s.rozekabood
12-05-2013, 09:26 PM
مجازات اعدام در طول تاریخ و در گذر زمان، در حکومت‌ها و فرهنگ‌های مختلف و در نقاط مختلف گیتی، از لحاظ جرائم مستوجب این مجازات، نحوه سلب حیات و تشریفات آن شاهد دگرگونی‌های بسیار زیادی بوده است.
در دوره باستان به منظور پیشگیری از وقوع جرم و همچنین عبرت سایرین، مجازات مرگ همراه با شکنجه و درد بسیار زیاد بر فرد خاطی انجام می‌شد به نحوی که شرح بسیاری از این طرق اعدام، امروزه باعث تخطئه خاطر هر فردی می‌شود. ضمنا، دایره جرائم مستوجب مجازات اعدام نیز بسیار متنوع بوده و موارد بسیار گسترده‌ای را شامل می‌شد به نحوی که بسیاری از جرائمی‌که در دوره باستان با مجازات مرگ روبه‌رو می‌شد امروزه اصلا جرم نبوده یا مجازات بسیار خفیف تری نسبت به اعدام دارد.
صلب یکی از قدیمی‌ترین روش‌های اعدام است که در آن محکوم با میخ‌هایی بلند به یک صلیب کوبیده می‌شود و آنقدر روی صلیب می‌ماند تا مرگ او فرا رسد. این روش در روم، ایران باستان، کارتاژ و مقدونیه از حدود 6 قرن قبل از میلاد مسیح اجرا می‌شده است. مشهور‌ترین اعدام به این روش اعدام حضرت عیسی (ع) بوده است.
در آمریکای جنوبی و در میان قوم کوکولکن‌ها (حدود هندوراس و گواتمالای فعلی) اعدام به روش بیرون آوردن اعضای حیاتی از بدن، معمولا از طریق شکم انجام می‌شد و برای اینکه محکوم تا لحظات آخر زنده باشد آخرین اعضایی که خارج می‌شد معمولا قلب و ریه‌ها بود. در ضمن، اعدام تنها مجازات بین این اقوام بوده و از قتل و سرقت گرفته تا جرائم جنسی و... همگی با مجازات مرگ روبه‌رو می‌شد.
اعدام از طریق دریدن شکم به طریق فرهنگ سامورایی‌ها از روش‌های رایج در ژاپن بود که معمولا فرد سامورایی برای رهایی از ننگ جرمی‌که مرتکب شده بود به همین روش خود رامی‌کشت. یکی از روش‌های اعدام در بین آشوریان استفاده از میخ چوبی بلندی بوده که با دقت در مقعد محکوم کوبیده می‌شده تا امحاء و احشای داخلی شکم او را متلاشی کند، به این ترتیب قربانی به سیخ کشیده شده ممکن بود چند روز به همین حالت رها شود تا مرگش فرا رسد. به سیخ کشیده شدن معمولا با وارد کردن جسم تیز بلندی از طریق دهان، مقعد، مهبل یا پهلو‌ها صورت می‌گرفت و بعد از آن نیز سیخ به زمین کوبیده شده و محکوم به حال خود رها می‌شد تا پس از چند روز مرگ دردناکی را پذیرا شود. http://www.beytoote.com/images/stories/economic/hhe1081.jpg
در چین نیز روشی مرسوم بود که در آن محکوم به تیرکی بسته شده و مجریان حکم در یک دوره زمانی طولانی به تدریج بخش‌هایی از گوشت بدن یا اندام او را می‌بریدند که روش بریدن در قوانین معلوم نبود و بدین ترتیب به روش‌های مختلف تکه‌های گوشت بریده شده و از بدن قربانی جدا می‌شد اما معمولا با در آوردن هر دو چشم محکوم به وسیله چاقو شروع می‌شد.
این مجازات که معمولا برای جرائمی‌مانند خیانت و قتل والدین اجرا می‌شد در دوره‌های بعدی به عنوان تخفیف یا زمانی که جرائم از درجه اهمیت کمتری برخوردار بود، با خوراندن کمی‌تریاک به محکوم انجام شده یا به این صورت اجرا می‌شد که برش اول در ناحیه گلو ایجاد شده و بریدن گوشت‌های بدن پس از مدتی تنها روی جسد بی‌جان انجام می‌شد، پس از اجرای این روش نیز گوشت‌های بریده شده برای عبرت سایرین در شهر گردانده می‌شد.
در قوانین روم هم روش‌هایی برای اعدام مانند گردن زدن، شلاق زدن تا زمان مرگ، حلق آویز کردن، غرق کردن، و بریدن اعضا وجود داشت. یکی دیگر از روش‌های اعدام در روم که اغلب محکومان به آن دچار می‌شدند دریده شدن توسط حیوانات وحشی در بنای معروف کلوزیوم روم و در برابر دیدگان تماشاچیان فراوان بود. رومیان، بزهکاران یا اسیرانی را که در جنگ‌ها نصیب آن‌ها می‌شد برای جنگ به عنوان گلادیاتور انتخاب کرده و در برابردیدگان تماشاچیان آن‌ها را به نبرد با مردانی تنومند و کارکشته یا با حیوانات درنده محکوم می‌کردند.
در دوره باستان به منظور پیشگیری از وقوع جرم و همچنین عبرت سایرین، مجازات مرگ همراه با شکنجه و درد بسیار زیاد بر فرد خاطی انجام می‌شد به نحوی که شرح بسیاری از این طرق اعدام، امروزه باعث تخطئه خاطر هر فردی می‌شود. ضمنا، دایره جرائم مستوجب مجازات اعدام نیز بسیار متنوع بوده و موارد بسیار گسترده‌ای را شامل می‌شد به نحوی که بسیاری از جرائمی‌که در دوره باستان با مجازات مرگ روبه‌رو می‌شد امروزه اصلا جرم نبوده یا مجازات بسیار خفیف تری نسبت به اعدام دارد.
صلب یکی از قدیمی‌ترین روش‌های اعدام است که در آن محکوم با میخ‌هایی بلند به یک صلیب کوبیده می‌شود و آنقدر روی صلیب می‌ماند تا مرگ او فرا رسد. این روش در روم، ایران باستان، کارتاژ و مقدونیه از حدود 6 قرن قبل از میلاد مسیح اجرا می‌شده است. مشهور‌ترین اعدام به این روش اعدام حضرت عیسی (ع) بوده است.
در آمریکای جنوبی و در میان قوم کوکولکن‌ها (حدود هندوراس و گواتمالای فعلی) اعدام به روش بیرون آوردن اعضای حیاتی از بدن، معمولا از طریق شکم انجام می‌شد و برای اینکه محکوم تا لحظات آخر زنده باشد آخرین اعضایی که خارج می‌شد معمولا قلب و ریه‌ها بود. در ضمن، اعدام تنها مجازات بین این اقوام بوده و از قتل و سرقت گرفته تا جرائم جنسی و... همگی با مجازات مرگ روبه‌رو می‌شد.
اعدام از طریق دریدن شکم به طریق فرهنگ سامورایی‌ها از روش‌های رایج در ژاپن بود که معمولا فرد سامورایی برای رهایی از ننگ جرمی‌که مرتکب شده بود به همین روش خود رامی‌کشت. یکی از روش‌های اعدام در بین آشوریان استفاده از میخ چوبی بلندی بوده که با دقت در مقعد محکوم کوبیده می‌شده تا امحاء و احشای داخلی شکم او را متلاشی کند، به این ترتیب قربانی به سیخ کشیده شده ممکن بود چند روز به همین حالت رها شود تا مرگش فرا رسد. به سیخ کشیده شدن معمولا با وارد کردن جسم تیز بلندی از طریق دهان، مقعد، مهبل یا پهلو‌ها صورت می‌گرفت و بعد از آن نیز سیخ به زمین کوبیده شده و محکوم به حال خود رها می‌شد تا پس از چند روز مرگ دردناکی را پذیرا شود. http://www.beytoote.com/images/stories/economic/hhe1081.jpg
در چین نیز روشی مرسوم بود که در آن محکوم به تیرکی بسته شده و مجریان حکم در یک دوره زمانی طولانی به تدریج بخش‌هایی از گوشت بدن یا اندام او را می‌بریدند که روش بریدن در قوانین معلوم نبود و بدین ترتیب به روش‌های مختلف تکه‌های گوشت بریده شده و از بدن قربانی جدا می‌شد اما معمولا با در آوردن هر دو چشم محکوم به وسیله چاقو شروع می‌شد.
این مجازات که معمولا برای جرائمی‌مانند خیانت و قتل والدین اجرا می‌شد در دوره‌های بعدی به عنوان تخفیف یا زمانی که جرائم از درجه اهمیت کمتری برخوردار بود، با خوراندن کمی‌تریاک به محکوم انجام شده یا به این صورت اجرا می‌شد که برش اول در ناحیه گلو ایجاد شده و بریدن گوشت‌های بدن پس از مدتی تنها روی جسد بی‌جان انجام می‌شد، پس از اجرای این روش نیز گوشت‌های بریده شده برای عبرت سایرین در شهر گردانده می‌شد.
در قوانین روم هم روش‌هایی برای اعدام مانند گردن زدن، شلاق زدن تا زمان مرگ، حلق آویز کردن، غرق کردن، و بریدن اعضا وجود داشت. یکی دیگر از روش‌های اعدام در روم که اغلب محکومان به آن دچار می‌شدند دریده شدن توسط حیوانات وحشی در بنای معروف کلوزیوم روم و در برابر دیدگان تماشاچیان فراوان بود. رومیان، بزهکاران یا اسیرانی را که در جنگ‌ها نصیب آن‌ها می‌شد برای جنگ به عنوان گلادیاتور انتخاب کرده و در برابردیدگان تماشاچیان آن‌ها را به نبرد با مردانی تنومند و کارکشته یا با حیوانات درنده محکوم می‌کردند.