tina
10-26-2010, 06:46 PM
حتی گاهی این مشکل‌ها، اولین علایمی هستند که شخص را متوجه وجود بیماری دیابت می‌کنند. در پای دیابتی، پوست خشک و پوسته پوسته می‌شود و عروق وریدی برجسته قابل مشاهده است و کاهش مو در پا دیده می‌شود.
آتروفی یا نازک شدن لایه زیرجلدی، باعث ایجاد پوست نازک، براق و چروک‌خورده می‌شود. تاول اصولا اولین علامت آسیب پوستی در پای دچار کاهش خون‌رسانی است.
خشکی پا در ناحیه پاشنه می‌تواند به بروز ترک‌های عمیق پوستی منجر شود؛ مگر اینکه مرتب از چرب‌کننده پاشنه پا استفاده شود. از شایع‌ترین مشکلات پوستی که می‌تواند پای یک فرد دیابتی را درگیر کند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1 پینه و میخچه:
اینها در واقع نواحی ضخیم‌شده پوست هستند که به دلیل ایجاد فشار و اصطکاک به وجود می‌آیند. میخچه معمولا قطر بیش از یک سانتی‌متر هم ندارد و معمولا چند میلی‌متر به داخل پوست نفوذ می‌کند. میخچه بیشتر به فرم پلاک منتشر است. در بیماران دیابتی این 2 عارضه می‌توانند به بروز زخم منجر شوند. به دلیل اینکه پای افراد دیابتی اختلال عصبی (نوروپاتی) دارد که باعث عدم حس مناسب آنها از فشار روی پا و بروز زخم می‌شود.
2 درگیری ناخن‌ها:
بررسی مرتب ناخن‌ها به خصوص کناره‌های ناخن که می‌تواند شروعی برای بروز زخم باشد، بسیار ضروری است. ناخن‌ها در یک پای دیابتی ضخیم‌تر می‌شود و فشار روی این ناخن ضخیم شده می‌تواند باعث بروز خون‌ریزی زیر بستر ناخن شود یا ایجاد زخم کند.
فرو رفتن ناخن به داخل گوشت پا به دلیل تغییر فرم ظاهری ناخن یا بد گرفتن ناخن‌ها یا فشار بر لبه ناخن می‌تواند رخ دهد. اگر رنگ ناخن (http://www.porbazde.com/)ها، قرمز، قهوه‌ای یا سیاه باشد می‌تواند به دلیل خون‌ریزی زیر ناخن باشد. علت این مشکل ضربات حاد یا مزمن مانند فشار ناشی از کفش نامناسب است.
عفونت قارچی ناخن نیز می‌تواند باعث کنده شدن ناخن شده یا ناخن بسیار ضخیمی ایجاد کند. عفونت، عمدتا ناخن‌های خمیده را درگیر می‌کند. التهاب پارونیشیا نیز در کنار ناخن‌های خمیده رخ می‌دهد و فشارهای مکرر به پا می‌تواند این وضعیت را تشدید و تکرار کند.
3 ورم پا:
ورم می‌تواند عامل مستعدکننده پای فرد دیابتی برای بروز زخم شود. بنابراین بررسی علت و درمان آن ضروری است.
4 تغییر شکل پا:
شست چکشی، هالوس والگوس، بدشکلی غضروف کنار انگشت شست پا و... معمولا توسط متخصصان ارتوپدی بررسی و درمان می‌شود.
5 تغییرات رنگ پا:
بررسی رنگ پا، به خصوص شست پا، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تغییرات رنگ پا می‌تواند محدود یا منتشر باشد. این تغییرات رنگ به خصوص رنگ قرمز یا آبی پا باید بادقت بیشتری مورد توجه قرار یرد.
آتروفی یا نازک شدن لایه زیرجلدی، باعث ایجاد پوست نازک، براق و چروک‌خورده می‌شود. تاول اصولا اولین علامت آسیب پوستی در پای دچار کاهش خون‌رسانی است.
خشکی پا در ناحیه پاشنه می‌تواند به بروز ترک‌های عمیق پوستی منجر شود؛ مگر اینکه مرتب از چرب‌کننده پاشنه پا استفاده شود. از شایع‌ترین مشکلات پوستی که می‌تواند پای یک فرد دیابتی را درگیر کند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1 پینه و میخچه:
اینها در واقع نواحی ضخیم‌شده پوست هستند که به دلیل ایجاد فشار و اصطکاک به وجود می‌آیند. میخچه معمولا قطر بیش از یک سانتی‌متر هم ندارد و معمولا چند میلی‌متر به داخل پوست نفوذ می‌کند. میخچه بیشتر به فرم پلاک منتشر است. در بیماران دیابتی این 2 عارضه می‌توانند به بروز زخم منجر شوند. به دلیل اینکه پای افراد دیابتی اختلال عصبی (نوروپاتی) دارد که باعث عدم حس مناسب آنها از فشار روی پا و بروز زخم می‌شود.
2 درگیری ناخن‌ها:
بررسی مرتب ناخن‌ها به خصوص کناره‌های ناخن که می‌تواند شروعی برای بروز زخم باشد، بسیار ضروری است. ناخن‌ها در یک پای دیابتی ضخیم‌تر می‌شود و فشار روی این ناخن ضخیم شده می‌تواند باعث بروز خون‌ریزی زیر بستر ناخن شود یا ایجاد زخم کند.
فرو رفتن ناخن به داخل گوشت پا به دلیل تغییر فرم ظاهری ناخن یا بد گرفتن ناخن‌ها یا فشار بر لبه ناخن می‌تواند رخ دهد. اگر رنگ ناخن (http://www.porbazde.com/)ها، قرمز، قهوه‌ای یا سیاه باشد می‌تواند به دلیل خون‌ریزی زیر ناخن باشد. علت این مشکل ضربات حاد یا مزمن مانند فشار ناشی از کفش نامناسب است.
عفونت قارچی ناخن نیز می‌تواند باعث کنده شدن ناخن شده یا ناخن بسیار ضخیمی ایجاد کند. عفونت، عمدتا ناخن‌های خمیده را درگیر می‌کند. التهاب پارونیشیا نیز در کنار ناخن‌های خمیده رخ می‌دهد و فشارهای مکرر به پا می‌تواند این وضعیت را تشدید و تکرار کند.
3 ورم پا:
ورم می‌تواند عامل مستعدکننده پای فرد دیابتی برای بروز زخم شود. بنابراین بررسی علت و درمان آن ضروری است.
4 تغییر شکل پا:
شست چکشی، هالوس والگوس، بدشکلی غضروف کنار انگشت شست پا و... معمولا توسط متخصصان ارتوپدی بررسی و درمان می‌شود.
5 تغییرات رنگ پا:
بررسی رنگ پا، به خصوص شست پا، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تغییرات رنگ پا می‌تواند محدود یا منتشر باشد. این تغییرات رنگ به خصوص رنگ قرمز یا آبی پا باید بادقت بیشتری مورد توجه قرار یرد.