mohamad.s
05-24-2011, 10:20 PM
آشنايي با رشته هاي مختلف قايقراني
ماراتن
مسیری طولانی تا پیروزی:
ماراتن یكی از رشته های زیر مجموعه آب های آرام است. در مسابقات آب های آرام، قایقرانان در یك مسیر مستقیم با یكدیگر مسابقه می دهند. اما در مسابقات ماراتن، قایق های مسابقه ای صاف و صیقل داده شده و در مسافت های طولانی مورد استفاده قرار می گیرد. محل مسابقه می تواند آب های آرام یك دریاچه، سد و یا یك رود جاری باشد. در مسابقات ماراتن سنتی مانند مسابقات قهرمانی جهان یك مسیر آب آرام معین وجود دارد كه قایقرانان باید با قایق های كانو یا كایاك مسابقه دهند. هر مسابقه تقریباً 3 ساعت به طور می انجامد. بعضی از این مسابقات هر سال بیش از 2000 ورزشكار را به خود جلب می كند و اغلب در چندین مرحله و در چند روز برگزار می گردد.
قایقرانی در فواصل طولانی، از زمانیكه قایقرانی به عنوان یك ورزش سازمان یافته درآمده است، شناخته شده است. این فعالیت طی چندین سال منجر به مسابقات ملی گردید.
برخی از این مسابقات سازمان یافته معروف در آن روزها عبارت بودنداز:
مسابقات كرنبرگ (Kronborg) در دانمارك، مسابقات وست مینستر (West Minster) در انگلستان و مسابقات تماشایی سلادیسنت (Sella Descent) در كشور اسپانیا. اما علاقمندی بین المللی به این رشته ازسال 1960، یعنی آن هنگام كه تیمهای ملی حضور مرتب خود را در مسابقاتی همچون: دوایسز (Devises)، سلا (Sella) و لایفی دیسنت (Liffey Descent) در ایرلند، اعلان داشتند، آغاز شد.
همچنین هنگامی كه مسابقات دی گادنا (De Gudena) در سال 1968 در كشور دانمارك آغاز شد، سیل عظیم علاقمندان برای شركت در این مسابقات افزایش یافت. فقط طی مدت چندسال، بیش از تعداد بیست كشور و هزار قایقران در این مسابقات شركت نمودند.
حركت به سمت ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی): پیشرفتهایی از قبیل آنچه در بالا اشاره گردید و پیشنهادات فدراسیونهای مختلف سبب آن گردید تا یك نشست غیررسمی در سال 1975 در مسابقات دی گادنا فی مابین: مدیر BCU، آقای گردن ریچاردز (Gorden Richards) مدیر تیم انگلستان آقای جیم رسیتر (Jim Rossiter) – سازمان دهنده مسابقات گادنا (Gudena)، آقای اریك ویلش (Erik Wilche) و دبیركل فدراسیون دانمارك انجام گیرد.
همچنین فدراسیون قایقرانی نشستی را در ماه دسامبر همان سال در لندن و به اتفاق نمایندگانی از كشورهای : انگلستان-آلمان-ایرلند-نروژ و فدراسیون دانمارك برای به رسمیت شناختن رشته ای كه ما آن را ماراتن می نمامیدیم (اطلاق می كردیم) در (ICF) برگزار کرد. در كنار این مساله، مجموعه ای از قوانین مسابقه را نیز براساس اینكه بیش از تعداد بیست فدراسیون ملی در این رشته شركت می كنند برای كنگره سال 1976، ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) تهیه و تدارك دیده شد. كنگره مذكور با پیشنهاد انجمن مبنی بر تشكیل یك گروه تحقیق تحت سرپرستی ریاست اعضاء انجمن جناب آقای جان.دبلیو.دادریج (John W. Dudderidge) جهت بررسی این رشته (ماراتن) تا قبل از كنگره آتی ادامه یافت.
باتوجه به این گروه تحقیق، ما مشاهده شد كه باید به نحوی از انحناء با ارائه شواهدی در این زمینه، انجمن را برای پذیرش این رشته (ماراتن) متقاعد نمود.
از این رو، تصمیم گفته شد مجموعه مسابقات گراندپریكس (Grand Prix) را كه شامل سه الی چهار مسابقه در سال برای تیمهای ملی در رده كایاك یك نفره و دونفره مردان می شد را معرفی گردد.
بطور كلی، علاقمندی و مشاركت از آغاز موفقیت آمیز بود.
اما كنگره سال 1978 برخلاف پیشنهاد انجمن تصمیم گیری نمود و اعلان كرد كه :
رشته ماراتن قایقرانی باید به عنوان یك رشته مسابقاتی جداگانه معرفی گردد.
انجمن درخواست كرده بود كه رشته ماراتن به رشته تورینگ (Touring) الحاق گردید ولی در عوض این كنگره (1978)، تصمیم گرفت تا با تشكیل یك ًكمیته فرعیً قوانین مسابقاتی رشته ماراتن را برای كنگره آتی تدارك ببیند.
كنگره سال 1980 این قوانین مسابقاتی را تصویب نمود و این درحالی بود كه رشته ماراتن هنوز دارای یك ً كمیته جداگانهً نبود.
بنابراین، رشته ماراتن اجازه یافت تا به عنوان یك ًكمیته فرعیً به ًكمیته مسابقات قایقرانیً الحاق گردد.
مسابقات كاپ جهانی و جهانی رشته ماراتن:
پس از طی كردن مراحل فوق، فدراسیون در قدم بعدی سعی در ارتقا كیفیت مسابقات رشته ماراتن همانند شركت كنندگان آن، نمود. از این رو مسابقات كاپ جهانی سالانه برای تیمهای ملی را كه شامل سه جایزه (نشان افتخار) ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) برای رده های (K-1 و K-2 مردان) (K-1 و K-2 زنان) و (C-1 و C-2 مردان) بود را معرفی نمود.
در واقع به نظر می رسید كه این ایده مورد توجه اغلب اعضاء انجمن ICF، قرار گرفته باشد. با توجه به این مساله و پس از بررسی شرایط خوب رشته ماراتن قایقرانی در سال 1982، كنگره اعلان داشت كه:
اگر این روند صعودی رشته ماراتن (قایقرانی) ادامه یابد، آن، باید در سال (1984) دارای یك ًكمیته جداگانهً باشد.
این مساله به همین ترتیب ادامه پیدا كرد تا اینكه در كنگره سال 1984 ، ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) در صوفیه (Sofia)، نه تنها كمیته مسابقات رشته ماراتن به اتفاق آرا تصویب گردید بلكه درخواست برگزاری مسابقات قهرمانی جهان این رشته نیز با 28 رای موافق و تنها چهار رای مخالف، مورد موافقت قرار گرفت.
این مهم خود نقطه عطفی برای مسابقات ماراتن (قایقرانی) قلمداد می شد. به هرحال بدین شكل بود كه پس از مدت زمان 9 سال كار و تلاش سخت و جدی رشته ماراتن قایقرانی بدون هیچگونه قید و شرطی توسط (ICF) به رسمین شناخته شد.
با تصویب برگزاری مسابقات قهرمانی جهان رشته ماراتن (ازسال 1988)، یك علاقه اساسی و وافر برای حضور در این مسابقات ایجاد شد.
از آن زمان به بعد اگرچه كشورهایی همچون: ایالات متحده آمریكا و كانادا بطور مرتب همراه با تیمهای كوچك در مسابقات بزرگ حضور بهم می رسانند.
اما این فقط تیمهای اروپایی بودند كه اغلب در مسابقات اینچنینی شركت می نمودند.
همچنین تعداد قاره های بیشتری در این مسابقات شركت نموده و برخی از مسابقات بزرگ نیز به خارج از قاره اروپا گسترش یافته بود
به عنوان مثال:
مسابقات گراند پریكس (Grand Prix) در كشورهای: استرالیا-ایالات متحده آمریكا و آفریقای جنوبی برگزار گردید.
مسابقات قهرمانی جهان سال 1992 در بریسبان (Brisbane) استرالیا انجام شد. همچنین مسابقات قهرمانی جهان سال 1998 در كیپ تاون (Cape town) آفریقای جنوبی برگزار شد و در سال 2000، شهر دارت موس (Dartmouth) كانادا، میزبان این دوره از مسابقات قهرمانی جهان خواهدبود.
ضمناً آمریكای جنوبی نیز علاقه شدیدی برای میزبانی مسابقات ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) از خود نشان می دهد كه البته این مساله نیز بستگی به شرایط زمانی دارد.
امروزه رشته ورزشی ماراتن در سراسر جهان، در همه قاره ها و در بیشتر از پنجاه كشور انجام می گیرد.
در واقع هیجان و جذابیت مسابقات ماراتن به ویژه در جریان عمل قایق از یك دریاچه به دریاچه دیگر (ازیك نقطه به نقطه ای دیگر) (Portages) همچنین كیفیت بالای قایقرانان (پاروزنان) در اغلب كلاسها بیانگر این است كه رشته ماراتن قایقرانی ظرفیت (استعداد) اینكه به عنوان یكی از مهمترین رشته های فدراسیون جهانی قایقرانی مبدل گردد را داراست. بطوركلی، به نظر ما یك یا دو رده از رشته ماراتن قایقرانی در بازیهای المپیك می تواند به چهره ورزش ما اضافه گردد.
ورزشی كه دارای تنوع هیجان، بسیار فراوان است.
ماراتن
مسیری طولانی تا پیروزی:
ماراتن یكی از رشته های زیر مجموعه آب های آرام است. در مسابقات آب های آرام، قایقرانان در یك مسیر مستقیم با یكدیگر مسابقه می دهند. اما در مسابقات ماراتن، قایق های مسابقه ای صاف و صیقل داده شده و در مسافت های طولانی مورد استفاده قرار می گیرد. محل مسابقه می تواند آب های آرام یك دریاچه، سد و یا یك رود جاری باشد. در مسابقات ماراتن سنتی مانند مسابقات قهرمانی جهان یك مسیر آب آرام معین وجود دارد كه قایقرانان باید با قایق های كانو یا كایاك مسابقه دهند. هر مسابقه تقریباً 3 ساعت به طور می انجامد. بعضی از این مسابقات هر سال بیش از 2000 ورزشكار را به خود جلب می كند و اغلب در چندین مرحله و در چند روز برگزار می گردد.
قایقرانی در فواصل طولانی، از زمانیكه قایقرانی به عنوان یك ورزش سازمان یافته درآمده است، شناخته شده است. این فعالیت طی چندین سال منجر به مسابقات ملی گردید.
برخی از این مسابقات سازمان یافته معروف در آن روزها عبارت بودنداز:
مسابقات كرنبرگ (Kronborg) در دانمارك، مسابقات وست مینستر (West Minster) در انگلستان و مسابقات تماشایی سلادیسنت (Sella Descent) در كشور اسپانیا. اما علاقمندی بین المللی به این رشته ازسال 1960، یعنی آن هنگام كه تیمهای ملی حضور مرتب خود را در مسابقاتی همچون: دوایسز (Devises)، سلا (Sella) و لایفی دیسنت (Liffey Descent) در ایرلند، اعلان داشتند، آغاز شد.
همچنین هنگامی كه مسابقات دی گادنا (De Gudena) در سال 1968 در كشور دانمارك آغاز شد، سیل عظیم علاقمندان برای شركت در این مسابقات افزایش یافت. فقط طی مدت چندسال، بیش از تعداد بیست كشور و هزار قایقران در این مسابقات شركت نمودند.
حركت به سمت ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی): پیشرفتهایی از قبیل آنچه در بالا اشاره گردید و پیشنهادات فدراسیونهای مختلف سبب آن گردید تا یك نشست غیررسمی در سال 1975 در مسابقات دی گادنا فی مابین: مدیر BCU، آقای گردن ریچاردز (Gorden Richards) مدیر تیم انگلستان آقای جیم رسیتر (Jim Rossiter) – سازمان دهنده مسابقات گادنا (Gudena)، آقای اریك ویلش (Erik Wilche) و دبیركل فدراسیون دانمارك انجام گیرد.
همچنین فدراسیون قایقرانی نشستی را در ماه دسامبر همان سال در لندن و به اتفاق نمایندگانی از كشورهای : انگلستان-آلمان-ایرلند-نروژ و فدراسیون دانمارك برای به رسمیت شناختن رشته ای كه ما آن را ماراتن می نمامیدیم (اطلاق می كردیم) در (ICF) برگزار کرد. در كنار این مساله، مجموعه ای از قوانین مسابقه را نیز براساس اینكه بیش از تعداد بیست فدراسیون ملی در این رشته شركت می كنند برای كنگره سال 1976، ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) تهیه و تدارك دیده شد. كنگره مذكور با پیشنهاد انجمن مبنی بر تشكیل یك گروه تحقیق تحت سرپرستی ریاست اعضاء انجمن جناب آقای جان.دبلیو.دادریج (John W. Dudderidge) جهت بررسی این رشته (ماراتن) تا قبل از كنگره آتی ادامه یافت.
باتوجه به این گروه تحقیق، ما مشاهده شد كه باید به نحوی از انحناء با ارائه شواهدی در این زمینه، انجمن را برای پذیرش این رشته (ماراتن) متقاعد نمود.
از این رو، تصمیم گفته شد مجموعه مسابقات گراندپریكس (Grand Prix) را كه شامل سه الی چهار مسابقه در سال برای تیمهای ملی در رده كایاك یك نفره و دونفره مردان می شد را معرفی گردد.
بطور كلی، علاقمندی و مشاركت از آغاز موفقیت آمیز بود.
اما كنگره سال 1978 برخلاف پیشنهاد انجمن تصمیم گیری نمود و اعلان كرد كه :
رشته ماراتن قایقرانی باید به عنوان یك رشته مسابقاتی جداگانه معرفی گردد.
انجمن درخواست كرده بود كه رشته ماراتن به رشته تورینگ (Touring) الحاق گردید ولی در عوض این كنگره (1978)، تصمیم گرفت تا با تشكیل یك ًكمیته فرعیً قوانین مسابقاتی رشته ماراتن را برای كنگره آتی تدارك ببیند.
كنگره سال 1980 این قوانین مسابقاتی را تصویب نمود و این درحالی بود كه رشته ماراتن هنوز دارای یك ً كمیته جداگانهً نبود.
بنابراین، رشته ماراتن اجازه یافت تا به عنوان یك ًكمیته فرعیً به ًكمیته مسابقات قایقرانیً الحاق گردد.
مسابقات كاپ جهانی و جهانی رشته ماراتن:
پس از طی كردن مراحل فوق، فدراسیون در قدم بعدی سعی در ارتقا كیفیت مسابقات رشته ماراتن همانند شركت كنندگان آن، نمود. از این رو مسابقات كاپ جهانی سالانه برای تیمهای ملی را كه شامل سه جایزه (نشان افتخار) ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) برای رده های (K-1 و K-2 مردان) (K-1 و K-2 زنان) و (C-1 و C-2 مردان) بود را معرفی نمود.
در واقع به نظر می رسید كه این ایده مورد توجه اغلب اعضاء انجمن ICF، قرار گرفته باشد. با توجه به این مساله و پس از بررسی شرایط خوب رشته ماراتن قایقرانی در سال 1982، كنگره اعلان داشت كه:
اگر این روند صعودی رشته ماراتن (قایقرانی) ادامه یابد، آن، باید در سال (1984) دارای یك ًكمیته جداگانهً باشد.
این مساله به همین ترتیب ادامه پیدا كرد تا اینكه در كنگره سال 1984 ، ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) در صوفیه (Sofia)، نه تنها كمیته مسابقات رشته ماراتن به اتفاق آرا تصویب گردید بلكه درخواست برگزاری مسابقات قهرمانی جهان این رشته نیز با 28 رای موافق و تنها چهار رای مخالف، مورد موافقت قرار گرفت.
این مهم خود نقطه عطفی برای مسابقات ماراتن (قایقرانی) قلمداد می شد. به هرحال بدین شكل بود كه پس از مدت زمان 9 سال كار و تلاش سخت و جدی رشته ماراتن قایقرانی بدون هیچگونه قید و شرطی توسط (ICF) به رسمین شناخته شد.
با تصویب برگزاری مسابقات قهرمانی جهان رشته ماراتن (ازسال 1988)، یك علاقه اساسی و وافر برای حضور در این مسابقات ایجاد شد.
از آن زمان به بعد اگرچه كشورهایی همچون: ایالات متحده آمریكا و كانادا بطور مرتب همراه با تیمهای كوچك در مسابقات بزرگ حضور بهم می رسانند.
اما این فقط تیمهای اروپایی بودند كه اغلب در مسابقات اینچنینی شركت می نمودند.
همچنین تعداد قاره های بیشتری در این مسابقات شركت نموده و برخی از مسابقات بزرگ نیز به خارج از قاره اروپا گسترش یافته بود
به عنوان مثال:
مسابقات گراند پریكس (Grand Prix) در كشورهای: استرالیا-ایالات متحده آمریكا و آفریقای جنوبی برگزار گردید.
مسابقات قهرمانی جهان سال 1992 در بریسبان (Brisbane) استرالیا انجام شد. همچنین مسابقات قهرمانی جهان سال 1998 در كیپ تاون (Cape town) آفریقای جنوبی برگزار شد و در سال 2000، شهر دارت موس (Dartmouth) كانادا، میزبان این دوره از مسابقات قهرمانی جهان خواهدبود.
ضمناً آمریكای جنوبی نیز علاقه شدیدی برای میزبانی مسابقات ICF (فدراسیون جهانی قایقرانی) از خود نشان می دهد كه البته این مساله نیز بستگی به شرایط زمانی دارد.
امروزه رشته ورزشی ماراتن در سراسر جهان، در همه قاره ها و در بیشتر از پنجاه كشور انجام می گیرد.
در واقع هیجان و جذابیت مسابقات ماراتن به ویژه در جریان عمل قایق از یك دریاچه به دریاچه دیگر (ازیك نقطه به نقطه ای دیگر) (Portages) همچنین كیفیت بالای قایقرانان (پاروزنان) در اغلب كلاسها بیانگر این است كه رشته ماراتن قایقرانی ظرفیت (استعداد) اینكه به عنوان یكی از مهمترین رشته های فدراسیون جهانی قایقرانی مبدل گردد را داراست. بطوركلی، به نظر ما یك یا دو رده از رشته ماراتن قایقرانی در بازیهای المپیك می تواند به چهره ورزش ما اضافه گردد.
ورزشی كه دارای تنوع هیجان، بسیار فراوان است.