R A H A
02-18-2011, 12:48 AM
اين تحقيقات جديد اشاره ميکند که آثار منفي اين سوء رفتار بسيار زياد و بايد براي مبارزه با آن قدمهاي موثري برداشت. اسکن مغز افرادي که در دوران خردسالي تحقيرشدهاند نشان ميدهد که قسمت خاکستري مغز آنان که مربوط به فراگيري زبان است 10درصد کمتر از افرادي است که با خشونت کلامي مواجه نبودهاند.
دکتر مارتين تيچر(martin teicher) از دانشگاه پزشکي هاروارد در ايالت بوستون آمريکا و همکارانش سوالات جامعي را تهيه کرده و از 17 نفر که در دوران طفوليت تنها از خشونت کلامي آسيب ديدهاند درخواست کردند که به اين سوالات پاسخ دهند.متخصصان به انتقادهاي مکرر و تحقيرآميز توسط والدين و اطرافيان که به تدريج سبب ايجاد استرس و عدم اعتماد به نفس فرد ميشود، بدرفتاري و آزار و اذيت کلامي مينامند. اين تيم تحقيقاتي 17 نفر ديگر را که با گروه اول از لحاظ طبقه اجتماعي همخواني داشتند اما تحت تأثير بد رفتاري کلامي قرار نگرفته بودند انتخاب کردند. در مقايسه اسکن مغز اين دو گروه اختلاف 10درصدي در اندازه آن قسمت از مغز که گفته ميشود مربوط به درک آهنگ صداهاست مشاهده شد.
همچنين اين اسکن کاهش قابل توجه اي در اندازه آن منطقه از مغز که شامل فهم جملهبندي کلمات است در گروه آسيب ديده از بد رفتارهاي کلامي را نشان ميدهد.
دکتر تيچر اظهار ميدارد : امکان دارد آزار کلامي ،منجر به توقف ترشح هورمون رشد در قسمتهايي از مغز که در ارتباط با يادگيري زبان است شود . در نتيجه سبب نارسائي در مغز مي شود.
طبيعي نبودن رشد مغزي در افرادي که قرباني آزار کلامي هستند نه تنها در يادگيري مهارتهاي گفتاري بلکه در ميزان بهره هوشي آنان نيز تأثير منفي دارد زيرا در تست هوشي که از اين دو گروه به عمل آمد متوسط بهره هوشي گروه اول که مورد آزار کلامي قرار گرفته بودند 112 و گروه دوم 124 بود. نتايج اين تحقيقات بسيار اهميت دارد و بيانگر اين است که آزار و اذيت کلامي در دوران کودکي مانع رشد طبيعي مغز ميشود و اين مطلبي است که اغلب والدين به آن توجه ندارند و تصور ميکنند که تنها تنبيهات بدني است که به فرزندشان آسيب ميرساند.
منبع:نشريه پژواک
دکتر مارتين تيچر(martin teicher) از دانشگاه پزشکي هاروارد در ايالت بوستون آمريکا و همکارانش سوالات جامعي را تهيه کرده و از 17 نفر که در دوران طفوليت تنها از خشونت کلامي آسيب ديدهاند درخواست کردند که به اين سوالات پاسخ دهند.متخصصان به انتقادهاي مکرر و تحقيرآميز توسط والدين و اطرافيان که به تدريج سبب ايجاد استرس و عدم اعتماد به نفس فرد ميشود، بدرفتاري و آزار و اذيت کلامي مينامند. اين تيم تحقيقاتي 17 نفر ديگر را که با گروه اول از لحاظ طبقه اجتماعي همخواني داشتند اما تحت تأثير بد رفتاري کلامي قرار نگرفته بودند انتخاب کردند. در مقايسه اسکن مغز اين دو گروه اختلاف 10درصدي در اندازه آن قسمت از مغز که گفته ميشود مربوط به درک آهنگ صداهاست مشاهده شد.
همچنين اين اسکن کاهش قابل توجه اي در اندازه آن منطقه از مغز که شامل فهم جملهبندي کلمات است در گروه آسيب ديده از بد رفتارهاي کلامي را نشان ميدهد.
دکتر تيچر اظهار ميدارد : امکان دارد آزار کلامي ،منجر به توقف ترشح هورمون رشد در قسمتهايي از مغز که در ارتباط با يادگيري زبان است شود . در نتيجه سبب نارسائي در مغز مي شود.
طبيعي نبودن رشد مغزي در افرادي که قرباني آزار کلامي هستند نه تنها در يادگيري مهارتهاي گفتاري بلکه در ميزان بهره هوشي آنان نيز تأثير منفي دارد زيرا در تست هوشي که از اين دو گروه به عمل آمد متوسط بهره هوشي گروه اول که مورد آزار کلامي قرار گرفته بودند 112 و گروه دوم 124 بود. نتايج اين تحقيقات بسيار اهميت دارد و بيانگر اين است که آزار و اذيت کلامي در دوران کودکي مانع رشد طبيعي مغز ميشود و اين مطلبي است که اغلب والدين به آن توجه ندارند و تصور ميکنند که تنها تنبيهات بدني است که به فرزندشان آسيب ميرساند.
منبع:نشريه پژواک