sorna
02-22-2011, 01:10 AM
نیویورک تایمز، داستان جالب یک عمل جراحی را نقل کرده است که بد نیست شما هم بخوانید.
در جریان جنگ موقعیت های پزشکی پیشبینی نشده زیاد پیش می آیند، حتما اگر جراحان جنگ ایران و عراق خاطراتشان را می نوشتند و کتابی را به گزارش موارد عجیب و غریبی که با آن برخورد داشتند، اختصاص می داند، چیزهای جالبی را می خواندیم. فکر می کنم اگر کاترین بیگلو، قبل از ساختن هرت لاکر، فیلم برنده جایزه اسکارش، این خبر را می خواند، قسمتی را به فیلم اضافه می کرد. خلاصه خبر:
بیمار با وضعیت بحرانی به بیمارستان نیروی هوایی بگرام افغانستان آورده شده بود، ابتدا پزشکان فکر می کردند که با یک آسیب معمول در جریان جنگ ها روبرو هستند، تصور آنها این بود که یک ترکش در سر بیمارشان جا خوش کرده است. اما کت اسکن، نشان داد که شیء فلزی شش و نیم سانتیمتری گلوله ای است که در اسکالپ یا بافت نرم روی استخوان جمجمه بیمار قرار گرفته است، باز هم این وضعیت در جریان جنگ غیرمعمول نیست. بقیه + عکس ها در ادامه مطلب …
http://www.seemorgh.com/images/iContent/1389-1/10militaryspanarticlelarge.jpg
بیمار یک سرباز افغان بیست و چند ساله بود، او را برای جراحی آماده کردند، اما وقتی رادیولوژیست نگاه مجددی به کت اسکن کرد، ماتش برد، چون متوجه شد که شیء فلزی که در سر بیمار قرار دارد، یک گلوله انفجاری عمل نکرده است.
اتاق عمل تخیله شد، فقط یک متخصص بیهوشی بعد از به تن کردن لباس مخصوص ضدانفجاری، کنار بیمار باقی ماند. راهروهای اطراف هم تخیله شد و گروه خنثی سازی بمب به صورت اورژانس به محل فراخوانده شدند. گروه پزشکی مجبور شدند، وسیله پایش الکتریکی بیمار را هم از ترس انفجار خاموش کنند، و برای گرفتن علایم حیاتی، از فشارسنج معمولی و یک وسیله پایش ضربان قلب که با باطری کار می کرد، استفاده کنند. برای تخمین مقدار ماده بیهوشی در جریان خون، متخصص بیهوشی شروع به شمارش قطره های ماده بیهوشی کرد. فناوری بیهوشی به سی سال قبل بازگشته بود.
http://www.seemorgh.com/images/iContent/1389-1/10military2popup.jpg
تیم خنثی سازی به اتاق عمل آمد و تأیید کرد که یک شیء انفجاری در سر بیمار قرار دارد. یکی از پزشک ها به نام دکتر «باینی»، بعد از پوشیدن لباس زرهی، با احتیاط و ترس و لرز، بافت نرم بیمار را برش داد و گلوله انفجاری را تحویل تیم خنثی سازی داد.
در جریان جنگ موقعیت های پزشکی پیشبینی نشده زیاد پیش می آیند، حتما اگر جراحان جنگ ایران و عراق خاطراتشان را می نوشتند و کتابی را به گزارش موارد عجیب و غریبی که با آن برخورد داشتند، اختصاص می داند، چیزهای جالبی را می خواندیم. فکر می کنم اگر کاترین بیگلو، قبل از ساختن هرت لاکر، فیلم برنده جایزه اسکارش، این خبر را می خواند، قسمتی را به فیلم اضافه می کرد. خلاصه خبر:
بیمار با وضعیت بحرانی به بیمارستان نیروی هوایی بگرام افغانستان آورده شده بود، ابتدا پزشکان فکر می کردند که با یک آسیب معمول در جریان جنگ ها روبرو هستند، تصور آنها این بود که یک ترکش در سر بیمارشان جا خوش کرده است. اما کت اسکن، نشان داد که شیء فلزی شش و نیم سانتیمتری گلوله ای است که در اسکالپ یا بافت نرم روی استخوان جمجمه بیمار قرار گرفته است، باز هم این وضعیت در جریان جنگ غیرمعمول نیست. بقیه + عکس ها در ادامه مطلب …
http://www.seemorgh.com/images/iContent/1389-1/10militaryspanarticlelarge.jpg
بیمار یک سرباز افغان بیست و چند ساله بود، او را برای جراحی آماده کردند، اما وقتی رادیولوژیست نگاه مجددی به کت اسکن کرد، ماتش برد، چون متوجه شد که شیء فلزی که در سر بیمار قرار دارد، یک گلوله انفجاری عمل نکرده است.
اتاق عمل تخیله شد، فقط یک متخصص بیهوشی بعد از به تن کردن لباس مخصوص ضدانفجاری، کنار بیمار باقی ماند. راهروهای اطراف هم تخیله شد و گروه خنثی سازی بمب به صورت اورژانس به محل فراخوانده شدند. گروه پزشکی مجبور شدند، وسیله پایش الکتریکی بیمار را هم از ترس انفجار خاموش کنند، و برای گرفتن علایم حیاتی، از فشارسنج معمولی و یک وسیله پایش ضربان قلب که با باطری کار می کرد، استفاده کنند. برای تخمین مقدار ماده بیهوشی در جریان خون، متخصص بیهوشی شروع به شمارش قطره های ماده بیهوشی کرد. فناوری بیهوشی به سی سال قبل بازگشته بود.
http://www.seemorgh.com/images/iContent/1389-1/10military2popup.jpg
تیم خنثی سازی به اتاق عمل آمد و تأیید کرد که یک شیء انفجاری در سر بیمار قرار دارد. یکی از پزشک ها به نام دکتر «باینی»، بعد از پوشیدن لباس زرهی، با احتیاط و ترس و لرز، بافت نرم بیمار را برش داد و گلوله انفجاری را تحویل تیم خنثی سازی داد.