Behzad AZ
06-23-2010, 08:02 AM
آخرين غذاي ستارگان در حال مرگ
در پايان عمر ستارگان خورشيدمانند، لايه*هاي ستاره جدا مي*شوند و به*شكل يك سحابي در اطراف بقاياي ستاره باقي مي*مانند. تازه*ترين تحقيقات نشان مي*دهد در اين مرحله، ستاره از دنباله*دارها تغديه خواهد كرد.
فاطمه محمدي*نژاد: هنگامي كه خورسيد مي*ميرد، تنها زمين نيست كه محكوم به فنا خواهد بود. تباهي گريبان دنباله*دارهايي را كه در مرزهاي خارجي منظومه شمسي قرار دارند نيز خواهد گرفت. اين نتيجه بر اساس تحقيق جديدي در مورد رفتار سحابي**هاي سياره*نما بدست آمده است، ابرهايي از گاز داغ كه در آخرين مراحل زندگي ستاره*اي هم*اندازه خورشيد اطرافش را فرا مي*گيرند.
http://wmatem.eis.uva.es/~marsan/discover/comets/comet-west.gifبه گزارش نيوساينتيست، دو روش براي محاسبه فراواني عناصر در سحابي**هاي سياره*نما وجود دارد: يكي بررسي نور گسيل*شده در زمان بازتركيبي الكترون*ها و اتم*هاي يونيزه (اتم*ها در حالت معمولي خنثي هستند، زيرا تعداد الكترون*هاي بار منفي با پروتون*هاي بار مثبت هسته برابر است؛ اما وقتي اتمي الكترون از دست بدهد يا الكترون اضافي بدست آورد، يونيزه مي*شود)؛ يا بررسي انرژي حاصل از اتم*هايي كه در برخوردهاي پرانرژي برانگيخته شده*اند. با اين حال اين دو شيوه نتايج كاملا متفاوتي در بر دارند، تفاوتي كه دانشمندان را ده*ها سال است سردرگم كرده است.
اكنون ويليام هني، از دانشگاه ملي خودگردان مكزيكو در مكزيكوسيتي و گرازينا استاسينسكا از رصدخانه پاريس فرانسه پيشنهاد داده*اند مواد حاصل از تبخير دنباله*دارها، مي*تواند باعث بروز اختلاف در نتايج بازتركيبي الكترون*ها و اتم*هاي يونيزه شود. دليل اين مسئله اين است كه بسته*هاي گاز عناصر سنگين ممكن است در فضا تشكيل شوند، و اين در صورتي است كه يك دنباله*دار در مرزهاي خارجي منظومه به*وسيله يك ستاره در حال مرگ در مرحله غول سرخ، يا سحابي سياره*نماي پس از آن تبخير شود.
شايان ذكر است اين اتفاق براي خورشيد نزديك به 5 ميليارد سال ديگر روي خواهد داد.
در پايان عمر ستارگان خورشيدمانند، لايه*هاي ستاره جدا مي*شوند و به*شكل يك سحابي در اطراف بقاياي ستاره باقي مي*مانند. تازه*ترين تحقيقات نشان مي*دهد در اين مرحله، ستاره از دنباله*دارها تغديه خواهد كرد.
فاطمه محمدي*نژاد: هنگامي كه خورسيد مي*ميرد، تنها زمين نيست كه محكوم به فنا خواهد بود. تباهي گريبان دنباله*دارهايي را كه در مرزهاي خارجي منظومه شمسي قرار دارند نيز خواهد گرفت. اين نتيجه بر اساس تحقيق جديدي در مورد رفتار سحابي**هاي سياره*نما بدست آمده است، ابرهايي از گاز داغ كه در آخرين مراحل زندگي ستاره*اي هم*اندازه خورشيد اطرافش را فرا مي*گيرند.
http://wmatem.eis.uva.es/~marsan/discover/comets/comet-west.gifبه گزارش نيوساينتيست، دو روش براي محاسبه فراواني عناصر در سحابي**هاي سياره*نما وجود دارد: يكي بررسي نور گسيل*شده در زمان بازتركيبي الكترون*ها و اتم*هاي يونيزه (اتم*ها در حالت معمولي خنثي هستند، زيرا تعداد الكترون*هاي بار منفي با پروتون*هاي بار مثبت هسته برابر است؛ اما وقتي اتمي الكترون از دست بدهد يا الكترون اضافي بدست آورد، يونيزه مي*شود)؛ يا بررسي انرژي حاصل از اتم*هايي كه در برخوردهاي پرانرژي برانگيخته شده*اند. با اين حال اين دو شيوه نتايج كاملا متفاوتي در بر دارند، تفاوتي كه دانشمندان را ده*ها سال است سردرگم كرده است.
اكنون ويليام هني، از دانشگاه ملي خودگردان مكزيكو در مكزيكوسيتي و گرازينا استاسينسكا از رصدخانه پاريس فرانسه پيشنهاد داده*اند مواد حاصل از تبخير دنباله*دارها، مي*تواند باعث بروز اختلاف در نتايج بازتركيبي الكترون*ها و اتم*هاي يونيزه شود. دليل اين مسئله اين است كه بسته*هاي گاز عناصر سنگين ممكن است در فضا تشكيل شوند، و اين در صورتي است كه يك دنباله*دار در مرزهاي خارجي منظومه به*وسيله يك ستاره در حال مرگ در مرحله غول سرخ، يا سحابي سياره*نماي پس از آن تبخير شود.
شايان ذكر است اين اتفاق براي خورشيد نزديك به 5 ميليارد سال ديگر روي خواهد داد.