mohamad.s
03-16-2011, 04:08 PM
زلال اشک
دلم از فــراق حسنت چه بسـا تپیده بـا شــد
سحری که جلوهء تو زقضــا نــد یـده بـا شـد
چقـدر زلال اشکــم برخــم دویـــده بـــا شـــد
پی اشک من ندانم به کجــا رسیده بــا شــد
زپیت دو یدنی داشــت برهــی چکیده با شـد
به هــوای آستــا نــت همچو بسمــلی تپیـــد ن
بــامیـد و صـل رویــت بـه صـد آرزو دویـدن
چقــدر شکسته بـا یـد به حــریــم تو رسیــد ن
تب و تــاب مو ج باید زغــرور بحر دیــدن
چه رسد به حالم آنکـس که تــرا ندیده با شـد
همه این نوای عاشق زفیوض سوزوساز اسـت
سر عاشقــان راهت به سجـود و د ر نمازاست
زبهـــار الفتء تــو گـل بنــده گی نـیــاز اســت
به چمن زخون بسمل همه جا بهار ناز اسـت
د م تیغ آن تـبـسم رگ گـل بـــریــده بــا شـــد
زخمـار عـیش و مستی نـرسی به قــرب جــانـان
تــا نـشــد گــداخــته دل, بـه سـلــوک راه دوران
خون دل فشــاند با ید, همـه شب چوگل, بدامــا ن
زطریق شمع غافــل مگــذر در این بیـا بـان
مژه آب ده زخـــاری که به پـا خلیـده با شـد
عـاشـقی بهــار ز یبـــا و هـــوای د لپسنــــد اســت
دل عا شقــان بسمل به هـــزار, پـــرده بنـد اســت
نـروی بسوی عشقی, که رهش پــر از گزند اسـت
به دماغ دعـوی عشق سر بوالهوس بلند است
مگـر از دکان قصـاب, جگـری خریده با شــد
زندگی چو گل دل آراست وگهی به رنج و سختی
نتـــوان کســی رهیدن زشـــــرار تـیــــره بـخـتــی
چــه بساط فــقــر بــا شد , یـا کـه عـالمــی زمستی
چه بلنـدی و چه پستی چه عدم چه ملک هستی
نشنیــده ایــم جـــا ئی کـه کس آرمیــــده با شـــد
بشکـفــد( عـزیـزه) چــون گـل ز لطـافــت گمــا ن
دل و دیـــــده ام مــنـــور, زفــــروغ آســتـــا نــش
بخشــد م حیات دیگــر مـهــر و الفــت عیـا نــش
به هـــزار پـــرده( بیدل) زدهــان بــی نشــا نــش
سخنـــــی شنیـــده ام من کـــه کسی نــدیده با شــد
دلم از فــراق حسنت چه بسـا تپیده بـا شــد
سحری که جلوهء تو زقضــا نــد یـده بـا شـد
چقـدر زلال اشکــم برخــم دویـــده بـــا شـــد
پی اشک من ندانم به کجــا رسیده بــا شــد
زپیت دو یدنی داشــت برهــی چکیده با شـد
به هــوای آستــا نــت همچو بسمــلی تپیـــد ن
بــامیـد و صـل رویــت بـه صـد آرزو دویـدن
چقــدر شکسته بـا یـد به حــریــم تو رسیــد ن
تب و تــاب مو ج باید زغــرور بحر دیــدن
چه رسد به حالم آنکـس که تــرا ندیده با شـد
همه این نوای عاشق زفیوض سوزوساز اسـت
سر عاشقــان راهت به سجـود و د ر نمازاست
زبهـــار الفتء تــو گـل بنــده گی نـیــاز اســت
به چمن زخون بسمل همه جا بهار ناز اسـت
د م تیغ آن تـبـسم رگ گـل بـــریــده بــا شـــد
زخمـار عـیش و مستی نـرسی به قــرب جــانـان
تــا نـشــد گــداخــته دل, بـه سـلــوک راه دوران
خون دل فشــاند با ید, همـه شب چوگل, بدامــا ن
زطریق شمع غافــل مگــذر در این بیـا بـان
مژه آب ده زخـــاری که به پـا خلیـده با شـد
عـاشـقی بهــار ز یبـــا و هـــوای د لپسنــــد اســت
دل عا شقــان بسمل به هـــزار, پـــرده بنـد اســت
نـروی بسوی عشقی, که رهش پــر از گزند اسـت
به دماغ دعـوی عشق سر بوالهوس بلند است
مگـر از دکان قصـاب, جگـری خریده با شــد
زندگی چو گل دل آراست وگهی به رنج و سختی
نتـــوان کســی رهیدن زشـــــرار تـیــــره بـخـتــی
چــه بساط فــقــر بــا شد , یـا کـه عـالمــی زمستی
چه بلنـدی و چه پستی چه عدم چه ملک هستی
نشنیــده ایــم جـــا ئی کـه کس آرمیــــده با شـــد
بشکـفــد( عـزیـزه) چــون گـل ز لطـافــت گمــا ن
دل و دیـــــده ام مــنـــور, زفــــروغ آســتـــا نــش
بخشــد م حیات دیگــر مـهــر و الفــت عیـا نــش
به هـــزار پـــرده( بیدل) زدهــان بــی نشــا نــش
سخنـــــی شنیـــده ام من کـــه کسی نــدیده با شــد