Sara12
06-20-2010, 03:05 PM
بیخوابی ، با آسیب قشر خاکستری مخ ، موجب اختلال در تصمیمگیری می شود
بیخوابی، مغز را تحلیل میبرد .
محققان برای دومین بار در تصویربرداریهای مغزی مشاهده کردند که بیخوابی، مغز را تحلیل میبرد. در این تصاویر مغزی ارتباط بین بیخوابی با کم شدن حجم قشر خاکستری مغز به چشم میخورد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، محققان میگویند؛ این نواحی تحلیل رفته از قشر خاکستری مخ، توانایی این عضو را در تصمیمگیری و استراحت تنظیم میکند.
به گفته پژوهشگران، این تحقیق میتواند به کشف روشهای جدید برای درمان بیخوابی منجر شود.
دکتر المارجی آلتنا محقق اصلی در این آزمایشات در انستیتو علوم اعصاب هلند خاطرنشان کرد: این یافتهها پیش بینی میکند که مبتلایان به بیخوابی مزمن ممکن است،
ظرفیتهای پیچیدهای برای ارزیابی ارزش موثر محرکها داشته باشند. این امر پیامدهای دیگری روی سایر فرآیندهای ذهنی بویژه تصمیم گیری خواهد داشت.
در این تحقیق که شرح آن در مجله روانپزشکی بیولوژیک به چاپ رسیده است، مقدار ماده سفید و خاکستری مغز در ۲۴ داوطلب بالغ مبتلا به بیخوابی مزمن با ۱۳ فرد سالم مورد مقایسه قرار گرفت.
محققان دریافتند: ابتلا به بیخوابی و مدت زمان آن در کاهش میزان ماده خاکستری مغز نقش دارد؛ به طوری که هرچه درصد بیخوابی بیشتر باشد، حجم این ناحیه از مغز کمتر میشود.
بیخوابی مشکلی است که حداقل در مقاطعی از زندگی افراد ۲۰ درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار میدهد. مقدار خوابی که افراد نیاز دارند، کاملا متفاوت است. فرد کم خواب چه بسا پس از ۵ ساعت خواب احساس سرخوشی کند، در صورتی که فرد پر خواب چه بسا پس از ده ساعت خواب هنوز احساس کسالت نماید. نتیجه اینکه تعریف واحدی از بیخوابی وجود ندارد که بتوان آن را به همه افراد تعمیم داد. چون مقدار نیاز افراد به خواب متفاوت است. بنابراین بیخوابی باید در رابطه با نیازهای ویژه شخص به خواب تعریف شود.
لازم به ذکر است بطور کلی بیخوابی یکی از چند مشکل اساسی در روان شناسی و پزشکی است که طبیب بدون داشتن شواهد بالینی مستقیم مبنی بر وجود آن به درمانش اقدام میکند، اما مطالعات مربوط به خواب افرادی که از بیخوابی شکایت دارند، نشان میدهد که بیشتر آنان مقدار زمانی را که واقعا میخوابند را خیلی کمتر تخمین میزنند. محققین پی بردهاند که بیشتر کسانی که بیخوابی دارند، حتی بدون مصرف داروهای خواب آور در کمتر از ۳۰ دقیقه به خواب میروند و حداقل مدت شش ساعت میخوابند. این عده با مصرف داروهای خواب آور چیزی کمتر از ۱۵ دقیقه کاهش در خواب رفتن بدست میآوردند و طول خوابشان هم فقط حدود ۳۰ دقیقه افزایش مییابد. به این ترتیب با توجه به عوارض جانبی داروهای خواب آور به نظر نمیرسد که این داورها ارزش چندانی داشته باشند.
بیخوابی، مغز را تحلیل میبرد .
محققان برای دومین بار در تصویربرداریهای مغزی مشاهده کردند که بیخوابی، مغز را تحلیل میبرد. در این تصاویر مغزی ارتباط بین بیخوابی با کم شدن حجم قشر خاکستری مغز به چشم میخورد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، محققان میگویند؛ این نواحی تحلیل رفته از قشر خاکستری مخ، توانایی این عضو را در تصمیمگیری و استراحت تنظیم میکند.
به گفته پژوهشگران، این تحقیق میتواند به کشف روشهای جدید برای درمان بیخوابی منجر شود.
دکتر المارجی آلتنا محقق اصلی در این آزمایشات در انستیتو علوم اعصاب هلند خاطرنشان کرد: این یافتهها پیش بینی میکند که مبتلایان به بیخوابی مزمن ممکن است،
ظرفیتهای پیچیدهای برای ارزیابی ارزش موثر محرکها داشته باشند. این امر پیامدهای دیگری روی سایر فرآیندهای ذهنی بویژه تصمیم گیری خواهد داشت.
در این تحقیق که شرح آن در مجله روانپزشکی بیولوژیک به چاپ رسیده است، مقدار ماده سفید و خاکستری مغز در ۲۴ داوطلب بالغ مبتلا به بیخوابی مزمن با ۱۳ فرد سالم مورد مقایسه قرار گرفت.
محققان دریافتند: ابتلا به بیخوابی و مدت زمان آن در کاهش میزان ماده خاکستری مغز نقش دارد؛ به طوری که هرچه درصد بیخوابی بیشتر باشد، حجم این ناحیه از مغز کمتر میشود.
بیخوابی مشکلی است که حداقل در مقاطعی از زندگی افراد ۲۰ درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار میدهد. مقدار خوابی که افراد نیاز دارند، کاملا متفاوت است. فرد کم خواب چه بسا پس از ۵ ساعت خواب احساس سرخوشی کند، در صورتی که فرد پر خواب چه بسا پس از ده ساعت خواب هنوز احساس کسالت نماید. نتیجه اینکه تعریف واحدی از بیخوابی وجود ندارد که بتوان آن را به همه افراد تعمیم داد. چون مقدار نیاز افراد به خواب متفاوت است. بنابراین بیخوابی باید در رابطه با نیازهای ویژه شخص به خواب تعریف شود.
لازم به ذکر است بطور کلی بیخوابی یکی از چند مشکل اساسی در روان شناسی و پزشکی است که طبیب بدون داشتن شواهد بالینی مستقیم مبنی بر وجود آن به درمانش اقدام میکند، اما مطالعات مربوط به خواب افرادی که از بیخوابی شکایت دارند، نشان میدهد که بیشتر آنان مقدار زمانی را که واقعا میخوابند را خیلی کمتر تخمین میزنند. محققین پی بردهاند که بیشتر کسانی که بیخوابی دارند، حتی بدون مصرف داروهای خواب آور در کمتر از ۳۰ دقیقه به خواب میروند و حداقل مدت شش ساعت میخوابند. این عده با مصرف داروهای خواب آور چیزی کمتر از ۱۵ دقیقه کاهش در خواب رفتن بدست میآوردند و طول خوابشان هم فقط حدود ۳۰ دقیقه افزایش مییابد. به این ترتیب با توجه به عوارض جانبی داروهای خواب آور به نظر نمیرسد که این داورها ارزش چندانی داشته باشند.