه متمرکز بشوید، همین جا و همین لحظه و عکس العملتان را برای اتفاقی که همین الان می افتد تنظیم کنید. حرفی نزنید که مجبور بشوید آن را پس بگیرید.
کردار و گفتار خود را به دست احساساتتان نسپارید.متاسفانه، بخشی از هر رابطه ای فهم نادرست و اختلا ف نظر است. از اختلاف گریزی نیست چون تجربیات زندگی و توقعاتی که هر یک از زن و شوهر از زندگی مشترک دارد، به هر حال با هم منطبق نیستند.
در کنار این تجربیات و توقعات طبیعت زندگی که روزهای بد و حالات روحی بد را گاه به گاه به ارمغان می آورد، باعث می شود که هر از چندی حتی در بهترین و عاشقانه ترین زندگی ها هم دعوا و اختلاف پیش بیاید. در دست داشتن ابزار درست برای جنگیدن باعث می شود جنگ دوستانه را بتوان از جنگ مخرب و مغرضانه تمییز داد.
علاوه بر توصیه های متعارف که در بالا گفته شد، ابزار عینی زیر نیز کمک می کند که اختلاف و درگیری به نتیجه سازنده برسد؛ جملات خود را با فاعل «من» بیان کنید نه با فاعل «تو». مثلاً این دو جمله را مقایسه کنید؛ «من ناراحت شدم» و «تو مرا ناراحت کردی».
با جمله دوم همسر خود را در موضع تدافعی قرار می دهید. جملات با فاعل «تو» معمولاً توهین آمیز و شاید ارعاب آمیز باشند در حالی که جملاتی که فاعل «من» دارند، فقط احساس شما را بیان می کنند و حس مسوولیت پذیری شما را بر اساس فکر یا احساس مشخصی نشان می دهند.در ادامه همین روش به جای «تو آدمی هستی که...» بگویید «احساس کردم که تو...». فرق این دو جمله این است که وقتی می گویید من این طور دریافتم، قضاوت نمی کنید که همسرتان از نظر شما واقعاً آن طور است، فقط احساس خود را از رفتار او در آن لحظه خاص بیان می کنید.
مثلاً این دو جمله را با هم مقایسه کنید؛ «احساس کردم که تو مثل یک بادکنک هستی که زیادی باد شده و پر از خشم هستی» و «خیلی عصبانی هستی». فکر می کنید همسرتان چه واکنشی به جمله دوم نشان می دهد. احتمالاً جواب می دهد؛ «نه، اصلاً هم این طور نیست، چطور جرات می کنی چنین حرفی بزنی» که باعث گرم تر شدن آتش دعوا می شود. از طرفی جمله ای که فاعل «من» دارد این پرسش را در خود دارد که «چرا چنین احساسی داری» و بر این اساس می توانید بحث را در راه درستی پیش ببرید.
مسلم است که دوستانه جنگیدن کار مشکلی است به خصوص وقتی که در میانه اختلاف و کشمکش هستید اما به یاد داشته باشید هنگامی که می خواهید حرف ناراحت کننده یا مغرضانه ای بزنید حتماً عقب نشینی کنید. کسی که اکنون روبه روی شما ایستاده و می خواهید او را هدف حملات بی رحمانه خود قرار دهید، همان کسی است که او را انتخاب کرده اید که عاشقش باشید و یک عمر با او بمانید.
به این فرد و رابطه تان احترام بگذارید و این کار را با شریک کردن او در احساساتتان انجام بدهید. سهم مسوولیت خود را بپذیرید و تا جایی که امکان دارد راه حل های برنده برنده پیشنهاد کنید که باعث شود هر دو پیشرفت کنید. بالاخره همسر شما همان کسی است که یک عمر برایتان باقی می ماند و می خواهید روزها و شب هایتان را با او بگذرانید پس حتی در لحظات سخت با او با احترام رفتار کنید.
روزنامه شرق