mehraboOon
03-28-2011, 03:01 AM
http://www.noojum.com/images/stories/news/maghale/m41.jpg
این عکس یک خوشه ستاره ای بنام NGC 2244 است که بصورت یک سحابی بازتابی با وسعت 55 سال نوری پراکنده شده و همه آن را "گل کاغذی" می نامند.خوشه ستاره ای کهکشان NGC 2244 که در فاصله 2500 سال نوری از ما قرار دارد، گاز های درون سحابی را تا حدود 18000 هزار درجه فارنهایت داغ می سازد که در نتیجه در یک پروسه مشابه به فلورسنت (لامپ درون نئون (مهتابی) نور را به بیرون پخش می کند. یک مقدار زیاد این نور، هیدروژن است که در عقب پوسته یا لایه گرد و غبار پراکنده شده و به شکل دو قطبی دیده می شود. داغترین و درخشانترین ستاره های را که در این خوشه می بینید از نوع ستاره های O بوده که بیش از صد ها بار بزرگتر و هزاران بار درخشانتر از ستاره های شبیه خورشید اند. باد های ستاره ای و پرتو های با پراکندگی به هر سو، صفحات گرد و غبار را از روی ستاره های جوان بر میدارد و منطقه را با تابندگی زیاد روشن می سازد.
http://www.noojum.com/images/stories/news/maghale/m41x.jpg
تصویر سه بعدی از تکنیک crossEye (برای اطلاعات بیشتر به بخش تصاویر سه بعدی سایت مراجع کنید)
اما در اعماق این خوشه، اخترشناسان یک ستاره جوانی را یافتند که فوران پیچیده ای از مواد کامل را با پیچ و تاب به بیرون می دهد. به پاس موجودیت ستاره های جوان نوع "O" که ذرات گرد و غبار را می زدایند، توانستیم فرض کنیم که این یک ستاره کم جرم بوده که قرص برافزایشی (صفحه ای از گرد و غبار بدور یک سیاه چاله یا هسته یک سحابی که به ستاره تبدیل میشود) خود را مصرف نموده و به تکامل خود پرداخته است. بر اساس مطالعه زولتان بالوگ در سال 2008 " رصد ها، پیش بینی های نظری بنام "تبخیر فوتونی" یا پاک شدن سریع گاز و گرد از منطقه بیرونی یک صفحه پیش سیاره ای (صفحه ای از گرد و غبار که سیارات را می سازند) را تائید می کند که در نتیجه، صفحه درونی مملو از ذرات و گاز با شعاع 5 تا 10 واحد نجومی را باقی می گذارد ( 1 واحد نجومی فاصله زمین تا خورشید یا 150 میلیون کیلومتر). وقتی این گاز ها به مصرف رسید، اجرام بزرگتر جامد و محکم که در قسمت های بیرونی صفحه گرد و غبار بصورت پیش سیارات تشکیل شده اند، مورد بمباردمان اجرام یا سنگ های سرگردانی قرار می گیرند و مقدار زیادی گرد و غبار را تولید می کنند. سپس این گرد و غبار در نتیجه فشار فوتون های نور ستاره جوان نوع "O" به بیرون پراکنده شده و یک دنباله خالی از گرد و غبار را می سازند".
اما این تمام ماجرای داخل این گل سرخ یا روز نیست. بر اساس مطالعات جین فینگ وانگ با استفاده از تلسکوپ فضایی اشعه ایکس چاندار " مقایسه NGC 2244 با خوشه سحابی شکارچی، می توان تخمین زد که حدود 200 ستاره در این خوشه ستاره ای ساکن هستند. ستاره های اشعه ایکس بیشتر بدور ستاره های نوع O 5 متمرکز اند اما ستاره های جوان O همزاد یا هم نوع کمتری دارند. شعاع تراکم یا چگالی ستاره ها در این خوشه، موجودیت دو ساختار متفاوت را نشان می دهد. این دو ساختارم متفاوت همراه با تفکیک جرم نشان می دهد که این خوشه ستاره ای 2 میلیون ساله در تعادل یا توازن پویایی قرار ندارند. طیف های اشعه ایکس " گل کاغذی" نرم بوده و تکان های نسبتأ شدیدی ناشی از باد درونی یک ستاره بسیار سنگین در آن وجود دارد."
http://www.kabulsky.com/picture/Morgan-Keenan_spectral_classification%201.JPG
نوت: در اخترشناسی ستاره ها را بر اساس نور بیرونی، درخشندگی و جرم شان به چند نوع تقسیم شده اند:
دسته بندی ستاره ها بر اساس درخشندگی ظاهری و حرارت سطح آنها:
http://pic.azardl.com/images/58381875318835450558.jpg
این عکس یک خوشه ستاره ای بنام NGC 2244 است که بصورت یک سحابی بازتابی با وسعت 55 سال نوری پراکنده شده و همه آن را "گل کاغذی" می نامند.خوشه ستاره ای کهکشان NGC 2244 که در فاصله 2500 سال نوری از ما قرار دارد، گاز های درون سحابی را تا حدود 18000 هزار درجه فارنهایت داغ می سازد که در نتیجه در یک پروسه مشابه به فلورسنت (لامپ درون نئون (مهتابی) نور را به بیرون پخش می کند. یک مقدار زیاد این نور، هیدروژن است که در عقب پوسته یا لایه گرد و غبار پراکنده شده و به شکل دو قطبی دیده می شود. داغترین و درخشانترین ستاره های را که در این خوشه می بینید از نوع ستاره های O بوده که بیش از صد ها بار بزرگتر و هزاران بار درخشانتر از ستاره های شبیه خورشید اند. باد های ستاره ای و پرتو های با پراکندگی به هر سو، صفحات گرد و غبار را از روی ستاره های جوان بر میدارد و منطقه را با تابندگی زیاد روشن می سازد.
http://www.noojum.com/images/stories/news/maghale/m41x.jpg
تصویر سه بعدی از تکنیک crossEye (برای اطلاعات بیشتر به بخش تصاویر سه بعدی سایت مراجع کنید)
اما در اعماق این خوشه، اخترشناسان یک ستاره جوانی را یافتند که فوران پیچیده ای از مواد کامل را با پیچ و تاب به بیرون می دهد. به پاس موجودیت ستاره های جوان نوع "O" که ذرات گرد و غبار را می زدایند، توانستیم فرض کنیم که این یک ستاره کم جرم بوده که قرص برافزایشی (صفحه ای از گرد و غبار بدور یک سیاه چاله یا هسته یک سحابی که به ستاره تبدیل میشود) خود را مصرف نموده و به تکامل خود پرداخته است. بر اساس مطالعه زولتان بالوگ در سال 2008 " رصد ها، پیش بینی های نظری بنام "تبخیر فوتونی" یا پاک شدن سریع گاز و گرد از منطقه بیرونی یک صفحه پیش سیاره ای (صفحه ای از گرد و غبار که سیارات را می سازند) را تائید می کند که در نتیجه، صفحه درونی مملو از ذرات و گاز با شعاع 5 تا 10 واحد نجومی را باقی می گذارد ( 1 واحد نجومی فاصله زمین تا خورشید یا 150 میلیون کیلومتر). وقتی این گاز ها به مصرف رسید، اجرام بزرگتر جامد و محکم که در قسمت های بیرونی صفحه گرد و غبار بصورت پیش سیارات تشکیل شده اند، مورد بمباردمان اجرام یا سنگ های سرگردانی قرار می گیرند و مقدار زیادی گرد و غبار را تولید می کنند. سپس این گرد و غبار در نتیجه فشار فوتون های نور ستاره جوان نوع "O" به بیرون پراکنده شده و یک دنباله خالی از گرد و غبار را می سازند".
اما این تمام ماجرای داخل این گل سرخ یا روز نیست. بر اساس مطالعات جین فینگ وانگ با استفاده از تلسکوپ فضایی اشعه ایکس چاندار " مقایسه NGC 2244 با خوشه سحابی شکارچی، می توان تخمین زد که حدود 200 ستاره در این خوشه ستاره ای ساکن هستند. ستاره های اشعه ایکس بیشتر بدور ستاره های نوع O 5 متمرکز اند اما ستاره های جوان O همزاد یا هم نوع کمتری دارند. شعاع تراکم یا چگالی ستاره ها در این خوشه، موجودیت دو ساختار متفاوت را نشان می دهد. این دو ساختارم متفاوت همراه با تفکیک جرم نشان می دهد که این خوشه ستاره ای 2 میلیون ساله در تعادل یا توازن پویایی قرار ندارند. طیف های اشعه ایکس " گل کاغذی" نرم بوده و تکان های نسبتأ شدیدی ناشی از باد درونی یک ستاره بسیار سنگین در آن وجود دارد."
http://www.kabulsky.com/picture/Morgan-Keenan_spectral_classification%201.JPG
نوت: در اخترشناسی ستاره ها را بر اساس نور بیرونی، درخشندگی و جرم شان به چند نوع تقسیم شده اند:
دسته بندی ستاره ها بر اساس درخشندگی ظاهری و حرارت سطح آنها:
http://pic.azardl.com/images/58381875318835450558.jpg