mozhgan
05-11-2011, 03:32 AM
بدیع‌الزمان فروزانفر
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/e/eb/%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B2%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%B1.j pg
محمدحسین بشرویهای معروف به بدیع‌الزمان فروزانفر (۲۸ ربیع الثانی ۱۳۲۲ ه.ق. بشرویه - ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ ه.خ. تهران) از اساتید برجسته زبان و ادبیات فارسی و مولوی‌شناس نامدار بود
وی از چهره‌های بزرگ پژوهش ادبیات فارسی و استاد گروهی از بزرگان ادبیات معاصر بوده‌است از جمله: دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر ذبیح الله صفا، دکتر محمدامین ریاحی، دکتر سید محمد دبیرسیاقی، دکتر محمد جعفر محجوب، دکتر سیمین دانشور، دکتر جلیل تجلیل، دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، دکتر حسینعلی هروی و دکتر سید جعفر شهیدی.
او خود شاگرد دهخدا بود. علامه دهخدا درسال ۱۳۱۴ مدرک دکترای وی را امضا و او را به سمت استادی دانشگاه تهران منصوب کرد.
او بنیانگذار نهضت تحقیق در متون کلاسیک ادبیات فارسی و تصحیح آنها بود. تصحیح کلیات شمس تبریزی از کارهای برجسته فروزانفر به‌شمار می‌آید.
فروزانفر به مدت ۳۰ سال در دانشگاه تهران و در رشته‌های مختلف از جمله ادبیات فارسی، تاریخ، تصوف اسلامی، عرفان و ادبیات عرب تدریس کرد. وی همچنین دو دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی و مجلس سنا انتخاب شد. عمدهٔ مطالعات استاد فروزانفر دربارهٔ مولانا جلال‌الدین بلخی و عطار نیشابوری بود
دیدگاه صاحب نظران دربارهٔ استاد فروزانفر
استاد بدیع‌الزمان فروزانفر، از فحول روزگار و از فرهیختگان برجسته عرصه ادب فارسی است. او استاد ممتازی در عربی، عرفان، منطق و حکمت، و نیز شاعری پرمایه و همچنین دانشمندی در عالم تحقیق بود. دکتر زرینکوب یکی دیگر از بزرگان ادب فارسی درباره فروزانفر چه نیک گفتهاست: «معلم و استادی دلسوز و صمیمی بود. درس او تنها تعلیم نبود، هم تهذیب بود و هم در حین حال تفریح. با این همه، توفیق او در کار معلمی در بین استادان ادب عصر به‌کلی بیسابقه بود... شعر را به سبک قدما محکم و متین میگفت، مخصوصاً به شیوه ناصرخسرو خاقانی علاقه داشت، و از این حیث یادآور ادیب پیشاوری بود... احوال و اسبابی که در حیات ادبی وی مؤثر افتاد، از وی بیشتر یک محقق و یک عالم ساخت... قلمرو تحقیق او ادبیات و تصوف بود، خاصه در دوران اسلامی قبل از صفویه
آثار
مهم‌ترین آثار تألیفی و تصحیحی استاد فروزانفر عبارت‌اند از
«سخن و سخنوران» در دو جلد
منتخبات ادبیات فارسی
رساله در احوال مولانا جلال‌الدین رومی
تاریخ ادبیات ایران
فرهنگ عربی به فارسی (با مشارکت چهار نفر از استادان)
فیه ما فیه از گفتار مولوی
مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی
احادیث مثنوی
«دیوان شمس تبریزی» در دو جلد
احوال و تحلیل آثار فریدالدین عطار نیشابوری
مناقب اوحدالدین کرمانی.
«شرح مثنوی شریف» در سه جلد
قدیمی‌ترین اطلاع از زندگانی خیام
مجموعهٔ اشعار (با مقدمهٔ دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی)
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/e/eb/%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B2%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%B1.j pg
محمدحسین بشرویهای معروف به بدیع‌الزمان فروزانفر (۲۸ ربیع الثانی ۱۳۲۲ ه.ق. بشرویه - ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ ه.خ. تهران) از اساتید برجسته زبان و ادبیات فارسی و مولوی‌شناس نامدار بود
وی از چهره‌های بزرگ پژوهش ادبیات فارسی و استاد گروهی از بزرگان ادبیات معاصر بوده‌است از جمله: دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر ذبیح الله صفا، دکتر محمدامین ریاحی، دکتر سید محمد دبیرسیاقی، دکتر محمد جعفر محجوب، دکتر سیمین دانشور، دکتر جلیل تجلیل، دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، دکتر حسینعلی هروی و دکتر سید جعفر شهیدی.
او خود شاگرد دهخدا بود. علامه دهخدا درسال ۱۳۱۴ مدرک دکترای وی را امضا و او را به سمت استادی دانشگاه تهران منصوب کرد.
او بنیانگذار نهضت تحقیق در متون کلاسیک ادبیات فارسی و تصحیح آنها بود. تصحیح کلیات شمس تبریزی از کارهای برجسته فروزانفر به‌شمار می‌آید.
فروزانفر به مدت ۳۰ سال در دانشگاه تهران و در رشته‌های مختلف از جمله ادبیات فارسی، تاریخ، تصوف اسلامی، عرفان و ادبیات عرب تدریس کرد. وی همچنین دو دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی و مجلس سنا انتخاب شد. عمدهٔ مطالعات استاد فروزانفر دربارهٔ مولانا جلال‌الدین بلخی و عطار نیشابوری بود
دیدگاه صاحب نظران دربارهٔ استاد فروزانفر
استاد بدیع‌الزمان فروزانفر، از فحول روزگار و از فرهیختگان برجسته عرصه ادب فارسی است. او استاد ممتازی در عربی، عرفان، منطق و حکمت، و نیز شاعری پرمایه و همچنین دانشمندی در عالم تحقیق بود. دکتر زرینکوب یکی دیگر از بزرگان ادب فارسی درباره فروزانفر چه نیک گفتهاست: «معلم و استادی دلسوز و صمیمی بود. درس او تنها تعلیم نبود، هم تهذیب بود و هم در حین حال تفریح. با این همه، توفیق او در کار معلمی در بین استادان ادب عصر به‌کلی بیسابقه بود... شعر را به سبک قدما محکم و متین میگفت، مخصوصاً به شیوه ناصرخسرو خاقانی علاقه داشت، و از این حیث یادآور ادیب پیشاوری بود... احوال و اسبابی که در حیات ادبی وی مؤثر افتاد، از وی بیشتر یک محقق و یک عالم ساخت... قلمرو تحقیق او ادبیات و تصوف بود، خاصه در دوران اسلامی قبل از صفویه
آثار
مهم‌ترین آثار تألیفی و تصحیحی استاد فروزانفر عبارت‌اند از
«سخن و سخنوران» در دو جلد
منتخبات ادبیات فارسی
رساله در احوال مولانا جلال‌الدین رومی
تاریخ ادبیات ایران
فرهنگ عربی به فارسی (با مشارکت چهار نفر از استادان)
فیه ما فیه از گفتار مولوی
مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی
احادیث مثنوی
«دیوان شمس تبریزی» در دو جلد
احوال و تحلیل آثار فریدالدین عطار نیشابوری
مناقب اوحدالدین کرمانی.
«شرح مثنوی شریف» در سه جلد
قدیمی‌ترین اطلاع از زندگانی خیام
مجموعهٔ اشعار (با مقدمهٔ دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی)