tina
02-06-2011, 09:19 PM
http://www.iran-iran.ir/wp-content/uploads/2011/02/ehsan-hadadi.jpg
احسان حدادی هنوز در تهران تمرین می کند. با این که قرار بود یک ماه بعد از بازیهای آسیایی گوانگ ژو راهی آفریقای جنوبی شود تا کنار پرتابگران بنام دیسک دنیا مثل هرسال تمرین کند اما شورای برون مرزی، به او مجوز نداد تا کارش گره بخورد. هرچند علی سعیدلو رئیس سازمان تربیت بدنی به او قول داده تا شورا مجوزش را صادر کند. با این حال او هنوز نگران است. حدادی بعد از مدالی که در پکن به خاطر مصدومیتش از دست داد، حالا هم می ترسد در المپیک ۲۰۱۲ لندن جور دیگری حسرت به دل بماند. مشکلاتی که پرتابگر شماره یک دیسک آسیا با آن دست وپنجه نرم می کند جرقه دیگری را در ذهنش زده، کوچ به آن سوی آبها. اگرچه می گوید: «من همیشه ایران را دوست داشته دارم اما با این مسائل شاید بروم. حداقل تا المپیک.»
*چرا هنوز در تهران تمرین می کنی؟
شورای برون مرزی سازمان تربیت بدنی مجوز نداد. البته مسئولان سازمان گفتند نامه بده مجوزت را می دهیم. از طرفی آقایانی که باید دنبال کار ویزایم باشند به جای این که پیگیر کار ورزشکار باشند در اردوی تیم ملی هستند. در حالی که حقوقشان را از فدراسیون بابت پیگیری کار ورزشکاران می گیرند اما کاری انجام نمی دهند.
*پس ویزا هم نداری؟
۱۰ روزی است که خودم کارهای ویزایم را انجام می دهم. اصلا نمی دانیم این افراد مربی تیم ملی اند یا کارمند فدراسیون؟ آنها با حضور در اردو دیگر وقت کار برای ما را ندارند. البته فدراسیونی که رئیس ندارد همین می شود.
*یعنی برنامه های تمرینی ات با این شرایط به هم ریخته؟
من بالاجبار در آفتاب انقلاب تمرین می کنم. اما با این شرایط مسئولان دیگر نباید توقع مدال المپیک داشته باشند. نه اردو رفته‌ام، نه حقوق گرفته ام. حتی پول جراحی دستم را هم نگرفته ام. من کلی پول طلب دارم. فعلا هم منتظرم.
*مربی ات هم حقوق نگرفته؟
سه ماه است که کیم حقوق نگرفته. کمیته می گوید پول ندارد. حداقل یک سال و نیم تا المپیک مانده. کمیته باید در این فرصت مانده تا المپیک برای ورزشکارانی که شانس مدال دارند امکانات بدهد تا زمان از دست نرود.
*رکورد A سهمیه المپیک لندن چند متر است؟
۶۵ متر. ۵۰ سانتیمتر بیشتر از المیپک ۲۰۰۸ پکن شده.
*برای احسان حدادی که سهمیه المپیک خیلی سخت نیست؟
با این وضعیت، معلوم نیست سهمیه هم بگیرم. خودم هم در این شرایط مانده ام. اگر حالا ویزا بگیرم خیلی خوشحال می شوم. پارسال سه ماه برای ویزای شینگن علاف شدم و امسال هم….انگار کسی برایش مهم نیست که دو ماه پیش مدال طلای بازیهای آسیایی را گرفته ام. همه فراموش کرده اند.
*منظورت سازمان تربیت بدنی است؟
البته آقای سعیدلو یکی از افرادی است که به ورزشکار می رسد. هیچ کس دوست ندارد ورزشکار پیشرفت کند. البته این به سیستم اشتباه ورزش برمی گردد. اما نباید فراموش کرد که مگر چقدر به المپیک مانده؟ مگر چند نفر در المپیک مدال می گیرند؟ بعضی وقتها که این مسائل را می بینم یک فکرهایی به سرم می زند.
*چه فکرهایی؟
اینکه از ایران بروم.
*برای همیشه مقیم کشور دیگری شوی؟
من همیشه ایران را دوست داشته و دارم اما این مسائل، آدم را دلزده می کند. با این شرایط شاید از ایران بروم و در یکی از کشورها تمرین کنم و در مسابقه برای ایران پرتاب کنم.
*سخت نیست؟
نه. تا المیپک تنها یک سال و ۶ -۷ ماه مانده. اگر نجنبم تمام می شود و مدال هم می پرد. دوسال پیش هم که مصدوم شدم و مدال را از دست دادم . واقعا حیف است.
*می خواهی درکدام کشور تمرین کنی؟
کشوری اروپایی که راحت تمرین کنم و مسابقه دهم. آلمان را ترجیح می دهم چرا که پزشکم هم آنجاست. بالاخره من می خواهم پزشک کنارم باشد.
*به خاطر این که قبل از المپیک ۲۰۰۸ دستت مصدوم شد، می خواهی قبل از لندن هم پزشکت کنارت باشد؟
نه. همه این طوری تمرین می کنند. درست نیست که بدون پزشک، ماساژور، دکتر تغذیه و… تمرین کنی. وقتی به خودم نگاه می کنم و بعضی از ورزشکاران، می بینم بین من و آنها هیچ فرقی نیست. اما آنها همه امکانات لازم را دارند و من ندارم. در حالی که رکوردهای من بالاتر از آنهاست. آن پرتابگران برنامه می دهند مثل اردوی ایتالیا،پرتغال و…، همه برنامه هایشان هم مو به مو اجرا می شود. بدون مشکل. اما من چی؟ قرار بود یک ماه بعد از بازیهای آسیایی گوانگ ژو به اردو بروم اما هنوز خبری نیست. در حالی که سال قبل من این موقع می خواستم به تهران برگردم.
*اردوی آفریقا چقدر برایت اهمیت دارد؟
تمرین در اردوی آفریقا تنها به خاطر حضور بزرگان پرتاب دیسک مهم است. چرا که در این زمان پرتابگران مطرح به کمپ آنجا می روند. تمرین کنار آنها خیلی خوب است. مربی ام هم آنها را می بیند و آنالیز می کند. وگرنه من می توانم در کیش تمرین کنم.
احسان حدادی هنوز در تهران تمرین می کند. با این که قرار بود یک ماه بعد از بازیهای آسیایی گوانگ ژو راهی آفریقای جنوبی شود تا کنار پرتابگران بنام دیسک دنیا مثل هرسال تمرین کند اما شورای برون مرزی، به او مجوز نداد تا کارش گره بخورد. هرچند علی سعیدلو رئیس سازمان تربیت بدنی به او قول داده تا شورا مجوزش را صادر کند. با این حال او هنوز نگران است. حدادی بعد از مدالی که در پکن به خاطر مصدومیتش از دست داد، حالا هم می ترسد در المپیک ۲۰۱۲ لندن جور دیگری حسرت به دل بماند. مشکلاتی که پرتابگر شماره یک دیسک آسیا با آن دست وپنجه نرم می کند جرقه دیگری را در ذهنش زده، کوچ به آن سوی آبها. اگرچه می گوید: «من همیشه ایران را دوست داشته دارم اما با این مسائل شاید بروم. حداقل تا المپیک.»
*چرا هنوز در تهران تمرین می کنی؟
شورای برون مرزی سازمان تربیت بدنی مجوز نداد. البته مسئولان سازمان گفتند نامه بده مجوزت را می دهیم. از طرفی آقایانی که باید دنبال کار ویزایم باشند به جای این که پیگیر کار ورزشکار باشند در اردوی تیم ملی هستند. در حالی که حقوقشان را از فدراسیون بابت پیگیری کار ورزشکاران می گیرند اما کاری انجام نمی دهند.
*پس ویزا هم نداری؟
۱۰ روزی است که خودم کارهای ویزایم را انجام می دهم. اصلا نمی دانیم این افراد مربی تیم ملی اند یا کارمند فدراسیون؟ آنها با حضور در اردو دیگر وقت کار برای ما را ندارند. البته فدراسیونی که رئیس ندارد همین می شود.
*یعنی برنامه های تمرینی ات با این شرایط به هم ریخته؟
من بالاجبار در آفتاب انقلاب تمرین می کنم. اما با این شرایط مسئولان دیگر نباید توقع مدال المپیک داشته باشند. نه اردو رفته‌ام، نه حقوق گرفته ام. حتی پول جراحی دستم را هم نگرفته ام. من کلی پول طلب دارم. فعلا هم منتظرم.
*مربی ات هم حقوق نگرفته؟
سه ماه است که کیم حقوق نگرفته. کمیته می گوید پول ندارد. حداقل یک سال و نیم تا المپیک مانده. کمیته باید در این فرصت مانده تا المپیک برای ورزشکارانی که شانس مدال دارند امکانات بدهد تا زمان از دست نرود.
*رکورد A سهمیه المپیک لندن چند متر است؟
۶۵ متر. ۵۰ سانتیمتر بیشتر از المیپک ۲۰۰۸ پکن شده.
*برای احسان حدادی که سهمیه المپیک خیلی سخت نیست؟
با این وضعیت، معلوم نیست سهمیه هم بگیرم. خودم هم در این شرایط مانده ام. اگر حالا ویزا بگیرم خیلی خوشحال می شوم. پارسال سه ماه برای ویزای شینگن علاف شدم و امسال هم….انگار کسی برایش مهم نیست که دو ماه پیش مدال طلای بازیهای آسیایی را گرفته ام. همه فراموش کرده اند.
*منظورت سازمان تربیت بدنی است؟
البته آقای سعیدلو یکی از افرادی است که به ورزشکار می رسد. هیچ کس دوست ندارد ورزشکار پیشرفت کند. البته این به سیستم اشتباه ورزش برمی گردد. اما نباید فراموش کرد که مگر چقدر به المپیک مانده؟ مگر چند نفر در المپیک مدال می گیرند؟ بعضی وقتها که این مسائل را می بینم یک فکرهایی به سرم می زند.
*چه فکرهایی؟
اینکه از ایران بروم.
*برای همیشه مقیم کشور دیگری شوی؟
من همیشه ایران را دوست داشته و دارم اما این مسائل، آدم را دلزده می کند. با این شرایط شاید از ایران بروم و در یکی از کشورها تمرین کنم و در مسابقه برای ایران پرتاب کنم.
*سخت نیست؟
نه. تا المیپک تنها یک سال و ۶ -۷ ماه مانده. اگر نجنبم تمام می شود و مدال هم می پرد. دوسال پیش هم که مصدوم شدم و مدال را از دست دادم . واقعا حیف است.
*می خواهی درکدام کشور تمرین کنی؟
کشوری اروپایی که راحت تمرین کنم و مسابقه دهم. آلمان را ترجیح می دهم چرا که پزشکم هم آنجاست. بالاخره من می خواهم پزشک کنارم باشد.
*به خاطر این که قبل از المپیک ۲۰۰۸ دستت مصدوم شد، می خواهی قبل از لندن هم پزشکت کنارت باشد؟
نه. همه این طوری تمرین می کنند. درست نیست که بدون پزشک، ماساژور، دکتر تغذیه و… تمرین کنی. وقتی به خودم نگاه می کنم و بعضی از ورزشکاران، می بینم بین من و آنها هیچ فرقی نیست. اما آنها همه امکانات لازم را دارند و من ندارم. در حالی که رکوردهای من بالاتر از آنهاست. آن پرتابگران برنامه می دهند مثل اردوی ایتالیا،پرتغال و…، همه برنامه هایشان هم مو به مو اجرا می شود. بدون مشکل. اما من چی؟ قرار بود یک ماه بعد از بازیهای آسیایی گوانگ ژو به اردو بروم اما هنوز خبری نیست. در حالی که سال قبل من این موقع می خواستم به تهران برگردم.
*اردوی آفریقا چقدر برایت اهمیت دارد؟
تمرین در اردوی آفریقا تنها به خاطر حضور بزرگان پرتاب دیسک مهم است. چرا که در این زمان پرتابگران مطرح به کمپ آنجا می روند. تمرین کنار آنها خیلی خوب است. مربی ام هم آنها را می بیند و آنالیز می کند. وگرنه من می توانم در کیش تمرین کنم.