king 2011
02-06-2011, 12:50 AM
http://img.tebyan.net/big/1389/11/231241101961786821668314121517725523455238.jpg
زگیل‌ها ضایعات خوش‌خیم پوستی هستند که توسط یک ویروس ایجاد می‌شوند. این ویروس به دنبال تماس مستقیم یا غیرمستقیم، وارد پوست و مخاط بدن می‌شود و بسته به نوع ویروس و محل تماس، اشکال مختلف زگیل را در سر، صورت، لب و دهان، کف دست و پا ایجاد می‌کند.
دکتر فرخ راد متخصص پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان در این باره به جام‌جم می‌گوید:
زگیل در واقع تکثیر نامنظم و البته خوش‌خیم سلول‌های پوست است و هر چند ظاهر آن بستگی به محل پیدایش زگیل دارد، اما معمولا به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف است، البته گاهی هم می‌تواند تیره یا صاف و هموار باشد.
با وجود این که زگیل در هر سنی و در هر شرایطی ممکن است دیده شود، اما بچه‌ها در سنین قبل از مدرسه و نوجوانان، مستعدترین افراد برای ابتلا به آن هستند.
نشانه‌ها
زگیل‌ها گاه به صورت منفرد و گاه به صورت مجتمع دیده می‌شوند. زگیل‌ها ابتدا در اندازه کوچک ظاهر شده، سپس بزرگ تر می‌شوند، دارای سطحی خشن بوده و محدوده مشخصی از پوست را درگیر می‌کنند. آنها اغلب به صورت خوشه‌‌هایی اطراف یک زگیل مادر ظاهر می‌شوند و معمولا بدون درد و خارش هستند.
گاه ممکن است در طول ماه‌ها یا سال‌ها زگیل کم یا زیاد شده و گاه زودتر از این مدت خود به خود بهبود یافته و از بین برود.
انواع
زگیل‌ها به انواع مختلف معمولی، صاف، کف پا، موزاییک و زگیل‌های تناسلی و ... تقسیم می‌شوند.
زگیل‌های معمولی بیشتر در پشت دست‌ها و انگشت ها و کنار ناخن و کف پا دیده می‌شوند و سطح آنها شیار شیار است.
نوع دیگر زگیل معمولا در کف پا ایجاد می‌شود و به تعداد زیاد و دسته دسته در کنار هم قرار می‌گیرند (زگیل‌های موزاییک). این زگیل‌ها ممکن است دردناک باشند.
زگیل‌های تناسلی مشکل شایع و نگرانکنندهای در بالغین به شمار میروند و اکثرا کوچک و صاف هستند، سطح آنها نرم بوده و بر خلاف بقیه زگیل‌ها زبر و پوسته پوسته نیستند. این نوع زگیل‌ها به ندرت تبدیل به زگیل‌های دست یا پا می‌شوند، ولی میتوانند باعث پدید آمدن زگیلهایی در دهان گردند.
راه انتقال
زگیل‌ها دارای سرایت خفیفی از فرد به فرد و از یک ناحیه به ناحیه‌ای دیگر بوده و همان طور که گفته شد گاهی نیز به طور غیرمستقیم از طریق وسایل آلوده منتقل می‌شوند.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد عفونت با ویروسهای زگیل هستند. برای ورود ویروس زگیل نیاز است که پوست آسیب ببیند و این آسیب می‌تواند خراش خیلی سطحی ـ که مورد توجه قرار نگرفته است ـ باشد.
بسته به نوع زگیل احتمال ابتلا متفاوت است، به طوری که ابتلا به زگیل‌های دست، پا و زگیل‌های صاف کم میباشد، اما زگیل‌های تناسلی بیشتر مسری هستند.
زگیل اغلب می‌تواند از طریق تماس نزدیک، کفش‌های مرطوب (در حمام و استخر)، همراه با ساییدن و فشار، بردن انگشت به دهان و... منتقل شود.
پیشگیری
رعایت بهداشت فردی به صورت مداوم بهترین راه پیشگیری از ابتلای به زگیل است.
به هیچ وجه نباید از وسایل شخصی دیگران استفاده کرد، در استخرها و سونا بایستی دمپایی شخصی پوشید، تا حد ممکن کف دست‌ها و پاها را باید خشک نگه داشت، کفش‌‌هایی بپوشید که مناسب و اندازه پا باشند و برای جلوگیری از گسترش زگیل‌ها، آنها را نخراشید، زیرا زگیل با برش و خراش‌های کوچک به راحتی گسترش می‌یابد.
درمان
معمولا برای تشخیص زگیل نیازی به آزمایش نیست و پزشک بر اساس ظاهر ضایعه، زگیل را تشخیص می‌دهد؛ البته در مواردی، نمونه‌برداری توصیه می‌شود.
بر اساس سن فرد و این که زگیل در چه ناحیه‌ای قرار گرفته و به چه تعداد و اندازه‌ای است، درمان‌های متفاوتی به کار می‌رود.
هر چند هیچ یک از روش‌های درمانی به صورت صد در صد، زگیل را درمان نمی‌کنند و احتمال عود آن همیشه وجود دارد، اما روش‌هایی نظیر استفاده از محلول‌ها، پمادها یا چسب‌های ضدزگیل، کرایوتراپی (فریز کردن ضایعات)، سوزاندن ضایعات، لیزر کردن و سایر روش‌های درمانی تا حد بسیار زیادی در درمان زگیل موثر هستند.:eni:
زگیل‌ها ضایعات خوش‌خیم پوستی هستند که توسط یک ویروس ایجاد می‌شوند. این ویروس به دنبال تماس مستقیم یا غیرمستقیم، وارد پوست و مخاط بدن می‌شود و بسته به نوع ویروس و محل تماس، اشکال مختلف زگیل را در سر، صورت، لب و دهان، کف دست و پا ایجاد می‌کند.
دکتر فرخ راد متخصص پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان در این باره به جام‌جم می‌گوید:
زگیل در واقع تکثیر نامنظم و البته خوش‌خیم سلول‌های پوست است و هر چند ظاهر آن بستگی به محل پیدایش زگیل دارد، اما معمولا به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف است، البته گاهی هم می‌تواند تیره یا صاف و هموار باشد.
با وجود این که زگیل در هر سنی و در هر شرایطی ممکن است دیده شود، اما بچه‌ها در سنین قبل از مدرسه و نوجوانان، مستعدترین افراد برای ابتلا به آن هستند.
نشانه‌ها
زگیل‌ها گاه به صورت منفرد و گاه به صورت مجتمع دیده می‌شوند. زگیل‌ها ابتدا در اندازه کوچک ظاهر شده، سپس بزرگ تر می‌شوند، دارای سطحی خشن بوده و محدوده مشخصی از پوست را درگیر می‌کنند. آنها اغلب به صورت خوشه‌‌هایی اطراف یک زگیل مادر ظاهر می‌شوند و معمولا بدون درد و خارش هستند.
گاه ممکن است در طول ماه‌ها یا سال‌ها زگیل کم یا زیاد شده و گاه زودتر از این مدت خود به خود بهبود یافته و از بین برود.
انواع
زگیل‌ها به انواع مختلف معمولی، صاف، کف پا، موزاییک و زگیل‌های تناسلی و ... تقسیم می‌شوند.
زگیل‌های معمولی بیشتر در پشت دست‌ها و انگشت ها و کنار ناخن و کف پا دیده می‌شوند و سطح آنها شیار شیار است.
نوع دیگر زگیل معمولا در کف پا ایجاد می‌شود و به تعداد زیاد و دسته دسته در کنار هم قرار می‌گیرند (زگیل‌های موزاییک). این زگیل‌ها ممکن است دردناک باشند.
زگیل‌های تناسلی مشکل شایع و نگرانکنندهای در بالغین به شمار میروند و اکثرا کوچک و صاف هستند، سطح آنها نرم بوده و بر خلاف بقیه زگیل‌ها زبر و پوسته پوسته نیستند. این نوع زگیل‌ها به ندرت تبدیل به زگیل‌های دست یا پا می‌شوند، ولی میتوانند باعث پدید آمدن زگیلهایی در دهان گردند.
راه انتقال
زگیل‌ها دارای سرایت خفیفی از فرد به فرد و از یک ناحیه به ناحیه‌ای دیگر بوده و همان طور که گفته شد گاهی نیز به طور غیرمستقیم از طریق وسایل آلوده منتقل می‌شوند.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد عفونت با ویروسهای زگیل هستند. برای ورود ویروس زگیل نیاز است که پوست آسیب ببیند و این آسیب می‌تواند خراش خیلی سطحی ـ که مورد توجه قرار نگرفته است ـ باشد.
بسته به نوع زگیل احتمال ابتلا متفاوت است، به طوری که ابتلا به زگیل‌های دست، پا و زگیل‌های صاف کم میباشد، اما زگیل‌های تناسلی بیشتر مسری هستند.
زگیل اغلب می‌تواند از طریق تماس نزدیک، کفش‌های مرطوب (در حمام و استخر)، همراه با ساییدن و فشار، بردن انگشت به دهان و... منتقل شود.
پیشگیری
رعایت بهداشت فردی به صورت مداوم بهترین راه پیشگیری از ابتلای به زگیل است.
به هیچ وجه نباید از وسایل شخصی دیگران استفاده کرد، در استخرها و سونا بایستی دمپایی شخصی پوشید، تا حد ممکن کف دست‌ها و پاها را باید خشک نگه داشت، کفش‌‌هایی بپوشید که مناسب و اندازه پا باشند و برای جلوگیری از گسترش زگیل‌ها، آنها را نخراشید، زیرا زگیل با برش و خراش‌های کوچک به راحتی گسترش می‌یابد.
درمان
معمولا برای تشخیص زگیل نیازی به آزمایش نیست و پزشک بر اساس ظاهر ضایعه، زگیل را تشخیص می‌دهد؛ البته در مواردی، نمونه‌برداری توصیه می‌شود.
بر اساس سن فرد و این که زگیل در چه ناحیه‌ای قرار گرفته و به چه تعداد و اندازه‌ای است، درمان‌های متفاوتی به کار می‌رود.
هر چند هیچ یک از روش‌های درمانی به صورت صد در صد، زگیل را درمان نمی‌کنند و احتمال عود آن همیشه وجود دارد، اما روش‌هایی نظیر استفاده از محلول‌ها، پمادها یا چسب‌های ضدزگیل، کرایوتراپی (فریز کردن ضایعات)، سوزاندن ضایعات، لیزر کردن و سایر روش‌های درمانی تا حد بسیار زیادی در درمان زگیل موثر هستند.:eni: