مشاعره سنتی

[R A H A]

سلام به دوستان عزيز
روال كار اينجوريه كه بايد با آخرين حرف شعري كه قرار داده ميشه شعر خودتون رو آغاز كنيد

لطفا در تاپیک مشاعره با خودتان مشاعره نکنید و جواب شعر خود را ندهید


لطفا اگه شعري گذاشتيد و اسم شاعررا مي دونستيد حتما ذکر کنید



با تشکر




آنکه مست آمد و دستي به دل ما زد و رفت
در اين خانه ندانم به چه سودا زد و رفت
خواست تنهايي ما را به رخ ما بکشد
تنه اي بر در اين خانه ي تنها زد و رفت

[Sada]

با اجازه رها خانم من قوانین را ذکر می کنم و خودم اول شروع میکنم



قوانین تاپیک :
1- لطفا توی این تاپیک فقط شعر ارسال کنید . از هر شاعری هم باشه مشکلی نیست .
2- برای تشکر هم از دکمه ی استفاده کنید .
3- فونت هاتون هم کوچیک باشه که نظم تاپیک به هم نخوره .
3- سعی کنید تعداد ابیات اشعارتون کم باشه .
4- ممکنه بعضی دوستان همزمان شعری رو ارسال کنند که باعث به هم خوردن ترتیب بشه ، زیاد مهم نیست و به صورت عادی ادامه میدیم.



__________________



در پیشگاه حقیقت تنها می توان خندید !!






http://pic.azardl.com/images/38638532377872801581.gif



دانی ز میوه ها سیب نکوست
نیمی رخ دلبر است و نیمی رخ دوست

[mozhgan]

ترسم که صرفه ای نبرد روز باز خواست
نان حلال شیخ ز آب حرام ما

حافظ

[R A H A]

از دست عزیزان چه بگویم،گله ای نیست

گر هم گله ای هست،دگر حوصله ای نیست

[mozhgan]

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
می گزم لب که چرا گوش به نادان کردم


حافظ

[R A H A]

مرا یکدم دل از خوبان جدا نیست

ولی صد حیف در خوبان وفا نیست

بخوبان دل سپردن کار سهل است

ز خوبان دل گرفتن کار ما نیست

[mozhgan]

تو نیک و بد خود هم از خود بپرس
چرا بایدت دیگری محتسب

حافظ

[R A H A]

بـرج ویـرانـم ، غبار خویـش افشـان کـرده ام

تا به پرواز آیم از خود ،جسم را جان کرده ام

[mozhgan]

من که در آتش سودای تو آهی نزنم
کی توان گفت که بر داغ دلم صابر نیست

حافظ

[R A H A]

تکرار شو بایک ظهور زرف وپنهانی
ارامشم را محو کن ای خشم طوفانی

[mozhgan]

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را


حافظ

[R A H A]

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

[mozhgan]

در مذهب ما باده حلالست ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرامست

[R A H A]

تو را میخواهم و دانم که هرگز

به کام دل در اغوشت نگیرم

**فروغ**

[afsanah82]

من ماندم تنهای تنهاااااااااااااااااااااا ا
من ماندم تنهاااااااااااااامیان سیل غم هاااااااااااااااااااااا:cry ing:

[mozhgan]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
بخال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[mehraboOon]

از جوانی داغها بر سینه‌ی ما مانده است
نقش پایی چند ازان طاوس بر جا مانده است

[mozhgan]

تا در ره پیری بچه آیین روی ایدل
باری به غلط صرف شد ایام شبابت


حافظ

[mehraboOon]

تا کی ندهی داد من ای داد ز دستت
رحم آر که خون در دلم افتاد ز دستت

[mozhgan]

تاز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

[mehraboOon]

دلا جان در ره جانان حجابست

غم دل در جهان جان حجابست

[mozhgan]

تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز
بنیاد بر کرشمه جادو نهاده ایم

[mehraboOon]

من ندانستم که عشق این رنگ داشت
وز جهان با جان من آهنگ داشت

[R A H A]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

[mozhgan]

تا کی بود این گرگ ربائی بنمای
سر پنجه دشمن فکن ای شیر خدای

[R A H A]

یا وفا یا خبر وصل تو یامرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دوسه کاری بکند

حافظ

[Atabay11]

دردم از يار هست و درمان نيز هم
دل فداي او شد و جان نيز هم

[R A H A]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی است .
حال هجران تو دانی که چه مشکل حالی است

[Atabay11]

تو را گم ميكنم هر روز و پيدا ميكنم هرشب
بدينسان خوابها را با تو زيبا ميكنم هر شب

[R A H A]

باورم نیست ز بد عهدی ایام هنوز
قصه غصه که در دولت یار آخر شد

[mehraboOon]

دلدل دل ز سر خندق غم
چون جهانم که بس افکنده سم است

[R A H A]

تو گر داری دلی خرسند و شاداب

غریقی را ز بحر غصه دریاب

فقط در زندگانی ای برادر

مکش بیرون گلیم خویش از آب

[Atabay11]

بجهان خرم از آنم كه جهان خرم ازوست
عاشقم بر همه عالم كه همه عالم ازوست

[R A H A]

تو تا بی مهریت از حد فزون شد

دلم از تیغ جورت غرق خون شد

چه بد کردم مگر من با تو ای یار

که مهر من ترا از دل برون شد

[Atabay11]

در هوايت بيقرارم ، بيقرارم روز و شب
سر ز كويت برندارم ، برندارم روز و شب

[mehraboOon]

باز چون بر در خلق افتد کار
زر بر سفله خدای دوم است

[Atabay11]

تا كي ز تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

[R A H A]

هرکه دلارام زيست از دلش آرام رفت
چشم ندارد خلاف هر که دراين دام رفت

[mozhgan]

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش

[mehraboOon]

شمع شب‌ها بجز خیال تو نیست
باغ جان‌ها بجز جمال تو نیست

[mozhgan]

تا شدم حلقه بگوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

[mehraboOon]

میرود آب رخ از باده‌ی گلرنگ مرا
میزند راه خرد زمزمه‌ی چنگ مرا

[R A H A]

آنکه چشمان تورا این همه زیبا میکرد
کاش از روز ازل فکر دل ما میکرد
یا نمیداد به تو این همه زیبایی را
یا مرا در غم عشق تو شکیبا میکرد

[mehraboOon]

دست گیرید درین واقعه کافتاد مرا
که نماندست کنون طاقت بیداد مرا
راز من جمله فرو خواند بر دشمن و دوست
اشک ازین واسطه از چشم بیفتاد مرا
هرگز از روز جوانی نشدم یکدم شاد
مادر دهر ندانم به چه میزاد مرا
آنکه یک لحظه فراموش نگشت از یادم
ظاهر آنست که هرگز نکند یاد مرا

[sarbh]

ای که بوی باران شکفته در هوایت
یاد از آن بهاران که شد خزان به پایت

[mozhgan]

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز
هزار بازی ازین طرفه تربر انگیزد


حافظ

[mehraboOon]

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم
ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را

[mozhgan]

امروز قدر پند عزیزان شناختم
یا رب روان ناصح ما از تو شاد باد

[mehraboOon]

دلم از دست غمت دامن صحرا بگرفت
غمت از سر ننهم گر دلت از ما بگرفت

[R A H A]

تمام شب انجا
ز شاخه های سیاه
غمی فرو می ریخت
کسی ز خود می ماند
کسی ترا می خواند

[mozhgan]

دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد

[R A H A]

دلم را مشکن و در پا مینداز



که دارد درسر زلف تو مسکن

[mozhgan]

نفس بر آمد و کام از تو بر نمی آید
فغان که بخت من از خواب در نمی آید

[R A H A]

در کـــارگــه کـــوزه گری رفـــــتم دوش
دیــــدم دو هـــزار کـــوزه گویا و خموش
ناگاه یکـــی کوزه بـــر آورد خـــــــروش
کــو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

[mozhgan]

شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای
قدر این مرتبه نشناخته ای یعنی چه
نه سر زلف خود اول تو بدستم دادی
بازم از پای در انداخته ای یعنی چه

[R A H A]

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم

[mozhgan]

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه ی نامحرم زد

[mehraboOon]

دل من پاره گشت از غم نه زان گونه که به گردد
و گر جانان بدین شادست یا رب پاره تر بادا

[R A H A]

آن را كه بوي عنبر زلف تو آرزوست
چون عود گو بر آتش سودابسوزوبساز

[mozhgan]

زین سفر گر به سلامت به وطن باز رسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم

[R A H A]

مرا در منزل جانان چه جاي امن چون هر دم
جرس فرياد مي دارد که بربنديد محملها

[mozhgan]

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

[R A H A]

شادباش که از شادی تو دلشادم
تا تو شادی ز غم هر دوجهان ازاد باش...!!

[mozhgan]

شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا
بر منتهای همت خود کامران شدم

[R A H A]

مگر چشمان ساقی بشکند امشب خمارم را
مگر شوید شراب لطف او از دل غبارم را

[mozhgan]

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی نوا را

[mozhgan]

سلام دوستان عزیز
بچه ها چرا کسی تو این تاپیک شرکت نمی کنه ؟

[mehraboOon]

آن رشته که قوت روانست مرا

آرامش جان ناتوانست مرا

بر لب چو کشی جان کشدم از پی آن

پیوند چو با رشته‌ی جانست مرا

[Sada]

اي بسا ابليس آدم رو كه هست
پس به هر دستي نبايد داد دست
-----------------------------------
عمري كه اجل از پي آن مي تازد _ هركس غم دنيا بخورد مي بازد

[mozhgan]

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار
به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز
بی غباری که پدید آید از اغیار بیار

[mehraboOon]

رخت مه را رخ و فرزین نهادست


لبت بیجاده را صد ضربه دادست

[R A H A]

تو را میخواهم و دانم که هرگز

به کام دل در اغوشت نگیرم

**فروغ**

[mehraboOon]

مرا دانی که بی‌تو حال چونست

به هر مژگان هزاران قطره خونست

تنم در بند هجر تو اسیرست

دلم در دست عشق تو زبونست

غم عشق تو در جان هیچ کم نیست

چه جای کم که هر ساعت فزونست

اگر بخشود خواهی هرگز ای جان

بر این دل جای بخشایش کنونست

[mozhgan]

تنها نه ز راز دل من پرده بر افتاد
تا بود فلک شیوه او پرده دری بود
منظور خردمند من آن ماه که او را
با حسن ادب شیوه صاحب نظری بود

[mehraboOon]

دست گیرید درین واقعه کافتاد مرا
که نماندست کنون طاقت بیداد مرا

راز من جمله فرو خواند بر دشمن و دوست
اشک ازین واسطه از چشم بیفتاد مرا

هرگز از روز جوانی نشدم یکدم شاد
مادر دهر ندانم به چه میزاد مرا

[mozhgan]

ای پیک راستان خبر یار ما بگو
احوال گل به بلبل دستان سرا بگو
ما محرمان خلوت انسیم غم مخور
با یار آشنا سخن آشنا بگو

[elahe]

وینهمه بی خبرانند، که خون‌سردانند
چون مس تافته اکسیر فنا یافته‌اند
عاشقان زر وجودند که رو زردانند
شهریارا مفشان گوهر طبع علوی

[mozhgan]

یاد باد آن کو بقصد خون ما
عهد را بشکست و پیمان نیز هم
دوستان در پرده می گویم سخن
گفته خواهد شد به دستان نیز هم

[mehraboOon]

میرود آب رخ از باده‌ی گلرنگ مرا

میزند راه خرد زمزمه‌ی چنگ مرا


دلق از رق به می لعل گرو خواهم کرد

که می لعل برون آورد از رنگ مرا


من که بر سنگ زدم شیشه‌ی تقوی و ورع

محتسب بهر چه بر شیشه زند سنگ مرا


مستم از کوی خرابات ببازار برید

تا همه خلق ببینند بدین رنگ مرا

[mozhgan]

اگر شراب خوری جرعه ای فشان بر خاک
از آن گناه که نفعی رسد به غیر چه باک

[mehraboOon]

کجا خبر بود از حال ما حبیبانرا

که از مرض نبود آگهی طبیبانرا


گر از بنفشه و سنبل وفا طلب دارند

معینست که سوداست عندلیبانرا

[mozhgan]

از جرعه تو خاک زمین دّر و لعل یافت
بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم

[R A H A]

مرا چشمی است خون افشان زدست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

[mozhgan]

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
تو به فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند

[R A H A]

دارد به جانم لرز مي افتد رفيق؛ انگار پاييزم
دارم شبيه برگ هاي زرد و خشك از شاخه مي ريزم

[mozhgan]

من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

[Sara12]

یارب این آتش که در جان من است
سرد کن زانسان که کردی بر خلیل

[mehraboOon]

لب شیرین تو هر دم شکر انگیزترست
زلف دلبند تو هر لحظه دلاویزترست

برسرآمد ز جهان جزع تو در خونخواری
گر چه چشم من دل سوخته خونریزترست

ایکه از تنگ شکر شور برآورد لبت
هر زمان پسته تنگت شکر آویزترست

[Sara12]

توی شعرم با صداقت عهد و پیمونی رو بستم

توی اون گـــفتم تا آخـــر تنها بـا تـو زنده هستم

[mehraboOon]

ميگفت همان کنم که خواهد دل تو
ديدي که چه ميگفت و شنيدي که چه کرد

جمعيت خلق را رها خواهي کرد
يعني ز همه روي بما خواهي کرد

[Sara12]

دل میرود زدستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

[mehraboOon]

از دفتر عشق هر که فردي دارد
اشک گلگون و چهر زردي دارد

بر گرد سري شود که شوريست درو
قربان دلي رود که دردي دارد

[Sara12]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار آرد

[mehraboOon]

دردا که همه روي به ره بايد کرد
وين مفرش عاشقي دو ته بايد کرد

بر طاعت و خير خود نبايد نگريست
در رحمت و فضل او نگه بايد کرد

[Sara12]

دلا در عاشقی ثابت قدم باش
که در این ره نباشد کار بی اجر

[mehraboOon]

رخساره‌ات تازه گل گلشن روح
نازک بود آن قدر که هر شام و صبوح

نزديک به ديده گر خيالش گذرد
از سايه‌ي خار ديده گردد مجروح

[mozhgan]

حریف عشق تو بودم چو ماه نو بودی
کنون که ماه تمامی نظر دریغ مدار

[R A H A]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم

که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

[mehraboOon]

مگذر ای یار و درین واقعه مگذار مرا
چون شدم صید تو بر گیر و نگهدار مرا


اگرم زار کشی میکشی و بیزار مشو
زاریم بین و ازین بیش میازار مرا


چون در افتاده‌ام از پای و ندارم سر خویش
دست من گیر و دل خسته بدست آر مرا


بی گل روی تو بس خار که در پای منست
کیست کز پای برون آورد این خار مرا

[mozhgan]

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ی ارغوان نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه ی خاک ما تماشاگه کیست

[mehraboOon]

ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب
خاطر آسوده ازین گردش ایام بخسب

به ریا خواب چو زاهد نبود بیداری
چند جامی بکش از باده‌ی گلفام بخسب

[mozhgan]

بر چهره ی گل نسیم نوروز خوش است
در صحن چمن روی دلفروز خوش است

از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است

[mehraboOon]

تا دل مسکین من در کار تست
آرزوی جان من دیدار تست

جان و دل در کار تو کردم فدا
کار من این بود دیگر کار تست

[mozhgan]

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

[mehraboOon]

تابه فکر خود فتادم، روزگار از دست رفت
تا شدم از کار واقف، وقت کار از دست رفت

تا کمر بستم، غبار از کاروان بر جا نبود
از کمین تا سر برآوردم، شکار از دست رفت

[mozhgan]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه ی زمزمی دگر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

[R A H A]

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

حافظ

[mehraboOon]

عشق تو هر شب برانگیزد ز جانم رستخیز

چون تو بگریزی و بگذاری به تنهایی مرا


چشمه‌ی خورشید را از ذره نشناسم همی

نیست گویی ذره‌ای دردیده بینایی مرا

[R A H A]

از دست عزیزان چه بگویم،گله ای نیست

گر هم گله ای هست،دگر حوصله ای نیست

[mehraboOon]

تحفه بر دل بردم جان و تن و دین و هوش



دل گفت: برو، کانجا هر چار نمی‌گنجد

[R A H A]

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

[elahe]

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود ایا که فلک زین دو سه کاری بکند

[R A H A]

دوش در حلقه ی ما قصه و گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

[mozhgan]

دهید مژده به یاران که یار می آید
قرار گیتی چشم انتظار می آید
کلید صبح به دست و سرود عشق به لب
ز انتهای شب آن شهسوار می آید

[R A H A]

دورم اگر از سعادت خدمت تو
پیوسته دلست آینه‌ی طلعت تو
از گرمی آفتاب هجرم چه غمست
دارم چو پناه سایه‌ی دولت تو

[mozhgan]

وز رفتن من جلال و جاهش نفزود
وز هیچ کس نیز دو گوشم نشنود

[elahe]

در این ظلمت سرا تا کی به بوی دوست بنشینم
گهی انگشت بر دندان گهی سر بر سر زانو