پروین اعتصامی

[mozhgan]

http://pic.azardl.com/images/88928588887759578158.jpg

پروین اعتصامی، شاعره نامدار معاصر ایران از شاعران قدر اول زبان فارسی است که با تواناترین شعرای مرد ، برابری کرده و به گواهی اساتید و سخن شناسان معاصر گوی سبقت را از آنان ربوده است.

رمز توفیق این شاعرارزشمند فرهنگ و ادب فارسی، علاوه بر استعداد ذاتی؛ معجزه تربیت و توجه پدر اوست .

یوسف اعتصام الملک در 1291 هـ.ق در تبریز به دنیا آمد. ادب عرب و فقه و اصول ومنطق و کلام و حکمت قدیم و زبانهای ترکی و فرانسه را در تبریز آموخت و در لغت عرب احاطه کامل یافت. هنوز بیست سال از عمرش نرفته بود که کتاب (قلائد الادب فی شرح اطواق الذهب) را که رساله ای بود در شرح یکصد مقام از مقامات محمود بن عمر الزمخشری در نصایح و حکم و مواعظ و مکارم اخلاق به زبان عربی نوشت که بزودی جزء کتابهای درسی مصریان قرار گرفت. چندی بعد کتاب (ثورة الهند یا المراة الصابره) او نیز مورد تحسین ادبای ساحل نیل قرار گرفت .
کتاب (تربیت نسوان) او که ترجمه (تحریر المراة) قاسم امین مصری بود به سال 1318 هـ.ق انتشار یافت که در آن روزگار تعصب عام و بیخبری عموم از اهمیت پرورش بانوان ، در جامعه ایرانی رخ می نمود.

اعتصام الملک از پیشقدمان راستین تجدد ادبی در ایران و به حق از پیشوایان تحول نثر فارسی است. چه او با ترجمه شاهکارهای نویسندگان بزرگ جهان، در پرورش استعدادهای جوانان، نقش بسزا داشت. او علاوه بر ترجمه بیش از 17 جلد کتاب در بهار 1328 هـ.ق مجموعه ادبی نفیس و پرارزشی بنام (بهار) منتشر کرد که طی انتشار 24 شماره در دو نوبت توانست مطالب سودمند علمی- ادبی- اخلاقی- تاریخی- اقتصادی و فنون متنوع را به روشی نیکو و روشی مطلوب عرضه کند.

[mozhgan]

زندگینامه

رخشنده اعتصامی مشهور به پروین اعتصامی از شاعران بسیار نامی معاصر در روز 25 اسفند سال 1285 شمسی در تبریز تولد یافت و از ابتدا زیر نظر پدر دانشمند خود -که با انتشار کتاب (تربیت نسوان) اعتقاد و آگاهی خود را به لزوم تربیت دختران نشان داده بود- رشد کرد.

در کودکی با پدر به تهران آمد. ادبیات فارسی و ادبیات عرب را نزد وی قرار گرفت و از محضر ارباب فضل و دانش که در خانه پدرش گرد می آمدند بهره ها یافت و همواره آنان را از قریحه سرشار و استعداد خارق العاده خویش دچار حیرت می ساخت. در هشت سالگی به شعر گفتن پرداخت و مخصوصاً با به نظم کشیدن قطعات زیبا و لطیف که پدرش از کتب خارجی (فرنگی- ترکی و عربی) ترجمه می کرد طبع آزمائی می نمود و به پرورش ذوق می پرداخت.

در تیر ماه سال 1303 شمسی برابر با ماه 1924 میلادی دوره مدرسه دخترانه آمریکایی را که به سرپرستی خانم میس شولر در ایران اداره می شد با موفقیت به پایان برد و در جشن فراغت از تحصیل خطابه ای با عنوان" زن و تاریخ" ایراد کرد.

او در این خطابه از ظلم مرد به شریک زندگی خویش که سهیم غم و شادی اوست سخن می گفت .
خانم میس شولر، رئیس مدرسه امریکایی دختران خاطرات خود را از تحصیل و تدریس پروین در آن مدرسه چنین بیان می کند:

"پروین، اگر چه در همان اوان تحصیل در مدرسه آمریکایی نیز معلومات فراوان داشت، اما تواضع ذاتیش به حدی بود که به فرا گرفتن مطلب و موضوع تازه ای که در دسترس خود می یافت شوق وافر اظهار می نمود."

خانم سرور مهکامه محصص از دوستان نزدیک پروین که گویا بیش از دوازده سال با هم مراوده و مکاتبه داشتند او را پاک طینت، پاک عقیده، پاک دامن، خوشخو، خوشرفتار، در مقام دوستی متواضع و در طریق حقیقت و محبت پایدار توصیف می کند.

پروین در تمام سفرهایی که با پدرش در داخل و خارج ایران می نمود شرکت می کرد و با سیر و سیاحت به گسترش دید و اطلاعات و کسب تجارب تازه می پرداخت.

این شاعر آزاده، پیشنهاد ورود به دربار را با بلند نظری نپذیرفت و مدال وزارت معارف ایران را رد کرد.

پروین در نوزده تیر ماه 1313 با پسر عموی خود ازدواج کرد و چهار ماه پس از عقد ازدواج به کرمانشاه به خانه شوهر رفت.
شوهر پروین از افسران شهربانی و هنگام وصلت با او رئیس شهربانی در کرمانشاه بود. اخلاق نظامی او با روح لطیف و آزاده پروین مغایرت داشت. او که در خانه ای سرشار از مظاهر معنوی و ادبی و به دور از هر گونه آلودگی پرورش یافته بود پس از ازدواج ناگهان به خانه ای وارد شد که یک دم از بساط عیش و نوش خالی نبود و طبیعی است همراهی این دو طبع مخالف نمی توانست دوام یابد و سرانجام این ازدواج ناهمگون به جدایی کشید و پروین پس از دو ماه و نیم اقامت در خانه شوهر با گذشتن از کابین طلاق گرفت.

با این همه او تلخی شکست را با خونسردی و متانت شگفت آوری تحمل کرد و تا پایان عمر از آن سخنی بر زبان نیاورد و شکایتی ننمود.
در سال 1314 چاپ اول دیوان پروین اعتصامی، شاعره توانای ایران، به همت پدر ادیب و گرانمایه اش انتشار یافت.
، پروین مدتی در کتابخانه دانشسرای عالی تهران سمت کتابداری داشت و به کار سرودن اشعار خود نیز ادامه می داد. تا اینکه دست اجل او را در 34 سالگی از جامعه ادبی گرفت. بهرحال در شب 16 فروردین سال 1320 خورشیدی به بیماری حصبه در تهران زندگی را بدرود گفت و پیکر او را به قم بردند و در جوار قبر پدر دانشمندش در مقبره خانوادگی بخاک سپردند.

در تهران و ولایات، ادبا و شعرا از زن و مرد اشعار و مقالاتی در جراید نشر و مجالس یادبودی برای او برپا کردند.

پروین برای سنگ مزار خود نیز قطعه اندوهباری سروده که هم اکنون بر لوح نماینده مرقدش حک شده است.


اینکه خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی ز ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آنهمه گفتار امروز
سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست
سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقت بین است
هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد
چون بدین نقطه رسید مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آنکس که در این محنت گاه
خاطری را سبب تسکین است

[mozhgan]

ویژگی سخن

پروین در قصایدش پیرو سبک متقدمین به ویژه ناصرخسرو است و اشعارش بیشتر شامل مضامین اخلاقی و عرفانی می باشد. پروین موضوعات حکمتی و اخلاقی را با چنان زبان ساده و شیوایی بیان می دارد که خواننده را از هر طبقه تحت تاثیر قرار می دهد. او در قدرت کلام و چیره دستی بر صنایع و آداب سخنوری همپایه ی گویندگان نامدار قرار داشته و در این میان به مناظره توجه خاص دارد و این شیوه ی را که شیوه ی شاعران شمال و غرب ایران بود احیاء می نماید. پروین تحت تاثیر سعدی و حافظ بوده و اشعارش ترکیبی است از دو سبک خراسانی و سبک عراقی .

شعر پروین شیوا، ساده و دلنشین است. مضمونهای متنوع پروین مانندباغ پرگیاهی است که به راستی روح را نوازش می دهد. اخلاق و همه تعابیر و مفاهیم زیبا و عادلانه آن چون ستاره ای تابناک بر دیوان پروین می درخشد.

چاپ اول دیوان که آراسته به مقدمه شاعر و استاد سخن شناس ملک الشعرای بهار و حاوی نتیجه بررسی و تحقیق او در تعیین ارزش ادبی و ویژگیهای سخن پروین بود شامل بیش از یکصد و پنجاه قصیده و مثنوی در زمان شاعر و با قطعه ای در مقدمه از خود او تنظیم شده بود. پروین با اعتقاد راسخ به تأثیر پدر بزرگوارش در پرورش طبعش، دیوان خود را به او تقدیم می کند .

قریحه سرشار و استعداد خارق العاده پروین در شعر همواره موجب حیرت فضلا و دانشمندانی بود که با پدرش معاشرت داشتند، به همین جهت برخی بر این گمان بودند که آن اشعار از او نیست.
پروین اعتصامی بزرگترین شاعر زن ایرانی است که در تاریخ ادبیات پارسی ظهور نموده است. اشعار وی پیش از آنکه بصورت دیوان منتشر شود در مجلد دوم مجله بهار که به قلم پدرش مرحوم یوسف اعتصام الملک انتشار می یافت چاپ می شد (1302 ـ 1300 خورشیدی).

دیوان اشعار پروین اعتصامی که شامل 6500 بیت از قصیده و مثنوی و قطعه است تاکنون چندین بار به چاپ رسیده است.

[mozhgan]

نمونه اثر

آرزوی پرواز

کبوتر بچه‌ای با شوق پرواز
بجرئت کرد روزی بال و پر باز
پرید از شاخکی بر شاخساری
گذشت از بامکی بر جو کناری
نمودش بسکه دور آن راه نزدیک
شدش گیتی به پیش چشم تاریک
ز وحشت سست شد بر جای ناگاه
ز رنج خستگی درماند در راه
گه از اندیشه بر هر سو نظر کرد
گه از تشویش سر در زیر پر کرد
نه فکرش با قضا دمساز گشتن
نه‌اش نیروی زان ره بازگشتن
نه گفتی کان حوادث را چه نامست
نه راه لانه دانستی کدامست
نه چون هر شب حدیث آب و دانی
نه از خواب خوشی نام و نشانی
فتاد از پای و کرد از عجز فریاد
ز شاخی مادرش آواز در داد
کزینسان است رسم خودپسندی
چنین افتند مستان از بلندی
بدن خردی نیاید از تو کاری
به پشت عقل باید بردباری
ترا پرواز بس زودست و دشوار
ز نو کاران که خواهد کار بسیار
بیاموزندت این جرئت مه و سال
همت نیرو فزایند، هم پر و بال
هنوزت دل ضعیف و جثه خرد است
هنوز از چرخ، بیم دستبرد است
هنوزت نیست پای برزن و بام
هنوزت نوبت خواب است و آرام
هنوزت انده بند و قفس نیست
بجز بازیچه، طفلان را هوس نیست
نگردد پخته کس با فکر خامی
نپوید راه هستی را به گامی
ترا توش هنر میباید اندوخت
حدیث زندگی میباید آموخت
بباید هر دو پا محکم نهادن
از آن پس، فکر بر پای ایستادن
پریدن بی پر تدبیر، مستی است
جهان را گه بلندی، گاه پستی است

[mozhgan]

سخن آخر

عمر پروین بسیار کوتاه بود، کمتر زنی از میان سخنگویان ، اقبالی همچون پروین داشت که در دورانی این چنین کوتاه شهرتی فراگیر داشته باشد. پنجاه سال و اندی است که از درگذشت این شاعره بنام می گذرد و همگان اشعار پروین را می خوانند و وی را ستایش می کنند و بسیاری از ابیات آن بصورت ضرب المثل به زبان خاص و عام جاری گشته است.

استاد بهار در مورد اشعار وی می گویند :" پروین در قصاید خود پس از بیانات حکیمانه و عارفانه روح انسان را به سوی سعی و عمل امید، حیات، اغتنام وقت، کسب کمال، همت، اقدام نیکبختی و فضیلت سوق می دهد. "

سرانجام آنکه او دیوان خوبی و پاکی است .

[mozhgan]

این استاد دانشگاه به بی‌فایده بودن طرح چنین موضوعاتی اشاره و عنوان کرد: طرح این مسائل درباره شخصیت‌های ادبی فایده‌ای ندارد و به نظر من، بی‌فایده و غیرمستند است؛ زیرا اگر مسأله‌ای بود، خانواده او مطرح می‌کردند.

پروین اعتصامی؛ از مرگ تا قتل!

تا کنون خوانده بودیم که پروین اعتصامی به دلیل حصبه از دنیا رفته؛‌ اما این روزها که فرضیه‌ی قتل این شاعر معاصر مطرح شده، این پرسش مطرح می‌شود که آیا واقعا پروین را کشته‌اند و این موضوع چقدر محتمل است؟

طرح بحث قتل پروین

در همایش «کارنامه‌ی صد سال شعر زنان فارسی‌سرا»، محمدرضا سنگری ـ پژوهشگر و استاد دانشگاه ـ این موضوع را مطرح کرد که پروین اعتصامی بر اثر ابتلا به بیماری حصبه از دنیا نرفته و دستگاه حاکم رضاشاه، این شاعر را به قتل رسانده است.

پیرو این بحث، نظر چند نفر از اهل ادبیات و هنر را در این‌باره می‌بینیم.

فکر نمی‌کنم پروین به قتل رسیده باشد

مفتون امینی ـ شاعر پیشکسوت ـ با اشاره به این‌که اولین‌بار است که فرضیه‌ای درباره قتل پروین را می‌شنود، گفت: به نظر من، از آن‌جا که بعد از سوم شهریور، افشاگری‌های زیادی انجام می‌شد و در سال‌های 1320 تا 1327، فضای بسیار آزادی حاکم بود و روزنامه‌ها همه چیز را می‌نوشتند، اگر چنین چیزی رخ داده بود، حتما در روزنامه‌ها درباره آن می‌نوشتند. در این شرایط، نوشتن از پروین اعتصامی و قتل او، شجاعت چندانی نیاز نداشت؛ اما هیچ‌گاه کسی به این موضوع اشاره‌ای نکرد.

این شاعر در ادامه افزود: از سوی دیگر، پروین با دربار درگیری نداشت. پدرش مورد لطف دربار نبود؛ اما نه به اندازه‌ای که او را بگیرند یا سین جیم کنند. اعتصام‌الملک آدم ناراضی ملایمی بود؛ اما خود پروین هرگز مطرح نبود؛ بنابراین من فکر نمی‌کنم پروین به قتل رسیده باشد.

گویا این اتفاق رخ داده است

اما پوران درخشنده که قرار بوده فیلمی درباره‌ پروین اعتصامی بسازد، درباره فرضیه قتل پروین اعتصامی عنوان کرد: من سال‌ها پیش برای ساخت فیلمی روی این موضوع کار کردم و به این موضوع رسیدم که گویا این اتفاق رخ داده است. اما واقعا نمی‌دانم که تا چه حد می‌توان با قطعیت درباره آن حرف زد. پروین اشعار موشحی داشته که نشان می‌دهد او سیاسی و مخالف بوده است؛ اما همواره از پشت پنجره فریاد می‌زده و نمی‌توانسته پنجره را باز کند. او آدم مبارزی بوده؛ اما نه مبارز سیاسی که با همه چیز برخورد کند.

این فیلم‌ساز افزود: پروین شرایط مبارزه را نداشته؛ چون شرایط در زمانه او مهیا نبوده است. پروین را می‌توان مظلوم شرایط خواند. او نمی‌توانسته مخالفت رویی داشته باشد و همه چیز را در قالب استعاره بیان می‌کرده است.

پروین اشعار موشحی داشته که نشان می‌دهد او سیاسی و مخالف بوده است؛ اما همواره از پشت پنجره فریاد می‌زده و نمی‌توانسته پنجره را باز کند. او آدم مبارزی بوده؛ اما نه مبارز سیاسی که با همه چیز برخورد کند
احتمال قتل پروین خیلی قوی نیست

از سوی دیگر، عباسعلی وفایی ـ رییس دانشکده‌ی ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی درباره فرضیه قتل پروین، اظهار کرد: روایت قتل پروین، روایتی است که کسان دیگری نیز آن را گفته‌اند. اما چیزی که در تاریخ ادبیات ما آمده، این است که پروین به بیماری حصبه فوت کرده است. این تصور که پروین کشته شده، وجود دارد؛ اما قوت بر بیماری اوست. من فکر می‌کنم دلیل این‌که می‌گویند پروین کشته شده، به دلیل روح حاکم بر شعر اوست که منتقدانه است و پیام شعری او که تمثیل‌گونه است و علیه حاکمان ناعادل است. از این جهت، برخی گفته‌اند احتمال دارد که او را کشته باشند.

این پژوهشگر در ادامه تأکید کرد: دوره پروین از ما خیلی هم دور نیست که نشود درباره آن تحقیق کرد. از سوی دیگر، اگر نشانه‌ای از کشتن او بود، اسنادی از آن به دست ما می‌رسید؛ بنابراین احتمال قتل پروین نمی‌تواند خیلی قوی باشد.

وفایی همچنین عنوان کرد: به هرحال، بیان این مسأله اشکال ندارد؛ اما بهتر است یا روایت نشود و یا تحقیق‌شده باشد.

او در ادامه گفت: آقای سنگری اولین کسی نیست که این حرف را زده، کسان دیگری نیز این موضوع را مطرح کرده‌اند؛ اما به نظر من، اگر چنین چیزی بود، در مدارک می‌آمد.

سندش کو؟

اما منوچهر اکبری ـ عضو هیأت علمی دانشگاه تهران ـ درباره به طرح فرضیه‌ای درباره قتل پروین اعتصامی گفت: فکر نمی‌کنم کسی برای طرح چنین ادعایی منبع و مدارک مستندی در دست داشته باشد و کسی که چنین حرفی را زده، باید بتواند این گفته را ثابت کند. نمی‌توان هر کس را که زیر 60 سال سکته کرده، مقتول بدانیم.

او همچنین تأکید کرد: طرح این‌گونه مسائل جز اغتشاش ذهنی فایده‌ای ندارد. ما باید به دنبال درک و توجه به جایگاه شخصیت‌های ادبی در ادبیات فارسی، رسالت شعری آن‌ها، جایگاه ادبی آن‌ها و مفاهیم شعر آن‌ها باشیم؛ تا در جست‌وجو و طرح این مسائل.
پروین اعتصامی؛ از مرگ تا قتل!

نشنیده بودم

در عین حال، فاطمه راکعی ـ شاعر و عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا (س) ـ با اشاره به طرح موضوع قتل پروین اعتصامی، عنوان کرد: آقای سنگری که این موضوع را طرح کرده، حتما در مطالعاتش به شواهدی برخورد کرده است. من در مورد پروین اعتصامی تحقیقات گسترده‌ای نداشتم و نمی‌توانم با قطعیت حرفی بزنم؛ اما تا کنون بحثی درباره قتل پروین نشنیده بودم. اما سنگری مطالعات زیادی انجام داده و حتی صدای پروین اعتصامی را که ما بسیار به دنبال آن بودیم، به دست آورده است؛ بنابراین او حتما به چیزی برخورد کرده که چنین حرفی را می‌زند.

بعید است

همچنین محمدرضا یوسفی، عضو هیأت علمی دانشگاه قم که در همایش «کارنامه‌ی صد سال شعر زنان فارسی سرا» حضور داشت، درباره‌ی علت مرگ پروین اعتصامی، گفت: آن چیزی که درباره مرگ پروین آمده، این است که می‌گویند او بیمار شده و فوت کرده است. بحث قتل او، بحث جدیدی است که به نظر من، بعید است چنین اتفاقی افتاده باشد. اگرچه شعر پروین بسیار قدرتمندانه بوده و از سوی دربار نیز چندبار به او مدال داده‌اند و او نگرفته است؛ اما از نظر من، این‌که او را به قتل رسانده باشند، بسیار بعید است.

یوسفی همچنین عنوان کرد: فکر می‌کنم اگر چنین چیزی رخ داده بود، پدر پروین و یا ملک‌الشعرای بهار که از مدافعان او بود، این موضوع را رها نمی‌کردند و به آن می‌پرداختند. به نظر من، طرح چنین موضوعی شاید جرقه‌ای باشد برای تحقیقات بعدی که نه شاهدهای آن زنده‌اند و نه اسناد آن باقی است؛ در نتیجه، طرح کردن این موضوعات فایده چندانی ندارد.

فرضیه‌ی مورد اعتنایی نیست

شیرزاد طایفی، عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی و از کسانی که در همایش «کارنامه صد سال شعر زنان فارسی‌سرا» حضور داشت، نیز در این‌باره گفت: من بعد از شنیدن فرضیه قتل پروین اعتصامی در این نشست، چند روزی است که در دانشکده با همکارانم درباره آن حرف می‌زنیم.

طرح این‌گونه مسائل جز اغتشاش ذهنی فایده‌ای ندارد. ما باید به دنبال درک و توجه به جایگاه شخصیت‌های ادبی در ادبیات فارسی، رسالت شعری آن‌ها، جایگاه ادبی آن‌ها و مفاهیم شعر آن‌ها باشیم؛ تا در جست‌وجو و طرح این مسائل.

او افزود: من از بچگی به پروین علاقه زیادی داشتم و درباره او مطالعاتی انجام داده‌ام و این دومین‌باری بود که می‌شنیدم پروین اعتصامی به قتل رسیده است. فکر می‌کنم طرح این موضوعات ناشی از حاشیه‌پردازی‌هایی است که در ایران علاقه‌ بسیاری به آن وجود دارد. جوامع شرقی همواره دنبال راز و رمز هستند.

این استاد دانشگاه با اشاره به اهمیت محور علمی شخصیت‌های ادبی گفت: اولین و مهم‌ترین مسأله درباره شخصیت‌های ادبی، محور علمی آن‌هاست. من به دنبال حاشیه نیستم و اصلا اولویتی برای من ندارد. به نظر من، فرضیه قتل پروین نمی‌تواند چندان فرضیه مورد اعتنایی باشد؛ زیرا در زمانه او، یکی از بزرگ‌ترین عارضه‌ها همین بیماری حصبه بوده که جوانان بسیاری به این درد مرده‌اند. از سوی دیگر، در آن زمان، پروین احترام ویژه‌ای داشته و در آن سطح نبوده که حکومت بخواهد او را به قتل برساند.

بی‌فایده و غیرمستند

همچنین نرگس گنجی، عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان و از دیگر استادانی که در همایش «کارنامه صدسال شعر زنان فارسی‌سرا» حضور داشت، درباره طرح بحث قتل پروین اعتصامی، بیان کرد: من اصلا با طرح چنین مسائلی موافق نیستم. پروین در خانه خودش فوت کرده و حرفی که خانواده او زده‌اند، مستند است. برادر پروین بعد از مرگ او، چاپ آثار او را برعهده داشت و هرگز چنین حرفی نزد. به نظر من، ما باید به اظهارات آن‌ها احترام بگذاریم. از سوی دیگر، خانواده پروین بعد از پیروزی انقلاب نیز هرگز این موضوع را طرح نکردند؛ در حالی که دیگر هیچ‌گونه محدودیتی برای آن‌ها وجود نداشت و حتی از سوی نظام ما که حامی کسانی است که در رژیم پهلوی مورد ظلم واقع شده‌اند، برای آن‌ها خوب هم بود. بستگان درجه یک پروین تنها موضوعی که مطرح کردند، این بود که شاید نسبت به درمان به‌موقع او اقدامی نشده است؛ اما هرگز نگفتند که او به قتل رسیده است.

این استاد دانشگاه به بی‌فایده بودن طرح چنین موضوعاتی اشاره و عنوان کرد: طرح این مسائل درباره شخصیت‌های ادبی فایده‌ای ندارد و به نظر من، بی‌فایده و غیرمستند است؛ زیرا اگر مسأله‌ای بود، خانواده او مطرح می‌کردند.