king 2011
01-27-2011, 09:49 PM
بازگشتم شروع یك روند بااهمیت است چون نگاه همه علاقه‌مندان به بازی‌های جام جهانی است و من هم دوست دارم به بازی در تیم ملی ادامه دهم.
با در نظر گرفتن تمامی مشكلات داخل و خارج از زمین، رونالدینیو بیش از هر چیز دیگری از بابت عدم حضور در بازی‌های جام جهانی 2010 ضربه خورد.
گرچه پس از غیبت یك ساله با تغییر مربی و دعوت از او در بازی دوستانه مقابل آرژانتین به نظر می‌رسید همه چیز حل شده باشد، اما تصمیم اخیر او برای بازگشت به برزیل و حضور در میانه زمین تیم فلامنگو برای تثبیت این جایگاه ملی بود و خود او در یك كنفرانس خبری عنوان كرد: بازگشتم شروع یك روند بااهمیت است چون نگاه همه علاقه‌مندان به بازی‌های جام جهانی است و من هم دوست دارم به بازی در تیم ملی ادامه دهم.
كمتر كسی در این زمینه با او مخالفت می‌كند چون در 30 سالگی بسیاری از بازیكنان خود را در اوج می‌بینند و با تركیبی از انگیزه و تجربه به دنبال جایگاه‌های تازه هستند، پس چرا باید بازیكنی كه در سال‌های گذشته نشان داد می‌تواند از بهترین‌های جهان باشد خود را از دیدارهای ملی محروم كند؟
سرمایه‌گذاری تابستانی میلان روی بازیكنانی چون زلاتان ابراهیموویچ، كوین پرینس بواتنگ و روبینیو رونالدینیو را به حاشیه برد و جایی برای او در زمین باقی نگذاشت. او سال قبل در 34 بازی لیگ حضور پیدا كرده بود و 12 گل زده و 14 پاس گل داده بود ولی امسال تنها در 7 بازی از ابتدا به میدان رفته بود و حتی زمانی كه به بازی گرفته می‌شد سایه‌ای از آن رونالدینیوی بزرگ بود.
روسونری‌ها در ژانویه كاسانو را به تركیب‌شان اضافه كردند و این آخرین میخ بر تابوت رونالدینیو در میلان بود. او از زمان حضورش در ایتالیا همیشه در تلاش برای اثبات توانایی‌هایش بوده و با دور بودن از شرایط فیزیكی مناسب كمتر شباهتی با بازیكنی داشته كه سال‌های 2004 و 2005 بهترین بازیكن جهان شد. او از آخرین سالی كه در بارسا بود دچار افت شد و مصدومیت‌های پیاپی و مشكلات خارج از زمین همگی او را از فرم مطلوب دور كرد و به سرعت از جمع بهترین‌های دنیا خارج شد.
http://img.tebyan.net/big/1387/04/191366111718214016512185506387512173938.jpg
بسیاری از كارشناسان دلیل اصلی بازگشت او به برزیل را این می‌دانند چون پیش از او هم بازیكنان برزیلی برای این‌كه در اروپا ناامید شده بودند و می‌خواستند لااقل حضورشان در تیم ملی را ازدست ندهند به برزیل بازگشته بودند.
قبل از رونالدینیو، فرد(فلومینس)، واگنر لاو(فلامنگو) و دیگو تارادلی(آتلتیكو مینیرو) همگی با امید بازی در جام جهانی 2014 به برزیل بازگشته بودند. حتی كلبرسون 31 ساله هم با این‌كه در جام جهانی آفریقای جنوبی تنها در یك دیدار به عنوان بازیكن جانشین وارد زمین شده بود به فلامنگو بازگشته و قصد دارد تیمش را همچون سال 2009 به 3 عنوان قهرمانی برساند.
رونالدینیو هم دوست دارد همچون كلبرسون در كشورش به عناوین قهرمانی دست پیدا كند، چون طبق سنتی قدیمی قهرمانان پا به سن گذاشته برزیلی در جستجوی كسب آخرین افتخار در باشگاه‌های برزیلی توپ می‌زنند وحتی با این‌كه به سن بازنشستگی نزدیك می‌شوند، قهرمانی را دوست دارند و برای رسیدن به آن تلاش می‌كنند.
رونالدینیو پس از بازگشت به برزیل مدعی شده در جوانی این فرصت را نداشته تا در برزیل به قهرمانی برسد و حالا برای جبران این موضوع به كشورش بازگشته است. او سال 2001 در حالی گرمیو را به مقصد پاری‌سن ژرمن ترك كرد كه سال 1999 تنها قهرمانی‌اش را در لیگ برزیل به دست آورد.
با در نظر گرفتن تمامی مشكلات داخل و خارج از زمین، رونالدینیو بیش از هر چیز دیگری از بابت عدم حضور در بازی‌های جام جهانی 2010 ضربه خورد.
گرچه پس از غیبت یك ساله با تغییر مربی و دعوت از او در بازی دوستانه مقابل آرژانتین به نظر می‌رسید همه چیز حل شده باشد، اما تصمیم اخیر او برای بازگشت به برزیل و حضور در میانه زمین تیم فلامنگو برای تثبیت این جایگاه ملی بود و خود او در یك كنفرانس خبری عنوان كرد: بازگشتم شروع یك روند بااهمیت است چون نگاه همه علاقه‌مندان به بازی‌های جام جهانی است و من هم دوست دارم به بازی در تیم ملی ادامه دهم.
كمتر كسی در این زمینه با او مخالفت می‌كند چون در 30 سالگی بسیاری از بازیكنان خود را در اوج می‌بینند و با تركیبی از انگیزه و تجربه به دنبال جایگاه‌های تازه هستند، پس چرا باید بازیكنی كه در سال‌های گذشته نشان داد می‌تواند از بهترین‌های جهان باشد خود را از دیدارهای ملی محروم كند؟
سرمایه‌گذاری تابستانی میلان روی بازیكنانی چون زلاتان ابراهیموویچ، كوین پرینس بواتنگ و روبینیو رونالدینیو را به حاشیه برد و جایی برای او در زمین باقی نگذاشت. او سال قبل در 34 بازی لیگ حضور پیدا كرده بود و 12 گل زده و 14 پاس گل داده بود ولی امسال تنها در 7 بازی از ابتدا به میدان رفته بود و حتی زمانی كه به بازی گرفته می‌شد سایه‌ای از آن رونالدینیوی بزرگ بود.
روسونری‌ها در ژانویه كاسانو را به تركیب‌شان اضافه كردند و این آخرین میخ بر تابوت رونالدینیو در میلان بود. او از زمان حضورش در ایتالیا همیشه در تلاش برای اثبات توانایی‌هایش بوده و با دور بودن از شرایط فیزیكی مناسب كمتر شباهتی با بازیكنی داشته كه سال‌های 2004 و 2005 بهترین بازیكن جهان شد. او از آخرین سالی كه در بارسا بود دچار افت شد و مصدومیت‌های پیاپی و مشكلات خارج از زمین همگی او را از فرم مطلوب دور كرد و به سرعت از جمع بهترین‌های دنیا خارج شد.
http://img.tebyan.net/big/1387/04/191366111718214016512185506387512173938.jpg
بسیاری از كارشناسان دلیل اصلی بازگشت او به برزیل را این می‌دانند چون پیش از او هم بازیكنان برزیلی برای این‌كه در اروپا ناامید شده بودند و می‌خواستند لااقل حضورشان در تیم ملی را ازدست ندهند به برزیل بازگشته بودند.
قبل از رونالدینیو، فرد(فلومینس)، واگنر لاو(فلامنگو) و دیگو تارادلی(آتلتیكو مینیرو) همگی با امید بازی در جام جهانی 2014 به برزیل بازگشته بودند. حتی كلبرسون 31 ساله هم با این‌كه در جام جهانی آفریقای جنوبی تنها در یك دیدار به عنوان بازیكن جانشین وارد زمین شده بود به فلامنگو بازگشته و قصد دارد تیمش را همچون سال 2009 به 3 عنوان قهرمانی برساند.
رونالدینیو هم دوست دارد همچون كلبرسون در كشورش به عناوین قهرمانی دست پیدا كند، چون طبق سنتی قدیمی قهرمانان پا به سن گذاشته برزیلی در جستجوی كسب آخرین افتخار در باشگاه‌های برزیلی توپ می‌زنند وحتی با این‌كه به سن بازنشستگی نزدیك می‌شوند، قهرمانی را دوست دارند و برای رسیدن به آن تلاش می‌كنند.
رونالدینیو پس از بازگشت به برزیل مدعی شده در جوانی این فرصت را نداشته تا در برزیل به قهرمانی برسد و حالا برای جبران این موضوع به كشورش بازگشته است. او سال 2001 در حالی گرمیو را به مقصد پاری‌سن ژرمن ترك كرد كه سال 1999 تنها قهرمانی‌اش را در لیگ برزیل به دست آورد.