poyan
02-23-2011, 03:44 PM
http://pic.azardl.com/images/72184918112565180035.jpg (http://pic.azardl.com/)
شهرت : اسپریت
سازنده : نورث روپ (ایالات متحده امریکا)
پس از جنجال سیاسی سال 1960 در مورد سقوط یک فروند هواپیمای جاسوسی امریکایی U-2 بر فراز خاک اتحاد جماهیر شوروی (سابق) دولت مردان ایالات متحده نسبت به بقیه ی طرح های مربوط به هواپیماهای نفوذی بیمناک شدند و در سال بعد برنامه ی بمب افکن بلند پرواز XB-70 را لغو کردند. با این حال اندیشه ی نفوذ بی خطر به خاک دشمن همچنان باقی ماند تا آنکه به ساخت بمب افکن بال متغیر B-1 در سال 1975 با سطح مقطع راداری نسبتا کوچک انجامید. اما پیشرفتهای صنایع دفاع هوایی از تکنولوژی B-1 سریعتر رشد می کرد به علاوه هواپیماهای پیش اخطار هوابرد روسی در حال توسعه بودند. در نتیجه ظاهرا تنها راه نفوذ بی خطر حذف کامل از صفحه ی رادار دشمن بود. به این ترتیب معیارهای طراحی یک بمب افکن دور پرواز نفوذی روز به روز از جنبه ی عملکرد پروازی عالی دور شد و به جنبه ی طراحی ویژه ی آئرودینامیکی و تکنولوژی مواد جاذب امواج رادار برای کاهش سطح مقطع راداری گرایش پبدا کرد. در اواخر دهیه ی 1970 تکنولوژی مواد جاذب امواج رادار به اندازه ی کافی پیشرفت کرده بود ابزار های رایانه ای هم تا حدی توسعه یافته بود که برای شبیه سازی ریاضی شکلهای پیچیده ی منحنی شکل سطوح بیرونی و همچنین همکاری در امور ساخت به طور وسیعی کار آمد باشد.
http://pic.azardl.com/images/56730935852164404685.jpg (http://pic.azardl.com/)
شرکت نورث روپ از ابتدای تاسیس فعالیتهای جدی در ارائه ی طرح های بدون دم (بال پرنده) انجام داده بود و طراحان آن شرکت برای بال پرنده ی خفاکار هم نظراتی داشتند اما بمب افکن های قبلی نورث روپ دچار مشکلات کنترلی بودند و در اثر وزش باد نسبی جانبی دچار تکان های می شدند. با این حال پیشرفت سیستم کنترل پرواز با سیم در اواخر دهه ی 1970 به خوبی این مشکل را حل می کرد.
در مناقصه ای که وزارتجنگ ایالات متحده برای طراحی و ساخت بمب افکن کم پیدا با تکنولوژی پیشرفته مطرح کرد گروه شرت های نورث روپ و LTV و بوئینگ با استفاده از موتورهای ساخت جنرال الکتریک طرحی را پیشنهاد کردند که با کد رمز سینیور آیس نامگذاری شد. در 20 اکتبر 1981 طرح سینیور آیس در رقابت با پیشنهاد گروه شرکت های لاکهید و راک ول برنده ی مناقصه شد. به زودی نام طرح به سینیور CJ تغییر کرد و فعالیت جدی سه شرکت پیشنهاد دهنده با مدیریت نورث روپ و در نهایت مخفی کاری آغاز شد.
در ابتدای کار نورث روپ با خریدن یک کارخانه ی متروکه ی خودروسازی فورد در حومه ی لس انجلس آن را به پیشرفته ترین مرکز مجهز به سیستم رایانه ای و ساختتبدیل کرد. برای تدارک برنامه ی نرم افزاری سه بعدی اداره کننده ی امور طراحی ابزارهای ماشینی و سیستم های رباتیک در حدود یک میلیارد دلار هزینه شد و این مرکز اطلاعاتی با تاسیسات شرکتهای همکار (بوئینگ و LTV) به صورت الکترونیکی مرتبط شد با وجود اشتغال هزاران نفر در سه شرکت مذکور در امور مربوط به برنامه ی بمب افکن کم پیدا با تکنولوژی پیشرفته شدید ترین اقدامات امنیتی برای حفظ اطلاعات انجام می شد به طوری که فقط عده ی معدودی از کل برنامه اطلاع داشتند.
با تقسیم فعالیت های بین بوئینگ برای ساخت قسمت مرکزی پسین بدنه از جنس تیتانیوم پوشش های بزرگ بیرونی بال سیستم سوخت رسانی سیستم تحویل بار جنگی و ارابه های فرود LTV برای ساخت قسمت های میانی قسمت های میانی بدنه و سازه هایی از جنس آلومینیوم و تیتانیوم و مواد مرکب و نورث روپ برای ساخت قسمت مرکزی مرکزی پیشین بدنه کابین خلبان و مونتاژ نهایی هواپیما سرانجام اولین فروند محصول نهایی به نام B-2 در 22 نوامبر 1988 برای نخستین بار به نمایش گذاشته شد. این هواپیما در 17 ژوئیه ی 1989 به پرواز در آمد. در مقایسه با بقیه ی هواپیماهای زیر صوتی B-2 بیشترین زمان آزمایشها را گذرانده است مثلا برای آزمایشهای تونل باد این هواپیما مدت 24000 ساعت و برای آزمایشهای صلاحیت پروازی مدت 291000 ساعت وقت صرف شده است.
ظاهر غیر عادی B-2 حاصل سازگاری بین معیارهای خفاکاری و معیارهای عملکرد پروازی است. لبه ی حمله ی B-2 سازه ای گوه ای شکل است که درون آن از مواد لانه زنبوری جاذب امواج رادار استفاده شده است امواج رادار درون این سطوح گوه ای شکل به دام می افتد و با انعکاس به جلو و عقب انرژی خود را از دست می دهد چهار موتور B-2 به کمک مواد مرکب مقاوم در برابر حرارتهای زیاد درون بدنه کاملا فرو رفته است. برای کاهش تشعشع حرارتی اگزوزها محل خروجی ها در روی بال و در عقب قرار گرفته و گازها ی خروجی کمی به سمت بالا جهت داده می شود ضمنا مواد شیمیایی جدیدی که با گازهای خروجی مخلوط می شود از تشکیل دنباله در ارتفاع بالا جلوگیری می کند.
http://pic.azardl.com/images/00852971047876069045.jpg (http://pic.azardl.com/)
در آغاز یک ماموریت تهاجمی سیستم اویونیکی B-2 برای اجرای وظایف خفاکاری تنظیم و سیستم های نالازم خاموش می شود. چون هواپیما در حین رهاسازی بمبها قابل ردیابی است. عملکرد سریع دریچه های پرتاب بمب بسیار اهمیت دارد. رادار مخصوص B-2 که ساخت شرکت هیوز است عمل ردیابی آن را توسط جستوجوگرهای فرکانسی زمینی ناممکن می کند.
قیمت : براساس نرخ های سال 1995 حدود 870 ملیون دلار.
http://pic.azardl.com/images/47044695649141336540.jpg (http://pic.azardl.com/)
تسلیحات :
پرتابگر چرخان پیشرفته ی بوئینگ با قدرت حمل موشک ها یا بمب ها در حد اکثر 54 آرایش مختلف.
قادر به حمل سلاح های هسته ای دور ایستا و بمب های هیته ای پرتاب آزاد.
مجهز به انبار های غیر هسته ای برای حداکثر 80 بمب پرتاب آزاد.
هرفروند بمب افکن B-2 با هزینه ای بیش از نیم میلیارد دلار ساخته شده است.
برگرفته از کتاب دایرهالمعارف پرواز.
شهرت : اسپریت
سازنده : نورث روپ (ایالات متحده امریکا)
پس از جنجال سیاسی سال 1960 در مورد سقوط یک فروند هواپیمای جاسوسی امریکایی U-2 بر فراز خاک اتحاد جماهیر شوروی (سابق) دولت مردان ایالات متحده نسبت به بقیه ی طرح های مربوط به هواپیماهای نفوذی بیمناک شدند و در سال بعد برنامه ی بمب افکن بلند پرواز XB-70 را لغو کردند. با این حال اندیشه ی نفوذ بی خطر به خاک دشمن همچنان باقی ماند تا آنکه به ساخت بمب افکن بال متغیر B-1 در سال 1975 با سطح مقطع راداری نسبتا کوچک انجامید. اما پیشرفتهای صنایع دفاع هوایی از تکنولوژی B-1 سریعتر رشد می کرد به علاوه هواپیماهای پیش اخطار هوابرد روسی در حال توسعه بودند. در نتیجه ظاهرا تنها راه نفوذ بی خطر حذف کامل از صفحه ی رادار دشمن بود. به این ترتیب معیارهای طراحی یک بمب افکن دور پرواز نفوذی روز به روز از جنبه ی عملکرد پروازی عالی دور شد و به جنبه ی طراحی ویژه ی آئرودینامیکی و تکنولوژی مواد جاذب امواج رادار برای کاهش سطح مقطع راداری گرایش پبدا کرد. در اواخر دهیه ی 1970 تکنولوژی مواد جاذب امواج رادار به اندازه ی کافی پیشرفت کرده بود ابزار های رایانه ای هم تا حدی توسعه یافته بود که برای شبیه سازی ریاضی شکلهای پیچیده ی منحنی شکل سطوح بیرونی و همچنین همکاری در امور ساخت به طور وسیعی کار آمد باشد.
http://pic.azardl.com/images/56730935852164404685.jpg (http://pic.azardl.com/)
شرکت نورث روپ از ابتدای تاسیس فعالیتهای جدی در ارائه ی طرح های بدون دم (بال پرنده) انجام داده بود و طراحان آن شرکت برای بال پرنده ی خفاکار هم نظراتی داشتند اما بمب افکن های قبلی نورث روپ دچار مشکلات کنترلی بودند و در اثر وزش باد نسبی جانبی دچار تکان های می شدند. با این حال پیشرفت سیستم کنترل پرواز با سیم در اواخر دهه ی 1970 به خوبی این مشکل را حل می کرد.
در مناقصه ای که وزارتجنگ ایالات متحده برای طراحی و ساخت بمب افکن کم پیدا با تکنولوژی پیشرفته مطرح کرد گروه شرت های نورث روپ و LTV و بوئینگ با استفاده از موتورهای ساخت جنرال الکتریک طرحی را پیشنهاد کردند که با کد رمز سینیور آیس نامگذاری شد. در 20 اکتبر 1981 طرح سینیور آیس در رقابت با پیشنهاد گروه شرکت های لاکهید و راک ول برنده ی مناقصه شد. به زودی نام طرح به سینیور CJ تغییر کرد و فعالیت جدی سه شرکت پیشنهاد دهنده با مدیریت نورث روپ و در نهایت مخفی کاری آغاز شد.
در ابتدای کار نورث روپ با خریدن یک کارخانه ی متروکه ی خودروسازی فورد در حومه ی لس انجلس آن را به پیشرفته ترین مرکز مجهز به سیستم رایانه ای و ساختتبدیل کرد. برای تدارک برنامه ی نرم افزاری سه بعدی اداره کننده ی امور طراحی ابزارهای ماشینی و سیستم های رباتیک در حدود یک میلیارد دلار هزینه شد و این مرکز اطلاعاتی با تاسیسات شرکتهای همکار (بوئینگ و LTV) به صورت الکترونیکی مرتبط شد با وجود اشتغال هزاران نفر در سه شرکت مذکور در امور مربوط به برنامه ی بمب افکن کم پیدا با تکنولوژی پیشرفته شدید ترین اقدامات امنیتی برای حفظ اطلاعات انجام می شد به طوری که فقط عده ی معدودی از کل برنامه اطلاع داشتند.
با تقسیم فعالیت های بین بوئینگ برای ساخت قسمت مرکزی پسین بدنه از جنس تیتانیوم پوشش های بزرگ بیرونی بال سیستم سوخت رسانی سیستم تحویل بار جنگی و ارابه های فرود LTV برای ساخت قسمت های میانی قسمت های میانی بدنه و سازه هایی از جنس آلومینیوم و تیتانیوم و مواد مرکب و نورث روپ برای ساخت قسمت مرکزی مرکزی پیشین بدنه کابین خلبان و مونتاژ نهایی هواپیما سرانجام اولین فروند محصول نهایی به نام B-2 در 22 نوامبر 1988 برای نخستین بار به نمایش گذاشته شد. این هواپیما در 17 ژوئیه ی 1989 به پرواز در آمد. در مقایسه با بقیه ی هواپیماهای زیر صوتی B-2 بیشترین زمان آزمایشها را گذرانده است مثلا برای آزمایشهای تونل باد این هواپیما مدت 24000 ساعت و برای آزمایشهای صلاحیت پروازی مدت 291000 ساعت وقت صرف شده است.
ظاهر غیر عادی B-2 حاصل سازگاری بین معیارهای خفاکاری و معیارهای عملکرد پروازی است. لبه ی حمله ی B-2 سازه ای گوه ای شکل است که درون آن از مواد لانه زنبوری جاذب امواج رادار استفاده شده است امواج رادار درون این سطوح گوه ای شکل به دام می افتد و با انعکاس به جلو و عقب انرژی خود را از دست می دهد چهار موتور B-2 به کمک مواد مرکب مقاوم در برابر حرارتهای زیاد درون بدنه کاملا فرو رفته است. برای کاهش تشعشع حرارتی اگزوزها محل خروجی ها در روی بال و در عقب قرار گرفته و گازها ی خروجی کمی به سمت بالا جهت داده می شود ضمنا مواد شیمیایی جدیدی که با گازهای خروجی مخلوط می شود از تشکیل دنباله در ارتفاع بالا جلوگیری می کند.
http://pic.azardl.com/images/00852971047876069045.jpg (http://pic.azardl.com/)
در آغاز یک ماموریت تهاجمی سیستم اویونیکی B-2 برای اجرای وظایف خفاکاری تنظیم و سیستم های نالازم خاموش می شود. چون هواپیما در حین رهاسازی بمبها قابل ردیابی است. عملکرد سریع دریچه های پرتاب بمب بسیار اهمیت دارد. رادار مخصوص B-2 که ساخت شرکت هیوز است عمل ردیابی آن را توسط جستوجوگرهای فرکانسی زمینی ناممکن می کند.
قیمت : براساس نرخ های سال 1995 حدود 870 ملیون دلار.
http://pic.azardl.com/images/47044695649141336540.jpg (http://pic.azardl.com/)
تسلیحات :
پرتابگر چرخان پیشرفته ی بوئینگ با قدرت حمل موشک ها یا بمب ها در حد اکثر 54 آرایش مختلف.
قادر به حمل سلاح های هسته ای دور ایستا و بمب های هیته ای پرتاب آزاد.
مجهز به انبار های غیر هسته ای برای حداکثر 80 بمب پرتاب آزاد.
هرفروند بمب افکن B-2 با هزینه ای بیش از نیم میلیارد دلار ساخته شده است.
برگرفته از کتاب دایرهالمعارف پرواز.