mohamad.s
05-26-2011, 10:54 AM
تاثیر منفی افسردگی پدر در رشد كودك
جالب است كه در خبرهای چند روز گذشته، یك خبر جالب دیگر هم درباره افسردگی وجود داشت.
بسیاری از ما، رسیدگی نكردن به وضع بچه و بی‌توجهی به او را از سوی پدر، چندان مهم نمی‌دانیم و گمان می‌كنیم كه تاثیر زیادی بر سلامت و رشد او نمی‌گذارد؛ در حالی كه نتیجه تحقیقات گوناگون، خلاف این را نشان می‌دهد.
یكی از تازه‌ترین این مطالعات كه نتایج آن چند روز قبل منتشر شد، مطالعه‌ای است كه نشان می‌دهد افسردگی پدران باعث می‌شود رشد كلامی كودكان عقب بیفتد. به گزارش بی‌بی‌سی، مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه ویرجینیا این نتایج را به همراه داشته است.
تاثیر منفی افسردگی پدر در رشد كودك
جالب است كه در خبرهای چند روز گذشته، یك خبر جالب دیگر هم درباره افسردگی وجود داشت.
بسیاری از ما، رسیدگی نكردن به وضع بچه و بی‌توجهی به او را از سوی پدر، چندان مهم نمی‌دانیم و گمان می‌كنیم كه تاثیر زیادی بر سلامت و رشد او نمی‌گذارد؛ در حالی كه نتیجه تحقیقات گوناگون، خلاف این را نشان می‌دهد.
یكی از تازه‌ترین این مطالعات كه نتایج آن چند روز قبل منتشر شد، مطالعه‌ای است كه نشان می‌دهد افسردگی پدران باعث می‌شود رشد كلامی كودكان عقب بیفتد. به گزارش بی‌بی‌سی، مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه ویرجینیا این نتایج را به همراه داشته است.
در این مطالعه مشخص شده وقتی پدران افسرده هستند، كودكان 2 ساله آنها، به اندازه 5/1 كلمه كمتر از بقیه هم‌سن‌وسال‌هایشان، كلمه بلدند. این در حالی است كه متوسط تعداد كلماتی كه كودكان مورد مطالعه به كار می‌بردند، تنها 20 كلمه بود.
توجیه این محققان این است كه پدران افسرده، كمتر برای حرف زدن و قصه گفتن برای بچه‌هایشان وقت می‌گذارند و این موضوع سبب عقب‌ماندگی رشد كلامی آنها نسبت به بقیه می‌شود. نكته جالب اینكه در این مطالعه، افسردگی مادران نقشی در رشد كلامی كودكان نداشت.
نتایج این مطالعه در آخرین شماره نشریه نیوساینتیست منتشر شده است و به‌نظر می‌رسد اولین و آخرین مطالعه‌ای نباشد كه تاثیر پدران را در رشد فرزندانشان نشان می‌دهد.
به‌عنوان مثال چندی پیش یافته‌های مطالعه‌ای منتشر شد كه نشان می‌داد پدران كم‌سن‌وسال، احتمال بیشتری دارد كه صاحب نوزادانی با وزن كم موقع تولد شوند؛ شاخصی كه می تواند تا حدود زیادی نشان‌دهنده سلامت و رشد ناكافی دوران جنینی باشد.
براساس این مطالعه كه در دانشگاه اوتاوا انجام شده، مشخص شده كه اگر پدری 20 سال و كمتر داشته باشد، احتمال تولد نوزاد با وزن كم 13 درصد، نوزاد با قد كوتاه 17درصد و تولد نوزاد پیش از موعد 15درصد افزایش خواهد یافت. همچنین در این مطالعه مشخص شده است كه پدران با سن و سال كم، 41 درصد بیشتر از سایرین احتمال دارد كه نوزادشان را در همان ماه اول زندگی‌اش از دست بدهند.
این مطالعه كه در نشریه «باروری انسانی» منتشر شده، تاكید دارد كه مردان كم‌تجربه، كمتر می‌توانند همسرشان را از لحاظ عاطفی حمایت كنند و شاید همین امر، دلیلی باشد بر رشد كمتر فرزندشان و عقب ماندن او از نظر شاخص‌های رشد و سلامت. مطالعه دیگر، در مورد تاثیر رفتار پدران بر عادات غذایی بچه‌هاست.
در این مطالعه، نقش سبك‌های پدر و مادر در تربیت فرزندانشان، با نسبت وزن به قد آنها، یا همان نمایه توده بدنی(bmi)، مقایسه شده است. نتیجه كلی آن به این ترتیب بوده است كه پدرانی كه در مورد تربیت فرزندانشان آسان‌گیرتر یا بی‌قیدترند، فرزندانی دارند كه به نسبت قدشان چاق‌ترند؛ یعنی ناسالم‌ترند.
جالب اینكه سبك رفتار مادران، بسیار كمتر از پدران در چاقی و اضافه‌وزن كودكان مؤثر بود. این نتایج، بخشی از مطالعه جامعی است كه در بیمارستان رویال در ویكتوریای استرالیا انجام شده بود.
تمامی این مطالعات تاكید دارند كه با وجود نقش مهم مادران در رشد، سلامت و تربیت مناسب كودك، نباید از اهمیت تاثیر پدران بر این نكات غافل شد. موضوع وقتی جدی‌تر می‌شود كه توجه كنیم گاهی اوقات فرزندان از پدرشان حرف‌شنوی و الگوپذیری بیشتری دارند و گاه یك اشاره یا دستور پدر، می‌تواند تاثیری معادل ساعت‌ها حرص خوردن مادران را داشته باشد!
جالب است كه در خبرهای چند روز گذشته، یك خبر جالب دیگر هم درباره افسردگی وجود داشت.
بسیاری از ما، رسیدگی نكردن به وضع بچه و بی‌توجهی به او را از سوی پدر، چندان مهم نمی‌دانیم و گمان می‌كنیم كه تاثیر زیادی بر سلامت و رشد او نمی‌گذارد؛ در حالی كه نتیجه تحقیقات گوناگون، خلاف این را نشان می‌دهد.
یكی از تازه‌ترین این مطالعات كه نتایج آن چند روز قبل منتشر شد، مطالعه‌ای است كه نشان می‌دهد افسردگی پدران باعث می‌شود رشد كلامی كودكان عقب بیفتد. به گزارش بی‌بی‌سی، مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه ویرجینیا این نتایج را به همراه داشته است.
تاثیر منفی افسردگی پدر در رشد كودك
جالب است كه در خبرهای چند روز گذشته، یك خبر جالب دیگر هم درباره افسردگی وجود داشت.
بسیاری از ما، رسیدگی نكردن به وضع بچه و بی‌توجهی به او را از سوی پدر، چندان مهم نمی‌دانیم و گمان می‌كنیم كه تاثیر زیادی بر سلامت و رشد او نمی‌گذارد؛ در حالی كه نتیجه تحقیقات گوناگون، خلاف این را نشان می‌دهد.
یكی از تازه‌ترین این مطالعات كه نتایج آن چند روز قبل منتشر شد، مطالعه‌ای است كه نشان می‌دهد افسردگی پدران باعث می‌شود رشد كلامی كودكان عقب بیفتد. به گزارش بی‌بی‌سی، مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه ویرجینیا این نتایج را به همراه داشته است.
در این مطالعه مشخص شده وقتی پدران افسرده هستند، كودكان 2 ساله آنها، به اندازه 5/1 كلمه كمتر از بقیه هم‌سن‌وسال‌هایشان، كلمه بلدند. این در حالی است كه متوسط تعداد كلماتی كه كودكان مورد مطالعه به كار می‌بردند، تنها 20 كلمه بود.
توجیه این محققان این است كه پدران افسرده، كمتر برای حرف زدن و قصه گفتن برای بچه‌هایشان وقت می‌گذارند و این موضوع سبب عقب‌ماندگی رشد كلامی آنها نسبت به بقیه می‌شود. نكته جالب اینكه در این مطالعه، افسردگی مادران نقشی در رشد كلامی كودكان نداشت.
نتایج این مطالعه در آخرین شماره نشریه نیوساینتیست منتشر شده است و به‌نظر می‌رسد اولین و آخرین مطالعه‌ای نباشد كه تاثیر پدران را در رشد فرزندانشان نشان می‌دهد.
به‌عنوان مثال چندی پیش یافته‌های مطالعه‌ای منتشر شد كه نشان می‌داد پدران كم‌سن‌وسال، احتمال بیشتری دارد كه صاحب نوزادانی با وزن كم موقع تولد شوند؛ شاخصی كه می تواند تا حدود زیادی نشان‌دهنده سلامت و رشد ناكافی دوران جنینی باشد.
براساس این مطالعه كه در دانشگاه اوتاوا انجام شده، مشخص شده كه اگر پدری 20 سال و كمتر داشته باشد، احتمال تولد نوزاد با وزن كم 13 درصد، نوزاد با قد كوتاه 17درصد و تولد نوزاد پیش از موعد 15درصد افزایش خواهد یافت. همچنین در این مطالعه مشخص شده است كه پدران با سن و سال كم، 41 درصد بیشتر از سایرین احتمال دارد كه نوزادشان را در همان ماه اول زندگی‌اش از دست بدهند.
این مطالعه كه در نشریه «باروری انسانی» منتشر شده، تاكید دارد كه مردان كم‌تجربه، كمتر می‌توانند همسرشان را از لحاظ عاطفی حمایت كنند و شاید همین امر، دلیلی باشد بر رشد كمتر فرزندشان و عقب ماندن او از نظر شاخص‌های رشد و سلامت. مطالعه دیگر، در مورد تاثیر رفتار پدران بر عادات غذایی بچه‌هاست.
در این مطالعه، نقش سبك‌های پدر و مادر در تربیت فرزندانشان، با نسبت وزن به قد آنها، یا همان نمایه توده بدنی(bmi)، مقایسه شده است. نتیجه كلی آن به این ترتیب بوده است كه پدرانی كه در مورد تربیت فرزندانشان آسان‌گیرتر یا بی‌قیدترند، فرزندانی دارند كه به نسبت قدشان چاق‌ترند؛ یعنی ناسالم‌ترند.
جالب اینكه سبك رفتار مادران، بسیار كمتر از پدران در چاقی و اضافه‌وزن كودكان مؤثر بود. این نتایج، بخشی از مطالعه جامعی است كه در بیمارستان رویال در ویكتوریای استرالیا انجام شده بود.
تمامی این مطالعات تاكید دارند كه با وجود نقش مهم مادران در رشد، سلامت و تربیت مناسب كودك، نباید از اهمیت تاثیر پدران بر این نكات غافل شد. موضوع وقتی جدی‌تر می‌شود كه توجه كنیم گاهی اوقات فرزندان از پدرشان حرف‌شنوی و الگوپذیری بیشتری دارند و گاه یك اشاره یا دستور پدر، می‌تواند تاثیری معادل ساعت‌ها حرص خوردن مادران را داشته باشد!