World-civilization
01-06-2011, 03:59 AM
معرفي 10 شهر فراموش شده تاريخ
1- تروا
بقايايي اين شهر افسانهاي در قرن نوزدهم ميلادي و در شهر آناتولياي ترکيه کشف شد. طبق داستانهاي اساطيري مورخان، يونانيان را فاتحان اين شهر نام بردهاند. فاتحاني که پس از تصرف آن، اين شهر را به آتش کشيدند.
باستانشناسان طي کاوشهاي خود در تپه ماهورهاي منطقه هيسارليک موفق به کشف ديواري به ارتفاع 1/6 متر و ديگر آثاري شدند که وجود 9 شهر در اين منطقه را ثابت ميکرد. يکي از اين شهرها به گفته باستانشناسان تروا نام داشت.
2- بابل
باغهاي معلق بابل از معروفترين و شناخته شدهترين نشانههاي اين امپراتوري عظيم دنياي باستان به شمار ميرود. هرودوت، مورخ مشهور يونان باستان، اژرچه درطول عمر خود موفق به ديدن اين باغها نشد، اما شکوه و زيابيي آن را در نوشتههاي خود بيان داشت.
ديوارهاي آجر خشتي اين شهر به همراه ويرانههايي از کاخ شمالي آن در قرن نوزدهم ميلادي کشف شد. در حال حاضر بخشهاي بزرگي از دروازه ستاره بابل در موزه پرگامون برلين در معرض ديد عموم قرار دارد.
3- آکروتيري
آکروتيري، اين تمدن باستان عصر مفرغ جزيره کرت پيش از آن که در سال 1500 پيش از ميلاد زير گدازهاي آتشفشاني دفن شود، يکي از شهرهاي مهم اين جزيره به شمار ميرفت. کاوشهاي باستان شناسان اگرچه تمامي آن شهر را آشکار نساخت اما پياده روهاي سالم، نقاشيهاي رنگي ديوارها و کفپوشهاي خيابانهاي اين شهر را از دل خاک بيرون کشيد.
به گفته باستانشناسان فورانهاي متعدد گدازههاي آتشفشاني بخش قابل توجهي از اين جزيره به زير آب برد تا بار ديگر افسانه قاره آتلانتيس را در اذهان تداعي کند.
4- ماچو پيچو
با افول اقتدار امپراتوري اينکا از سال 1530 به اين سو، خاطرات و شکو شهر ماچوپيچو نيز از اذهان مردم رفته رفته پاک شد. اين فراموشي ادامه دار شد تا اينکه ويرانههاي اين شهر باستاني در سال 1911 به دست يک باستانشناس امريکايي به نام هيرام بينگهام کشف گرديد. اين کشف اگرچه پس از وقفهاي نزديک به 400 سال به وقوع پيوست اما منجر به کشش و جاذبهاي جهاني شد و علاقمندان بيشماري را به سوي خود کشاند. اکنون مناظر و ويرانههاي اين شهر به يکي از جاذبههاي اصلي گردشگري تبيدل شده است.
اما يکي از اندک پرسشهاي بيپاسخ در خصوص اين شهر دليل و علت ساخته شدن آن در چنين مکاني بوده است. سوالي که برخي جواب آن مسائل مذهبي يا اخترشناسي اعلام کرده اند.
5- پترا
اين شهر باستاني که آنرا محصور شده در گلهاي رز وحشي مينامند در ميان کوههاي اردن پنهان شده است. براي بازديد و تماشاي اين شهر قديمي گردشگران مجبور به عبور از مسيري تنگ و باريک به طول 6/1 کيلومتر ميباشند. نزديک به هزار مقبره، يک قربانگاه و يک عبادتگاه از جمله آثاري است که در اين شهر به چشم ميخورد. باستانشناسان معتقدند اقوام کوچ نشنين انباط، نخستين ساکنان اين شهر، پترا را به خاطر چشمههاي متعدد آن انتخاب کرده بودند.
6- اورادور سور گلان
برخلاف ديگر شهرهاي ياد شده، اين شهر قديمي فرانسوي هيچگاه ناپديد نشد. اين شهر شاهدي از قتل عام نازيها در طول جنگ جهاني دوم بود، شهري که 624 ساکن آن در حمله سربازان آلماني در تاريخ دهم ژوئن 1944 کشته شدند. پس از آن اين شهر به کلي متروکه شد و تا امروز هيچ انساني در آن سکونت نکرد.
7- کارتاژ
اگرچه هنوز هم بقايايي از اين شهر تاريخي به شکل روزهاي نخستين خود موجودند اما بازهم به سختي ميتوان شکل اصلي اين شهر بندري را از روي خشتهاي درهم فروريخته بناهايش مجسم کرد. اين شهر دوبار در آتش خشم جنگها سوخت. نابودي نخست آن بر اثر حمله روميها در جنگ کارتاژ در سال 146 پيش از ميلاد بوده و تخريب ثانوي آن به دليل حمله اعراب در سال 698 ميلادي رخ داد. اکنون ميتوان تنها ويرانههايي از اين شهر را در تپه بيرسا در کشور تونس مشاهده کرد.
8- تيکال
شهر تيکال که پايتخت تمدن ماياها به شمار ميرفت در زمان شکوه خود بيش از چهار هزار ساختمان و 90 هزار سکنه را در خود جاي داده بود. اين شهر در سال 900 ميلادي و پس از سقوط امپراتوري مايا به صورت اسرار آميزي متروکه شدو سپس در پوششي از درختان جنگلي براي مدتي بيش از هزار سال مخفي ماند. سرانجام باستانشناسان اروپايي کاشفان آن در قرن نوزدهم ميلادي شدند.
9- کوئلاپ
اين شهر نظامي که قدمت آن پيش از تمدن اينکاها ميرسد امروز در پوششي از جنگلهاي ابري و در مناطق شمالي پرو پنهان شده است. ساکنان اين منطقه را چاچاپوياها ميناميدند. مردماني که در ساخت خانهها، معبد و مقبرههاي محصور در ديوار سنگي 8/1 متري تبحر داشتند.
10- آنکور
آنکور، پايتخت باستاني امپراتوري خمر کامبوج است که امروزه به دليل جنگلهاي انبوه اين کشور به مجموعهاي جدا جدا تبديل شده است. اين شهر که آنرا معجزه شهرسازي مينامند، 140 سال گذشته توسط يک باستانشناس فرانسوي کشف شد.
به گفته باستانشناسان، آنکور، که آنرا شهر معبدها مينامند از مجموعه عظيمي از معابد تشکيل شده که در فاصله قرنهاي نهم و چهاردهم ميلادي بنا شده اند.
1- تروا
بقايايي اين شهر افسانهاي در قرن نوزدهم ميلادي و در شهر آناتولياي ترکيه کشف شد. طبق داستانهاي اساطيري مورخان، يونانيان را فاتحان اين شهر نام بردهاند. فاتحاني که پس از تصرف آن، اين شهر را به آتش کشيدند.
باستانشناسان طي کاوشهاي خود در تپه ماهورهاي منطقه هيسارليک موفق به کشف ديواري به ارتفاع 1/6 متر و ديگر آثاري شدند که وجود 9 شهر در اين منطقه را ثابت ميکرد. يکي از اين شهرها به گفته باستانشناسان تروا نام داشت.
2- بابل
باغهاي معلق بابل از معروفترين و شناخته شدهترين نشانههاي اين امپراتوري عظيم دنياي باستان به شمار ميرود. هرودوت، مورخ مشهور يونان باستان، اژرچه درطول عمر خود موفق به ديدن اين باغها نشد، اما شکوه و زيابيي آن را در نوشتههاي خود بيان داشت.
ديوارهاي آجر خشتي اين شهر به همراه ويرانههايي از کاخ شمالي آن در قرن نوزدهم ميلادي کشف شد. در حال حاضر بخشهاي بزرگي از دروازه ستاره بابل در موزه پرگامون برلين در معرض ديد عموم قرار دارد.
3- آکروتيري
آکروتيري، اين تمدن باستان عصر مفرغ جزيره کرت پيش از آن که در سال 1500 پيش از ميلاد زير گدازهاي آتشفشاني دفن شود، يکي از شهرهاي مهم اين جزيره به شمار ميرفت. کاوشهاي باستان شناسان اگرچه تمامي آن شهر را آشکار نساخت اما پياده روهاي سالم، نقاشيهاي رنگي ديوارها و کفپوشهاي خيابانهاي اين شهر را از دل خاک بيرون کشيد.
به گفته باستانشناسان فورانهاي متعدد گدازههاي آتشفشاني بخش قابل توجهي از اين جزيره به زير آب برد تا بار ديگر افسانه قاره آتلانتيس را در اذهان تداعي کند.
4- ماچو پيچو
با افول اقتدار امپراتوري اينکا از سال 1530 به اين سو، خاطرات و شکو شهر ماچوپيچو نيز از اذهان مردم رفته رفته پاک شد. اين فراموشي ادامه دار شد تا اينکه ويرانههاي اين شهر باستاني در سال 1911 به دست يک باستانشناس امريکايي به نام هيرام بينگهام کشف گرديد. اين کشف اگرچه پس از وقفهاي نزديک به 400 سال به وقوع پيوست اما منجر به کشش و جاذبهاي جهاني شد و علاقمندان بيشماري را به سوي خود کشاند. اکنون مناظر و ويرانههاي اين شهر به يکي از جاذبههاي اصلي گردشگري تبيدل شده است.
اما يکي از اندک پرسشهاي بيپاسخ در خصوص اين شهر دليل و علت ساخته شدن آن در چنين مکاني بوده است. سوالي که برخي جواب آن مسائل مذهبي يا اخترشناسي اعلام کرده اند.
5- پترا
اين شهر باستاني که آنرا محصور شده در گلهاي رز وحشي مينامند در ميان کوههاي اردن پنهان شده است. براي بازديد و تماشاي اين شهر قديمي گردشگران مجبور به عبور از مسيري تنگ و باريک به طول 6/1 کيلومتر ميباشند. نزديک به هزار مقبره، يک قربانگاه و يک عبادتگاه از جمله آثاري است که در اين شهر به چشم ميخورد. باستانشناسان معتقدند اقوام کوچ نشنين انباط، نخستين ساکنان اين شهر، پترا را به خاطر چشمههاي متعدد آن انتخاب کرده بودند.
6- اورادور سور گلان
برخلاف ديگر شهرهاي ياد شده، اين شهر قديمي فرانسوي هيچگاه ناپديد نشد. اين شهر شاهدي از قتل عام نازيها در طول جنگ جهاني دوم بود، شهري که 624 ساکن آن در حمله سربازان آلماني در تاريخ دهم ژوئن 1944 کشته شدند. پس از آن اين شهر به کلي متروکه شد و تا امروز هيچ انساني در آن سکونت نکرد.
7- کارتاژ
اگرچه هنوز هم بقايايي از اين شهر تاريخي به شکل روزهاي نخستين خود موجودند اما بازهم به سختي ميتوان شکل اصلي اين شهر بندري را از روي خشتهاي درهم فروريخته بناهايش مجسم کرد. اين شهر دوبار در آتش خشم جنگها سوخت. نابودي نخست آن بر اثر حمله روميها در جنگ کارتاژ در سال 146 پيش از ميلاد بوده و تخريب ثانوي آن به دليل حمله اعراب در سال 698 ميلادي رخ داد. اکنون ميتوان تنها ويرانههايي از اين شهر را در تپه بيرسا در کشور تونس مشاهده کرد.
8- تيکال
شهر تيکال که پايتخت تمدن ماياها به شمار ميرفت در زمان شکوه خود بيش از چهار هزار ساختمان و 90 هزار سکنه را در خود جاي داده بود. اين شهر در سال 900 ميلادي و پس از سقوط امپراتوري مايا به صورت اسرار آميزي متروکه شدو سپس در پوششي از درختان جنگلي براي مدتي بيش از هزار سال مخفي ماند. سرانجام باستانشناسان اروپايي کاشفان آن در قرن نوزدهم ميلادي شدند.
9- کوئلاپ
اين شهر نظامي که قدمت آن پيش از تمدن اينکاها ميرسد امروز در پوششي از جنگلهاي ابري و در مناطق شمالي پرو پنهان شده است. ساکنان اين منطقه را چاچاپوياها ميناميدند. مردماني که در ساخت خانهها، معبد و مقبرههاي محصور در ديوار سنگي 8/1 متري تبحر داشتند.
10- آنکور
آنکور، پايتخت باستاني امپراتوري خمر کامبوج است که امروزه به دليل جنگلهاي انبوه اين کشور به مجموعهاي جدا جدا تبديل شده است. اين شهر که آنرا معجزه شهرسازي مينامند، 140 سال گذشته توسط يک باستانشناس فرانسوي کشف شد.
به گفته باستانشناسان، آنکور، که آنرا شهر معبدها مينامند از مجموعه عظيمي از معابد تشکيل شده که در فاصله قرنهاي نهم و چهاردهم ميلادي بنا شده اند.